Namaste. Good morning. I'm very happy to be here in India. And I've been thinking a lot about what I have learned over these last particularly 11 years with V-Day and "The Vagina Monologues," traveling the world, essentially meeting with women and girls across the planet to stop violence against women.
Namaste. Goede morgen. Ik ben blij hier in India te zijn. Ik heb veel gedacht aan wat ik geleerd heb vooral gedurende de laatste 11 jaar met V-dag en "De Vagina Monologen," tijdens mijn reizen over de wereld, in de ontmoeting met vrouwen en meisjes op deze planeet om het geweld tegen vrouwen te stoppen.
What I want to talk about today is this particular cell, or grouping of cells, that is in each and every one of us. And I want to call it the girl cell. And it's in men as well as in women. I want you to imagine that this particular grouping of cells is central to the evolution of our species and the continuation of the human race.
Ik wil vandaag spreken over deze specifieke cel, of groep van cellen, die in elk van ons zit. Ik wil ze de meisjescel noemen. Ze zit zowel in mannen als vrouwen. Ik wil dat je je voorstelt dat deze specifieke groep cellen centraal staat in de evolutie van onze soort en in het voortbestaan van het menselijke ras.
And I want you imagine that at some point in history a group of powerful people invested in owning and controlling the world understood that the suppression of this particular cell, the oppression of these cells, the reinterpretation of these cells, the undermining of these cells, getting us to believe in the weakness of these cells and the crushing, eradicating, destroying, reducing these cells, basically began the process of killing off the girl cell, which was, by the way, patriarchy.
Ik wil dat je je voorstelt dat op een bepaald moment in de geschiedenis een groep machtige mensen investeerden in het bezitten en controleren van de wereld. Ze begrepen dat de onderdrukking van deze specifieke cel, de verdrukking van deze cellen, de herinterpretatie van deze cellen, het ondermijnen van deze cellen, ons zover krijgen dat we in de zwakheid van deze cellen geloven het breken, uitroeien, vernietigen verminderen van deze cellen, het begin van het einde was voor de meisjescel. Dat was patriarchaat.
I want you to imagine that the girl is a chip in the huge macrocosm of collective consciousness. And it is essential to balance, to wisdom and to actually the future of all of us. And then I want you to imagine that this girl cell is compassion, and it's empathy, and it's passion itself, and it's vulnerability, and it's openness, and it's intensity, and it's association, and it's relationship, and it is intuitive.
Ik wil dat je je voorstelt dat het meisje een vlokje is in de enorme macrokosmos van het collectieve bewustzijn. Het is essentieel voor de balans, de wijsheid, en de toekomst van ons allen. Dan wil ik dat je je voorstelt dat deze meisjescel mededogen is, empathie, passie zelf en haar kwetsbaarheid, het is openheid, intensiteit verbanden leggen, relatie, intuïtie.
And then let's think how compassion informs wisdom, and that vulnerability is our greatest strength, and that emotions have inherent logic, which lead to radical, appropriate, saving action. And then let's remember that we've been taught the exact opposite by the powers that be, that compassion clouds your thinking, that it gets in the way, that vulnerability is weakness, that emotions are not to be trusted, and you're not supposed to take things personally, which is one of my favorites.
Laat ons dan bedenken hoe mededogen wijsheid raad geeft, dat kwetsbaarheid onze grootste sterkte is, dat emotie inherent is aan logica, wat leidt tot radicale, passende reddingsacties. Laat ons niet vergeten dat we het tegengestelde geleerd hebben van de machtigen, dat mededogen het denken vertroebelt in het gedrang brengt, dat kwetsbaarheid gelijk staat aan zwakheid, dat je niet kan vertrouwen op emoties, en dat je de dingen niet persoonlijk mag nemen, wat een van mijn favorieten is.
I think the whole world has essentially been brought up not to be a girl. How do we bring up boys? What does it mean to be a boy? To be a boy really means not to be a girl. To be a man means not to be a girl. To be a woman means not to be a girl. To be strong means not to be a girl. To be a leader means not to be a girl. I actually think that being a girl is so powerful that we've had to train everyone not to be that. (Laughter)
Ik denk dat de hele wereld opgevoed wordt om vooral geen meisje te zijn. Hoe voeden we jongens op? Wat betekent het om een jongen te zijn? Een jongen zijn betekent eigenlijk geen meisje zijn. Een man zijn betekent geen meisje zijn. Een vrouw zijn betekent geen meisje zijn. Sterk zijn betekent geen meisje zijn. Een leider zijn betekent geen meisje zijn. Eigenlijk denk ik dat een meisje zijn zo krachtig is dat we iedereen moesten trainen om dat niet te zijn. (Gelach)
And I'd also like to say that the irony of course, is that denying girl, suppressing girl, suppressing emotion, refusing feeling has lead thus here. Where we have now come to live in a world where the most extreme forms of violence, the most horrific poverty, genocide, mass rapes, the destruction of the Earth, is completely out of control. And because we have suppressed our girl cells and suppressed our girl-ship, we do not feel what is going on.
