So, why does good sex so often fade, even for couples who continue to love each other as much as ever? And why does good intimacy not guarantee good sex, contrary to popular belief? Or, the next question would be, can we want what we already have? That's the million-dollar question, right? And why is the forbidden so erotic? What is it about transgression that makes desire so potent? And why does sex make babies, and babies spell erotic disaster in couples?
De ce sexul de calitate păleşte, atât de des, chiar şi pentru cuplurile care continuă să se iubească la fel ca întotdeauna? Şi de ce intimitatea avansată nu garantează şi sex de calitate, contrar credinţelor populare? Sau, întrebarea următoare ar putea fi, putem dori ceea ce avem deja? Iată o întrebare de un milion de dolari. Şi de ce e atât de erotic ceea ce e interzis? De ce abaterea de la reguli face ca dorinţa să fie atât de puternică? Şi de ce rezultă copii din sex, în timp ce copiii sunt un dezastru pentru erotismul cuplurilor?
(Laughter)
O lovitură fatală pentru erotism, nu?
It's kind of the fatal erotic blow, isn't it? And when you love, how does it feel? And when you desire, how is it different?
Când iubeşti, cum te simţi? Şi când doreşti, cum anume e diferit?
These are some of the questions that are at the center of my exploration on the nature of erotic desire and its concomitant dilemmas in modern love. So I travel the globe, and what I'm noticing is that everywhere where romanticism has entered, there seems to be a crisis of desire. A crisis of desire, as in owning the wanting -- desire as an expression of our individuality, of our free choice, of our preferences, of our identity -- desire that has become a central concept as part of modern love and individualistic societies.
Acestea sunt câteva din întrebările centrale ale explorării mele asupra naturii dorinţei erotice şi dilemelor care apar odată cu ea în iubirea modernă. Călătoresc prin lume, şi ceea ce observ este că peste tot pe unde a pătruns romantismul, pare a exista o criză a dorinţei. O criză a dorinţei, în sensul asumării dorinţei -- dorinţa ca expresie a individualităţii noastre, a liberului nostru arbitru, a preferinţelor, a identităţii noastre - dorinţa care a devenit un concept central făcând parte din iubirea modernă şi din societăţile individualiste.
You know, this is the first time in the history of humankind where we are trying to experience sexuality in the long term not because we want 14 children, for which we need to have even more because many of them won't make it, and not because it is exclusively a woman's marital duty. This is the first time that we want sex over time about pleasure and connection that is rooted in desire.
Ştiţi, e prima dată în istoria omenirii când încercăm să trăim sexualitatea pe termen lung, nu pentru că am vrea 14 copii, caz în care ar fi nevoie de mai mulţi pentru că mulţi nu vor supravieţui, şi nici pentru că e în mod exclusiv datoria matrimonială a femeii. E prima dată când ne dorim sexul pe termen lung ca o expresie a plăcerii şi legăturii care îşi are rădăcina în dorinţă.
So what sustains desire, and why is it so difficult? And at the heart of sustaining desire in a committed relationship, I think, is the reconciliation of two fundamental human needs. On the one hand, our need for security, for predictability, for safety, for dependability, for reliability, for permanence. All these anchoring, grounding experiences of our lives that we call home. But we also have an equally strong need -- men and women -- for adventure, for novelty, for mystery, for risk, for danger, for the unknown, for the unexpected, surprise -- you get the gist. For journey, for travel.
Ce păstrează dorinţa şi de ce e aşa de greu? Esența păstrării dorinţei într-o relaţie de lungă durată, constă în împăcarea a două nevoi fundamentale ale omului. Pe de o parte, nevoia de securitate, de predictibilitate, siguranţă, fiabilitate, încredere, permanenţă -- toate aceste experienţe ale vieţii ce ne ancorează pe care le numim acasă. Dar mai avem o nevoie la fel de puternică -- bărbaţi şi femei -- de aventură, de noutate, de mister, de risc, de pericol, de necunoscut, de neaşteptat, surpriză -- înţelegeţi ideea -- de drum, de călătorie.
