[Ester Perel: ] Hvorfor falmer god sex så ofte, selv for par der fortsætter med at elske hinanden lige så meget som altid? Og hvorfor garanterer god intimitet ikke god sex, modsat den almindelige overbevisning? Eller, det næste spørgsmål vil være, kan vi længes efter det vi allerede har? Det er det helt store spørgmål, ikke? Og hvorfor er det forbudte så erotisk? Hvad er det ved overtrædelse der gør begær så kraftigt? Og hvorfor skaber sex babyer, og babyer varsler en erotisk katastrofe for par? Det er en slags fatalt slag mod erotikken, er det ikke?
So, why does good sex so often fade, even for couples who continue to love each other as much as ever? And why does good intimacy not guarantee good sex, contrary to popular belief? Or, the next question would be, can we want what we already have? That's the million-dollar question, right? And why is the forbidden so erotic? What is it about transgression that makes desire so potent? And why does sex make babies, and babies spell erotic disaster in couples? (Laughter)
Og når man elsker, hvordan føles det? Og når man begærer, hvordan er det så anderledes?
It's kind of the fatal erotic blow, isn't it? And when you love, how does it feel? And when you desire, how is it different?
Dette er nogle af de spørgsmål der er centrale for min udforskning af det erotiske begærs natur og dets medfølgende dilemmaer i moderne kærlighed. Så jeg rejser verden rundt, og det jeg lægger mærke til er at overalt hvor romantikken er kommet ind, ser der ud til at være en begærskrise. En begærskrise, forstået som et problem med at vedkende sig lysten -- begær er et udtryk for vores individualitet, af vores frie valg, af vores præferencer, af vores identitet -- begær er blevet et centralt koncept som del af moderne kærlighed og individualistiske samfund.
These are some of the questions that are at the center of my exploration on the nature of erotic desire and its concomitant dilemmas in modern love. So I travel the globe, and what I'm noticing is that everywhere where romanticism has entered, there seems to be a crisis of desire. A crisis of desire, as in owning the wanting -- desire as an expression of our individuality, of our free choice, of our preferences, of our identity -- desire that has become a central concept as part of modern love and individualistic societies.
Tænk på at dette er den første gang i menneskets historie hvor vi forsøger at opleve seksualitet på lang sigt, ikke fordi vi vil have 14 børn, som vi engang blev nødt til at have flere af, fordi mange af dem ikke overlevede, og ikke fordi det udelukkende er en kvindes ægteskabelige pligt. Dette er første gang at vi gerne vil have sex over tid og nydelse, og en forbindelse til hinanden, der er rodfæstet i begær.
You know, this is the first time in the history of humankind where we are trying to experience sexuality in the long term not because we want 14 children, for which we need to have even more because many of them won't make it, and not because it is exclusively a woman's marital duty. This is the first time that we want sex over time about pleasure and connection that is rooted in desire.
