I think it'll be a relief to some people and a disappointment to others that I'm not going to talk about vaginas today. I began "The Vagina Monologues" because I was worried about vaginas. I'm very worried today about this notion, this world, this prevailing kind of force of security. I see this word, hear this word, feel this word everywhere. Real security, security checks, security watch, security clearance. Why has all this focus on security made me feel so much more insecure? What does anyone mean when they talk about real security? And why have we, as Americans particularly, become a nation that strives for security above all else? In fact, I think that security is elusive. It's impossible. We all die. We all get old. We all get sick. People leave us. People change us. Nothing is secure. And that's actually the good news.
Mendoj që do të jetë një lehtësim për disa dhe një zhgënjim për të tjerët që sot nuk do të flas për vaginat. Fillova Monologet e Vaginës sepse isha e shqetësuar për vaginat. Sot jam e shqetësuar për këtë koncept, këtë botë, dhe këtë lloj force mbizotëruese të sigurisë. E shoh, dëgjoj dhe ndjej këtë fjalë kudo. Siguri te vërtetë, kontrolle sigurie, përgjime sigurie, leje kalimi. Përse i gjithë ky fokus mbi sigurinë më ka bërë të ndihem akoma më e pasigurt? Cfarë duan të thonë njerëzit kur flasin për siguri të vërtetë? Dhe përse Amerikanët vecanërisht janë kthyer në një komb që synon të ketë sigurinë mbi të gjitha? Në fakt, mendoj se siguria është e pakapshme, është e pamundur. Të gjithë vdesim. Të gjithë plakemi. Të gjithë sëmuremi. Njerëzit na lënë. Njerëzit na ndryshojnë. Asgjë nuk është e sigurt. Dhe në fakt ky është një lajm i mirë.
This is, of course, unless your whole life is about being secure. I think that when that is the focus of your life, these are the things that happen. You can't travel very far or venture too far outside a certain circle. You can't allow too many conflicting ideas into your mind at one time, as they might confuse you or challenge you. You can't open yourself to new experiences, new people, new ways of doing things -- they might take you off course. You can't not know who you are, so you cling to hard-matter identity. You become a Christian, Muslim, Jew. You're an Indian, Egyptian, Italian, American. You're a heterosexual or a homosexual, or you never have sex. Or at least, that's what you say when you identify yourself. You become part of an "us." In order to be secure, you defend against "them." You cling to your land because it is your secure place. You must fight anyone who encroaches upon it. You become your nation. You become your religion. You become whatever it is that will freeze you, numb you and protect you from doubt or change. But all this does, actually, is shut down your mind. In reality, it does not really make you safer.
Por vetëm atëherë kur jeta juaj nuk përqendrohet rreth të qënit të sigurtë. Mendoj se kur të qënit të sigurtë është fokusi i të gjithë jetës, keto jane disa nga gjërat qe ndodhin. Nuk mund të udhëtoni shumë larg apo të rrezikoni daljen nga një sferë e caktuar. Nuk mund të lejoni shumë ide që kundërshtojnë njëra-tjetrën në mendjen tuaj në të njëjtën kohë sepse mund tju hutojnë dhe tju sfidojnë. Nuk mund të jeni të gatshëm për eksperienca të reja, njerëz të rinj, apo mënyra të reja për të bërë dicka. Mund tju largojnë nga rruga e "duhur". Nuk mund të dini kush jeni, prandaj kapeni pas identitetit material. Bëheni të krishterë, myslimanë, hebrej. Jeni indianë, egjiptianë, italianë, amerikanë. Jeni heteroseksualë, homoseksualë ose nuk bëni kurrë marrëdhënie seksuale. Ose të paktën, këtë thoni kur u prezantoheni të tjerëve. Bëheni pjesë e një "ne". Dhe në mënyrë që të jeni të sigurtë, mbroheni nga "ata". Qepeni pas tokës tuaj sepse është vendi juaj më i sigurt. Duhet të luftoni këdo që të shkel kufijtë e saj. Shndërroheni në kombin tuaj. Shndërroheni në fenë tuaj. Ktheheni në cfarëdo atë që ju bën të ngrini në vend dhe të humbisni cdo ndjesi dhe që ju mbron nga dyshimet apo nga ndryshimet. Por në fakt, gjithcka që kjo bën, është tju mbyllë mendjen. Realisht, nuk ju bënë më të sigurtë.
