So, why does good sex so often fade, even for couples who continue to love each other as much as ever? And why does good intimacy not guarantee good sex, contrary to popular belief? Or, the next question would be, can we want what we already have? That's the million-dollar question, right? And why is the forbidden so erotic? What is it about transgression that makes desire so potent? And why does sex make babies, and babies spell erotic disaster in couples?
Kodėl gi geras seksas, taip greitai išblėsta, net jei sutuoktiniai myli vienas kitą kaip ir prieš tai? Kodėl intymumas negarantuoja gero sekso, nors mes manome priešingai? Kitas klausimas yra: Ar mes galime norėti to ką jau turime? Tai milijono dolerių vertės klausimas, taip? Kodėl kas uždrausta yra taip erotiška? Kodėl nusižengimas sukelia tokią stiprią aistrą? Kodėl sekso pasekmė yra vaikai, o vaikai sukelia erotinę krizę tarp sutuoktinių?
(Laughter)
Tai lyg mirtinas kirtis mūsų erotiniam gyvenimui, taip?
It's kind of the fatal erotic blow, isn't it? And when you love, how does it feel? And when you desire, how is it different?
Ir kaip jaučiatės, kai mylite? Ir kuo tai skiriasi nuo aistros?
These are some of the questions that are at the center of my exploration on the nature of erotic desire and its concomitant dilemmas in modern love. So I travel the globe, and what I'm noticing is that everywhere where romanticism has entered, there seems to be a crisis of desire. A crisis of desire, as in owning the wanting -- desire as an expression of our individuality, of our free choice, of our preferences, of our identity -- desire that has become a central concept as part of modern love and individualistic societies.
Tai keletas klausimų, kurie yra mano tyrimų dėmesio centre, mūsų erotinių troškimų kilmė ir su jais susijusios dilemos šiuolaikinėje meilėje. Taigi, aš keliauju aplink pasaulį ir pastebėjau, jog kur tik romantika užsimezga tarp žmonių, aistra ima menkti. Ši troškimų krizė, kaip savo noro objekto turėjimo krizė, troškimas kaip mūsų individualumo išraiška, mūsų laisvės, pomėgių ir tapatybės išraiška. Troškimas, kuris tapo modernaus meilės suvokimo ir individualistinės visuomenės kertinis akmuo.
You know, this is the first time in the history of humankind where we are trying to experience sexuality in the long term not because we want 14 children, for which we need to have even more because many of them won't make it, and not because it is exclusively a woman's marital duty. This is the first time that we want sex over time about pleasure and connection that is rooted in desire.
Tai yra pirmas kartas žmonijos istorijoje, kai mes ieškome ir bandome patirti ilgalaikę seksualinę trauką ne todėl, jog norime 14 vaikų, žinoma tam reikėtų turėti dar daugiau, nes kai kurie iš jų neišgyvens, ir ne todėl, jog tai moters vedybinė pareiga. Tai pirmas kartas, kai mes norime turėti ilgalaikį sekso partnerį ir kartu patirti malonumą ir supratimą, kuris išliktų aistringu.
So what sustains desire, and why is it so difficult? And at the heart of sustaining desire in a committed relationship, I think, is the reconciliation of two fundamental human needs. On the one hand, our need for security, for predictability, for safety, for dependability, for reliability, for permanence. All these anchoring, grounding experiences of our lives that we call home. But we also have an equally strong need -- men and women -- for adventure, for novelty, for mystery, for risk, for danger, for the unknown, for the unexpected, surprise -- you get the gist. For journey, for travel.
Taigi kas palaiko aistrą ir kodėl tai yra taip sunku? Ir svarbiausia aistrai palaikyti ilgalaikiuose santykiuose - dviejų pagrindinių žmogaus poreikių suderinimas. Viena vertus, mes trokštame saugumo, nuspėjamumo, patikimumo, pastovumo- tai yra pagrindas to ką mes vadiname savo namais. Tačiau, mes, vyrai ir moterys, taip pat norime nuotykių, naujovių, paslapties, rizikos, pavojaus ir ko nors netikėto, tikriausiai suprantate esmę.