De ironie is natuurlijk: het meisje te ontkennen en te onderdrukken, emotie te onderdrukken, weigeren te voelen, is wat ons hierheen heeft gebracht. We wonen nu in een wereld waar de meest extreme vormen van geweld de meest verschrikkelijke armoede genocide, massaverkrachtingen, en de vernietiging van de Aarde compleet zijn ontspoord. Omdat we onze meisjescellen onderdrukt hebben, ons meisje-zijn, voelen we niet wat er gaande is.
So, we are not being charged with the adequate response to what is happening. I want to talk a little bit about the Democratic Republic of Congo. For me, it was the turning point of my life. I have spent a lot of time there in the last three years. I feel up to that point I had seen a lot in the world, a lot of violence.
Dus zijn we niet gewapend om geschikte antwoorden te vinden op wat er gebeurt. Ik wil even spreken over de Democratische Republiek Congo. Voor mij was dit een keerpunt in mijn leven. Ik heb er de laatste drie jaren veel tijd doorgebracht. Op dat moment had ik al veel van de wereld gezien, een heleboel geweld.
I essentially lived in the rape mines of the world for the last 12 years. But the Democratic Republic of Congo really was the turning point in my soul. I went and I spent time in a place called Bukavu in a hospital called the Panzi Hospital, with a doctor who was as close to a saint as any person I've ever met. His name is Dr. Denis Mukwege. In the Congo, for those of you who don't know, there has been a war raging for the last 12 years, a war that has killed nearly six million people. It is estimated that somewhere between 300,000 and 500,000 women have been raped there.
Ik verbleef de laatste 12 jaar in de verkrachtingsmijnen van de wereld. Maar de Democratische Republiek Congo was echt een keerpunt voor mijn ziel. Ik ging er heen en bracht tijd door in Bukavu in het Panzi-Ziekenhuis, met een dokter die zowat een heilige was. Zijn naam is Dr. Denis Mukwege. In Congo, voor diegenen die het niet weten, is al 12 jaar een oorlog aan de gang, een oorlog die bijna zes miljoen mensen gedood heeft. Er wordt geschat dat ergens tussen de 300.000 en de 500.000 vrouwen verkracht zijn.
When I spent my first weeks at Panzi hospital I sat with women who sat and lined up every day to tell me their stories. Their stories were so horrific, and so mind-blowing and so on the other side of human existence, that to be perfectly honest with you, I was shattered. And I will tell you that what happened is through that shattering, listening to the stories of eight-year-old girls who had their insides eviscerated, who had guns and bayonets and things shoved inside them so they had holes, literally, inside them where their pee and poop came out of them.
Toen ik mijn eerste week doorbracht in het Panzi-ziekenhuis zat ik bij vrouwen die elke dag in een rij kwamen staan om mij hun verhalen te vertellen. Hun verhalen waren zo verschrikkelijk en zo onbegrijpelijk, zo aan de zwarte kant van de menselijkheid, dat ik eerlijk gezegd verbijsterd was. Ik zal jullie vertellen wat gebeurde, door de verbijstering. Ik luisterde naar de verhalen van achtjarig meisjes van wie de ingewanden gestript waren, die geweren en bajonetten en andere dingen in hen geschoven kregen zodat ze letterlijk gaten in hun binnenste hadden waar hun plas en ontlasting uit kwamen.
Listening to the story of 80-year-old women who were tied to chains and circled, and where groups of men would come and rape them periodically, all in the name of economic exploitation to steal the minerals so the West can have it and profit from them. My mind was so shattered.
Ik luisterde naar de verhalen van 80-jarige vrouwen die in een cirkel aan kettingen gelegd waren, waar groepen mannen hen periodiek verkrachtten, alles in de naam van economische uitbuiting, om mineralen te stelen voor het westen dat de winst opstrijkt. Ik was zo verbijsterd.