Så hvad holder begæret i gang, og hvorfor er det så svært? Sagens kerne, mener jeg, ved at holde begæret oppe i et engageret forhold, er afstemingen af to fundamentalt menneskelige behov. På den ene side, vores behov for sikkerhed, for forudsigelighed, for sikkerhed, for afhængighed, for pålidelighed, for varighed, alle disse forankringspunkter, jordforbindelsen i vores liv det, vi kalder vores hjem. Me vi har også et lige så stort behov -- mænd og kvinder -- for eventyr, for noget nyt, for mysterie, for risiko, for fare, for det ukendte, for det uventede, overraskelse -- I forstår essensen -- for en færd, for rejse. Så at forene vores behov for sikkerhed og vores behov for eventyr i et forhold, eller det vi i dag gerne kalder et lidenskabeligt ægteskab, plejede at være en stærk modsigelse. Ægteskabet var en økonomisk institution hvor man blev givet et partnerskab for livet med hensyn til børn og social status og arvefølge og selskab. Men nu nu vil vi have vores partner til både stadig at give os alle de ting, men samtidig vil også jeg have dig til at være min bedste ven og min fortrolige ven og oven i købet min lidenskabelige elsker, og vi lever dobbelt så længe. (Latter) Så vi kommer til en person, og beder dem dybest set om at give os det en hel landsby plejede at give os: Giv mig et sted at høre til, giv mig identitet, giv mig kontinuitet, men giv mig transcendens og mysterie og ærefrygt alt i en. Giv mig trøst, give mig kant. Giv mig nyt, giv mig fortrolighed. Giv mig forudsigelighed, giv mig overraskelse. Og vi tror det er en selvfølge, og at legetøj og lingeri kan redde os. (Bifald)
So what sustains desire, and why is it so difficult? And at the heart of sustaining desire in a committed relationship, I think, is the reconciliation of two fundamental human needs. On the one hand, our need for security, for predictability, for safety, for dependability, for reliability, for permanence. All these anchoring, grounding experiences of our lives that we call home. But we also have an equally strong need -- men and women -- for adventure, for novelty, for mystery, for risk, for danger, for the unknown, for the unexpected, surprise -- you get the gist. For journey, for travel. So reconciling our need for security and our need for adventure into one relationship, or what we today like to call a passionate marriage, used to be a contradiction in terms. Marriage was an economic institution in which you were given a partnership for life in terms of children and social status and succession and companionship. But now we want our partner to still give us all these things, but in addition I want you to be my best friend and my trusted confidant and my passionate lover to boot, and we live twice as long. (Laughter) So we come to one person, and we basically are asking them to give us what once an entire village used to provide. Give me belonging, give me identity, give me continuity, but give me transcendence and mystery and awe all in one. Give me comfort, give me edge. Give me novelty, give me familiarity. Give me predictability, give me surprise. And we think it's a given, and toys and lingerie are going to save us with that. (Laughter)
Så nu kommer vi til den eksistentielle del af historien, ikke?
(Applause)
Fordi jeg tror, på en eller anden måde -- og det vender jeg tilbage til -- men begærskrisen er tit en fantasiens krise.
So now we get to the existential reality of the story, right? Because I think, in some way -- and I'll come back to that -- but the crisis of desire is often a crisis of the imagination.
Så hvorfor falmer god sex så ofte? Hvad er forholdet mellem kærlighed og begær? Hvordan står de i forbindelse med hinanden og hvordan står de i modstrid til hinanden? Deri ligger erotikkens mysterie.
So why does good sex so often fade? What is the relationship between love and desire? How do they relate, and how do they conflict? Because therein lies the mystery of eroticism.
Hvis der er et udsagnsord, for mig, der forbindes med kærlighed, er det "at have." Og hvis der er udsagnsord der følger med begær, er det "at ville." I kærlighed, vil vi <i>have</i>, vi vil kende vores elskede. Vi vil minimere afstanden. Vi vil sammentrække afstanden. Vi vil fjerne spændingerne. Vi vil have nærhed. Men i begær har vi en tendens til ikke rigtig at have lyst til at tage tilbage til de steder vi allerede har været. Allerede opnåede erkendelser har ikke vores interesse. Med begær vil vi have en Anden, en på den anden side som vi kan besøge, som vi kan tilbringe noget tid sammen med, som vi kan besøge og se hvad der foregår i deres 'red light district'. I vores begær vil vi have en bro at gå over. Med andre ord, som jeg siger nogle gange: ild har brug for ilt. Begær har brug for plads. Og når det bliver sagt på den måde, er det tit meget abstrakt.
So if there is a verb, for me, that comes with love, it's "to have." And if there is a verb that comes with desire, it is "to want." In love, we want to have, we want to know the beloved. We want to minimize the distance. We want to contract that gap. We want to neutralize the tensions. We want closeness. But in desire, we tend to not really want to go back to the places we've already gone. Forgone conclusion does not keep our interest. In desire, we want an Other, somebody on the other side that we can go visit, that we can go spend some time with, that we can go see what goes on in their red-light district. You know? In desire, we want a bridge to cross. Or in other words, I sometimes say, fire needs air. Desire needs space. And when it's said like that, it's often quite abstract.