So reconciling our need for security and our need for adventure into one relationship, or what we today like to call a passionate marriage, used to be a contradiction in terms. Marriage was an economic institution in which you were given a partnership for life in terms of children and social status and succession and companionship. But now we want our partner to still give us all these things, but in addition I want you to be my best friend and my trusted confidant and my passionate lover to boot, and we live twice as long.
Taigi, suderinti saugumo ir nuotykių poreikius savo santykiuose, ar ką mes šiais laikais vadiname aistringa santuoka, buvo prieštaravimas terminuose. Santuoka praeityje buvo ekonominė institucija, kurioje gyvendavote visą gyvenimą, vaikų, socialinio statuso, palikuonių ir bendravimo atžvilgiu. Tačiau šiuo metu norime, jog partneris suteiktų mums ne tik šiuos dalykus, tačiau dar norime, jog jis būtų geriausias draugas, patikimas patarėjas bei aistringas mylimasis. Ir gyventų dvigubai ilgiau.
(Laughter)
(Juokas)
So we come to one person, and we basically are asking them to give us what once an entire village used to provide. Give me belonging, give me identity, give me continuity, but give me transcendence and mystery and awe all in one. Give me comfort, give me edge. Give me novelty, give me familiarity. Give me predictability, give me surprise. And we think it's a given, and toys and lingerie are going to save us with that.
Taigi iš asmens reikalaujame to, ką praeityje suteikdavo visas nedidelis kaimelis: duok man daiktų, duok man tapatybę, taip pat ir tęstinumą ir dar ką nors nežemiško, paslaptingo ir įdomaus. Suteik komfortą ir ekstremalius pojūčius, naujovių ir ką nors puikiai pažįstamo. Suteik nuspėjamumą ir nustebimą. Ir mes manome, jog moteriški apatiniai ir kiti žaislai išgelbės mus.
(Laughter)
(Plojimai)
(Applause)
Taigi, mes priartėjome prie tikrosios realybės, taip?
So now we get to the existential reality of the story, right? Because I think, in some way -- and I'll come back to that -- but the crisis of desire is often a crisis of the imagination.
Tačiau tam tikra prasme, manau, kad aistros krizė susijusi su mūsų vaizduotės krize.
So why does good sex so often fade? What is the relationship between love and desire? How do they relate, and how do they conflict? Because therein lies the mystery of eroticism.
Taigi kodėl geras seksas, taip dažnai išblėsta? Koks ryšys tarp meilės ir aistros? Kaip jie susiję ir kokiu būdu jie prieštarauja vienas kitam. Nes čia ir glūdi erotikos paslaptingumas.
So if there is a verb, for me, that comes with love, it's "to have." And if there is a verb that comes with desire, it is "to want." In love, we want to have, we want to know the beloved. We want to minimize the distance. We want to contract that gap. We want to neutralize the tensions. We want closeness. But in desire, we tend to not really want to go back to the places we've already gone. Forgone conclusion does not keep our interest. In desire, we want an Other, somebody on the other side that we can go visit, that we can go spend some time with, that we can go see what goes on in their red-light district. You know? In desire, we want a bridge to cross. Or in other words, I sometimes say, fire needs air. Desire needs space. And when it's said like that, it's often quite abstract.
Meilė man asocijuojasi su žodžiu "turėti". Tačiau žodis aistra asocijuojasi su "aš noriu". Mylėdami mes norime turėti ir pažinoti savo mylimąjį. Mes norime sumažinti atstumą ir būti kuo artimesni. Mes norime išsklaidyti įtampą. Norime artimumo. Tačiau, kalbant apie aistrą, mes nenorime grįžti į vietą, kurioje jau buvome. Iš anksto nuspręstas rezultatas mūsų nedomina. Aistroje mes norime to kito, kažko, kurį mes galėtume aplankyti, praleisti šiek tiek laiko drauge ir vyktume tik pasižiūrėti, kas dedasi jo "slėnyje". Aistroje mes norime kirsti bent keletą tiltų. Kitaip tariant, ugniai reikalingas deguonis. Aistrai reikalinga erdvė. Dažniausiai apie tai kalbama labai abstrakčiai.