I was in Sri Lanka, for example, three days after the tsunami, and I was standing on the beaches and it was absolutely clear that, in a matter of five minutes, a 30-foot wave could rise up and desecrate a people, a population and lives. All this striving for security, in fact, has made you much more insecure because now you have to watch out all the time. There are people not like you -- people who you now call enemies. You have places you cannot go, thoughts you cannot think, worlds that you can no longer inhabit. And so you spend your days fighting things off, defending your territory and becoming more entrenched in your fundamental thinking. Your days become devoted to protecting yourself. This becomes your mission. That is all you do. Ideas get shorter. They become sound bytes. There are evildoers and saints, criminals and victims.
Për shembull, isha në Sri Lanka, tre ditë pas tsunamit, dhe po rrija në plazh dhe ishte absolutisht e qartë që për më pak se pesë minuta, një dallgë 10 metra e lartë mund të ngrihej dhe të shfarroste një komb, një popull dhe jetë të tëra. Të gjitha këto përpjekje për siguri, në fakt, ju kanë bërë shumë më pak të sigurtë sepse tani të duhet të mbroheni gjithë kohën. Ka njerëz jo si ju. Njerëz që ju i quani armiq, ka vende ku ju nuk shkoni dot, mendime që nuk i mendoni dot, botë që nuk janë më të banueshme. Prandaj i kaloni ditët duke luftuar, duke mbrojtur territorin tuaj, dhe duke u zhytyr akoma më shumë në mendimet tuaja bazë. Ditët tuaja i dedikohen mbrojtjes suaj. Ky kthehet në misionin tuaj. Kjo është gjithcka që ju bëni. Idetë tuaja shkurtohen. Kthehen në copëza tingujsh. Ka keqbërës dhe shenjtorë, kriminelë dhe viktima.
There are those who, if they're not with us, are against us. It gets easier to hurt people because you do not feel what's inside them. It gets easier to lock them up, force them to be naked, humiliate them, occupy them, invade them and kill them, because they are only obstacles now to your security. In six years, I've had the extraordinary privilege through V-Day, a global movement against [violence against] women, to travel probably to 60 countries, and spend a great deal of time in different portions. I've met women and men all over this planet, who through various circumstances -- war, poverty, racism, multiple forms of violence -- have never known security, or have had their illusion of security forever devastated. I've spent time with women in Afghanistan under the Taliban, who were essentially brutalized and censored. I've been in Bosnian refugee camps. I was with women in Pakistan who have had their faces melted off with acid. I've been with girls all across America who were date-raped, or raped by their best friends when they were drugged one night.
Ka nga ata, që kur nuk janë me ne, janë kundër nesh. Bëhet më e lehtë të lëndojmë njerëzit sepse nuk e ndjejmë cfarë është brenda tyre. Eshtë më e lehtë ti burgosim, ti detyrojmë të zhvishen dhe ti poshtërojmë, ti pushtojmë vendin, ti zaptojmë dhe ti vrasim sepse ata janë thjesht pengesa tashmë për sigurinë tuaj. Në gjashtë vitet e fundit, kam pasur privilegjin e jashtëzakonshëm, nëpërmjet ditës V (V-Day), një levizje globale kundër [dhunës kundër] grave, që të udhëtoj në rreth 60 vende, dhe të kaloj periudha të gjata kohe në disa zona të globit. Kam takuar burra dhe gra në të gjithë botën, që në rrethana të ndryshme, luftë, varfëri, racizëm, forma të shumëfishta dhune, nuk kanë qenë kurrë të sigurtë, ose u është shkatërruar iluzioni i tyre i sigurisë. Kam kaluar kohë me gra në Afganistan nën regjimin e Talibanit, gra që thelbësisht u brutalizuan dhe censuruan. Kam qenë në kampe refugjatësh boshnjakë. Kam qenë me gra në Pakistan të cilave u është djegur fytyra me acid. Kam takuar gra në të gjithë Amerikën që u përdhunuan në një takim ose u përdhunuan nga shokët e ngushtë kur ishin të droguara një natë.
