Why do we cheat? And why do happy people cheat? And when we say "infidelity," what exactly do we mean? Is it a hookup, a love story, paid sex, a chat room, a massage with a happy ending? Why do we think that men cheat out of boredom and fear of intimacy, but women cheat out of loneliness and hunger for intimacy? And is an affair always the end of a relationship?
Waarom plegen we ontrouw? Waarom plegen gelukkige mensen ontrouw? Als we zeggen 'ontrouw', wat bedoelen we dan precies? Een onenightstand, een romance, een prostitueebezoek, een chatroom, een massage met een opwindend slot? Waarom denken we dat mannen ontrouw zijn uit verveling en angst voor intimiteit, maar dat vrouwen dat doen uit eenzaamheid en behoefte aan intimiteit? Betekent een verhouding altijd het einde van een relatie?
For the past 10 years, I have traveled the globe and worked extensively with hundreds of couples who have been shattered by infidelity. There is one simple act of transgression that can rob a couple of their relationship, their happiness and their very identity: an affair. And yet, this extremely common act is so poorly understood. So this talk is for anyone who has ever loved.
De afgelopen 10 jaar heb ik over de hele wereld gereisd en heb ik intensief gewerkt met honderden koppels van wie de relatie door ontrouw aan diggelen lag. Er is één simpele zonde die een stel kan beroven van hun relatie, hun geluk en zelfs hun identiteit: een verhouding. En toch, al komt het nog zo vaak voor, we begrijpen dit fenomeen heel slecht. Deze talk is dus voor al wie ooit heeft liefgehad.
Adultery has existed since marriage was invented, and so, too, the taboo against it. In fact, infidelity has a tenacity that marriage can only envy, so much so, that this is the only commandment that is repeated twice in the Bible: once for doing it, and once just for thinking about it. (Laughter) So how do we reconcile what is universally forbidden, yet universally practiced?
Overspel is al zo oud als het huwelijk, net als het taboe erover. Sterker: ontrouw is zo onverzettelijk, daar kan het huwelijk jaloers op zijn. Het gaat zo ver dat dit het is het enige gebod is dat twee keer in de Bijbel wordt genoemd: één keer voor de daad, en één keer voor alleen maar de gedachte. (Gelach) Hoe verzoenen we nu iets wat universeel verboden is maar wel universeel beoefend wordt?
Now, throughout history, men practically had a license to cheat with little consequence, and supported by a host of biological and evolutionary theories that justified their need to roam, so the double standard is as old as adultery itself. But who knows what's really going on under the sheets there, right? Because when it comes to sex, the pressure for men is to boast and to exaggerate, but the pressure for women is to hide, minimize and deny, which isn't surprising when you consider that there are still nine countries where women can be killed for straying.
Historisch gezien hebben mannen altijd een vrijbrief gehad om overspelig te zijn zonder al te veel consequenties, ondersteund door een veelheid aan biologische en evolutionaire theoriën die hun zwerflust rechtvaardigden. Dat meten met twee maten is al zo oud als overspel zelf. Maar wie weet wat zich daadwerkelijk onder die lakens afspeelt? Want als het gaat om seks, moeten de mannen opscheppen en overdrijven maar vrouwen moeten verbergen, bagatelliseren en ontkennen, wat niet zo verwonderlijk is want er zijn nog steeds negen landen waar een overspelige vrouw de doodstraf riskeert.
Now, monogamy used to be one person for life. Today, monogamy is one person at a time. (Laughter) (Applause)
Monogamie betekende altijd één partner voor het leven. Tegenwoordig betekent het één partner tegelijk. (Gelach) (Applaus)
I mean, many of you probably have said, "I am monogamous in all my relationships." (Laughter)
Jullie zeggen waarschijnlijk allemaal: "Ik ben monogaam in al mijn relaties." (Gelach)
We used to marry, and had sex for the first time. But now we marry, and we stop having sex with others. The fact is that monogamy had nothing to do with love. Men relied on women's fidelity in order to know whose children these are, and who gets the cows when I die.
Vroeger trouwden we en dan hadden we voor het eerst seks, maar tegenwoordig trouwen we en dan stoppen we met seks met anderen. Het punt is dat monogamie niets te maken had met liefde. Een man vertrouwde op de trouw van zijn vrouw zodat hij wist van wie de kinderen waren en wie de koeien zou krijgen als hij doodging.