So reconciling our need for security and our need for adventure into one relationship, or what we today like to call a passionate marriage, used to be a contradiction in terms. Marriage was an economic institution in which you were given a partnership for life in terms of children and social status and succession and companionship. But now we want our partner to still give us all these things, but in addition I want you to be my best friend and my trusted confidant and my passionate lover to boot, and we live twice as long.
A împăca nevoia noastră de securitate cu nevoia noastră de aventură într-o singură relaţie, sau ceea ce ne place să numim în zilele noastre o căsătorie pasională, era pe vremuri o contradicţie în termeni. Căsnicia era o instituţie economică în care ţi se dădea un parteneriat pe viaţă cu copii şi statut social, cu succesiune şi tovărăşie. Dar acum ne dorim ca partenerul să ne dea toate aceste lucruri, şi în plus, mai vreau să fii prietenul meu cel mai bun şi confidentul meu de încredere şi amantul meu pasional, şi mai şi trăim de două ori mai mult.
(Laughter)
(Râsete)
So we come to one person, and we basically are asking them to give us what once an entire village used to provide. Give me belonging, give me identity, give me continuity, but give me transcendence and mystery and awe all in one. Give me comfort, give me edge. Give me novelty, give me familiarity. Give me predictability, give me surprise. And we think it's a given, and toys and lingerie are going to save us with that.
Aşa că ne adresăm unei persoane şi îi cerem să ne dea ceea ce odată oferea un sat întreg. Dă-mi apartenenţă, dă-mi identitate, dă-mi continuitate, dar mai dă-mi şi transcendenţă şi mister şi veneraţie. Dă-mi confort, dă-mi provocare. Dă-mi noutate, dă-mi familiaritate. Dă-mi previzibilitate, dă-mi surpriză. Şi credem că e un dat, iar jucăriile şi lenjeria ne vor salva.
(Laughter)
(Râsete) (Aplauze)
(Applause)
Acum ajungem la realitatea existenţială a povestirii.
So now we get to the existential reality of the story, right? Because I think, in some way -- and I'll come back to that -- but the crisis of desire is often a crisis of the imagination.
Pentru că, într-un fel -- și mă voi întoarce la asta -- această criză a dorinţei e foarte des o criză a imaginaţiei.
So why does good sex so often fade? What is the relationship between love and desire? How do they relate, and how do they conflict? Because therein lies the mystery of eroticism.
De ce păleşte atât de des sexul de calitate? Care e legătura între iubire şi dorinţă? Cum se leagă şi cum se resping? Pentru că acolo se află misterul erotismului.
So if there is a verb, for me, that comes with love, it's "to have." And if there is a verb that comes with desire, it is "to want." In love, we want to have, we want to know the beloved. We want to minimize the distance. We want to contract that gap. We want to neutralize the tensions. We want closeness. But in desire, we tend to not really want to go back to the places we've already gone. Forgone conclusion does not keep our interest. In desire, we want an Other, somebody on the other side that we can go visit, that we can go spend some time with, that we can go see what goes on in their red-light district. You know? In desire, we want a bridge to cross. Or in other words, I sometimes say, fire needs air. Desire needs space. And when it's said like that, it's often quite abstract.
Dacă e vreun verb care se leagă de iubire, atunci e „a avea”. Şi dacă e vreun verb care se leagă de dorinţă, e „a vrea”. În iubire, vrem să avem, vrem să cunoaştem iubitul. Vrem să minimizăm distanţa. Vrem să reducem decalajul. Vrem să neutralizăm tensiunile. Vrem apropiere. Dar în dorinţă, tindem să nu vrem să revenim în locurile unde am mai fost. Concluziile de la sine înţelese nu ne păstrează interesul. În dorinţă, vrem un Altul, cineva de pe cealaltă parte pe care să-l putem vizita, cu care să petrecem ceva timp, în al cărui Red Light District putem merge să vedem ce se mai întâmplă. În dorinţă, vrem un pod pe care să-l traversăm. Cu alte cuvinte, cum spun eu uneori, focul are nevoie de aer. Dorinţa are nevoie de spaţiu. Spus în felul acesta, pare destul de abstract.