But then I took a question with me. And I've gone to more than 20 countries in the last few years with "Mating in Captivity," and I asked people, when do you find yourself most drawn to your partner? Not attracted sexually, per Se, but most drawn. And across culture, across religion, and across gender -- except for one -- there are a few answers that just keep coming back.
Tada aš pradėjau klausti. Begalę kartų mano kelionėse, dirbant su "Mating in Captivity," aš klausiau, kada žmonės jaučia didžiausią trauką partneriui? Ne seksualiniu atžvilgiu, tačiau iš esmės. Ir nesvarbu kurioje šalyje buvau ar su kurios lyties atstovais bendravau, keli atsakymo variantai vis pasikartodavo.
So the first group is: I am most drawn to my partner when she is away, when we are apart, when we reunite. Basically, when I get back in touch with my ability to imagine myself with my partner, when my imagination comes back in the picture, and when I can root it in absence and in longing, which is a major component of desire.
Taigi, pirmoji grupė žmonių teigė, jog taip jaučiasi, kai po ilgo laiko nesimatymo jie turi galimybę vėl būti kartu. Kai jie vėl gali būti drauge, kai vaizduotėje jie mato save su partneriu ir kai jie staiga prisimena tą vaizduotės vaisių, ir kai šis jausmas gali įsišaknyti partneriui neesant drauge- tai yra pagrindinė aistros sudedamoji dalis.
But then the second group is even more interesting. I am most drawn to my partner when I see him in the studio, when she is onstage, when he is in his element, when she's doing something she's passionate about, when I see him at a party and other people are really drawn to him, when I see her hold court. Basically, when I look at my partner radiant and confident. Probably the biggest turn-on across the board. Radiant, as in self-sustaining. I look at this person -- by the way, in desire people rarely talk about it, when we are blended into one, five centimeters from each other. I don't know in inches how much that is.
Tačiau antroji grupė yra dar įdomesnė: didžiausią trauką jie jaučia, kai gali matyti savo partnerį darant tai, kam jis jaučią aistrą, ar tiesiog daro tai kas jam patinka kai jie gali matyti, jog kiti žmonės jaučia jam trauką bei jis patraukia kitų dėmesį. Tada, kai jie mato savo partnerį švytintį ir pasitikintį savimi - tai būna pagrindinė aistros įsižiebimo priežastis. Švytintis ir galintis savimi pasirūpinti. Aistra kyla kai partneriai šalia vienas kito, kai jie susijungia, būna tik keli centimetrai vienas nuo kito. Tačiau taip pat, kai jie nelabai toli vienas nuo kito
But it's also not when the other person is that far apart that you no longer see them. It's when I'm looking at my partner from a comfortable distance, where this person that is already so familiar, so known, is momentarily once again somewhat mysterious, somewhat elusive. And in this space between me and the other lies the erotic élan, lies that movement toward the other. Because sometimes, as Proust says, mystery is not about traveling to new places, but it's about looking with new eyes. And so, when I see my partner on his own or her own, doing something in which they are enveloped, I look at this person and I momentarily get a shift in perception, and I stay open to the mysteries that are living right next to me.
ir negali vienas kito matyti. Kai jie gali žvelgti į partnerį iš šalies, nors jis toks pažįstamas, tačiau kelioms akimirkoms, jis vėl tampa paslaptingu ir iliuziniu. Tuo metu tarp jų susidaro erotinis krūvis ir jiems vėl tenka vienas kito siekti. Nes kartais, kaip sakė Proust, paslaptis glūdi ne naujose vietose, tačiau naujame požiūryje. Taigi, tuo metu, kai matome savo partnerį vieną darant ką nors ir jis jaučiasi įsigilinęs į savo veiklą, pažvelgus į jį, kelioms akimirkoms mūsų suvokimas pasikeičia ir pastebime naujas paslaptis, visada buvusias taip arti.