Now, everyone wants to know what percentage of people cheat. I've been asked that question since I arrived at this conference. (Laughter) It applies to you. But the definition of infidelity keeps on expanding: sexting, watching porn, staying secretly active on dating apps. So because there is no universally agreed-upon definition of what even constitutes an infidelity, estimates vary widely, from 26 percent to 75 percent. But on top of it, we are walking contradictions. So 95 percent of us will say that it is terribly wrong for our partner to lie about having an affair, but just about the same amount of us will say that that's exactly what we would do if we were having one. (Laughter)
Iedereen wil weten hoeveel procent er vreemdgaat. Sinds ik op de conferentie ben krijg ik die vraag. (Gelach) Het gaat over jullie. Maar de definitie van ontrouw blijft maar ruimer worden: Sexting, porno kijken, stiekem actief blijven op dating apps. Zonder algemeen geaccepteerde definitie van wat al of niet overspelig gedrag is, lopen de schattingen dus sterk uiteen, van 26 tot 75 procent. Daarbovenop zijn we ook nog eens wandelende tegenstrijdigheden. 95 procent van ons zal zeggen dat het zeer kwalijk is als onze partner zou liegen over een affaire, maar ongeveer hetzelfde percentage zou zeggen dat ze dat ook zouden doen als ze er zelf een hadden. (Gelach)
Now, I like this definition of an affair -- it brings together the three key elements: a secretive relationship, which is the core structure of an affair; an emotional connection to one degree or another; and a sexual alchemy. And alchemy is the key word here, because the erotic frisson is such that the kiss that you only imagine giving, can be as powerful and as enchanting as hours of actual lovemaking. As Marcel Proust said, it's our imagination that is responsible for love, not the other person.
Ik gebruik graag deze definitie van een affaire, ze brengt de drie sleutelelementen samen: een geheime relatie, dat is de basisstructuur van een affaire; een bepaalde emotionele band; en seksuele alchemie. En alchemie is het sleutelwoord hier want de erotische huivering is zo intens dat de kus die je maar in gedachten geeft zo krachtig en betoverend kan zijn als urenlang daadwerkelijk vrijen. Marcel Proust zei: "Onze verbeelding creëert de liefde, niet die andere persoon."
So it's never been easier to cheat, and it's never been more difficult to keep a secret. And never has infidelity exacted such a psychological toll. When marriage was an economic enterprise, infidelity threatened our economic security. But now that marriage is a romantic arrangement, infidelity threatens our emotional security. Ironically, we used to turn to adultery -- that was the space where we sought pure love. But now that we seek love in marriage, adultery destroys it.
Het is nog nooit zo eenvoudig geweest om ontrouw te zijn en het is nog nooit zo moeilijk geweest om het geheim te houden. En nooit eerder gaf ontrouw zulk een psychologische druk. Toen het huwelijk een economische instelling was bedreigde ontrouw onze economische basis. Maar nu dat het huwelijk een romantische aangelegenheid is, bedreigt ontrouw onze emotionele basis. Ironisch genoeg gingen we vroeger vreemd om echte liefde te ervaren maar nu we de liefde zoeken in het huwelijk vernielt het vreemdgaan de liefde.
Now, there are three ways that I think infidelity hurts differently today. We have a romantic ideal in which we turn to one person to fulfill an endless list of needs: to be my greatest lover, my best friend, the best parent, my trusted confidant, my emotional companion, my intellectual equal. And I am it: I'm chosen, I'm unique, I'm indispensable, I'm irreplaceable, I'm the one. And infidelity tells me I'm not. It is the ultimate betrayal. Infidelity shatters the grand ambition of love. But if throughout history, infidelity has always been painful, today it is often traumatic, because it threatens our sense of self.