But then I took a question with me. And I've gone to more than 20 countries in the last few years with "Mating in Captivity," and I asked people, when do you find yourself most drawn to your partner? Not attracted sexually, per Se, but most drawn. And across culture, across religion, and across gender -- except for one -- there are a few answers that just keep coming back.
Şi atunci am purtat o întrebare cu mine. Am fost în mai mult de 20 de ţări în ultimii ani cu „Împerecherea în captivitate”, şi i-am întrebat pe oameni: când vă simţiţi cel mai atraşi de partenerul vostru? Nu neapărat atracţie sexuală în sine, ci cel mai atraşi. Şi, indiferent de cultură, de religie, de sex -- cu excepţia unuia -- sunt câteva răspunsuri care tot apar.
So the first group is: I am most drawn to my partner when she is away, when we are apart, when we reunite. Basically, when I get back in touch with my ability to imagine myself with my partner, when my imagination comes back in the picture, and when I can root it in absence and in longing, which is a major component of desire.
Primul grup e: sunt cel mai atras de partenera mea când e plecată, când suntem departe, când ne revedem. Practic, când intru din nou în legătură cu abilitatea mea de a mă imagina cu partenera mea, când imaginaţia mea are timp să se reactiveze, şi când pot s-o ancorez în absenţă şi în dor, o componentă majoră a dorinţei.
But then the second group is even more interesting. I am most drawn to my partner when I see him in the studio, when she is onstage, when he is in his element, when she's doing something she's passionate about, when I see him at a party and other people are really drawn to him, when I see her hold court. Basically, when I look at my partner radiant and confident. Probably the biggest turn-on across the board. Radiant, as in self-sustaining. I look at this person -- by the way, in desire people rarely talk about it, when we are blended into one, five centimeters from each other. I don't know in inches how much that is.
Dar al doilea grup e şi mai interesant: Sunt cel mai atras/ă de partener/ă când îl văd în studio, când o văd pe scenă, când e îl elementul lui, când face ceva ce o pasionează, când îl văd la o petrecere şi ceilalţi sunt foarte atraşi de el, când o văd cu suita ei. Practic, când îmi văd partenerul radiind şi încrezător, e probabil cel mai puternic stimulent. Radiind, de sine stătător, adică se auto-susţine. Privesc această persoană -- apropo, despre dorinţă oamenii vorbesc foarte rar când sunt împletiţi unul în celălalt, la cinci centimetri unul de altul. Nu ştiu cât vine asta în inci. Dar nu vorbesc nici când cealaltă persoană e atât de departe
But it's also not when the other person is that far apart that you no longer see them. It's when I'm looking at my partner from a comfortable distance, where this person that is already so familiar, so known, is momentarily once again somewhat mysterious, somewhat elusive. And in this space between me and the other lies the erotic élan, lies that movement toward the other. Because sometimes, as Proust says, mystery is not about traveling to new places, but it's about looking with new eyes. And so, when I see my partner on his own or her own, doing something in which they are enveloped, I look at this person and I momentarily get a shift in perception, and I stay open to the mysteries that are living right next to me.
încât nu o mai vedem. Atunci când îmi privesc partenerul de la o distanţă confortabilă, la care această persoană e deja atât de familiară, de cunoscută, există din nou, pentru moment, ceva misterios, ceva evaziv. Şi în acest spaţiu dintre mine şi celălalt se află elanul erotic, acea mişcare către celălalt. Pentru că uneori, cum spunea Proust, misterul nu se referă la a călători în locuri noi, ci la a privi cu ochi noi. Deci, când îmi văd partenerul în mediul lui sau al ei, făcând ceva care îi absoarbe, mă uit la această persoană şi percepţia mea se modifică, şi rămân deschis la misterele care se desfăşoară chiar lângă mine.