One of the amazing things that I've discovered in my travels is that there is this emerging species. I loved when he was talking about this other world that's right next to this world. I've discovered these people, who, in V-Day world, we call Vagina Warriors. These particular people, rather than getting AK-47s, or weapons of mass destruction, or machetes, in the spirit of the warrior, have gone into the center, the heart of pain, of loss. They have grieved it, they have died into it, and allowed and encouraged poison to turn into medicine. They have used the fuel of their pain to begin to redirect that energy towards another mission and another trajectory.
Një nga gjërat e mrekullueshme që kam zbuluar në udhëtimet e mia është shfaqja e kësaj specieje të re. E adhurova kur ai po fliste për këtë botën tjetër, mu ngjitur kësaj të tonës. Zbulova këta njerëz, që në botën e Ditës-V, ne i quajmë Luftëtarë të Vaginës. Këta njerëz të vecantë, në vend që të marrin AK-47a apo armë të shfarrosjes në masë apo hanxharë, në shpirtin e luftëtarit, kanë shkuar mu në qendër, tek zemra e dhimbjes, e humbjes. Ata janë vrerosur, kanë vdekur në të, dhe kanë lejuar dhe inkurajuar helmin të kthehet në ilac. Ata kanë përdorur karburantin e dhimbjes së tyre për të ridrejtuar këtë energji drejt një misioni dhe trajektoreje tjetër.
These warriors now devote themselves and their lives to making sure what happened to them doesn't happen to anyone else. There are thousands if not millions of them on the planet. I venture there are many in this room. They have a fierceness and a freedom that I believe is the bedrock of a new paradigm. They have broken out of the existing frame of victim and perpetrator. Their own personal security is not their end goal, and because of that, because, rather than worrying about security, because the transformation of suffering is their end goal, I actually believe they are creating real safety and a whole new idea of security. I want to talk about a few of these people that I've met.
Këta luftëtarë tani e dedikojnë vetveten dhe jetët e tyre për tu siguruar që cfarë u ndodhi atyre, nuk i ndodh askujt tjetër. Ka mijëra, në mos miliona, prej tyre në planetin tonë. Do të guxoja të thoja që ka shumë prej tyre në këtë dhomë. Ata kanë një ashpërsi dhe një liri që unë mendoj janë themeli i një modeli të ri. Ata kanë thyer strukturën ekzistuese të viktimës dhe dhunuesit. Siguria e tyre personale nuk është synimi i tyre përfundimtar, dhe për shkak të kësaj, sepse në vend që të shqetësohen për sigurinë, sepse transformimi i vuajtjes është synimi i tyre përfundimtar, Unë në fakt besoj se ata po krijojnë sigurinë e vërtetë dhe një ide krejtësisht të re mbi sigurinë. Dua të flas pak mbi disa nga këta njerëz që kam takuar.
Tomorrow, I am going to Cairo, and I'm so moved that I will be with women in Cairo who are V-Day women, who are opening the first safe house for battered women in the Middle East. That will happen because women in Cairo made a decision to stand up and put themselves on the line, and talk about the degree of violence that is happening in Egypt, and were willing to be attacked and criticized. And through their work over the last years, this is not only happening that this house is opening, but it's being supported by many factions of the society who never would have supported it. Women in Uganda this year, who put on "The Vagina Monologues" during V-Day, actually evoked the wrath of the government.