Ik denk dat ontrouw ons vandaag de dag op drie nieuwe manieren pijn doet. We hebben een romantisch ideaal en zoeken één persoon die een eindeloze lijst behoeften moet vervullen: mijn grootste minnaar zijn, mijn beste vriend, de beste vader, mijn vertrouweling, mijn emotionele maatje, mijn intellectueel gelijke. En ik ben de uitverkorene, ik ben uniek, ik ben onmisbaar, ik ben onvervangbaar, ik ben het. En ontrouw vertelt me dat ik dat niet ben. Het is het ultieme verraad. Ontrouw verbrijzelt de grootse ambitie van de liefde. Maar was ontrouw door de eeuwen heen al pijnlijk, tegenwoordig is het vaak traumatisch, want het bedreigt ons zelfgevoel.
So my patient Fernando, he's plagued. He goes on: "I thought I knew my life. I thought I knew who you were, who we were as a couple, who I was. Now, I question everything." Infidelity -- a violation of trust, a crisis of identity. "Can I ever trust you again?" he asks. "Can I ever trust anyone again?"
Neem mijn patiënt Fernando, die gaat eronder gebukt. Hij zegt: "Ik dacht dat ik wist wat mijn leven was. Ik dacht dat ik wist wie jij was, wie wij waren als stel, wie ik was. Nu weet ik niks meer zeker." Ontrouw: een beschaamd vertrouwen, een identiteitscrisis. "Kan ik je ooit nog vertrouwen?" vraagt hij. "Kan ik überhaupt nog iemand vertrouwen?"
And this is also what my patient Heather is telling me, when she's talking to me about her story with Nick. Married, two kids. Nick just left on a business trip, and Heather is playing on his iPad with the boys, when she sees a message appear on the screen: "Can't wait to see you." Strange, she thinks, we just saw each other. And then another message: "Can't wait to hold you in my arms." And Heather realizes these are not for her. She also tells me that her father had affairs, but her mother, she found one little receipt in the pocket, and a little bit of lipstick on the collar. Heather, she goes digging, and she finds hundreds of messages, and photos exchanged and desires expressed. The vivid details of Nick's two-year affair unfold in front of her in real time, And it made me think: Affairs in the digital age are death by a thousand cuts.
Mijn patiënt Heather vertelt me hetzelfde wanneer we praten over haar relatie met Nick. Getrouwd, twee kinderen. Nick is net vertrokken op zakenreis en Heather zit met de jongens op zijn iPad wat te spelen wanneer er een bericht op het scherm verschijnt: "Ik kijk zo naar je uit." Dat is gek, denkt ze, je bent net weg. Dan nog een bericht: "Zo dadelijk kan ik je omhelzen." Dan begrijpt Heather dat ze niet voor haar zijn. Ze vertelt me ook dat haar vader affaires had, maar haar moeder vond één klein bonnetje in zijn broekzak en een beetje lipstick op zijn kraag. Heather ging graven. Ze vindt honderden berichten, uitgewisselde foto's, geuite verlangens. Alle levendige details van Nick's tweejarige verhouding openbaren zich voor haar. Toen dacht ik: Een affaire in het digitale tijdperk is de dood door duizend messteken.
But then we have another paradox that we're dealing with these days. Because of this romantic ideal, we are relying on our partner's fidelity with a unique fervor. But we also have never been more inclined to stray, and not because we have new desires today, but because we live in an era where we feel that we are entitled to pursue our desires, because this is the culture where I deserve to be happy. And if we used to divorce because we were unhappy, today we divorce because we could be happier. And if divorce carried all the shame, today, choosing to stay when you can leave is the new shame. So Heather, she can't talk to her friends because she's afraid that they will judge her for still loving Nick, and everywhere she turns, she gets the same advice: Leave him. Throw the dog on the curb. And if the situation were reversed, Nick would be in the same situation. Staying is the new shame.
En dan hebben we tegenwoordig met nog een paradox te maken. Vanwege dit romantisch ideaal bouwen we met unieke ambitie op de trouw van onze partner. Maar we zijn ook meer dan ooit geneigd om te vreemd te gaan, niet omdat we nu andere verlangens hebben maar omdat we leven in een tijdperk waarin we vinden dat het ons goed recht is onze verlangens na te streven, dit is tenslotte de cultuur waar ik recht heb op mijn geluk. En gingen we vroeger scheiden omdat we ongelukkig waren, tegenwoordig scheiden we omdat we niet gelukkig genoeg zijn. En daar waar we ons schaamden om te gaan scheiden, schamen we ons tegenwoordig als we blijven waar we ook weg hadden kunnen gaan. Dus kan Heather niet met haar vriendinnen praten, bang als ze is voor hun oordeel omdat ze nog steeds van Nick houdt, en overal waar ze komt krijgt ze hetzelfde advies: "Ga toch bij hem weg. Zet die hond op straat." En als de situatie omgekeerd was zou Nick dat net zo hebben. Bij elkaar blijven is de nieuwe schande.