And then, more importantly, in this description about the other or myself -- it's the same -- what is most interesting is that there is no neediness in desire. Nobody needs anybody. There is no caretaking in desire. Caretaking is mightily loving. It's a powerful anti-aphrodisiac.
Şi atunci, cel mai important, în acea descriere a celuilalt sau a mea, cel mai interesant e că nu există nicio obligație în dorinţă. Nimeni nu are nevoie de nimeni. Nu există grijă în dorinţă. Îngrijirea presupune multă iubire dar e un puternic anti-afrodisiac.
(Laughter)
I have yet to see somebody who is so turned on by somebody who needs them. Wanting them is one thing. Needing them is a shot down and women have known that forever, because anything that will bring up parenthood will usually decrease the erotic charge.
Încă nu am văzut pe cineva care să fie foarte atras de cineva care are nevoie de ei. A-i dori e una, a avea nevoie de ei e o frână, iar femeile au ştiut asta dintotdeauna, pentru că orice aduce în discuţie paternitatea scade de obicei încărcătura erotică.
(Laughter)
For good reasons, right?
Pe bună dreptate, nu?
And then the third group of answers usually would be: when I'm surprised, when we laugh together, as somebody said to me in the office today, when he's in his tux, so I said, you know, it's either the tux or the cowboy boots. But basically it's when there is novelty. But novelty isn't about new positions. It isn't a repertoire of techniques. Novelty is, what parts of you do you bring out? What parts of you are just being seen?
Iar cel de-al treilea grup de răspunsuri e de obicei: când sunt surprins, când râdem împreună, cum îmi spunea cineva azi la birou, când e în frac, aşa că i-am spus, ştii, ori e fracul, ori cizmele de cowboy. Dar practic e când apare ceva nou. Dar noutatea nu se referă la poziţii noi, nu e un repertoriu de tehnici. Noutatea se referă la ce părţi din tine aduci la suprafaţă? Care părţi din tine se văd doar acum?
Because in some way one could say sex isn't something you do, eh? Sex is a place you go. It's a space you enter inside yourself and with another, or others. So where do you go in sex? What parts of you do you connect to? What do you seek to express there? Is it a place for transcendence and spiritual union? Is it a place for naughtiness and is it a place to be safely aggressive? Is it a place where you can finally surrender and not have to take responsibility for everything? Is it a place where you can express your infantile wishes? What comes out there? It's a language. It isn't just a behavior. And it's the poetic of that language that I'm interested in, which is why I began to explore this concept of erotic intelligence.
Pentru că într-un fel s-ar putea spune că sexul nu e ceva ce faci. Sexul e un loc unde te duci. E un spaţiu din interiorul tău în care intri, cu altcineva, sau cu alţii. Unde mergi deci în sex? Cu care părţi din tine te conectezi? Ce încerci să exprimi acolo? E un loc de transcendenţă şi unire spirituală? E un loc de obrăznicie, un loc unde poţi fi agresiv în siguranţă? E un loc unde să poţi capitula în sfârşit şi să nu fii nevoit să fii responsabil pentru orice? E un loc unde îți poţi exprima dorinţele infantile? Ce se întâmplă acolo? E un limbaj. Nu e doar un comportament. Poetica acestui limbaj mă interesează, care e şi motivul pentru care am explorat acest concept de inteligenţă erotică.
You know, animals have sex. It's the pivot, it's biology, it's the natural instinct. We are the only ones who have an erotic life, which means that it's sexuality transformed by the human imagination. We are the only ones who can make love for hours, have a blissful time, multiple orgasms, and touch nobody, just because we can imagine it. We can hint at it. We don't even have to do it. We can experience that powerful thing called anticipation, which is a mortar to desire. The ability to imagine it, as if it's happening, to experience it as if it's happening, while nothing is happening and everything is happening, at the same time.