Nesër do të shkoj në Kajro, dhe jam shumë e emocionuar që do të jem me këto gra në Kajro që janë gra të Ditës-V, që po hapin shtëpinë e tyre të sigurtë të parë për gra të dëmtuara në Lindjen e Mesme. Kjo do të ndodhë sepse gratë në Kajro vendosën të organizohen dhe të rrezikojnë vetveten dhe të flasin për nivelin e dhunës në Egjipt dhe ishin të gatshme të sulmoheshin dhe të kritikoheshin, dhe përmes punës së tyre në vitet e fundit, jo vetëm që kjo shtëpi po hapet, por po mbështetet nga shumë sektorë të shoqërisë që kurrë nuk do ta kishin mbështetur më parë. Këtë vit, gra në Uganda të cilat vunë në skenë Monologet e Vaginës gjatë Ditës-V, shkaktuan në fakt tërbimin e qeverisë.
And, I love this story so much. There was a cabinet meeting and a meeting of the presidents to talk about whether "Vaginas" could come to Uganda. And in this meeting -- it went on for weeks in the press, two weeks where there was huge discussion. The government finally made a decision that "The Vagina Monologues" could not be performed in Uganda. But the amazing news was that because they had stood up, these women, and because they had been willing to risk their security, it began a discussion that not only happened in Uganda, but all of Africa. As a result, this production, which had already sold out, every single person in that 800-seat audience, except for 10 people, made a decision to keep the money. They raised 10,000 dollars on a production that never occurred.
Dhe mua më pëlqen kjo histori shumë fare. U mbajtën një mbledhje kabineti dhe një mbledhje e presidentëve për të diskutuar nëse Vaginat mund të vinin në Uganda. Dhe në këtë takim, që vazhdoi për javë të tëra në shtyp, dy javët ku pati diskutime të zjarrta. Qeveria më në fund mori vendimin që Monologet e Vaginës nuk mund të viheshin në skenë në Uganda. Por lajmi mahnitës ishte se meqënëse këto gra ishin rebeluar, dhe sepse kishin qenë të gatshme të rrezikonin sigurinë e tyre, filloi një debat që ndodhi jo vetëm në Uganda, por në të gjithë Afrikën. Si rezultat, pjesa e përgatitur për skenë, biletat e së cilës ishin shitur të gjitha, cdo person në publikun prej 800 vendesh, përvec 10 vetave, vendosën ti mbanin lekët. U mblodhën $10,000 për një pjesë që kurrë nuk u vu në skenë.
There's a young woman named Carrie Rethlefsen in Minnesota. She's a high school student. She had seen "The Vagina Monologues" and she was really moved. And as a result, she wore an "I heart my vagina" button to her high school in Minnesota.
Në Minesota është një grua e re që quhet Kerri Rufleson. Ajo është një nxënëse e shkollës së mesme. Kishte parë Monologet e Vaginës dhe u prek shumë, dhe si rezultat i kësaj, veshi një kopsë "Unë e dua vaginën time" në shkollë në Minesota.
(Laughter)
(qeshje e publikut)
She was basically threatened to be expelled from school. They told her she couldn't love her vagina in high school, that it was not a legal thing, that it was not a moral thing, that it was not a good thing. So she really struggled with this, what to do, because she was a senior and she was doing well in her school and she was threatened expulsion. So what she did is she got all her friends together -- I believe it was 100, 150 students all wore "I love my vagina" T-shirts, and the boys wore "I love her vagina" T-shirts to school.
E kërcënuan me përjashtim nga shkolla për këtë. I thanë që nuk mund ta donte vaginën e saj në shkollë të mesme, sepse kjo nuk ishte dicka legale, sepse nuk ishte dicka morale, sepse nuk ishte dicka e mirë. Prandaj ajo me të vërtetë debatoi cfarë të bënte për këtë, sepse ishte në vitin e fundit dhe ishte me rezultate të mira në shkollë dhe e kërcënuan me përjashtim nga shkolla, prandaj ajo mblodhi të gjithë shoqërinë, më duket se ishin 100, 150 nxënës, të gjithë veshën bluza "Unë e dua vaginën time" edhe djemtë veshën bluza "Une e dua vaginën e saj" në shkollë.