And then, more importantly, in this description about the other or myself -- it's the same -- what is most interesting is that there is no neediness in desire. Nobody needs anybody. There is no caretaking in desire. Caretaking is mightily loving. It's a powerful anti-aphrodisiac.
Dar svarbiau yra tai, jog šioje situacijoje tarp jų dviejų nėra reikalavimų aistrai. Niekam nereikia nieko. Nes aistroje nėra rūpestingumo. Rūpinimasis yra susijęs su meile. Tai galingas anti-afrodiziakas.
(Laughter)
I have yet to see somebody who is so turned on by somebody who needs them. Wanting them is one thing. Needing them is a shot down and women have known that forever, because anything that will bring up parenthood will usually decrease the erotic charge.
Niekada nemačiau, kad kas nors jaustų aistrą tam kam jo reikia. Norėti yra viena. Tačiau reikėti yra aistros malšintojas, moterys visada apie tai žinojo. Nes tai, kas atneša tėvystę, dažniausiai sumenkiną erotinį ryšį.
(Laughter)
Dėl gerų priežasčių, taip?
For good reasons, right?
And then the third group of answers usually would be: when I'm surprised, when we laugh together, as somebody said to me in the office today, when he's in his tux, so I said, you know, it's either the tux or the cowboy boots. But basically it's when there is novelty. But novelty isn't about new positions. It isn't a repertoire of techniques. Novelty is, what parts of you do you bring out? What parts of you are just being seen?
Trečia grupė žmonių atsakė, jog jaučia trauką partneriui tada, kai juos nustebina, kai jie juokiasi drauge. Šiandien kažkas ofise pasakė, kad didžiausią trauką jaučia kai partneris su kostiumu. Aš atsakiau, jog tai turi būti dėl kostiumo arba kaubojaus batų. Bet esmė, kad tai turi būti kažkas naujo. Bet naujovės nėra tik naujos pozicijos ar naujų technikų praktikavimasis. Tai apie tai, kokias naujas savybes jūs atskleidžiate? Kokios jūsų savybės yra matomos?
Because in some way one could say sex isn't something you do, eh? Sex is a place you go. It's a space you enter inside yourself and with another, or others. So where do you go in sex? What parts of you do you connect to? What do you seek to express there? Is it a place for transcendence and spiritual union? Is it a place for naughtiness and is it a place to be safely aggressive? Is it a place where you can finally surrender and not have to take responsibility for everything? Is it a place where you can express your infantile wishes? What comes out there? It's a language. It isn't just a behavior. And it's the poetic of that language that I'm interested in, which is why I began to explore this concept of erotic intelligence.
Viena vertus, galima sakyti, jog seksas, tai ne tik ką mes darome, ar ne? Seksas tai vieta į kurią jūs keliaujate savyje ir savo partneryje. Taigi kur jūs keliaujate sekso metu? Kurias savo savybes atskleidžiate? Ką jūs bandote išreikšti sekso metu? Ar tai kažkas nežemiška ar dvasiška? Ar tai vieta nešvankumui ar nedideliam agresyvumui? Vieta, kurioje mes galime tiesiog pasiduoti ir neprisiimti jokios atsakomybės? Ar vieta, kurioje galite atskleisti savo infantilius norus? Visa tai yra kalba, tai nėra tik elgesys. Aš domiuosi tos kalbos poetiškumu, todėl ir pradėjau tyrinėti erotinę inteligenciją.
You know, animals have sex. It's the pivot, it's biology, it's the natural instinct. We are the only ones who have an erotic life, which means that it's sexuality transformed by the human imagination. We are the only ones who can make love for hours, have a blissful time, multiple orgasms, and touch nobody, just because we can imagine it. We can hint at it. We don't even have to do it. We can experience that powerful thing called anticipation, which is a mortar to desire. The ability to imagine it, as if it's happening, to experience it as if it's happening, while nothing is happening and everything is happening, at the same time.