So if we can divorce, why do we still have affairs? Now, the typical assumption is that if someone cheats, either there's something wrong in your relationship or wrong with you. But millions of people can't all be pathological. The logic goes like this: If you have everything you need at home, then there is no need to go looking elsewhere, assuming that there is such a thing as a perfect marriage that will inoculate us against wanderlust. But what if passion has a finite shelf life? What if there are things that even a good relationship can never provide? If even happy people cheat, what is it about?
Dus als we zo makkelijk kunnen scheiden, waarom hebben we dan nog affaires? Men neemt over het algemeen aan dat wanneer iemand een verhouding heeft er ofwel iets mis is met de relatie of dat er iets mis is met jou. Maar er kan niet zomaar iets mis zijn met miljoenen mensen. De redenering is dat wanneer je thuis alles hebt wat je nodig hebt, heb je elders niets te zoeken, er van uitgaande dat er zoiets bestaat als een perfecte relatie die ons immuun maakt voor de behoefte om te zwerven. Maar stel nu eens dat passie een uiterste houdbaarheidsdatum heeft? Stel nu eens dat er dingen zijn waar zelfs een goede relatie nooit in zou kunnen voorzien? Wanneer zelfs gelukkige mensen verhoudingen hebben, wat is er dan aan de hand?
The vast majority of people that I actually work with are not at all chronic philanderers. They are often people who are deeply monogamous in their beliefs, and at least for their partner. But they find themselves in a conflict between their values and their behavior. They often are people who have actually been faithful for decades, but one day they cross a line that they never thought they would cross, and at the risk of losing everything. But for a glimmer of what? Affairs are an act of betrayal, and they are also an expression of longing and loss. At the heart of an affair, you will often find a longing and a yearning for an emotional connection, for novelty, for freedom, for autonomy, for sexual intensity, a wish to recapture lost parts of ourselves or an attempt to bring back vitality in the face of loss and tragedy.
Het overgrote deel van de mensen waar ik mee werk zijn helemaal geen 'chronisch overspeligen'. Het zijn vaak mensen die overtuigd monogaam zijn, op zijn minst naar hun partner. Hun gedrag is echter in conflict gekomen met hun normen en waarden. Het zijn vaak mensen die tientallen jaren trouw zijn geweest, maar dan op een dag een grens overschrijden die ze dachten nooit te overschrijden, en daarmee alles op het spel zetten. Wat zoeken ze dan? Verhoudingen zijn een daad van verraad, ze zijn ook een uiting van verlangen en verlies. In het hart van een affaire vind je vaak het verlangen, het hunkeren naar een emotionele band, naar iets nieuws, naar vrijheid, naar autonomie, intense sexualiteit, de wens om verloren delen van onszelf terug te vinden of op zoek naar levenslust na een verlies of persoonlijk drama.
I'm thinking about another patient of mine, Priya, who is blissfully married, loves her husband, and would never want to hurt the man. But she also tells me that she's always done what was expected of her: good girl, good wife, good mother, taking care of her immigrant parents. Priya, she fell for the arborist who removed the tree from her yard after Hurricane Sandy. And with his truck and his tattoos, he's quite the opposite of her. But at 47, Priya's affair is about the adolescence that she never had. And her story highlights for me that when we seek the gaze of another, it isn't always our partner that we are turning away from, but the person that we have ourselves become. And it isn't so much that we're looking for another person, as much as we are looking for another self.
Ik moet denken aan Priya, een andere patiënt, gelukkig getrouwd, ze houdt van haar man, en ze zou hem nooit pijn willen doen. Maar ze vertelt me ook dat ze altijd heeft gedaan wat er van haar werd verwacht: braaf meisje, goede moeder, voorbeeldige echtgenote, ze verzorgde haar geïmmigreerde ouders. Priya viel voor de arborist die de boom uit haar tuin had opgeruimd na orkaan Sandy. Met zijn vrachtwagen en zijn tatoeages is hij het tegengestelde van haar. Maar met 47 jaar gaat Priya's affaire over de pubertijd die ze nooit had. Haar verhaal illustreert voor mij dat als we de aandacht van een ander zoeken we ons daarmee niet altijd afkeren van onze partner maar meer van de persoon die we zelf zijn geworden. Dat we niet zozeer op zoek zijn naar een andere persoon maar meer naar een ander zelf.
