Θέλω να φανταστείτε πόσο σημαντική ανακάλυψη ήταν αυτό για γυναίκες που ήταν θύματα βίας τη δεκαετία του '80. Ερχόντουσαν στα επείγοντα με αυτό που η αστυνομία ονόμαζε «ερωτικό καυγαδάκι», και έβλεπα μία γυναίκα που είχε φάει ξύλο, έβλεπα μία σπασμένη μύτη και ένα κάταγμα στον καρπό και πρησμένα μάτια. Και ως ακτιβιστές, παίρναμε τις Πολαρόιντ μας, την βγάζαμε φωτογραφία, περιμέναμε 90 δευτερόλεπτα, και της δίναμε τη φωτογραφία. Και μετά είχε τα αποδεικτικά στοιχεία που χρειαζόταν για να πάει στο δικαστήριο. Κάναμε το αόρατο, ορατό.
I want you to imagine what a breakthrough this was for women who were victims of violence in the 1980s. They would come into the emergency room with what the police would call "a lovers' quarrel," and I would see a woman who was beaten, I would see a broken nose and a fractured wrist and swollen eyes. And as activists, we would take our Polaroid camera, we would take her picture, we would wait 90 seconds, and we would give her the photograph. And she would then have the evidence she needed to go to court. We were making what was invisible visible.
Το κάνω εδώ και 30 χρόνια. Είμαι μέρος ενός κοινωνικού κινήματος που εργάζεται για τον τερματισμό της βίας ενάντια στις γυναίκες και τα παιδιά. Και όλα αυτά τα χρόνια, πιστεύω ακράδαντα, αν και μερικές φορές δεν είναι τόσο δημοφιλής αυτή η πεποίθηση, ότι αυτή η βία δεν είναι αναπόφευκτη, ότι μαθαίνεται, και αν μαθαίνεται, μπορεί να ξεμαθευτεί, και μπορεί να προληφθεί. (Χειροκρότημα)
I've been doing this for 30 years. I've been part of a social movement that has been working on ending violence against women and children. And for all those years, I've had an absolutely passionate and sometimes not popular belief that this violence is not inevitable, that it is learned, and if it's learned, it can be un-learned, and it can be prevented. (Applause)
Γιατί το πιστεύω αυτό; Επειδή είναι αλήθεια. Είναι απολύτως αλήθεια. Μεταξύ του 1993 και του 2010, η ενδοοικογενειακή βία μεταξύ των ενήλικων γυναικών στις Ηνωμένες Πολιτείες έπεσε κατά 64 τοις εκατό, και αυτά είναι σπουδαία νέα. (Χειροκρότημα)
Why do I believe this? Because it's true. It is absolutely true. Between 1993 and 2010, domestic violence among adult women in the United States has gone down by 64 percent, and that is great news. (Applause)
Εξήντα-τέσσερα τοις εκατό. Πώς φτάσαμε εκεί; Τα μάτια μας ήταν ορθάνοιχτα. Πριν από τριάντα χρόνια, οι γυναίκες έτρωγαν ξύλο, τις παρακολουθούσαν, τις βίαζαν, και κανένας δεν μιλούσε γι'αυτό. Δεν υπήρχε δικαιοσύνη. Όντας ακτιβίστρια, αυτό δεν ήταν αρκετά καλό. Και το πρώτο βήμα σε αυτό το ταξίδι, ήταν η οργάνωση, και δημιουργήσαμε αυτό το εξαιρετικό υπόγειο δίκτυο από εκπληκτικές γυναίκες που άνοιξαν καταφύγια, και αν δεν άνοιγαν καταφύγια, άνοιγαν το σπίτι τους έτσι ώστε οι γυναίκες και τα παιδιά να μπορούν να είναι ασφαλή. Και ξέρετε τι άλλο κάναμε; Πουλάγαμε κουλουράκια, πλέναμε αμάξια, και κάναμε ό,τι μπορούσαμε για να μαζέψουμε χρήματα, και σε κάποια φάση είπαμε, ξέρετε, είναι ώρα να πάμε στην ομοσπονδιακή κυβέρνηση και να τους ζητήσουμε να πληρώσουν γι'αυτές τις έκτακτες υπηρεσίες που σώζουν ζωές. Έτσι δεν είναι; (Χειροκρότημα)