Nes, kaip žinome, gyvūnai mylisi. Tai biologinis instinktas. Mes vieninteliai, kurie sugeba mėgautis erotiniu gyvenimu, tai reiškia, jog seksualumas yra kuriamas žmogaus vaizduotėje. Mes tik vieninteliai, kurie gali mylėtis ištisas valandas. Tai magiškas metas, kurio metu galime patirti keletą orgazmų ir nieko neliesti, nes tai tik vaizduotės vaisius. Mes galime, tik užsiminti apie tai ir to nė nedaryti. Mes sugebame patirti tą nujautimą, tai dar labiau įžiebia aistrą, mūsų galimybė įsivaizduoti, lyg tai jau vyksta, jog tai jau vyksta, nors iš tikrųjų nevyksta ir viskas vyksta vienu metu.
So when I began to think about eroticism, I began to think about the poetics of sex. And if I look at it as an intelligence, then it's something that you cultivate. What are the ingredients? Imagination, playfulness, novelty, curiosity, mystery. But the central agent is really that piece called the imagination.
Taigi, nuo tada, kai pradėjau mąstyti apie erotiką, aš pradėjau mąstyti ir apie sekso poetiškumą, aš žvelgiu į tai lyg į inteligenciją, kažką ką jūs galite puoselėti. Iš ko tai susideda? Vaizduotė, žaismingumas, naujumas, smalsumas, paslaptis. Tačiau svarbiausia yra vaizduotė.
But more importantly, for me to begin to understand who are the couples who have an erotic spark, what sustains desire, I had to go back to the original definition of eroticism, the mystical definition, and I went through it through a bifurcation by looking, actually, at trauma, which is the other side. And I looked at it, looking at the community that I had grown up in, which was a community in Belgium, all Holocaust survivors, and in my community, there were two groups: those who didn't die, and those who came back to life. And those who didn't die lived often very tethered to the ground, could not experience pleasure, could not trust, because when you're vigilant, worried, anxious, and insecure, you can't lift your head to go and take off in space and be playful and safe and imaginative. Those who came back to life were those who understood the erotic as an antidote to death. They knew how to keep themselves alive. And when I began to listen to the sexlessness of the couples that I work with, I sometimes would hear people say, "I want more sex," but generally, people want better sex, and better is to reconnect with that quality of aliveness, of vibrancy, of renewal, of vitality, of Eros, of energy that sex used to afford them, or that they've hoped it would afford them.
Tam, kad suprasčiau kokios poros sugeba išsaugoti erotikos kibirkštėlę, kas išlaiko aistrą, privalėjau grįžti prie originalaus erotikos apibrėžimo, prie mistiško apibrėžimo. Tai privertė mane pažvelgti į traumuojančią bendruomenės, kurioje užaugau, patirtį: visuomenėje Belgijoje, žmonės išgyvenę karą pasidalino į dvi grupes: tie, kurie nemirė ir tie kurie grižo atgal į gyvenimą. Tie, kurie nemirė, gyveno labai paprastai, jie negalėjo patirti malonumo, negalėjo pasitikėti, nes kai esi labai budrus, nerimastingas ir sunerimęs, nesugebi paleisti savo nerimo, būti žaismingu ir išmaniu. Tie, kurie grižo į gyvenimą, suprato erotiką kaip priešnuodį mirčiai. Jie žinojo, kaip išlikti gyvais. Kai pradėjau klausytis porų, kurios neužsiima seksu, jie sakydavo," Aš noriu daugiau sekso", tačiau išties žmonės nori geresnio sekso ir jis tampa geresnis tik vėl pasijutus gyvybingu, pilnu energijos, atsinaujinimo. Tos energijos, kurią pats seksas jiems ir suteikdavo, ar ką tikėdavosi, jog tai suteiks.
And so I began to ask a different question. "I shut myself off when ..." began to be the question. "I turn off my desires when ..." Which is not the same question as, "What turns me off is ..." and "You turn me off when ..." And people began to say, "I turn myself off when I feel dead inside, when I don't like my body, when I feel old, when I haven't had time for myself, when I haven't had a chance to even check in with you, when I don't perform well at work, when I feel low self esteem, when I don't have a sense of self-worth, when I don't feel like I have a right to want, to take, to receive pleasure."