Şi animalele fac sex. E pivotul, e biologie, e instinctul natural. Suntem singurii care avem o viaţă erotică, însemnând că sexualitatea e transformată de imaginaţia umană. Suntem singurii capabili să facem dragoste ore întregi, să fim fericiţi, să avem orgasme multiple, şi să nu atingem pe nimeni, doar pentru că ne putem imagina. Putem să o sugerăm, nici măcar nu trebuie să o facem. Putem gusta puterea anticipaţiei, care e ca un mortar pentru dorinţă, abilitatea de a ne imagina, ca şi cum s-ar întâmpla, de a simţi ca şi când s-ar întâmpla, în timp ce nimic nu se întâmplă şi totul se întâmplă în acelaşi timp.
So when I began to think about eroticism, I began to think about the poetics of sex. And if I look at it as an intelligence, then it's something that you cultivate. What are the ingredients? Imagination, playfulness, novelty, curiosity, mystery. But the central agent is really that piece called the imagination.
Când am început să mă gândesc la erotism, am început să mă gândesc la poetica sexului, şi, dacă o privesc ca pe o inteligenţă, atunci e ceva ce se cultivă. Care sunt ingredientele? Imaginaţia, joaca, noutatea, curiozitatea, misterul. Dar agentul central e cu adevărat acea piesă numită imaginaţie.
But more importantly, for me to begin to understand who are the couples who have an erotic spark, what sustains desire, I had to go back to the original definition of eroticism, the mystical definition, and I went through it through a bifurcation by looking, actually, at trauma, which is the other side. And I looked at it, looking at the community that I had grown up in, which was a community in Belgium, all Holocaust survivors, and in my community, there were two groups: those who didn't die, and those who came back to life. And those who didn't die lived often very tethered to the ground, could not experience pleasure, could not trust, because when you're vigilant, worried, anxious, and insecure, you can't lift your head to go and take off in space and be playful and safe and imaginative. Those who came back to life were those who understood the erotic as an antidote to death. They knew how to keep themselves alive. And when I began to listen to the sexlessness of the couples that I work with, I sometimes would hear people say, "I want more sex," but generally, people want better sex, and better is to reconnect with that quality of aliveness, of vibrancy, of renewal, of vitality, of Eros, of energy that sex used to afford them, or that they've hoped it would afford them.
Dar şi mai important, ca să înţeleg care sunt cuplurile care au o scânteie erotică, ce sprijină dorinţa, a trebuit să mă întorc la definiţia iniţială a erotismului, definiţia mistică, şi am trecut prin ea printr-o bifurcaţie, privind de fapt trauma, extrema opusă, şi am privit-o uitându-mă la comunitatea în care am crescut, o comunitate din Belgia, toţi supravieţuitori ai Holocaustului, şi în comunitatea mea erau două grupuri: cei care nu muriseră, şi cei care se întorseseră la viaţă. Cei care nu muriseră trăiau foarte priponiţi de pământ, nu puteau simţi plăcerea, nu puteau avea încredere, pentru că atunci când eşti vigilent, îngrijorat, temător şi nesigur, nu îţi poţi ridica fruntea să decolezi în spaţiu, să fii jucăuş, în siguranţă şi imaginativ. Cei care se întorseseră la viaţă erau cei care înţelegeau eroticul ca pe un antidot pentru moarte. Ei ştiu cum să se păstreze în viaţă. Şi când am început să ascult lipsa de sex a cuplurilor cu care lucrez, îi aud uneori pe oameni spunând: „Vreau mai mult sex”, dar în general oamenii vor sex mai bun, şi mai bun înseamnă reconectarea cu acea calitate de viaţă, de vibraţie, reînnoire, vitalitate, eros, energie pe care sexul obişnuia să le-o dea, sau pe care au sperat să le-o dea.
And so I began to ask a different question. "I shut myself off when ..." began to be the question. "I turn off my desires when ..." Which is not the same question as, "What turns me off is ..." and "You turn me off when ..." And people began to say, "I turn myself off when I feel dead inside, when I don't like my body, when I feel old, when I haven't had time for myself, when I haven't had a chance to even check in with you, when I don't perform well at work, when I feel low self esteem, when I don't have a sense of self-worth, when I don't feel like I have a right to want, to take, to receive pleasure."