But what happened for me is that that shattering actually emboldened me in a way I have never been emboldened. That shattering, that opening of my girl cell, that kind of massive breakthrough of my heart allowed me to become more courageous, and braver, and actually more clever than I had been in the past in my life.
Maar die verbijstering moedigde mij juist aan op een manier waarop ik nog nooit aangemoedigd was. Die verbijstering, de opening van mijn meisjescel, dat soort massale doorbraak in mijn hart stond mij toe moediger en dapperder te worden en ook slimmer dan vroeger in mijn leven.
I want to say that I think the powers that be know that empire-building is actually -- that feelings get in the way of empire-building. Feelings get in the way of the mass acquisition of the Earth, and excavating the Earth, and destroying things. I remember, for example, when my father, who was very, very violent, used to beat me. And he would actually say, while he was beating me, "Don't you cry. Don't you dare cry." Because my crying somehow exposed his brutality to him. And even in the moment he didn't want to be reminded of what he was doing.
Ik denk dat de machtigen weten dat een imperium opbouwen - dat gevoelens eigenlijk in de weg staan van het opbouwen van een imperium. Gevoelens staan in de weg van de massale verovering van de Aarde, en het uitgraven van de Aarde, het vernietigen van dingen. Ik herinner mij, bijvoorbeeld, toen mijn vader die zeer zeer gewelddadig was, mij sloeg. Hij zei mij tijdens het slagen, "Niet wenen. Durf niet te wenen." Omdat mijn wenen hem blootstelde aan zijn brutaliteit. Zelfs op dat moment wilde hij niet herinnerd worden aan wat hij aan het doen was.
I know that we have systematically annihilated the girl cell. And I want to say we've annihilated it in men as well as in women. And I think in some ways we've been much harsher to men in the annihilation of their girl cell. (Applause) I see how boys have been brought up, and I see this across the planet: to be tough, to be hardened, to distance themselves from their tenderness, to not cry. I actually realized once in Kosovo, when I watched a man break down, that bullets are actually hardened tears, that when we don't allow men to have their girl self and have their vulnerability, and have their compassion, and have their hearts, that they become hardened and hurtful and violent.
Ik weet dat we systematisch de meisjescel vernietigd hebben. We hebben ze vernietigd, zowel in mannen als in vrouwen. Ik denk dat we op bepaalde vlakken harder zijn voor mannen in het vernietigen van hun meisjescel. (Applaus) Ik zie hoe jongens opgevoed worden, en ik zie het over de gehele planeet, hoe ze gehard worden, leren om hard te zijn, zich af te snijden van hun tederheid, niet te wenen. Ik realiseerde mij eens in Kosovo, toen ik een man zag breken, dat kogels eigenlijk verharde tranen zijn, dat als we mannen hun meisjes-zelf niet toestaan hun kwetsbaarheid, hun mededogen, hun hart, dat ze gehard en kwetsend worden en gewelddadig.
And I think we have taught men to be secure when they are insecure, to pretend they know things when they don't know things, or why would we be where we are? To pretend they're not a mess when they are a mess. And I will tell you a very funny story. On my way here on the airplane, I was walking up and down the aisle of the plane. And all these men, literally at least 10 men, were in their little seats watching chick flicks. And they were all alone, and I thought, "This is the secret life of men." (Laughter)
Ik denk dat we mannen geleerd hebben zeker te zijn als ze onzeker zijn, te doen alsof ze dingen weten als ze het niet weten, of waarom zouden we zijn waar we zijn? Te doen alsof ze ok zijn, terwijl ze dat niet zijn. Ik zal jullie een grappig verhaal vertellen. Op mijn weg naar hier, in het vliegtuig, wandelde ik op en neer in de gang van het vliegtuig. Al deze mannen, letterlijk minstens 10 mannen, zaten in hun zeteltjes en keken naar vrouwenfilms. Ze waren helemaal alleen en ik dacht: "Dit is het geheime leven van mannen." (Gelach)
I've traveled, as I said, to many, many countries, and I've seen, if we do what we do to the girl inside us then obviously it's horrific to think what we do to girls in the world. And we heard from Sunitha yesterday, and Kavita about what we do to girls. But I just want to say that I've met girls with knife wounds and cigarette burns, who are literally being treated like ashtrays. I've seen girls be treated like garbage cans. I've seen girls who were beaten by their mothers and brothers and fathers and uncles. I've seen girls starving themselves to death in America in institutions to look like some idealized version of themselves.