Taigi, aš pradėjau klausti savęs kito klausimo. "Aš užgęstu, kai..." tapo mano klausimu. "Aš išjungiu savo troškimus, kai.." tai nėra tas pats klausimas, kaip, "Mane užveda..." ir "Tu mane užvedi, kai..". Žmonės pradėjo sakyti, "Aš užgestu, kai jaučiuosi prastai, kai nekenčiu savo kūno, kai jaučiuosi sena, kai neskiriu dėmesio sau pačiai, kai neturėjau šanso pasišnekėti su tavimi, kai man nesisekė darbe, kai nepasitikiu savimi, kai jaučiuosi bevertė, kai nesijaučiu, jog turiu teisę norėti ar geisti, ar gauti malonumo."
And then I began to ask the reverse question. "I turn myself on when ..." Because most of the time, people like to ask the question, "You turn me on, what turns me on," and I'm out of the question, you know? Now, if you are dead inside, the other person can do a lot of things for Valentine's. It won't make a dent. There is nobody at the reception desk.
Tada aš pradėjau klausti, atvirkštinio klausimo. "Aš užsivedu, kai..."nes dauguma žmonių mėgsta klausti klausimo, "Tu mane užvedi, kas mane užveda," ir po to nebeturiu ko paklausti. Jei jūs jaučiatės miręs viduje, nesvarbu ką gausite dovanų Valentino dienos proga, tiesiog to neįvertinsite. (Juokas)
(Laughter)
So I turn myself on when, I turn on my desires, I wake up when ...
Taigi aš užsivedu, kai mano troškimai iškyla, aš atsibundu kai...
Now, in this paradox between love and desire, what seems to be so puzzling is that the very ingredients that nurture love -- mutuality, reciprocity, protection, worry, responsibility for the other -- are sometimes the very ingredients that stifle desire. Because desire comes with a host of feelings that are not always such favorites of love: jealousy, possessiveness, aggression, power, dominance, naughtiness, mischief. Basically most of us will get turned on at night by the very same things that we will demonstrate against during the day. You know, the erotic mind is not very politically correct. If everybody was fantasizing on a bed of roses, we wouldn't be having such interesting talks about this.
Šiame meilės ir troškimo paradokse, glumina tai, jog meilę puoselėjančios savybės, kaip tarpusavio supratimas, saugumas, rūpestis ir atsakomybė už kitą asmenį dažniausiai yra pagrindinės aistrą slopinančios priežastys. Nes aistra kyla su daugeliu kitų jausmų, kurie neretai yra slopinantys meilės jausmą: pavydumas, egoistiškumas, agresija, galia, dominavimas, ištvirkimas, išdaigos. Dažniausiai naktį mus užveda tie dalykai, prieš kuriuos mes esame neigiamai nusiteikę dienos metu. Žinote, erotiškoji žmogaus pusė nėra politiškai teisinga. Jei visi svajotų tik apie pilną rožių lovą, mes nė neturėtume tokios įdomios temos pokalbiui.
(Laughter)
Tačiau mūsų galvoje knibžda gausybė dalykų
But no, in our mind up there are a host of things going on that we don't always know how to bring to the person that we love, because we think love comes with selflessness and in fact desire comes with a certain amount of selfishness in the best sense of the word: the ability to stay connected to one's self in the presence of another.
ir mes ne visad žinome, kaip tai išreikšti asmeniui, kurį mylime, nes manome, jog meilės pagrindas yra nesavanaudiškumas, tačiau aistra kyla iš savanaudiškų paskatų, gerąją šio žodžio prasme: nes kitas asmuo mums gali padėti susisieti su pačiu savimi...