Sixty-four percent. Now, how did we get there? Our eyes were wide open. Thirty years ago, women were beaten, they were stalked, they were raped, and no one talked about it. There was no justice. And as an activist, that was not good enough. And so step one on this journey is we organized, and we created this extraordinary underground network of amazing women who opened shelters, and if they didn't open a shelter, they opened their home so that women and children could be safe. And you know what else we did? We had bake sales, we had car washes, and we did everything we could do to fundraise, and then at one point we said, you know, it's time that we went to the federal government and asked them to pay for these extraordinary services that are saving people's lives. Right? (Applause)
Λοιπόν, βήμα νούμερο δύο, ξέραμε ότι έπρεπε ν΄ αλλάξουμε τους νόμους. Έτσι πήγαμε στην Ουάσινγκτον, και ασκήσαμε πίεση για το πρώτο κομμάτι της νομοθεσίας. Και θυμάμαι ότι περπατούσα στις αίθουσες του Καπιτωλίου των ΗΠΑ, ήμουν 30άρα και η ζωή μου είχε νόημα, και δεν μπορούσα να φανταστώ ότι κάποιος θα προκαλούσε ποτέ αυτό το σημαντικό κομμάτι της νομοθεσίας. Μάλλον ήμουν 30 και αφελής. Αλλά άκουσα για ένα μέλος του Κογκρέσσου που είχε πολύ διαφορετική γνώμη. Ξέρετε πώς αποκάλεσε αυτό το σημαντικό κομμάτι της νομοθεσίας; Το αποκάλεσε το Νομοσχέδιο που Βγάζει τη Διασκέδαση από το Γάμο. Νομοσχέδιο που Βγάζει τη Διασκέδαση από το Γάμο. Κυρίες και κύριοι, αυτό ήταν το 1984 στις Ηνωμένες Πολιτείες και μακάρι να είχα Twitter. (Γέλια)
And so, step number two, we knew we needed to change the laws. And so we went to Washington, and we lobbied for the first piece of legislation. And I remember walking through the halls of the U.S. Capitol, and I was in my 30s, and my life had purpose, and I couldn't imagine that anybody would ever challenge this important piece of legislation. I was probably 30 and naive. But I heard about a congressman who had a very, very different point of view. Do you know what he called this important piece of legislation? He called it the Take the Fun Out of Marriage Act. The Take the Fun Out of Marriage Act. Ladies and gentlemen, that was in 1984 in the United States, and I wish I had Twitter. (Laughter)
Δέκα χρόνια μετά, μετά από πολύ σκληρή δουλειά, περάσαμε τελικά το Νομοσχέδιο για τη Βία Ενάντια στις Γυναίκες, ένα νομοσχέδιο που άλλαξε ζωές και έσωσε πολλές ακόμη. (Χειροκρότημα) Σας ευχαριστώ. Ήμουν περήφανη που ήμουν μέρος αυτής της δουλειάς, που άλλαξε τους νόμους και έδωσε εκατομμύρια δολάρια στις τοπικές κοινωνίες.
Ten years later, after lots of hard work, we finally passed the Violence Against Women Act, which is a life-changing act that has saved so many lives. (Applause) Thank you. I was proud to be part of that work, and it changed the laws and it put millions of dollars into local communities.
Και ξέρετε τι άλλο έκανε; Μάζευε δεδομένα. Πρέπει να σας πω, έχω πάθος με τα δεδομένα. Βασικά, είμαι σπασικλάκι δεδομένων. Είμαι σίγουρη ότι υπάρχουν πολλά σπασικλάκια δεδομένων εδώ. Είμαι σπασικλάκι δεδομένων, και ο λόγος γι'αυτό είναι επειδή θέλω να σιγουρευτώ πως αν ξοδέψουμε ένα δολάριο, ότι το πρόγραμμα λειτουργεί, και αν δεν λειτουργεί, πρέπει να αλλάξουμε το πλάνο.
And you know what else it did? It collected data. And I have to tell you, I'm passionate about data. In fact, I am a data nerd. I'm sure there are a lot of data nerds here. I am a data nerd, and the reason for that is I want to make sure that if we spend a dollar, that the program works, and if it doesn't work, we should change the plan.