Now, all over the world, there is one word that people who have affairs always tell me. They feel alive. And they often will tell me stories of recent losses -- of a parent who died, and a friend that went too soon, and bad news at the doctor. Death and mortality often live in the shadow of an affair, because they raise these questions. Is this it? Is there more? Am I going on for another 25 years like this? Will I ever feel that thing again? And it has led me to think that perhaps these questions are the ones that propel people to cross the line, and that some affairs are an attempt to beat back deadness, in an antidote to death.
Overal ter wereld hoor ik hetzelfde van mensen die een verhouding hebben: ze hebben het gevoel dat ze leven. Vaak vertellen ze me over een verlies, van een vader of moeder die is gestorven of over een te jong overleden vriend of slecht nieuws bij de dokter. Dood en vergankelijkheid leven vaak in de schaduw van een affaire, het roept die vragen op. Is dit alles? Is er meer? Moet ik zo nog 25 jaar verder? Zal ik dat ooit nog voelen? Het doet me vermoeden dat het juist deze vragen zijn die mensen over die grens duwen en dat sommige verhoudingen pogingen zijn om de doodsheid te verdrijven, om de dood op afstand te houden.
And contrary to what you may think, affairs are way less about sex, and a lot more about desire: desire for attention, desire to feel special, desire to feel important. And the very structure of an affair, the fact that you can never have your lover, keeps you wanting. That in itself is a desire machine, because the incompleteness, the ambiguity, keeps you wanting that which you can't have.
In tegenstelling tot wat je misschien denkt, verhoudingen gaan minder over seks dan over verlangens: verlangen naar aandacht, verlangen om zich bijzonder te voelen, om zich belangrijk te voelen. En precies die structuur van een affaire, het feit dat je je minnaar nooit kunt hebben houdt die hunkering in stand. Dat op zich is een verlangens-generator, want door de onvolmaaktheid, de dubbelzinnigheid, blijf je steeds verlangen naar wat je niet kunt hebben.
Now some of you probably think that affairs don't happen in open relationships, but they do. First of all, the conversation about monogamy is not the same as the conversation about infidelity. But the fact is that it seems that even when we have the freedom to have other sexual partners, we still seem to be lured by the power of the forbidden, that if we do that which we are not supposed to do, then we feel like we are really doing what we want to. And I've also told quite a few of my patients that if they could bring into their relationships one tenth of the boldness, the imagination and the verve that they put into their affairs, they probably would never need to see me. (Laughter)
Nu zullen sommigen denken dat affaires niet voorkomen in open relaties maar dat doen ze wel. Ten eerste is de discussie over monogamie niet dezelfde als die over ontrouw. Het lijkt er heel sterk op dat zelfs wanneer we de vrijheid hebben om andere sekspartners te hebben, we nog steeds worden aangetrokken door de lokroep van het verbodene: als we iets doen wat niet mag, pas dan voelt het alsof we echt doen wat we willen. Een groot aantal van mijn patiënten heb ik ook verteld dat wanneer ze in hun vaste relatie één tiende van het vuur, de durf en de verbeelding konden stoppen die ze nu in hun verhouding stopten, ze mij waarschijnlijk nooit nodig hadden gehad. (Gelach)
So how do we heal from an affair? Desire runs deep. Betrayal runs deep. But it can be healed. And some affairs are death knells for relationships that were already dying on the vine. But others will jolt us into new possibilities. The fact is, the majority of couples who have experienced affairs stay together. But some of them will merely survive, and others will actually be able to turn a crisis into an opportunity. They'll be able to turn this into a generative experience. And I'm actually thinking even more so for the deceived partner, who will often say, "You think I didn't want more? But I'm not the one who did it." But now that the affair is exposed, they, too, get to claim more, and they no longer have to uphold the status quo that may not have been working for them that well, either.