Men så tog jeg et spørgsmål med mig. Og jeg har besøgt mere end 20 lande i løbet af de sidste par år med "Mating in Captivity," og jeg spurgte mennesker, hvornår føler du dig mest tiltrukket af din partner? Ikke seksuelt tiltrukket, som sådan, men <i>mest</i> tiltrukket. Og på tværs af kulturer, på tværs af religion, og på tværs af køn -- bortset fra en -- er der et par svar der bliver ved at med dukke op.
But then I took a question with me. And I've gone to more than 20 countries in the last few years with "Mating in Captivity," and I asked people, when do you find yourself most drawn to your partner? Not attracted sexually, per Se, but most drawn. And across culture, across religion, and across gender -- except for one -- there are a few answers that just keep coming back.
Så den første gruppe er: jeg er mest tiltrukket af min partner når hun er væk, når vi er væk fra hinanden, når vi ses igen. Dybest set, når jeg igen kommer i kontakt med min evne til at se mig selv med min partner, når min fantasi kommer tilbage i billedet, og når jeg kan forankre det i manglen og i længslen, hvilket er en stor del af begær. Men så er den anden gruppe endnu mere interessant: jeg er mest tiltrukket af min partner når jeg ser ham i studiet, når hun er på scenen, når han er i sit rette element, når hun laver noget hun er lidenskabeligt interesseret i, når jeg ser ham til en fest og ser andre mennesker virkelig bliver tiltrukket af ham, når jeg ser hende holde hof. Dybest set, når jeg ser min partner stråle og være selvsikker, det er nok den største turn-on for alle jeg har spurgt. Strålende, som i hvilende i sig selv. Jeg ser på denne person -- for øvrigt taler mennesker sjældent om det begær, der findes når vi bliver smeltet sammen til en, fem centimeter fra hinanden. Jeg ved ikke hvor meget det er i tommer. Men det er heller ikke når den anden person er så langt væk
So the first group is: I am most drawn to my partner when she is away, when we are apart, when we reunite. Basically, when I get back in touch with my ability to imagine myself with my partner, when my imagination comes back in the picture, and when I can root it in absence and in longing, which is a major component of desire. But then the second group is even more interesting. I am most drawn to my partner when I see him in the studio, when she is onstage, when he is in his element, when she's doing something she's passionate about, when I see him at a party and other people are really drawn to him, when I see her hold court. Basically, when I look at my partner radiant and confident. Probably the biggest turn-on across the board. Radiant, as in self-sustaining. I look at this person -- by the way, in desire people rarely talk about it, when we are blended into one, five centimeters from each other. I don't know in inches how much that is.
at man ikke længere kan se dem. Det er når jeg kigger på min partner fra en behagelig afstand, hvor denne person der allerede er så familiær, så kendt, for et øjeblik igen er en smule mystisk, en smule svær at få fat på. Og i dette mellemrum mellem mig og den anden ligger den erotiske begejstring, ligger bevægelsen hen mod den anden. Fordi nogen gange, ligesom Proust siger, handler mysteriet ikke om at rejse til nye steder, men om at se med nye øjne. Så, når jeg ser min partner for sig selv, gøre noget, som de er optaget af, ser jeg på denne person og jeg oplever et øjebliks skift i min sansning, og jeg bliver åben for de mysterier som lever lige ved siden af mig.
But it's also not when the other person is that far apart that you no longer see them. It's when I'm looking at my partner from a comfortable distance, where this person that is already so familiar, so known, is momentarily once again somewhat mysterious, somewhat elusive. And in this space between me and the other lies the erotic élan, lies that movement toward the other. Because sometimes, as Proust says, mystery is not about traveling to new places, but it's about looking with new eyes. And so, when I see my partner on his own or her own, doing something in which they are enveloped, I look at this person and I momentarily get a shift in perception, and I stay open to the mysteries that are living right next to me.