Επίσης, θέλω να πω ακόμη κάτι: Δεν θα λύσουμε αυτό το πρόβλημα χτίζοντας περισσότερες φυλακές ή χτίζοντας ακόμη περισσότερα καταφύγια. Έχει να κάνει με την οικονομική ενδυνάμωση των γυναικών, έχει να κάνει με την επούλωση των παιδιών που έχουν πληγωθεί, και έχει να κάνει με την πρόληψη με κεφαλαίο Π.
And I also want to say one other thing: We are not going to solve this problem by building more jails or by even building more shelters. It is about economic empowerment for women, it is about healing kids who are hurt, and it is about prevention with a capital P.
Έτσι, το βήμα νούμερο τρία σε αυτό το ταξίδι: Ξέρουμε, αν συνεχίζουμε να κάνουμε τέτοια πρόοδο, ότι θα πρέπει να αυξήσουμε την ένταση, θα πρέπει να αυξήσουμε την ορατότητα, και θα πρέπει να ευαισθητοποιήσουμε το κοινό. Και γνωρίζοντας το, πήγαμε στο Συμβούλιο Διαφήμισης, και ζητήσαμε τη βοήθειά τους στην οικοδόμηση μιας καμπάνιας δημόσιας εκπαίδευσης. Και κοιτάξαμε σε όλο τον κόσμο, στον Καναδά, και την Αυστραλία και τη Βραζιλία και σε μέρη της Αφρικής, και πήραμε αυτή τη γνώση και οικοδομήσαμε την πρώτη εθνική καμπάνια δημόσιας εκπαίδευσης που λέγεται Δεν Υπάρχει Δικαιολογία για την Ενδοοικογενειακή Βία. Ρίξτε μια ματιά σε ένα από τα σποτάκια μας.
And so, step number three on this journey: We know, if we're going to keep making this progress, we're going to have to turn up the volume, we're going to have to increase the visibility, and we're going to have to engage the public. And so knowing that, we went to the Advertising Council, and we asked them to help us build a public education campaign. And we looked around the world to Canada and Australia and Brazil and parts of Africa, and we took this knowledge and we built the first national public education campaign called There's No Excuse for Domestic Violence. Take a look at one of our spots.
(Βίντεο) Άντρας: Πού είναι το δείπνο;
(Video) Man: Where's dinner?
Γυναίκα: Νόμιζα ότι θα γυρνούσες σπίτι πριν από ώρες, και τα μάζεψα όλα, οπότε--
Woman: Well, I thought you'd be home a couple hours ago, and I put everything away, so—
Άντρας: Τι είναι αυτό; Πίτσα; Γυναίκα: Αν τηλεφωνούσες θα ήξερα—
Man: What is this? Pizza. Woman: If you had just called me, I would have known—
Άντρας: Δείπνο; Το δείπνο είναι πίτσα; Γυναίκα: Γλυκέ μου, μην φωνάζεις σε παρακαλώ. Σε παρακαλώ μη—Άφησέ με!
Man: Dinner? Dinner ready is a pizza? Woman: Honey, please don't be so loud. Please don't—Let go of me!
Άντρας: Πήγαινε στην κουζίνα! Γυναίκα: Όχι! Βοήθεια!
Man: Get in the kitchen! Woman: No! Help!
Άντρας: Θέλεις να δεις τι πονάει; (Χαστουκίζει τη γυναίκα)
Man: You want to see what hurts? (Slaps woman)
Αυτό πονάει! Αυτό πονάει! (Γυαλιά σπάνε)
That's what hurts! That's what hurts! (Breaking glass)
Γυναίκα: Βοηθήστε με!
Woman: Help me!
[«Τα παιδιά είναι αναγκασμένα να βλέπουν. Εσάς, ποια είναι η δικαιολογία σας;»]
["Children have to sit by and watch. What's your excuse?"]
Έστα Σόλερ: Καθώς ήμασταν στη διαδικασία της κυκλοφορίας αυτής της καμπάνιας, συνελήφθη ο Ο. Τζέι Σίμπσον για τον φόνο της γυναίκας του και της φίλης της. Μάθαμε ότι είχε μεγάλο ιστορικό ενδοοικογενειακής βίας. Τα μέσα μαζικής ενημέρωσης απέκτησαν εμμονή με αυτό. Η ιστορία της ενδοοικογενειακής βίας πήγε από την πίσω σελίδα, στην πραγματικότητα από την καμία σελίδα, στην πρώτη σελίδα. Οι διαφημίσεις μας σκέπασαν τα ερτζιανά, και οι γυναίκες, για πρώτη φορά, άρχισαν να λένε τις ιστορίες τους. Οι κινήσεις έχουν να κάνουν με στιγμές, και αδράξαμε αυτή τη στιγμή. Και επιτρέψτε μου να σας δώσω μία τάξη μεγέθους. Πριν το 1980, έχετε ιδέα για το πόσα άρθρα των Νιου Γιορκ Τάιμς αναφέρονταν στην ενδοοικογενειακή βία; Θα σας πω: 158. Μετά το 2000, πάνω από 7.000. Προφανώς κάναμε τη διαφορά.
