Ό,τι κάνω, και ό,τι κάνω επαγγελματικά - η ζωή μου -- έχει διαμορφωθεί απο τα επτά χρόνια που δούλεψα στην Αφρική όταν ήμουν νέος. Από το 1971 ως το 1977 -- Δείχνω νέος, αλλά δεν είμαι - (Γέλια) -- Δούλεψα στη Ζάμπια, στην Κένυα, στην Ακτή Ελεφαντοστού, στην Αλγερία, στη Σομαλία... σε έργα τεχνικής συνεργασίας με χώρες της Αφρικής.
Everything I do, and everything I do professionally -- my life -- has been shaped by seven years of work as a young man in Africa. From 1971 to 1977 -- I look young, but I'm not — (Laughter) -- I worked in Zambia, Kenya, Ivory Coast, Algeria, Somalia, in projects of technical cooperation with African countries.
Δούλεψα για μια ιταλική ΜΚΟ, και κάθε έργο που ξεκινήσαμε στην Αφρική ήταν μια αποτυχία. Ημουν συντετριμμένος. Πίστευα, όταν ήμουν 21, ότι εμείς οι Ιταλοί ήμασταν καλοί άνθρωποι και ότι κάναμε καλή δουλειά στην Αφρική. Αντιθέτως, ότι αγγίζαμε το σκοτώναμε.
I worked for an Italian NGO, and every single project that we set up in Africa failed. And I was distraught. I thought, age 21, that we Italians were good people and we were doing good work in Africa. Instead, everything we touched we killed.
Το πρώτο μας πρόγραμμα, αυτό που ενέπνευσε το πρώτο μου βιβλίο, «Κυματισμοί από τον Ζαμβέζη» ήταν ένα πρόγραμμα όπου εμείς οι Ιταλοί αποφασίσαμε να διδάξουμε στους κατοίκους της Ζάμπιας πώς να καλλιεργούν φαγητό. Φτάσαμε λοιπόν με ιταλικούς σπόρους στην νότια Ζάμπια σε μια πραγματικά φανταστική κοιλάδα που έφτανε μέχρι τον ποταμό Ζαμβέζη, και διδάξαμε στους ντόπιους πώς να καλλιεργούν ιταλικές ντομάτες και κολοκυθάκια και ... Και φυσικά οι ντόπιοι δεν ενδιαφέρθηκαν καθόλου πώς να το κάνουν αυτό, κι έτσι τους πληρώναμε για να έρχονται και να δουλεύουν, και μερικές φορές πράγματι ερχόντουσαν. (Γέλια) Μας έκανε κατάπληξη που οι ντόπιοι δεν καλλιεργούσαν καθόλου σε μια τόσο εύφορη κοιλάδα. Αντί, όμως, να τους ρωτήσουμε γιατί συνέβαινε αυτό απλά είπαμε «Ευτυχώς που είμαστε εδώ». (Γέλια) «Στο τσακ για να σώσουμε τους κατοίκους της Ζάμπια από τον λιμό».
Our first project, the one that has inspired my first book, "Ripples from the Zambezi," was a project where we Italians decided to teach Zambian people how to grow food. So we arrived there with Italian seeds in southern Zambia in this absolutely magnificent valley going down to the Zambezi River, and we taught the local people how to grow Italian tomatoes and zucchini and ... And of course the local people had absolutely no interest in doing that, so we paid them to come and work, and sometimes they would show up. (Laughter) And we were amazed that the local people, in such a fertile valley, would not have any agriculture. But instead of asking them how come they were not growing anything, we simply said, "Thank God we're here." (Laughter) "Just in the nick of time to save the Zambian people from starvation."
Φυσικά όλα στην Αφρική μεγάλωναν όμορφα. Είχαμε υπέροχες ντομάτες. Στην Ιταλία, μια ντομάτα γίνεται τόσο μεγάλη. Στην Ζάμπια, τόσο. Εμείς δεν το πιστεύαμε και λέγαμε στους ανθρώπους στην Ζάμπια «Κοιτάξτε πόσο εύκολη είναι η γεωργία». Όταν οι ντομάτες ήταν ωραίες και ώριμες και κόκκινες, μέσα σε μια νύχτα, κάπου 200 ιπποπόταμοι ήρθαν από το ποτάμι και τις έφαγαν όλες. (Γέλια)
And of course, everything in Africa grew beautifully. We had these magnificent tomatoes. In Italy, a tomato would grow to this size. In Zambia, to this size. And we could not believe, and we were telling the Zambians, "Look how easy agriculture is." When the tomatoes were nice and ripe and red, overnight, some 200 hippos came out from the river and they ate everything. (Laughter)
Και είπαμε στους ντόπιους «Θεέ μου, οι ιπποπόταμοι!»