Og så, endnu vigtigere, i denne beskrivelse af den anden eller mig selv -- det er det samme -- det, der er mest interessant er at der ikke er nogen mangel i begær. Ingen har brug for nogen. Der skal ikke passes på nogen i begær. At passe på er meget kærligt. Det er et kraftfuldt anti-afrodisiakum.
And then, more importantly, in this description about the other or myself -- it's the same -- what is most interesting is that there is no neediness in desire. Nobody needs anybody. There is no caretaking in desire. Caretaking is mightily loving. It's a powerful anti-aphrodisiac.
Jeg har endnu ikke mødt nogen, der bliver tændt af nogen der har brug for dem. At ville have dem er én ting. At have behov for dem lukker begæret ned, og kvinder har altid vidst det, fordi alt, der har med forældreskab at gøre som regel nedsætter den erotiske ladning. Med god grund, ikke?
(Laughter) I have yet to see somebody who is so turned on by somebody who needs them. Wanting them is one thing. Needing them is a shot down and women have known that forever, because anything that will bring up parenthood will usually decrease the erotic charge. (Laughter)
For good reasons, right?
Og så vil den tredje gruppe af svar på spørgsmålet som regel være: når jeg er overrasket, når vi griner sammen, som en person sagde til mig på kontoret i dag: "når han er i sit jakkesæt" - og så sagde jeg, ja, det er enten jakkesættet eller cowboy støvlerne, men dybest set er det, når der er noget nyt. Men noget nyt handler ikke om stillinger. Det er ikke et repertoire af teknikker. Noget nyt kan gælde hvilke dele af en selv, der bringes frem? Hvilke dele af dig bliver først nu set? Fordi på en måde kunne man sige at sex ikke er noget man gør, ikke? Sex er et sted man tager hen. Det er et sted man tager hen inden i en selv og sammen med en anden, eller andre. Så hvor tager man hen i sex? Hvilke dele af en selv forbinder man sig med? Hvad prøver man at udtrykke der? Er det et sted for transcendens og spirituel forening? Er det et sted til frækhed og er det et sted til at være aggressiv på en sikker måde? Er det et sted, hvor man endelig kan overgive sig og ikke tage ansvar for alt? Er det et sted, hvor man kan udtrykke sine infantile ønsker? Hvad kommer der ud her? Det er et sprog. Det er ikke kun adfærd. Og det er det sprogs poetik jeg er interesseret i, hvilket er grunden til, at jeg begyndte at udforske dette koncept om erotisk intelligens.
And then the third group of answers usually would be: when I'm surprised, when we laugh together, as somebody said to me in the office today, when he's in his tux, so I said, you know, it's either the tux or the cowboy boots. But basically it's when there is novelty. But novelty isn't about new positions. It isn't a repertoire of techniques. Novelty is, what parts of you do you bring out? What parts of you are just being seen? Because in some way one could say sex isn't something you do, eh? Sex is a place you go. It's a space you enter inside yourself and with another, or others. So where do you go in sex? What parts of you do you connect to? What do you seek to express there? Is it a place for transcendence and spiritual union? Is it a place for naughtiness and is it a place to be safely aggressive? Is it a place where you can finally surrender and not have to take responsibility for everything? Is it a place where you can express your infantile wishes? What comes out there? It's a language. It isn't just a behavior. And it's the poetic of that language that I'm interested in, which is why I began to explore this concept of erotic intelligence.