(Laughter)
(qeshje e publikut)
Now this seems like a fairly, you know, frivolous, but what happened as a result of that, is that that school now is forming a sex education class. It's beginning to talk about sex, it's beginning to look at why it would be wrong for a young high school girl to talk about her vagina publicly or to say that she loved her vagina publicly.
Tani kjo mund të duket si dicka pak e pavlerë, por si rezultat i saj, në atë shkollë tani po fillohet lënda e edukimit seksual, po fillohet të flitet mbi seksin, po fillohet të shihet përse do të ishte gabim për një vajzë në shkollën e mesme të fliste për vaginën e saj në publik ose të thoshte që e donte vaginën e saj në publik.
I know I've talked about Agnes here before, but I want to give you an update on Agnes. I met Agnes three years ago in the Rift Valley. When she was a young girl, she had been mutilated against her will. That mutilation of her clitoris had actually obviously impacted her life and changed it in a way that was devastating. She made a decision not to go and get a razor or a glass shard, but to devote her life to stopping that happening to other girls. For eight years, she walked through the Rift Valley. She had this amazing box that she carried and it had a torso of a woman's body in it, a half a torso, and she would teach people, everywhere she went, what a healthy vagina looked like and what a mutilated vagina looked like. In the years that she walked, she educated parents, mothers, fathers. She saved 1,500 girls from being cut.
E di që kam folur për Agnesin këtu më parë, por dua tju jap disa të reja nga ajo. E takova Agnes për herë të parë në luginën Rift (Luginën e Carjes) tre vjet më parë. Kur ajo ishte një vajzë e vogël, e kishin gjymtuar kundër vullnetit të saj. Ky sakatim i klitorisit të saj kishte pasur nje efekt në jetën e saj dhe e kishte ndryshuar në një mënyrë shkatërruese. Ajo vendosi të mos merrte një brisk apo një copë xhami, por tja dedikonte jetën e saj për të ndaluar që kjo tu ndodhte edhe vajzave të tjera. Për tetë vjet, ajo eci përmes Luginës së Carjes. Kishte këtë kuti mahnitëse që e sillte me vete dhe që kishte një gjysëm-trung trupi femre brenda dhe i mësonte njerëzve kudo që shkonte, si duket një vaginë e shëndetshme dhe si duket një vaginë e gjymtuar. Në vitet që ajo përkoi luginën me këmbë, ajo edukoi prindër, mama, baballarë, shpëtoi 1,500 vajza nga gjymtimi.
When V-Day met her, we asked her how we could support her and she said, "Well, if you got me a Jeep, I could get around a lot faster." So, we bought her a Jeep. In the year she had the Jeep, she saved 4,500 girls from being cut. So, we said, what else could we do? She said, "If you help me get money, I could open a house." Three years ago, Agnes opened a safe house in Africa to stop mutilation. When she began her mission eight years ago, she was reviled, she was detested, she was completely slandered in her community. I am proud to tell you that six months ago, she was elected the deputy mayor of Narok.
Kur Dita-V e takoi Agnes, e pyetëm si mund ta ndihmonim dhe ajo tha, "Epo, nëse më jepni një makinë Xhip, mund të lëvizja shumë më shpejt." Prandaj ne i blemë asaj një Xhip. Në vitin që përdoni Xhipin, ajo shpëtoi 4,500 vajza nga gjymtimi. Prandaj ne pyetëm, cfarë tjetër mund të bëjmë? Ajo tha, "Nëse më ndihmoni të mbledh fonde, mund të hap një shtëpi." Tre vjet më parë, Agnes hapi një shtëpi të sigurtë në Afrikë për të ndaluar gjymtimin. Kur e filloi misionin tetë vjetë më parë, atë e ofenduan, e përcmuan, komuniteti i saj e përgojoi totalisht. Jam krenare tju them se gjashtë muaj më parë, ajo u zgjodh zëvendës-kryetare bashkie në Narok.