Ik heb gereisd naar vele vele landen, en ik heb gezien dat als we doen wat we doen aan het meisje in ons dan is het uiteraard verschrikkelijk te denken wat we de meisjes in de wereld aandoen. We hoorden van Sunitha gisteren, en Kavita over wat we meisjes aandoen. Maar ik wil zeggen dat ik meisjes ontmoet heb met messteken en brandwonden van een sigaret, die letterlijk als asbakken werden gebruikt. Ik heb meisjes als vuilbak zien gebruiken. Ik heb meisjes gezien die geslagen waren door hun moeders, broers, vaders en ooms. Ik heb meisjes gezien in instituten in Amerika die zichzelf uithongeren om eruit te zien als geïdealiseerde versies van zichzelf.
I've seen that we cut girls and we control them and we keep them illiterate, or we make them feel bad about being too smart. We silence them. We make them feel guilty for being smart. We get them to behave, to tone it down, not to be too intense. We sell them, we kill them as embryos, we enslave them, we rape them. We are so accustomed to robbing girls of the subject of being the subjects of their lives that we have now actually objectified them and turned them into commodities.
Ik heb gezien dat we meisjes besnijden en controleren. We houden hen ongeletterd, of we geven hun een slecht gevoel over te slim zijn. We leggen hun het zwijgen op. We maken dat ze zich schuldig voelen omdat ze slim zijn. Ze moeten zich gedragen, afzwakken, niet te intens zijn. We verkopen hen, we doden ze als embryo's. We gebruiken hen als slaven. We verkrachten hen. We zijn het zo gewend om meisjes te beroven van het recht om meester te zijn over hun eigen leven dat we hen uiteindelijk geobjectiveerd hebben en veranderd in koopwaar.
The selling of girls is rampant across the planet. And in many places they are worth less than goats and cows. But I also want to talk about the fact that if one in eight people on the planet are girls between the ages of 10 to 24, they are they key, really, in the developing world, as well as in the whole world, to the future of humanity. And if girls are in trouble because they face systematic disadvantages that keep them where society wants them to be, including lack of access to healthcare, education, healthy foods, labor force participation. The burden of all the household tasks usually falls on girls and younger siblings, which ensures that they will never overcome these barriers.
Het verkopen van meisjes is wijdverbreid op de planeet. In sommige plaatsen zijn ze minder waard dan geiten en koeien. Ik wil ook spreken over het feit dat als één op acht mensen op de planeet meisjes zijn tussen de 10 en 24 zij de sleutel zijn in de ontwikkelingswereld, en ook in de hele wereld, voor de toekomst van de mensheid. Als meisjes in de problemen zitten omdat ze systematisch nadelen ondervinden die hen beperken tot waar de maatschappij het wil, inclusief gebrek aan medische hulp, onderwijs, gezonde voeding, arbeidsparticipatie. De last van alle huishoudelijke taken valt meestal op de meisjes en de jongere kinderen, wat verzekert dat ze nooit deze barrières overwinnen.
The state of girls, the condition of girls, will, in my belief -- and that's the girl inside us and the girl in the world -- determine whether the species survives. And what I want to suggest is that, having talked to girls, because I just finished a new book called "I Am an Emotional Creature: The Secret Life of Girls Around the World," I've been talking to girls for five years, and one of the things that I've seen is true everywhere is that the verb that's been enforced on girl is the verb "to please." Girls are trained to please. I want to change the verb. I want us all to change the verb. I want the verb to be "educate," or "activate," or "engage," or "confront," or "defy," or "create." If we teach girls to change the verb we will actually enforce the girl inside us and the girl inside them.
Ik geloof dat de staat en de conditie van meisjes, -- en dat is het meisje binnen in ons én het meisje in de wereld -- zullen bepalen of onze soort overleeft. Wat ik wil bedoel, is - ik heb juist een boek afgewerkt en veel gepraat hebben met meisjes - "Ik Ben een Emotioneel Wezen: Het Geheime Leven van Meisjes Rond de Wereld," Ik praat al vijf jaar met meisjes, en één ding dat overal waar is, is het werkwoord dat opgedrongen wordt aan meisjes, het werkwoord "behagen." Meisjes worden getraind om te behagen. Ik wil het werkwoord veranderen. Ik wil dat we allemaal het werkwoord veranderen. Het nieuwe werkwoord wordt "onderwijzen" of "activeren" of "engageren" of "confronteren" of "uitdagen" of "creëren." Als we meisjes leren het werkwoord te veranderen, zullen we het meisje binnen in ons en in hen bekrachtigen.