And we said to the Zambians, "My God, the hippos!"
Και οι ντόπιοι είπαν «Ναι, γι' αυτό δεν έχουμε γεωργία εδώ». (Γέλια)
And the Zambians said, "Yes, that's why we have no agriculture here." (Laughter)
«Μα γιατί δεν μας το είπατε;» «Αφού δεν μας ρωτήσατε».
"Why didn't you tell us?""You never asked."
Νόμιζα ότι μόνο εμείς, οι Ιταλοί κάναμε γκάφες στην Αφρική αλλά μετά διαπίστωσα ότι και οι Αμερικανοί έκαναν, και οι Αγγλοι και οι Γάλλοι και αφου είδα τι έκαναν όλοι οι άλλοι ήμουν περήφανος για το πρόγραμμα μας στην Ζάμπια Γιατί εμείς τουλάχιστον ταίσαμε τους ιπποπόταμους.
I thought it was only us Italians blundering around Africa, but then I saw what the Americans were doing, what the English were doing, what the French were doing, and after seeing what they were doing, I became quite proud of our project in Zambia. Because, you see, at least we fed the hippos.
Επρεπε να δείτε τα σκουπίδια - (χειροκροτήματα) Επρεπε να δείτε τα σκουπίδια με τα οποία φορτώσαμε τους ανυποψίαστους Αφρικανούς. Αν θέλετε διαβάστε το βιβλίο με τον τίτλο "Νεκρή βοήθεια" της Νταμπίζα Μόγιο μιας οικονομολόγου απο την Ζάμπια. Το βιβλίο δημοσιεύτηκε το 2009. Εμείς, οι δυτικές χώρες έχουμε δώσει στην αφρικάνικη ήπειρο δύο τρισεκατομμύρια δολλάρια τα τελευταία 50 χρόνια. Δεν θα σας πω την ζημιά που έκαναν αυτά τα λεφτά. Πηγαίντε και διαβάστε το βιβλίο της. Διαβάστε απο μια Αφρικανή, την ζημιά που τους έχουμε κάνει.
You should see the rubbish — (Applause) -- You should see the rubbish that we have bestowed on unsuspecting African people. You want to read the book, read "Dead Aid," by Dambisa Moyo, Zambian woman economist. The book was published in 2009. We Western donor countries have given the African continent two trillion American dollars in the last 50 years. I'm not going to tell you the damage that that money has done. Just go and read her book. Read it from an African woman, the damage that we have done.
Εμείς οι Δυτικοί, είμαστε ιμπεριαλιστές, αποικιοκρατικοί ιεραπόστολοι και έχουμε μόνο δύο τρόπους με τους οποίους χειριζόμαστε ανθρώπους. Η τους πατρονάρουμε η είμαστε πατριαρχικοί. Και οι δύο λέξεις προέρχονται απο την λατινική ρίζα "πάτερ" που σημαίνει πατέρας. Αλλά έχουν δύο διαφορετικές έννοιες. Πατριαρχικός σημαίνει ότι συμπεριφέρομαι σε οποιονδήποτε απο ένα διαφορετικό πολιτισμό σαν να ήταν παιδί μου. "Σ'αγαπάω τόσο πολύ". Πατρονάρω σημαίνει συμπεριφέρομαι σε οποιονδήποτε απο άλλο πολιτισμό σαν να ήταν υπηρέτης μου. Γι'αυτό στην Αφρική τους λευκούς τους ονομάζουν "μπουάνα", αφεντικό.
We Western people are imperialist, colonialist missionaries, and there are only two ways we deal with people: We either patronize them, or we are paternalistic. The two words come from the Latin root "pater," which means "father." But they mean two different things. Paternalistic, I treat anybody from a different culture as if they were my children. "I love you so much." Patronizing, I treat everybody from another culture as if they were my servants. That's why the white people in Africa are called "bwana," boss.