So I want to draw that little image for you, because this need to reconcile these two sets of needs, we are born with that. Our need for connection, our need for separateness, or our need for security and adventure, or our need for togetherness and for autonomy, and if you think about the little kid who sits on your lap and who is cozily nested here and very secure and comfortable, and at some point all of us need to go out into the world to discover and to explore. That's the beginning of desire, that exploratory need, curiosity, discovery. And then at some point they turn around and they look at you. And if you tell them, "Hey kiddo, the world's a great place. Go for it. There's so much fun out there," then they can turn away and they can experience connection and separateness at the same time. They can go off in their imagination, off in their body, off in their playfulness, all the while knowing that there's somebody when they come back.
Taigi, noriu jums apibūdinti paveikslą, kuriame abu šie poreikiai būtų suderinti, mes gimėme tai žinodami. Mūsų poreikis yra susisieti, būti atskirtiems, jaustis saugiems ir patirti nuotykių, jausti artumą ir nepriklausomybę ir jei pagalvojate apie vaikutį kuris sėdi jums ant kelių, taip patogiai ir saugiai, visiems mums ateis metas, kai teks keliauti į pasaulį, tam, kad atrastume ir ištirtume jį. Tai ir yra aistros užuomazga, kuri reikalauja mūsų smalsumo ir nuotykių ieškojimo. Ir ateis metas, kai vaikas atsisuks į jus ir jei jūs ištarsite: "Vaikuti, pasaulis graži vieta. Pirmyn, keliauk. Nes ten tavęs laukia linksmybės.", tai jie, nusisukdami nuo jūsų, pajaus artumą ir tuo pačiu metu išsiskyrimo pojūtį. Jie gali perkelti visus vaizduotės vaisius į realybę, į žaismingumą, tuo pat metu žinodami, jog jų kažkas laukia grįžtant.
But if on this side there is somebody who says, "I'm worried. I'm anxious. I'm depressed. My partner hasn't taken care of me in so long. What's so good out there? Don't we have everything you need together, you and I?" then there are a few little reactions that all of us can pretty much recognize. Some of us will come back, came back a long time ago, and that little child who comes back is the child who will forgo a part of himself in order not to lose the other. I will lose my freedom in order not to lose connection. And I will learn to love in a certain way that will become burdened with extra worry and extra responsibility and extra protection, and I won't know how to leave you in order to go play, in order to go experience pleasure, in order to discover, to enter inside myself.
Tačiau jei iš kitos pusės sakysime : "Aš esu sunerimęs. Aš esu sutrikes. Aš esu prislėgtas. Mano partneris nebesirūpina manimi. Kas ten tokio žavaus? Ar mes neturime visko, ko mudviem reikia, čia, būdami drauge?" Tada gali įvykti viena iš dviejų reakcijų, kas tikriausiai mums jau yra nutikę. Mes grįšime, grįžome, su mumis grįžta ir tas mažasis vaikas, kuris sugrįš ir turės pamiršti savo asmenybės dalį, tam, kad neprarastų kitos. Aš paaukosiu savo laisvę tam, kad neprarasčiau ryšio su mylimuoju. Ir aš išmoksiu mylėti nerimastingai ir rūpestingai suteikdama saugumo jausmą ir neišdrįsiu tavęs palikti, tam, kad galėčiau žaisti, tam, kad patirčiau malonumą, kad atrasčiau ir suprasčiau save.
Translate this into adult language. It starts very young. It continues into our sex lives up to the end. Child number two comes back but looks like that over their shoulder all the time. "Are you going to be there? Are you going to curse me, scold me? Are you going to be angry with me?" And they may be gone, but they're never really away. And those are often the people that will tell you, "In the beginning, it was super hot." Because in the beginning, the growing intimacy wasn't yet so strong that it actually led to the decrease of desire. The more connected I became, the more responsible I felt, the less I was able to let go in your presence. The third child doesn't really come back.