And I have to now share a few stories of girls I've seen across the planet who have engaged their girl, who have taken on their girl in spite of all the circumstances around them. I know a 14-year-old girl in the Netherlands, for example, who is demanding that she take a boat and go around the entire world by herself.
Ik moet nu een paar verhalen delen van meisjes op de planeet die hun meisje gebruikten, die hun meisje opgenomen hebben ondanks de omstandigheden rond hen. Ik ken een 14-jarig meisje in Nederland, dat eist dat ze helemaal alleen met een boot rond de wereld mag zeilen.
There is a teenage girl who just recently went out and knew that she needed 56 stars tattooed on the right side of her face.
Er is een tienermeisje dat recent uitging en wist dat ze 56 sterren wilde laten tatoeëren op de rechterkant van haar gezicht.
There is a girl, Julia Butterfly Hill, who lived for a year in a tree because she wanted to protect the wild oaks.
Er is een meisje, Julia Butterfly Hill, dat in een boom leefde gedurende een jaar omdat ze de wilde eiken wilde beschermen.
There is a girl who I met 14 years ago in Afghanistan who I have adopted as my daughter because her mother was killed. Her mother was a revolutionary. And this girl, when she was 17 years old, wore a burqa in Afghanistan, and went into the stadiums and documented the atrocities that were going on towards women, underneath her burqa, with a video. And that video became the video that went out all over the world after 9/11 to show what was going on in Afghanistan.
Er is een meisje dat ik 14 jaar geleden in Afghanistan ontmoette en dat ik adopteerde als mijn dochter omdat haar moeder gedood was. Haar moeder was een revolutionair. Toen dit meisje 17 jaar oud was, droeg ze een boerka in Afghanistan. Ze ging in de stadions binnen en documenteerde de wreedheden ten opzichte van vrouwen, vanonder haar boerka, op video. Deze video werd de video die over de hele wereld ging na 9/11 om te laten zien wat er aan de hand was in Afghanistan.
I want to talk about Rachel Corrie who was in her teens when she stood in front of an Israeli tank to say, "End the occupation." And she knew she risked death and she was literally gunned down and rolled over by that tank.
Ik wil spreken over Rachel Corrie die in haar tienerjaren voor een Israëlitische tank stond en zei "beëindig de bezetting." Ze wist dat ze de dood riskeerde en ze werd letterlijk neergeschoten en overreden door de tank.
And I want to talk about a girl that I just met recently in Bukavu, who was impregnated by her rapist. And she was holding her baby. And I asked her if she loved her baby. And she looked into her baby's eyes and she said, "Of course I love my baby. How could I not love my baby? It's my baby and it's full of love."
Ik wil spreken over een meisje dat ik recent ontmoette in Bukavu. Ze was in verwachting van haar verkrachter. Ze hield haar baby vast. Ik vroeg of ze van haar baby hield. Ze keek haar baby in de ogen en zei: "Natuurlijk houd ik van mijn baby. Hoe zou ik niet van hem kunnen houden? Het is mijn baby en hij is een en al liefde."
The capacity for girls to overcome situations and to move on levels, to me, is mind-blowing. There is a girl named Dorcas, and I just met her in Kenya. Dorcas is 15 years old, and she was trained in self-defense. A few months ago she was picked up on the street by three older men. They kidnapped her, they put her in a car. And through her self-defense, she grabbed their Adam's apples, she punched them in the eyes and she got herself free and out of the car.
De capaciteit van de meisjes om situaties te overwinnen en naar hogere niveaus te gaan, is verbluffend. Er is een meisje genaamd Dorcas. Ik ontmoette haar in Kenia. Dorcas is 15 jaar oud. Ze is getraind in zelfverdediging. Een paar maand geleden werd ze opgepakt op de straat door drie oudere mannen. Ze ontvoerden haar, staken haar in een wagen. Door haar zelfverdediging, pakte ze hen bij hun adamsappel, stak hen in de ogen, en bevrijdde zichzelf uit de auto.
In Kenya, in August, I went to visit one of the V-Day safe houses for girls, a house we opened seven years ago with an amazing woman named Agnes Pareyio. Agnes was a woman who was cut when she was a little girl, she was female genitally mutilated. And she made a decision as many women do across this planet, that what was done to her would not be enforced and done to other women and girls.
In Kenia, in augustus, bezocht ik een van de V-dag-vluchthuizen voor meisjes, een huis dat we zeven jaar geleden openden met een geweldige vrouw genaamd Agnes Pareyio. Agnes was een vrouw die besneden was als klein meisje. Haar genitaliën waren verminkt. Ze besliste zoals vele vrouwen over de hele planeet, dat wat haar overkomen was, niet aan andere meisjes en vrouwen mocht opgedrongen worden.