Aşa că am început să pun o întrebare diferită. Întrebarea a început să fie: „Mă închid atunci când...” „Îmi opresc dorinţele când...” ceea ce nu e aceeaşi întrebare cu: „Ce mă inhibă e...” sau „Tu mă inhibi atunci când...” Şi lumea a început să spună: „Mă inhib atunci când mă simt mort pe dinăuntru, când nu îmi place corpul meu, când mă simt bătrân, când nu am avut timp pentru mine, când nu am avut o ocazie să interacţionez cu tine, când nu am avut performanţe bune la lucru, când stima de sine scade, când nu am un simţ ridicat al valorii de sine, când nu simt că am dreptul să vreau, să iau, să primesc plăcere.”
And then I began to ask the reverse question. "I turn myself on when ..." Because most of the time, people like to ask the question, "You turn me on, what turns me on," and I'm out of the question, you know? Now, if you are dead inside, the other person can do a lot of things for Valentine's. It won't make a dent. There is nobody at the reception desk.
Apoi am început să pun întrebarea invers. „Mă excit atunci când...” Pentru că de cele mai multe ori, oamenilor le place să întrebe: „Tu mă aprinzi, ce mă excită” şi pe mine mă scot din întrebare. Dacă eşti mort pe dinăuntru, celălalt poate face multe de Sf. Valentin. Nu va conta. Nu e nimeni la recepţie. (Râsete)
(Laughter)
So I turn myself on when, I turn on my desires, I wake up when ...
Deci, mă excit atunci când, îmi pornesc dorinţele, mă trezesc atunci când...
Now, in this paradox between love and desire, what seems to be so puzzling is that the very ingredients that nurture love -- mutuality, reciprocity, protection, worry, responsibility for the other -- are sometimes the very ingredients that stifle desire. Because desire comes with a host of feelings that are not always such favorites of love: jealousy, possessiveness, aggression, power, dominance, naughtiness, mischief. Basically most of us will get turned on at night by the very same things that we will demonstrate against during the day. You know, the erotic mind is not very politically correct. If everybody was fantasizing on a bed of roses, we wouldn't be having such interesting talks about this.
Acum, în acest paradox dintre iubire şi dorinţă, ceea ce pare să fie atât de încurcat e că exact ingredientele care hrănesc iubirea: mutualitatea, reciprocitatea, protecţia, îngrijorarea, responsabilitatea pentru celălalt, sunt uneori chiar ingredientele care înăbuşă dorinţa. Pentru că dorinţa e însoţită de sentimente care nu sunt tot timpul favoritele iubirii: gelozie, posesivitate, agresiune, putere, dominaţie, obrăznicie, pozne. Practic cei mai mulţi dintre noi se excită noaptea de la exact acele lucruri împotriva cărora protestează în timpul zilei. Mintea erotică nu e tocmai corectă. Dacă toată lumea ar avea fantezii despre un pat de trandafiri, nu am mai avea discuţii aşa de interesante despre asta.
(Laughter)
Dar nu, acolo în mintea noastră
But no, in our mind up there are a host of things going on that we don't always know how to bring to the person that we love, because we think love comes with selflessness and in fact desire comes with a certain amount of selfishness in the best sense of the word: the ability to stay connected to one's self in the presence of another.
există o mulțime de lucruri pe care nu ştim întotdeauna cum să le comunicăm persoanei pe care o iubim, pentru că ni se pare că iubirea e însoţită de altruism şi de fapt dorinţa e însoţită de o anumită cantitate de egoism în cel mai bun sens al cuvântului: abilitatea de a rămâne conectat cu sinele propriu în prezenţa altuia.