Išverskite tai į suaugusiųjų kalbą. Tai prasideda nuo vaikystės, tęsiasi mūsų seksualinio gyvenimo laikotarpiu. Antrasis vaikas vis grįš, tačiau tik žvilgtels per petį ir nieko nedarys. "Ar tu būsi ten? Ar tu prakeiksi mane? Ar ketini sudrausminti? O galbūt ketini supykti ant manęs?" Ir galbūt jis jus paliks, bet niekad visai neišeis. Tai dažniausiai tos poros, kurių santykiai pradžioje atrodė tokie karšti. Nes pradžioje besiplėtojantis intymumas nebuvo toks stiprus, ir privedė prie aistros menkimo. Kuo daugiau mes susisiejame, tuo didesnis atsakomybės jausmas, tuo mažiau mes galime atsipalaiduoti būnant su tuo žmogumi. Trečiasis vaikas dažniausiai niekada negrįžta.
So what happens, if you want to sustain desire, it's that real dialectic piece. On the one hand you want the security in order to be able to go. On the other hand if you can't go, you can't have pleasure, you can't culminate, you don't have an orgasm, you don't get excited because you spend your time in the body and the head of the other and not in your own.
"Kas yra svarbiausia norint išlaikyti aistrą?"- tai yra svarbiausias klausimas. Viena vertus, saugumo jausmo reikia tam, kad galėtumėte iškeliauti. Kita vertus, jei negalite keliauti, negalite patirti malonumo, negalite patirti orgazmo, negalite jausti jaudulio, nes tiek daug laiko praleidžiate galvodami apie kito žmogaus, o ne savo, mintis.
So in this dilemma about reconciling these two sets of fundamental needs, there are a few things that I've come to understand erotic couples do. One, they have a lot of sexual privacy. They understand that there is an erotic space that belongs to each of them. They also understand that foreplay is not something you do five minutes before the real thing. Foreplay pretty much starts at the end of the previous orgasm. They also understand that an erotic space isn't about, you begin to stroke the other. It's about you create a space where you leave Management Inc., maybe where you leave the Agile program --
Taigi, šioje suderinamumo dilemoje, yra šie du pagrindiniai poreikiai. Pastebėjau, jog yra du dalykai, kuriuos erotiškos poros daro. Jie turi daug seksualinės erdvės. Jie supranta ir suteikia vienas kitam erotinės erdvės. Jie supranta, jog glamonės prasideda ne likus penkioms minutėms iki lytinio akto. Glamonės prasideda iškart po paskutinio orgazmo. Ir jie suvokia, jog erotika nekyla vien tik iš vienas kito glostymo. Tai erdvė, kurioje jūs paleidžiate kontrolę iš savo rankų, kur nustojate būti vikriu.
(Laughter)
(Juokas)
And you actually just enter that place where you stop being the good citizen who is taking care of things and being responsible.
Tai vieta, į kuria jūs nukeliaujate, kur nustojate būti geras pilietis,
Responsibility and desire just butt heads. They don't really do well together. Erotic couples also understand that passion waxes and wanes. It's pretty much like the moon. It has intermittent eclipses. But what they know is they know how to resurrect it. They know how to bring it back. And they know how to bring it back because they have demystified one big myth, which is the myth of spontaneity, which is that it's just going to fall from heaven while you're folding the laundry like a deus ex machina, and in fact they understood that whatever is going to just happen in a long-term relationship, already has.
kur nustojate rūpintis kitais. Atsakomybė ir aistra tiesiog yra priešingybės. Jie tiesiog sunkiai suderinami. Erotiškos poros taip pat žino, jog aistra didėja ir mažėja. Kaip ir mėnulis, kuris keliauja per savo fazių ciklą. Tačiau tos poros žino, kaip tą jausmą vėl atgaivinti. Jie žino, kaip gražinti jį, jie žino tai, nes jie sugebėjo paneigti mitą, spontaniškumo mitą, jog aistra tiesiog nukris iš dangaus lankstant skalbinius ir suprato, jog kas turėjo nutikti, ilgalaikiuose santykiuose jau nutiko.
Committed sex is premeditated sex. It's willful. It's intentional. It's focus and presence.
Seksas atsidavus yra apgalvotas seksas. Tai norimas ir tikslingas seksas. Tai susideda iš koncentracijos ir buvimo 'dabar'.
Merry Valentine's.
Laimingos Valentino dienos.
(Applause)
(Plojimai)