So, for years Agnes walked through the Rift valley. She taught girls what a healthy vagina looked like, and what a mutilated vagina looked like. And in that time she saved many girls. And when we met her we asked her what we could do for her, and she said, "Well, if you got me a Jeep I could get around a lot faster." So, we got her a Jeep. And then she saved 4,500 girls.
Jarenlang liep ze door de Riftvallei. Ze onderwees meisjes hoe een gezonde vagina eruit ziet en hoe een verminkte vagina eruit ziet. Gedurende die tijd redde ze vele meisjes. Toen we haar ontmoetten, vroegen we haar hoe we haar konden helpen. Ze zei: "Als je me een Jeep bezorgt, kan ik sneller rondkomen." Dus kochten we haar een Jeep. En ze redde 4500 meisjes.
And then we asked her, "Okay, what else do you need?" And she said, "Well, now, I need a house." So, seven years ago Agnes built the first V-Day safe house in Narok, Kenya, in the Masai land. And it was a house where girls could run away, they could save their clitoris, they wouldn't be cut, they could go to school. And in the years that Agnes has had the house, she has changed the situation there. She has literally become deputy mayor. She's changed the rules. The whole community has bought in to what she's doing.
Dus zeiden we: wat kunnen we nog meer doen? Ze zei: "Ik heb een huis nodig." Zeven jaar geleden opende Agnes het eerste V-dag-vluchthuis in Narok, Kenia, in het gebied van de Masai. Het was een huis waar meisjes naartoe konden, om hun clitoris te redden. Ze werden niet besneden. Ze konden naar school gaan. In de jaren dat Agnes het huis heeft, heeft ze de situatie daar veranderd. Ze werd letterlijk plaatsvervangend burgemeester. Ze veranderde de regels. De hele gemeenschap staat aan haar kant.
When we were there she was doing a ritual where she reconciles girls, who have run away, with their families. And there was a young girl named Jaclyn. Jaclyn was 14 years old and she was in her Masai family and there's a drought in Kenya. So cows are dying, and cows are the most valued possession. And Jaclyn overheard her father talking to an old man about how he was about to sell her for the cows. And she knew that meant she would be cut. She knew that meant she wouldn't go to school. She knew that meant she wouldn't have a future. She knew she would have to marry that old man, and she was 14.
Toen we daar waren, deed ze een ritueel, waarmee ze weggelopen meisjes opnieuw verzoent met hun families. Er was een jong meisje, Jaclyn. Jaclyn was 14 jaar en maakte deel uit van haar Masai-familie. Er is een droogte in Kenia. De koeien sterven en koeien zijn het kostbaarste bezit. Jaclyn hoorde haar vader spreken met een oude man dat hij op het punt stond haar te verkopen voor de koeien. Ze wist dat het betekende dat ze besneden zou worden. Ze wist dat het betekende dat ze niet naar school zou mogen. Ze wist dat het betekende dat ze geen toekomst zou hebben. Ze zou met de oude man moeten huwen. Ze was 14.
So, one afternoon, she'd heard about the safe house, Jaclyn left her father's house and she walked for two days, two days through Masai land. She slept with the hyenas. She hid at night. She imagined her father killing her on one hand, and Mama Agnes greeting her, with the hope that she would greet her when she got to the house. And when she got to the house she was greeted. Agnes took her in, and Agnes loved her, and Agnes supported her for the year. She went to school and she found her voice, and she found her identity, and she found her heart.
Ze hoorde over het vluchthuis, Jaclyn verliet het huis van haar vader en liep twee dagen door Masai-gebied. Ze sliep met de hyena's. Ze verstopte zich 's nachts. Ze stelde zich voor dat haar vader haar doodde en Mama Agnes haar begroette, in de hoop dat zij haar zou begroeten als ze aankwam in het huis. Toen ze aankwam in het huis, werd ze begroet. Agnes nam haar binnen en hield van haar. Agnes ondersteunde haar gedurende een jaar. Ze ging naar school en kreeg haar stem en haar identiteit. Ze vond haar hart.