Altså, dyr har sex. Det er omdrejningspunktet, det er biologi, det er det naturlige instinkt. Vi er de eneste, der har et erotisk liv, hvilket betyder at det er seksualitet, der er transformeret af den menneskelige fantasi. Vi er de eneste der kan dyrke elskov i timevis, have det vidunderligt undervejs, få adskillige orgasmer, uden at røre ved nogen; alene fordi vi kan forestille os det. Vi kan hentyde til det. Vi behøver ikke engang at gøre det. Vi kan opleve den stærke følelse, vi kalder "forventning", som er bindemiddel for begær, evnen til at forestille det, som om det sker, at opleve det, som om det sker, selvom ingenting sker, og samtidig sker alting på samme tid. Så da jeg begyndte at tænke på erotik, begyndte jeg at tænke på seksualitetens poetik, og hvis jeg ser på det som en intelligens, så er det noget man kan udvikle. Hvad er ingredienserne? Fantasi, spøgefuldhed, det nye, nysgerrighed, mystik. Men den vigtigste del er virkelig den del, der hedder fantasien.
You know, animals have sex. It's the pivot, it's biology, it's the natural instinct. We are the only ones who have an erotic life, which means that it's sexuality transformed by the human imagination. We are the only ones who can make love for hours, have a blissful time, multiple orgasms, and touch nobody, just because we can imagine it. We can hint at it. We don't even have to do it. We can experience that powerful thing called anticipation, which is a mortar to desire. The ability to imagine it, as if it's happening, to experience it as if it's happening, while nothing is happening and everything is happening, at the same time. So when I began to think about eroticism, I began to think about the poetics of sex. And if I look at it as an intelligence, then it's something that you cultivate. What are the ingredients? Imagination, playfulness, novelty, curiosity, mystery. But the central agent is really that piece called the imagination.
Men endnu vigtigere, før at jeg kan prøve at forstå hvem de er - de par, der har en erotisk gnist, - og hvad det er, der opretholder begæret, måtte jeg tilbage til til den originale definition af erotikken, den mystiske definition, og jeg anskuede det med et todelt blik ved faktisk at se nærmere på lidelse, som begærets anden side, og jeg kiggede på det ved at se på det lokalsamfund som jeg var vokset op i, som var et lille samfund i Belgien, hvor alle var overlevende efter Holocaust, og i mit lokalsamfund var der to grupper: dem, der ikke døde, og dem, der kom tilbage til livet. Og dem, der ikke døde, levede ofte meget nedslåede liv, kunne ikke opleve glæde, kunne ikke stole på nogen, fordi når man er på vagt, bekymret, angst, og usikker, kan man ikke løfte hovedet for at gå ud i rummet og være legesyge og sikre og fantasifulde. Dem, der kom tilbage til livet var dem der forstod det erotiske som en modgift til døden. De vidste, hvordan de skulle holde sig selv i live. Og da jeg begyndte at lytte til seksualitetsmanglen hos de par som jeg arbejder med, hørte jeg nogle gange folk sige, "Jeg vil have mere sex," men generelt set vil folk have bedre sex, og bedre er at genfinde den livskvalitet, af liv, af fornyelse, af vitalitet, af seksualdrift, af energi som sex plejede at give dem, eller som de håbede det ville give dem.
But more importantly, for me to begin to understand who are the couples who have an erotic spark, what sustains desire, I had to go back to the original definition of eroticism, the mystical definition, and I went through it through a bifurcation by looking, actually, at trauma, which is the other side. And I looked at it, looking at the community that I had grown up in, which was a community in Belgium, all Holocaust survivors, and in my community, there were two groups: those who didn't die, and those who came back to life. And those who didn't die lived often very tethered to the ground, could not experience pleasure, could not trust, because when you're vigilant, worried, anxious, and insecure, you can't lift your head to go and take off in space and be playful and safe and imaginative. Those who came back to life were those who understood the erotic as an antidote to death. They knew how to keep themselves alive. And when I began to listen to the sexlessness of the couples that I work with, I sometimes would hear people say, "I want more sex," but generally, people want better sex, and better is to reconnect with that quality of aliveness, of vibrancy, of renewal, of vitality, of Eros, of energy that sex used to afford them, or that they've hoped it would afford them.