(Applause)
(duartrokitje të publikut)
I think what I'm trying to say here is that if your end goal is security, and if that's all you're focusing on, what ends up happening is that you create not only more insecurity in other people, but you make yourself far more insecure. Real security is contemplating death, not pretending it doesn't exist. Not running from loss, but entering grief, surrendering to sorrow. Real security is not knowing something, when you don't know it. Real security is hungering for connection rather than power. It cannot be bought or arranged or made with bombs. It is deeper, it is a process, it is acute awareness that we are all utterly inter-bended, and one action by one being in one tiny town has consequences everywhere. Real security is not only being able to tolerate mystery, complexity, ambiguity, but hungering for them and only trusting a situation when they are present.
Më duket se ajo që po mundohem të them këtu, është që kur synimi përfundimtar është siguria, dhe siguria është fokusi i gjithckaje, si përfundim, krijoni jo vetëm më shumë pasiguri tek të tjerët, por edhe vetveten e bëni shumë më të pasigurt. Siguria e vërtetë është ta sodisni vdekjen, jo të pretendoni sikur nuk ekziston. Jo të arratiseni nga humbja juaj, por të vreroseni, ti dorëzoheni pikëllimit. Siguria e vërtetë është të mos e dini dicka që nuk e dini. Siguria e vërtetë është të kesh etje dhe dëshirë për lidhje më shumë se sa për pushtet. Ajo nuk mund të blihet apo të organizohet apo të krijohet me bomba. është më e thellë, është një proces, është të pasurit e diturisë së mprehtë që ne jemi të gjithë totalisht të ndërlidhur, dhe një veprim i dikujt në një qytezë të vogël, ka pasoja kudo. Siguria e vërtetë është jo vetëm të jeni të zotët të toleroni mistere, kompleksitet, paqartësi, dhe të keni etje për to. por edhe vetëm ti besoni një situate kur ato janë prezente.
Something happened when I began traveling in V-Day, eight years ago. I got lost. I remember being on a plane going from Kenya to South Africa, and I had no idea where I was. I didn't know where I was going, where I'd come from, and I panicked. I had a total anxiety attack. And then I suddenly realized that it absolutely didn't matter where I was going, or where I had come from because we are all essentially permanently displaced people. All of us are refugees. We come from somewhere and we are hopefully traveling all the time, moving towards a new place. Freedom means I may not be identified as any one group, but that I can visit and find myself in every group. It does not mean that I don't have values or beliefs, but it does mean I am not hardened around them. I do not use them as weapons. In the shared future, it will be just that, shared. The end goal will [be] becoming vulnerable, realizing the place of our connection to one another, rather than becoming secure, in control and alone. Thank you very much.
Dicka ndodhi kur unë fillova të udhëtoja për Ditën-V tetë vjet më parë. Humba toruan. Mbaj mend që isha në një aeroplan nga Kenia për në Afrikën e Jugut, dhe nuk kisha asnjë ide ku isha. Nuk e dija ku isha dhe ku po shkoja, nga po vija, dhe më kapi paniku, dhe pata një krizë ankthi. Dhe pastaj e kuptova që nuk kishte asnjë rëndësi ku po shkoja dhe nga po vija sepse në thelb jemi të gjithë njerëz të shpërngulur në vazhdimësi. Të gjithë ne jemi refugjatë. Vijmë nga një vend dhe udhëtojmë gjithë kohën, shpresoj, duke lëvizur drejt një vendi të ri. Liri do të thotë që unë të mos identifikohem si asnjë grup, por që unë mund të bëj vizitë dhe të gjej veten time në cdo grup. Nuk do të thotë që unë nuk kam vlera morale dhe besime, por do të thotë që unë nuk jam e ngurosur rreth tyre. Nuk i përdor si armë. Në të ardhmen e përbashkët, do të jetë tamam kjo, e përbashkët. Synimi përfundimtar do të jetë të qënit të lëndueshëm, duke kuptuar pozicionin e lidhjeve tona njëri me tjetrin, më mirë se sa të jemi të sigurtë, në kontroll, dhe vetëm. Ju falënderoj shumë.