Then, her time was ready when she had to go back to talk to her father about the reconciliation, after a year. I had the privilege of being in the hut when she was reunited with her father and reconciled. In that hut, we walked in, and her father and his four wives were sitting there, and her sisters who had just returned because they had all fled when she had fled, and her primary mother, who had been beaten in standing up for her with the elders. When her father saw her and saw who she had become, in her full girl self, he threw his arms around her and broke down crying. He said, "You are beautiful. You have grown into a gorgeous woman. We will not cut you. And I give you my word, here and now, that we will not cut your sisters either."
Toen kwam de tijd dat ze terug moest om met haar vader te praten over een verzoening, na een jaar. Ik had het genoegen aanwezig te zijn in de hut toen ze verenigd werd met haar vader en ze zich verzoenden. We wandelden binnen in de hut waar haar vader en zijn vier vrouwen zaten en haar zusters die ook juist terugkwamen omdat ze ook gevlucht waren, haar primaire moeder, die geslagen was omdat ze opkwam voor haar bij de ouderen. Toen haar vader zag wie ze geworden was, haar volledige meisjeszelf, sloeg hij zijn armen rond haar en begon te huilen. Hij zei, "Je ben mooi. Je bent een prachtige vrouw geworden. We zullen je niet besnijden. Ik geef je hier en nu mijn woord, dat we jou noch je zusters zullen besnijden."
And what she said to him was, "You were willing to sell me for four cows, and a calf and some blankets. But I promise you, now that I will be educated I will always take care of you, and I will come back and I will build you a house. And I will be in your corner for the rest of your life."
Ze zei tegen hem: "Je was bereid mij te verkopen voor vier koeien en een kalf en een paar dekens. Ik beloof je, nu ik onderwezen zal worden, dat ik voor je zal zorgen. Ik zal terugkomen en een huis voor je bouwen. Ik zal aan jouw kant staan voor de rest van je leven."
For me, that is the power of girls. And that is the power of transformation. I want to close today with a new piece from my book. And I want to do it tonight for the girl in everybody here. And I want to do it for Sunitha. And I want to do it for the girls that Sunitha talked about yesterday, the girls who survive, the girls who can become somebody else. But I really want to do it for each and every person here, to value the girl in us, to value the part that cries, to value the part that's emotional, to value the part that's vulnerable, to understand that's where the future lies.
Voor mij is dat de echte kracht van meisjes. De kracht van transformatie. Ik wil afsluiten vandaag met een nieuw stuk uit mijn boek. Ik wil het vanavond doen voor het meisje in elk van ons hier. Ik wil het doen voor Sunitha. Ik wil het doen voor de meisjes waar Sunitha gisteren over sprak, de meisjes die overleefden, de meisjes die iemand anders kunnen worden. Maar ik wil het echt doen voor iedere persoon hier, om het meisje in ons te waarderen, dat deel dat weent te waarderen, dat deel dat emotioneel is te waarderen, dat deel dat kwetsbaar is te waarderen, te begrijpen dat de toekomst dáár ligt.
This is called "I'm An Emotional Creature." And it happened because I met a girl in Watts, L.A. I was asking girls if they like being a girl, and all the girls were like, "No, I hate it. I can't stand it. It's all bad. My brothers get everything." And this girl just sat up and went, "I love being a girl. I'm an emotional creature!" (Laughter) This is for her:
Het is getiteld "Ik Ben een Emotioneel Wezen." Het gebeurde omdat ik een meisje in Watts L.A. ontmoette. Ik vroeg meisjes of ze ervan hielden een meisje te zijn. De meisjes zeiden: "Nee, ik haat het. Ik kan het niet verdragen. Er is niets goed aan. Mijn broers krijgen alles." Een meisje zette zich recht en zei: "Ik houd ervan een meisje te zijn. Ik ben een emotioneel wezen." (Gelach) Dit is voor haar:
I love being a girl. I can feel what you're feeling as you're feeling inside the feeling before. I am an emotional creature. Things do not come to me as intellectual theories or hard-pressed ideas. They pulse through my organs and legs and burn up my ears. Oh, I know when your girlfriend's really pissed off, even though she appears to give you what you want. I know when a storm is coming. I can feel the invisible stirrings in the air. I can tell you he won't call back. It's a vibe I share.
ik houd ervan een meisje te zijn. Ik kan voelen wat jij voelt zoals jij vanbinnen het gevoel voelt. Ik ben een emotioneel wezen. De dingen vallen mij niet te binnen in intellectuele theorieën of harde ideeën. Ze pulseren door mijn organen en benen en branden omhoog in mijn oren. Ik weet wanneer je vriendin kwaad is, zelfs als het lijkt dat ze je geeft wat je wilt. Ik weet wanneer er storm op komst is. Ik kan de onzichtbare beroering in de lucht voelen. Ik kan je vertellen dat hij niet terugbelt. Het is een trilling die ik deel.