Så jeg begyndte at stille et andet spørgsmål, "Jeg lukker mig selv inde, når …" blev mit spørgsmål. "Jeg slukker for mine behov når …" hvilket ikke er det samme spørgsmål som, "Det, der tænder mig af er …" og "Du tænder mig af, når …" Og folk begyndte at sige, "Jeg tænder mig selv af, når jeg føler mig død indeni, når jeg ikke kan lide min krop, når jeg føler mig gammel, når jeg ikke har haft tid til mig selv, når jeg ikke engang har haft en chance for spørge ind til dig, når jeg ikke præsterer godt på arbejdet, når jeg har lav selvtillid, når jeg ikke har en følelse af selvværd, når jeg ikke føler at jeg har retten til at ville, at tage, at modtage glæde."
And so I began to ask a different question. "I shut myself off when ..." began to be the question. "I turn off my desires when ..." Which is not the same question as, "What turns me off is ..." and "You turn me off when ..." And people began to say, "I turn myself off when I feel dead inside, when I don't like my body, when I feel old, when I haven't had time for myself, when I haven't had a chance to even check in with you, when I don't perform well at work, when I feel low self esteem, when I don't have a sense of self-worth, when I don't feel like I have a right to want, to take, to receive pleasure."
Og derefter begyndte jeg at stille det modsatte spørgsmål: "Jeg tænder mig selv, når …" Fordi det meste af tiden, kan folk godt lide at stille spørgsmålet, "<i>Du</i> tænder mig, når..." eller "<I>det</i>, der tænder mig," og så er "jeg" ude af spørgsmålet, kan I nok se! Altså - hvis man er død indeni, kan den anden person gøre mange ting til Valentines dag. Det gør ingen forskel. Der er ingen bag disken i receptionen. (Latter)
And then I began to ask the reverse question. "I turn myself on when ..." Because most of the time, people like to ask the question, "You turn me on, what turns me on," and I'm out of the question, you know? Now, if you are dead inside, the other person can do a lot of things for Valentine's. It won't make a dent. There is nobody at the reception desk.
Så man bør spørge: "jeg tænder mig selv, når..." "jeg tænder for mit begær, jeg vågner, når …"
(Laughter) So I turn myself on when, I turn on my desires, I wake up when ...
I dette paradoks mellem kærlighed og begær, hvor det forvirrende er at de selvsamme ingredienser der nærer kærligheden -- gensidighed, reciprocitet, beskyttelse, bekymring, ansvar for den anden -- nogle gange er de selvsamme ingredienser, der kvæler begær. Begær hænger sammen med en hel række følelser der ikke altid er favoritter for kærligheden: jalousi, ejerskab, aggression, magt, dominans, frækhed, ballade. Dybest set vil de fleste af os om natten tænde på de selvsamme ting som vi modsætter os om dagen. Det erotiske sind er ikke politisk korrekt, ved I nok. Hvis alle fantaserede på en seng af roser, kunne vi ikke have så interessante samtaler om dette emne. Men nej, i vores sind deroppe sker der en hel række ting, som vi ikke altid ved hvordan vi skal overbringe til den person som vi elsker, fordi vi tror at kærlighed er forbundet med uselviskhed, og faktisk er begær forbundet med en vis mængde selvviskhed i ordets bedste forstand: evnen til at forblive i kontakt med ens eget "jeg" i en andens nærvær.
Now, in this paradox between love and desire, what seems to be so puzzling is that the very ingredients that nurture love -- mutuality, reciprocity, protection, worry, responsibility for the other -- are sometimes the very ingredients that stifle desire. Because desire comes with a host of feelings that are not always such favorites of love: jealousy, possessiveness, aggression, power, dominance, naughtiness, mischief. Basically most of us will get turned on at night by the very same things that we will demonstrate against during the day. You know, the erotic mind is not very politically correct. If everybody was fantasizing on a bed of roses, we wouldn't be having such interesting talks about this. (Laughter) But no, in our mind up there are a host of things going on that we don't always know how to bring to the person that we love, because we think love comes with selflessness and in fact desire comes with a certain amount of selfishness in the best sense of the word: the ability to stay connected to one's self in the presence of another.