So I want to draw that little image for you, because this need to reconcile these two sets of needs, we are born with that. Our need for connection, our need for separateness, or our need for security and adventure, or our need for togetherness and for autonomy, and if you think about the little kid who sits on your lap and who is cozily nested here and very secure and comfortable, and at some point all of us need to go out into the world to discover and to explore. That's the beginning of desire, that exploratory need, curiosity, discovery. And then at some point they turn around and they look at you. And if you tell them, "Hey kiddo, the world's a great place. Go for it. There's so much fun out there," then they can turn away and they can experience connection and separateness at the same time. They can go off in their imagination, off in their body, off in their playfulness, all the while knowing that there's somebody when they come back.
Vreau să desenez acea imagine pentru voi, pentru că e nevoie să împăcăm aceste două seturi de nevoi, suntem născuți cu amândouă. Nevoia de conexiune, nevoia de separare, nevoia de siguranţă, dar şi de aventură, nevoia de apropiere şi de autonomie. Dacă vă gândiţi la copilaşul care vă stă în braţe şi care se cuibăreşte acolo în siguranţă și confort, la un moment dat toţi trebuie să ieşim în lume pentru a descoperi şi explora. Acesta e începutul dorinţei, acele nevoi de explorare, curiozitate, descoperire. Şi apoi se întorc şi se uită la tine, şi dacă le spui, „Hei, puştiule, lumea e un loc grozav. E foarte multă distracţie.” se pot întoarce cu spatele şi pot simţi conexiunea şi separarea în acelaşi timp. Pot pleca în imaginaţia lor, în corpul lor, în joaca lor, ştiind în permanenţă că există cineva atunci când se întorc.
But if on this side there is somebody who says, "I'm worried. I'm anxious. I'm depressed. My partner hasn't taken care of me in so long. What's so good out there? Don't we have everything you need together, you and I?" then there are a few little reactions that all of us can pretty much recognize. Some of us will come back, came back a long time ago, and that little child who comes back is the child who will forgo a part of himself in order not to lose the other. I will lose my freedom in order not to lose connection. And I will learn to love in a certain way that will become burdened with extra worry and extra responsibility and extra protection, and I won't know how to leave you in order to go play, in order to go experience pleasure, in order to discover, to enter inside myself.
Dar dacă pe partea asta e cineva care spune: „Sunt îngrijorat. Mă tem. Sunt deprimat. Partenerul meu nu a avut grijă de mine de atâta timp. Ce e aşa de bine acolo? Nu avem noi tot de ce e nevoie, tu şi cu mine?" atunci apar unele reacţii pe care le putem recunoaşte cu toţii. Unii dintre noi se vor întoarce, s-au întors de mult timp, iar acel copilaş care se întoarce e copilul care renunţă la o parte din el însuşi pentru a nu îl pierde pe celălalt. Îmi voi pierde libertatea pentru a nu pierde legătura. Şi voi învăţa să iubesc într-un anumit fel care va deveni împovărat cu griji în plus şi responsabilitate în plus, şi extra protecţie, şi nu voi şti cum să te părăsesc pentru a mă juca, pentru experimenta plăcerea, pentru a descoperi, pentru a intra în interiorul meu.
Translate this into adult language. It starts very young. It continues into our sex lives up to the end. Child number two comes back but looks like that over their shoulder all the time. "Are you going to be there? Are you going to curse me, scold me? Are you going to be angry with me?" And they may be gone, but they're never really away. And those are often the people that will tell you, "In the beginning, it was super hot." Because in the beginning, the growing intimacy wasn't yet so strong that it actually led to the decrease of desire. The more connected I became, the more responsible I felt, the less I was able to let go in your presence. The third child doesn't really come back.