Esta Soler: As we were in the process of releasing this campaign, O.J. Simpson was arrested for the murder of his wife and her friend. We learned that he had a long history of domestic violence. The media became fixated. The story of domestic violence went from the back page, but actually from the no-page, to the front page. Our ads blanketed the airwaves, and women, for the first time, started to tell their stories. Movements are about moments, and we seized this moment. And let me just put this in context. Before 1980, do you have any idea how many articles were in The New York Times on domestic violence? I'll tell you: 158. And in the 2000s, over 7,000. We were obviously making a difference.
Αλλά μας έλειπε ακόμη ένα κρίσιμο συστατικό. Έτσι, βήμα τέσσερα: ;Έπρεπε να ευαισθητοποιήσουμε τους άνδρες. Δεν μπορούσαμε να λύσουμε αυτό το πρόβλημα με το 50 τοις εκατό του πληθυσμού στο περιθώριο. Σας είπα ήδη ότι είμαι σπασικλάκι δεδομένων. Εθνικές δημοσκοπήσεις μας είπαν ότι οι άνδρες ένιωθαν κατηγορούμενοι και ότι δεν προσκλήθηκαν σε αυτή την συζήτηση. Έτσι αναρωτηθήκαμε, πώς μπορούμε να συμπεριλάβουμε τους άντρες; Πώς μπορούμε να κάνουμε τους άντρες να μιλήσουν για τη βία ενάντια στις γυναίκες και τα κορίτσια; Ένας φίλος μου με πήρε στην άκρη και είπε, «Θέλεις οι άντρες να μιλήσουν για τη βία ενάντια στις γυναίκες και τα κορίτσια. Οι άντρες δεν μιλάνε». (Γέλια) Ζητώ συγγνώμη από τους άντρες στο κοινό. Ξέρω ότι μιλάτε. Αλλά είπε, «Ξέρεις όμως τι κάνουν; Μιλάνε στα παιδιά τους. Μιλάνε στα παιδιά τους ως γονείς, ως προπονητές». Και αυτό κάναμε. Συνταντήσαμε άντρες εκεί που ήταν και οικοδομήσαμε ένα πρόγραμμα. Και μετά είχαμε αυτό το γεγονός που θα μείνει για πάντα στην καρδιά μου όπου ένας προπονητής μπάσκετ μιλούσε σε ένα δωμάτιο γεμάτο με άντρες αθλητές και άντρες κάθε λογής. Μιλούσε για τη σημασία της καθοδήγησης των αγοριών σε άντρες και της αλλαγής της κουλτούρας των αποδυτηρίων και της παροχής των εργαλείων στους για να έχουν υγιείς σχέσεις. Και ξαφνικά, κοίταξε στο πίσω μέρος του δωματίου, και είδε την κόρη του, φώναξε το όνομα της κόρης του, Μικαέλα, και είπε, «Μικαέλα, έλα εδώ». Είναι εννέα ετών και κάπως ντροπαλή, και πήγε εκεί, και της είπε, «Κάτσε δίπλα μου». Εκείνη κάθισε δίπλα του. Την αγκάλιασε και είπε, «Με ρωτάνε γιατί κάνω αυτή τη δουλειά. Την κάνω επειδή είμαι ο μπαμπάς της, και δεν θέλω ποτέ κανένας να την πληγώσει». Και σαν γονιός, το καταλαβαίνω. Το καταλαβαίνω, ξέροντας ότι υπάρχουν τόσες πολλές σεξουαλικές επιθέσεις στις πανεπιστημιουπόλεις που είναι τόσο διαδεδομένες και δεν γίνονται αναφορές. Έχουμε κάνει πολλά για τις ενήλικες γυναίκες. Πρέπει να κάνουμε καλύτερη δουλειά για τα παιδιά μας. Απλώς πρέπει. Πρέπει να το κάνουμε. (Χειροκρότημα)
But we were still missing a critical element. So, step four: We needed to engage men. We couldn't solve this problem with 50 percent of the population on the sidelines. And I already told you I'm a data nerd. National polling told us that men felt indicted and not invited into this conversation. So we wondered, how can we include men? How can we get men to talk about violence against women and girls? And a male friend of mine pulled me aside and he said, "You want men to talk about violence against women and girls. Men don't talk." (Laughter) I apologize to the men in the audience. I know you do. But he said, "Do you know what they do do? They do talk to their kids. They talk to their kids as parents, as coaches." And that's what we did. We met men