Så når jeg tegner dette lille billede for jer, er det fordi trangen til at forene disse to modsatrettede behov er noget vi er født med. Det gælder vores behov for forbindelse, vores behov for adskilthed, eller vores behov for sikkerhed og eventyr, eller vores behov for samhørighed og selvstændighed, og hvis man tænker på det lille barn, der sidder i ens skød og som sidder der behageligt og hyggeligt og komfortabelt, og som på et tidspunkt, som vi alle skal, går ud i verden for at opdage og udforske. Det er der, begæret begynder, ved de prøvende behov for nysgerrighed, opdagelse. Og så på et tidspunkt vender de rundt og de ser på en, og hvis man fortæller dem, "Hey sønnikke, verden er et fedt sted. Giv den hele armen. Der er så meget sjov derude," så kan barnet vende sig væk fra dig og opleve forbindelse og adskilthed på samme tid. De kan gå ind i deres fantasi, ind i deres krop, ind i deres legesyge, alt imens de ved at der stadig er nogen, når de kommer tilbage.
So I want to draw that little image for you, because this need to reconcile these two sets of needs, we are born with that. Our need for connection, our need for separateness, or our need for security and adventure, or our need for togetherness and for autonomy, and if you think about the little kid who sits on your lap and who is cozily nested here and very secure and comfortable, and at some point all of us need to go out into the world to discover and to explore. That's the beginning of desire, that exploratory need, curiosity, discovery. And then at some point they turn around and they look at you. And if you tell them, "Hey kiddo, the world's a great place. Go for it. There's so much fun out there," then they can turn away and they can experience connection and separateness at the same time. They can go off in their imagination, off in their body, off in their playfulness, all the while knowing that there's somebody when they come back.
Men hvis der derimod er en, der siger: "Jeg er bekymret. Jeg er urolig. Jeg er deprimeret. Min partner har ikke taget sig af mig så længe. Hvad er det der er så godt derude? Har vi ikke alt vi har brug for sammen, du og jeg?" så er der et par små reaktioner som vi alle mere eller mindre kan genkende. Nogle af os kommer tilbage, kom tilbage for længe siden, og det lille barn, der kommer tilbage er det barn, der er villig til at give slip på en del af sig selv for ikke at miste den anden. Jeg vil miste min frihed for ikke at tabe forbindelsen til den anden. Og jeg vil lære at elske på en bestemt måde der vil blive belastet med en ekstra bekymring en ekstra ansvarlighed og ekstra beskyttelse, og jeg ved ikke, hvordan jeg skulle kunne forlade dig for at gå ud og lege, for at gå ud og opleve nydelse, for at gå på opdagelse, for at gå ind i mig selv. Oversæt dette til voksensprog. Det begynder meget ungt. Det fortsætter i vores sexliv helt til livets afslutning. Barn nummer to kommer tilbage, men kigger sig tilbage over skulderen hele tiden. "Vil du være der? Vil du forbande mig? Skal du skælde mig ud? Bliver du sur på mig?" Og de går måske, men de er aldrig rigtig væk, og disse mennesker er ofte de samme, der fortæller en, i forholdet i starten var vildt frækt. Fordi i starten var den voksende intimitet endnu ikke så stærk at den ledte til en nedsættelse af begæret. Jo mere forbundet jeg blev, jo mere ansvar følte jeg, jo mindre var jeg i stand til at give slip i dit nærvær. Det tredje barn kommer i virkeligheden ikke rigtig tilbage.