Hoe herstellen we van een verhouding? Verlangens gaan diep. Verraad snijdt diep. Maar het is te genezen. Sommige verhoudingen zijn simpelweg de druppel voor relaties die al ten dode waren opgeschreven. Andere zijn juist een impuls voor nieuwe kansen. Het feit is dat de meeste stellen na een verhouding bij elkaar blijven. Sommige overleven slechts, andere kunnen de crisis tot een nieuwe kans transformeren en lering trekken uit de hele ervaring. Ik denk zelfs meer voor de bedrogen partner, die vaak zal zeggen: "Dacht je dat ik niet meer wilde? Maar ik heb het niet gedaan." Maar nu de affaire aan het licht is gekomen, krijgen zij ook de kans om meer te eisen en zij hoeven niet meer de status quo te onderhouden die misschien voor hen ook niet zo best werkte.
I've noticed that a lot of couples, in the immediate aftermath of an affair, because of this new disorder that may actually lead to a new order, will have depths of conversations with honesty and openness that they haven't had in decades. And, partners who were sexually indifferent find themselves suddenly so lustfully voracious, they don't know where it's coming from. Something about the fear of loss will rekindle desire, and make way for an entirely new kind of truth.
Ik heb gemerkt dat een heleboel stellen direct na zo'n verhouding, vanwege die nieuwe chaos die tot een nieuwe orde kan leiden, diepte in hun gesprekken hebben met openheid en eerlijkheid, die ze in jaren niet gehad hadden. Partners die seksueel onverschillig waren ervaren ineens een gulzige wellust en hebben geen idee waar die vandaan komt. Het is iets in de angst voor het verlies wat het verlangen weer aanwakkert en plaats maakt voor een hele nieuwe waarheid.
So when an affair is exposed, what are some of the specific things that couples can do? We know from trauma that healing begins when the perpetrator acknowledges their wrongdoing. So for the partner who had the affair, for Nick, one thing is to end the affair, but the other is the essential, important act of expressing guilt and remorse for hurting his wife. But the truth is that I have noticed that quite a lot of people who have affairs may feel terribly guilty for hurting their partner, but they don't feel guilty for the experience of the affair itself. And that distinction is important. And Nick, he needs to hold vigil for the relationship. He needs to become, for a while, the protector of the boundaries. It's his responsibility to bring it up, because if he thinks about it, he can relieve Heather from the obsession, and from having to make sure that the affair isn't forgotten, and that in itself begins to restore trust.
Wanneer een verhouding aan het licht komt, wat kunnen stellen dan precies doen? We weten van trauma's dat de genezing pas kan beginnen wanneer de dader zijn of haar fout toegeeft. Dus degene die de verhouding had, Nick, moet ten eerste de affaire afbreken, maar ten tweede is het essentieel dat hij schuld en spijt betuigt voor het pijn doen van zijn vrouw. Ik moet eerlijk zeggen dat een heleboel mensen die een verhouding hadden zich wel heel schuldig voelen voor het pijn doen van hun partner maar eigenlijk niet voor het hebben van de verhouding zelf. Dat onderscheid is belangrijk. En Nick moet nu bewaker van de relatie worden. Voorlopig zal hij de grenzen van de relatie moeten beschermen. Hij zal het initiatief daar in moeten nemen, want als hij daar een punt van maakt kan hij Heather van de obsessie verlossen en van de angst dat de relatie wordt vergeten, en dat op zich brengt wat vertrouwen terug.
But for Heather, or deceived partners, it is essential to do things that bring back a sense of self-worth, to surround oneself with love and with friends and activities that give back joy and meaning and identity. But even more important, is to curb the curiosity to mine for the sordid details -- Where were you? Where did you do it? How often? Is she better than me in bed? -- questions that only inflict more pain, and keep you awake at night. And instead, switch to what I call the investigative questions, the ones that mine the meaning and the motives -- What did this affair mean for you? What were you able to express or experience there that you could no longer do with me? What was it like for you when you came home? What is it about us that you value? Are you pleased this is over?