where they were at and we built a program. And then we had this one event that stays in my heart forever where a basketball coach was talking to a room filled with male athletes and men from all walks of life. And he was talking about the importance of coaching boys into men and changing the culture of the locker room and giving men the tools to have healthy relationships. And all of a sudden, he looked at the back of the room, and he saw his daughter, and he called out his daughter's name, Michaela, and he said, "Michaela, come up here." And she's nine years old, and she was kind of shy, and she got up there, and he said, "Sit down next to me." She sat right down next to him. He gave her this big hug, and he said, "People ask me why I do this work. I do this work because I'm her dad, and I don't want anyone ever to hurt her." And as a parent, I get it. I get it, knowing that there are so many sexual assaults on college campuses that are so widespread and so under-reported. We've done a lot for adult women. We've got to do a better job for our kids. We just do. We have to. (Applause)
Έχουμε κάνει μεγάλο δρόμο από τις ημέρες με την Πολαρόιντ. Η τεχνολογία υπήρξε και είναι φίλη μας. Το κινητό τηλέφωνο έχει αλλάξει το παιχνίδι παγκοσμίως για την ενδυνάμωση των γυναικών, και το Facebook και το Twitter και το Google και το YouTube και όλα αυτά τα κοινωνικά μέσα μας βοηθούν να οργανώσουμε και να πούμε την ιστορία μας με έναν δυναμικό τρόπο. Και για εσάς στο κοινό που έχετε βοηθήσει να φτιαχτούν αυτές οι εφαρμογές και αυτές οι πλατφόρμες, ως οργανωτής, σας λέω, ευχαριστώ πάρα πολύ. Πραγματικά. Σας χειροκροτώ. (Χειροκρότημα)
We've come a long way since the days of the Polaroid. Technology has been our friend. The mobile phone is a global game changer for the empowerment of women, and Facebook and Twitter and Google and YouTube and all the social media helps us organize and tell our story in a powerful way. And so those of you in this audience who have helped build those applications and those platforms, as an organizer, I say, thank you very much. Really. I clap for you. (Applause)
Είμαι η κόρη ενός άντρα που σε όλη του ζωή μπήκε σε μία λέσχη, τη Λέσχη των Αισιόδοξων. Δεν μπορείς να το βγάλεις από το μυαλό σου αυτό. Το πνεύμα του και η αισιοδοξία του είναι στο DNA μου. Κάνω αυτή τη δουλειά για πάνω από 30 χρόνια, και είμαι πεπεισμένη, τώρα περισσότερο από ποτέ, για την ικανότητα του ανθρώπου να αλλάξει. Πιστεύω ότι μπορούμε να λυγίσουμε το τόξο της ανθρώπινης ιστορίας προς τη συμπόνια και την ισότητα, και, επίσης, πιστεύω ακράδαντα και παθιασμένα ότι αυτή η βία δεν χρειάζεται να είναι μέρος της ανθρώπινης υπόστασης. Και σας ζητώ, να σταθείτε μαζί μας καθώς δημιουργούμε ένα μέλλον χωρίς βία για γυναίκες και παιδιά και άντρες και αγόρια παντού.
I'm the daughter of a man who joined one club in his life, the Optimist Club. You can't make that one up. And it is his spirit and his optimism that is in my DNA. I have been doing this work for over 30 years, and I am convinced, now more than ever, in the capacity of human beings to change. I believe we can bend the arc of human history toward compassion and equality, and I also fundamentally believe and passionately believe that this violence does not have to be part of the human condition. And I ask you, stand with us as we create futures without violence for women and girls and men and boys everywhere.
Σας ευχαριστώ πολύ.
Thank you very much.
(Χειροκρότημα)
(Applause)