Traduceţi asta în limbaj adult. Începe de când suntem foarte mici. Continuă cu viaţa noastră sexuală până la sfârşit. Copilul al doilea se întoarce, dar va privi peste umăr tot timpul. „Vei mai fi acolo? Mă vei ocărî? Mă vei certa? Te vei înfuria pe mine?” Şi pot fi plecaţi, dar de fapt nu sunt departe niciodată, şi aceştia sunt adesea oamenii care îţi vor spune: la început a fost foarte fierbinte. Pentru că la început, intimitatea în creştere nu era încă destul de puternică încât să ducă la scăderea dorinţei. Cu cât deveneam mai conectat, cu cât mă simţeam mai responsabil, cu atât eram mai puţin capabil de a mă exterioriza în prezenţa ta. Al treilea copil nu se prea întoarce.
So what happens, if you want to sustain desire, it's that real dialectic piece. On the one hand you want the security in order to be able to go. On the other hand if you can't go, you can't have pleasure, you can't culminate, you don't have an orgasm, you don't get excited because you spend your time in the body and the head of the other and not in your own.
Aşa că ce se întâmplă, dacă vrei să păstrezi dorinţa, e acea piesă cu adevărat dialectică. Pe de o parte vrei securitate pentru a putea pleca. Pe de altă parte, dacă nu poţi pleca, nu poţi obţine plăcere, nu poţi culmina, nu ai orgasm, nu te poţi excita pentru că îţi petreci timpul în corpul şi capul celuilalt şi nu în al tău.
So in this dilemma about reconciling these two sets of fundamental needs, there are a few things that I've come to understand erotic couples do. One, they have a lot of sexual privacy. They understand that there is an erotic space that belongs to each of them. They also understand that foreplay is not something you do five minutes before the real thing. Foreplay pretty much starts at the end of the previous orgasm. They also understand that an erotic space isn't about, you begin to stroke the other. It's about you create a space where you leave Management Inc., maybe where you leave the Agile program --
Deci, în această dilemă a împăcării dintre cele două seturi de nevoi fundamentale, sunt câteva lucruri pe care am ajuns să înţeleg că le fac cuplurile erotice. Unul, au foarte multă intimitate sexuală. Ei înţeleg că există un spaţiu erotic care le aparţine fiecăruia. Mai înţeleg şi că preludiul nu e ceva ce faci cu cinci minute înainte de actul sexual. Preludiul e ceva ce începe cam la sfârşitul orgasmului anterior. Ei mai înţeleg că un spaţiu erotic nu se referă la a-l dezmierda pe celălalt, e vorba de a crea un spaţiu în care părăsești Management Inc., poate unde abandonezi programul agile,
(Laughter)
(Râsete)
And you actually just enter that place where you stop being the good citizen who is taking care of things and being responsible.
şi de fapt intri în acel loc unde nu mai eşti cetăţeanul cel bun
Responsibility and desire just butt heads. They don't really do well together. Erotic couples also understand that passion waxes and wanes. It's pretty much like the moon. It has intermittent eclipses. But what they know is they know how to resurrect it. They know how to bring it back. And they know how to bring it back because they have demystified one big myth, which is the myth of spontaneity, which is that it's just going to fall from heaven while you're folding the laundry like a deus ex machina, and in fact they understood that whatever is going to just happen in a long-term relationship, already has.
care are grijă de lucruri şi e responsabil. Responsabilitatea şi dorinţa se bat cap în cap. Nu le merge prea bine împreună. Cuplurile erotice înţeleg de asemenea că pasiunea vine şi pleacă. E cam ca şi luna. Are eclipse intermitente. Dar ceea ce mai ştiu ei, ştiu cum să o reînvie. Ştiu cum să o aducă înapoi, şi ştiu cum să o aducă înapoi pentru au demistificat un mare mit, mitul spontaneităţii, care spune că pasiunea va cădea din cer în timp ce strângi rufele ca un deus ex machina, şi de fapt ei au înţeles că orice se va întâmpla imediat într-o relaţie pe termen lung s-a întâmplat deja.
Committed sex is premeditated sex. It's willful. It's intentional. It's focus and presence.
Sexul de durată e sex cu premeditare. E dorit. E intenţionat. E atenție şi prezenţă.
Merry Valentine's.
Un Sf. Valentin fericit!
(Applause)
(Aplauze)