(Applause)
(Duartrokitje të publikut)
Chris Anderson: And how are you doing? Are you exhausted? On a typical day, do you wake up with hope or gloom? Eve Ensler: You know, I think Carl Jung once said that in order to survive the twentieth century, we have to live with two existing thoughts, opposite thoughts, at the same time. And I think part of what I'm learning in this process is that one must allow oneself to feel grief. And I think as long as I keep grieving, and weeping, and then moving on, I'm fine. When I start to pretend that what I'm seeing isn't impacting me, and isn't changing my heart, then I get in trouble. Because when you spend a lot of time going from place to place, country to country, and city to city, the degree to which women, for example, are violated, and the epidemic of it, and the kind of ordinariness of it, is so devastating to one's soul that you have to take the time, or I have to take the time now, to process that.
Po ju si jeni? Totalisht e rraskapitur? Në një ditë tipike, zgjoheni me shpresë apo e ngrysur? E dini, më duket se Karl Jung njëherë tha që në mënyrë që të mbijetojmë shekullin e 20-të, duhet të jetojmë me dy mendime të kundërta, të gjithë kohën. Dhe mendoj që ajo që unë po mësoj në këtë proces, është që ne duhet tja lejojmë vetes të vrerosemi, të vuajmë. Dhe besoj se sa kohë unë vazhdoj të vrerosem, dhe të qaj, dhe pastaj të eci përpara, jam mirë. Kur filloj të hiqem sikur ajo që shoh nuk ka efekt tek unë fare, dhe nuk po ma ndryshon zemrën, atëherë fillojnë telashet sepse kur kalon shumë kohë duke shkuar nga një vend në tjetrin, nga shteti në shtet, nga qyteti në qytet, niveli që gratë dhunohen, për shembull, dhe epidemia e kësaj dhune, dhe rëndomtëria e saj, janë kaq shkatërrues për shpirtin e cdonjërit, sa duhet ti lësh kohë, ose unë duhet ti lë vetes kohë, që ta procesoj.
CA: There are a lot of causes out there in the world that have been talked about, you know, poverty, sickness and so on. You spent eight years on this one. Why this one? EE: I think that if you think about women, women are the primary resource of the planet. They give birth, we come from them, they are mothers, they are visionaries, they are the future. If you think that the U.N. now says that one out of three women on the planet will be raped or beaten in their lifetime, we're talking about the desecration of the primary resource of the planet, we're talking about the place where we come from, we're talking about parenting. Imagine that you've been raped and you're bringing up a boy child. How does it impact your ability to work, or envision a future, or thrive, as opposed to just survive? What I believe is if we could figure out how to make women safe and honor women, it would be parallel or equal to honoring life itself.
Ka shumë cështje në botë për të cilat flitet shumë, ju i dini, varfëria, sëmundjet, etj. keni kaluar tetë vjet me këto. Përse kjo cështje? Unë mendoj se nëse mendon për gratë, gratë janë burimi kryesor natyror i planetit, lindin fëmijë, ne vijmë nga gratë, ato janë nëna, janë largpamëse, janë e ardhmja. Nëse mendon atë që thonë edhe Kombet e Bashkuara tani që një në cdo tre gra në planetin tonë do të rrihet apo përdhunohet gjatë jetës së tyre, po flasim për shkatërrimin e burimit kryesor të planetit, bëhet fjalë për vendin nga vijmë, bëhet fjalë për të qënit prindër. Imagjinoni sikur ju kanë përdhunuar dhe po rrisni një fëmijë mashkull. Si do të influenconte kjo aftësinë tuaj për punë, mundësinë për të imagjinuar një të ardhme, apo për të lulëzuar në vend të një mbijetese të thjeshtë? Unë besoj se, nëse ne mund të zbulonim si ti mbanim gratë të sigurta dhe si ti respektonim ato, do të ishte e njëjta gjë sikur të nderonim vetë jetën.