But if on this side there is somebody who says, "I'm worried. I'm anxious. I'm depressed. My partner hasn't taken care of me in so long. What's so good out there? Don't we have everything you need together, you and I?" then there are a few little reactions that all of us can pretty much recognize. Some of us will come back, came back a long time ago, and that little child who comes back is the child who will forgo a part of himself in order not to lose the other. I will lose my freedom in order not to lose connection. And I will learn to love in a certain way that will become burdened with extra worry and extra responsibility and extra protection, and I won't know how to leave you in order to go play, in order to go experience pleasure, in order to discover, to enter inside myself. Translate this into adult language. It starts very young. It continues into our sex lives up to the end. Child number two comes back but looks like that over their shoulder all the time. "Are you going to be there? Are you going to curse me, scold me? Are you going to be angry with me?" And they may be gone, but they're never really away. And those are often the people that will tell you, "In the beginning, it was super hot." Because in the beginning, the growing intimacy wasn't yet so strong that it actually led to the decrease of desire. The more connected I became, the more responsible I felt, the less I was able to let go in your presence. The third child doesn't really come back.
Så det, der sker, er hvis man vil opretholde begæret, er det det virkelige dialektiske kunststykke. På den ene side vil man have sikkerhed, for at være i stand til at gå. Hvis man på den anden side ikke kan gå, kan man ikke nyde, kan man ikke nå sit højdepunkt, man kan ikke få en orgasme, man bliver ikke ophidset, fordi man bruger sin tid i kroppen og i hovedet på den anden og ikke i sin egen.
So what happens, if you want to sustain desire, it's that real dialectic piece. On the one hand you want the security in order to be able to go. On the other hand if you can't go, you can't have pleasure, you can't culminate, you don't have an orgasm, you don't get excited because you spend your time in the body and the head of the other and not in your own.
Så i dette dilemma om at forene de to sæt fundamentale behov, er der et par ting, som jeg har lært at erotiske par gør. Punkt et: de har meget seksuel privathed. De forstår, at der er et erotisk sted som tilhører dem hver især. De forstår også, at forspil ikke er noget man begynder på fem minutter inden den rigtige ting. Forspil starter mere eller mindre når den forrige orgasme slutter. De forstår også at et erotisk sted ikke handler om, at man begynder at kæle for den anden. Det handler om at man skaber et sted hvor man efterlader "Management Inc.", måske hvor man efterlader moderne projektstyring, (Latter) og man faktisk bare går ind i det sted hvor man holder op med at være en god borger der tager sig af tingene og er ansvarlig. Ansvarlighed og begær støder bare hovederne sammen. De passer faktisk ikke særlig godt sammen. Erotiske par forstår også at lidenskab tiltager og aftager. Det er mere eller mindre ligesom månen. Der er tilbagevendende formørkelser. Men de ved, hvordan de skal genfinde det. De ved, hvordan de kan få det tilbage, og grunden til at de ved det, er fordi de har afmystificeret en stor myte, som er myten om spontanitet, en myte der fortæller at det bare falder ned fra himlen, mens man folder vasketøjet ligesom en deus ex machina, og de forstår faktisk at alt det, der kommer til at ske i et langt forhold allerede er sket.
So in this dilemma about reconciling these two sets of fundamental needs, there are a few things that I've come to understand erotic couples do. One, they have a lot of sexual privacy. They understand that there is an erotic space that belongs to each of them. They also understand that foreplay is not something you do five minutes before the real thing. Foreplay pretty much starts at the end of the previous orgasm. They also understand that an erotic space isn't about, you begin to stroke the other. It's about you create a space where you leave Management Inc., maybe where you leave the Agile program -- (Laughter) And you actually just enter that place where you stop being the good citizen who is taking care of things and being responsible. Responsibility and desire just butt heads. They don't really do well together. Erotic couples also understand that passion waxes and wanes. It's pretty much like the moon. It has intermittent eclipses. But what they know is they know how to resurrect it. They know how to bring it back. And they know how to bring it back because they have demystified one big myth, which is the myth of spontaneity, which is that it's just going to fall from heaven while you're folding the laundry like a deus ex machina, and in fact they understood that whatever is going to just happen in a long-term relationship, already has.
Engageret sex er tilsigtet sex. Det er bevidst. Det er forsætligt. Det er fokus og tilstedeværelse.
Committed sex is premeditated sex. It's willful. It's intentional. It's focus and presence.
Glædelig Valentines dag.
Merry Valentine's.
(Bifald)
(Applause)