I am an emotional creature. I love that I do not take things lightly. Everything is intense to me, the way I walk in the street, the way my momma wakes me up, the way it's unbearable when I lose, the way I hear bad news.
Ik ben een emotioneel wezen. Ik houd ervan dat ik de dingen niet licht opneem. Alles is intens voor mij, de manier waarop ik over de straat loop, de manier waarop mijn mama me wekt, de manier waarop het ondraaglijk is als ik verlies, de manier waarop ik slecht nieuws hoor.
I am an emotional creature. I am connected to everything and everyone. I was born like that. Don't you say all negative that it's only only a teenage thing, or it's only because I'm a girl. These feelings make me better. They make me present. They make me ready. They make me strong.
Ik ben een emotioneel wezen. Ik ben verbonden met alles en iedereen. Zo ben ik geboren. Zeg niet dat het allemaal negatief is, dat het alleen maar eigen is aan tieners, of dat het gewoon komt doordat ik een meisje ben. Deze gevoelens maken me beter. Ze maken me alert. Ze maken me klaar. Ze maken me sterk.
I am an emotional creature. There is a particular way of knowing. It's like the older women somehow forgot. I rejoice that it's still in my body. Oh, I know when the coconut's about to fall. I know we have pushed the Earth too far. I know my father isn't coming back, and that no one's prepared for the fire. I know that lipstick means more than show, and boys are super insecure, and so-called terrorists are made, not born. I know that one kiss could take away all my decision-making ability. (Laughter) And you know what? Sometimes it should. This is not extreme. It's a girl thing, what we would all be if the big door inside us flew open.
Ik ben een emotioneel wezen. Het is een bepaalde manier van weten. Het is alsof de oudere vrouwen het vergeten hebben. Ik juich het toe dat het nog in mijn lichaam zit. Ik weet wanneer de kokosnoot gaat vallen. Ik weet dat we de Aarde veel te ver gedreven hebben. Ik weet dat mijn vader niet terugkomt, en dat niemand voorbereid is voor het vuur. Ik weet dat lippenstift meer betekent dan show, en dat jongens ongelooflijk onzeker zijn, dat zogenaamde terroristen gevormd worden, niet geboren. Ik weet dat één kus al mijn mogelijkheden tot besluitvaardigheid ongedaan kan maken. (Gelach) En weet je wat? Soms is dat nodig. Het is niet extreem. Het is eigen aan meisjes. Wat we allemaal zouden zijn als de grote deur in ons openvloog.
Don't tell me not to cry, to calm it down, not to be so extreme, to be reasonable. I am an emotional creature. It's how the earth got made, how the wind continues to pollinate. You don't tell the Atlantic Ocean to behave. I am an emotional creature. Why would you want to shut me down or turn me off? I am your remaining memory. I can take you back. Nothing's been diluted. Nothing's leaked out. I love, hear me, I love that I can feel the feelings inside you, even if they stop my life, even if they break my heart, even if they take me off track, they make me responsible.
Vertel mij niet dat ik moet stoppen met wenen, moet kalmeren, niet zo extreem zijn, redelijk te zijn. Ik ben een emotioneel wezen. Het is hoe de aarde gemaakt is, hoe de wind blijft bestuiven. Je zegt niet aan de Atlantische Oceaan dat ze zich moet gedragen. Ik ben een emotioneel wezen. Waarom zou je mij willen uitschakelen of afzetten? Ik ben je overblijvende geheugen. Ik kan je terugnemen. Niets is verdund. Niets is uitgelekt. Ik houd ervan, luister naar me, ik houd ervan dat ik de gevoelens in jou kan voelen zelfs als ze mijn leven stoppen, zelfs als ze mijn hart breken, zelfs als ze mij van de wijs brengen, ze maken mij verantwoordelijk.
I am an emotional, I am an emotional, incondotional, devotional creature. And I love, hear me, I love, love, love being a girl. Can you say it with me? I love, I love, love, love being a girl! Thank you very much. (Applause)
Ik ben een emotioneel, ik ben een emotioneel onvoorwaardelijk, toegewijd wezen Ik houd ervan, luister naar me. Ik houd ervan een meisje te zijn. Kun je het zeggen samen met mij? Ik houd ervan, ik houd ervan, ik houd ervan, een meisje te zijn! Dank je wel (Applaus)