Heather, de bedrogen partner, zal dingen moeten doen die het gevoel van eigenwaarde terugbrengen, zich moeten omringen met liefde en met vrienden, en met activiteiten die plezier, zin en identiteit terugbrengen. Misschien nog wel belangrijker is het om de neiging te onderdrukken naar vunzige details te graven: Waar was je? Waar deden jullie het? Hoe vaak? Is zij beter in bed dan ik? Vragen die alleen maar meer pijn veroorzaken, en je 's nachts wakker houden. Schakel in plaats daarvan over op wat ik onderzoekende vragen noem, degene die zoeken naar betekenis en motieven. Wat betekende deze verhouding voor je? Wat kon je daar uiten of ervaren wat je bij mij niet meer kon? Hoe was dat voor je om dan thuis te komen? Wat aan ons vind je van waarde? Ben je blij dat het is afgelopen?
Every affair will redefine a relationship, and every couple will determine what the legacy of the affair will be. But affairs are here to stay, and they're not going away. And the dilemmas of love and desire, they don't yield just simple answers of black and white and good and bad, and victim and perpetrator. Betrayal in a relationship comes in many forms. There are many ways that we betray our partner: with contempt, with neglect, with indifference, with violence. Sexual betrayal is only one way to hurt a partner. In other words, the victim of an affair is not always the victim of the marriage.
Iedere verhouding herdefinieert een relatie en ieder stel zal zelf bepalen wat het erfgoed van de affaire zal zijn. Verhoudingen zullen blijven bestaan, dat verandert niet. De dilemma's van liefde en verlangen leveren geen eenvoudige antwoorden op van wit en zwart en goed en kwaad, van daders en slachtoffers. Bedrog in een relatie komt in vele vormen voor. Er zijn veel manieren om je partner te bedriegen: met minachting, met verwaarlozing, met onverschilligheid, met geweld. Seksueel bedrog is maar één manier om je partner pijn te doen. In andere woorden, het slachtoffer van een verhouding is niet altijd het slachtoffer van een huwelijk.
Now, you've listened to me, and I know what you're thinking: She has a French accent, she must be pro-affair. (Laughter) So, you're wrong. I am not French. (Laughter) (Applause) And I'm not pro-affair. But because I think that good can come out of an affair, I have often been asked this very strange question: Would I ever recommend it? Now, I would no more recommend you have an affair than I would recommend you have cancer, and yet we know that people who have been ill often talk about how their illness has yielded them a new perspective. The main question that I've been asked since I arrived at this conference when I said I would talk about infidelity is, for or against? I said, "Yes." (Laughter)
Jullie hebben naar me geluisterd en ik weet wat jullie denken: Ze heeft een Frans accent dus ze zal wel vóór verhoudingen zijn. (Gelach) Nou, niet dus. Ik ben niet Frans. (Gelach) (Applaus) En ik ben niet voor verhoudingen. Maar omdat ik denk dat er iets goeds uit een affaire kan voortkomen wordt mij vaak deze vreemde vraag gesteld: zou ik het ooit aanraden? Ik zou net zo min een verhouding aanraden als dat ik kanker zou aanbevelen en dat terwijl ik toch mensen ken die het hebben gehad die me vertellen hoe het ze een nieuw perspectief heeft gegeven. De vraag die mij het meest is gesteld sinds ik op de conferentie ben, als ik zei dat ik over ontrouw zou spreken, is: voor of tegen? Ik zei: "Ja." (Gelach)
I look at affairs from a dual perspective: hurt and betrayal on one side, growth and self-discovery on the other -- what it did to you, and what it meant for me. And so when a couple comes to me in the aftermath of an affair that has been revealed, I will often tell them this: Today in the West, most of us are going to have two or three relationships or marriages, and some of us are going to do it with the same person. Your first marriage is over. Would you like to create a second one together?
Ik bekijk verhoudingen van twee kanten: pijn en bedrog aan een kant, groei en zelf-ontdekking aan de andere - wat het jou heeft gedaan en wat het voor mij heeft betekend. Dus wanneer een stel bij me komt nadat een verhouding aan het licht is gekomen, vertel ik ze vaak: Tegenwoordig hier in het Westen zullen de meeste mensen twee of drie relaties of huwelijken gaan hebben en sommigen zullen dat doen met dezelfde persoon. Jullie eerste huwelijk is over, willen jullie samen een tweede proberen?
Thank you.
Dank je wel,
(Applause)
(Applaus)