Διαβάζοντας ένα βιβλίο ένοιωσα σαν να μου έδωσαν ένα χαστούκι το "Το μικρό είναι και ωραίο", γραμμένο απο τον Σουμάχερ, που λέει ότι το πιο σημαντικό στην οικονομική ανάπτυξη είναι να αφήνουμε ήσυχους αυτούς που δεν θέλουν βοήθεια. Αυτό θα έπρεπε να είναι η πρώτη αρχή της βοήθειας. Η πρώτη αρχή της βοήθειας είναι ο σεβασμός. Σήμερα το πρωι, ο κύριος που ξεκίνησε την διάσκεψη έβαλε ένα ραβδί στο πάτωμα και ρώτησε "Μπορούμε, μπορείτε να φανταστείτε μια πόλη που δεν είναι νεοαποικιακή;
I was given a slap in the face reading a book, "Small is Beautiful," written by Schumacher, who said, above all in economic development, if people do not wish to be helped, leave them alone. This should be the first principle of aid. The first principle of aid is respect. This morning, the gentleman who opened this conference lay a stick on the floor, and said, "Can we -- can you imagine a city that is not neocolonial?"
Οταν ήμουν 27 χρονών αποφάσισα μόνο και μόνο να ανταποκρίνομαι στους ανθρώπους και επινόησα ένα σύστημα με το όνομα "Διευκόλυνση Επιχειρήσεων" όπου δεν ξεκινάς τίποτα δεν ενθαρρύνεις κανένα απλά γίνεσαι ένας υπηρέτης του τοπικού πάθους, ο υπηρέτης ντόπιων που ονειρεύονται να γίνουν καλύτεροι άνθρωποι. Ετσι, αυτό που κάνεις, είναι να βγάζεις τον σκασμό. Δεν πας σε μια κοινότητα με ιδέες και κάθεσαι με τους ντόπιους. Δεν δουλεύουμε απο γραφεία. Συναντιόμαστε στη καφετέρια. Στην παμπ. Δεν έχουμε καθόλου υποδομές. Αυτό που κάνουμε είναι να γινόμαστε φίλοι και να βρίσκουμε τι θέλει ο άλλος να κάνει.
I decided when I was 27 years old to only respond to people, and I invented a system called Enterprise Facilitation, where you never initiate anything, you never motivate anybody, but you become a servant of the local passion, the servant of local people who have a dream to become a better person. So what you do -- you shut up. You never arrive in a community with any ideas, and you sit with the local people. We don't work from offices. We meet at the cafe. We meet at the pub. We have zero infrastructure. And what we do, we become friends, and we find out what that person wants to do.
Το πιο σημαντικό πράγμα είναι το πάθος. Μπορείς να δώσεις σε κάποιον μια ιδέα. Αν κάποιος δεν θέλει να την εφαρμόσει τι κάνεις τότε; Το πάθος που έχει αυτός ο άνθρωπος για την δική του ανάπτυξη είναι το πιο σημαντικό. Το πάθος που έχει ο κάθε άνθρωπος για την προσωπική του ανάπτυξη είναι το πιο σημαντικό. Και τους βοηθάμε να βρουν την γνώση, τον τρόπο γιατί κανείς στον κόσμο δεν μπορεί να πετύχει κάτι μόνος του. Αυτός που έχει την ιδέα μπορεί να μην έχει την γνώση, αλλά η γνώση είναι διαθέσιμη.
The most important thing is passion. You can give somebody an idea. If that person doesn't want to do it, what are you going to do? The passion that the person has for her own growth is the most important thing. The passion that that man has for his own personal growth is the most important thing. And then we help them to go and find the knowledge, because nobody in the world can succeed alone. The person with the idea may not have the knowledge, but the knowledge is available.
Ετσι, πριν απο χρόνια, είχα την ακόλουθη ιδέα: Γιατί, αντι να πηγαίνουμε στην κοινότητα και να λέμε στον κόσμο τι να κάνει, γιατί για μια φορά δεν πάμε να τους ακούσουμε; Αλλά όχι σε κοινοτικές συναντήσεις.
So years and years ago, I had this idea: Why don't we, for once, instead of arriving in the community to tell people what to do, why don't, for once, listen to them? But not in community meetings.
Θα σας πω ένα μυστικό. Υπάρχει ένα πρόβλημα με τις κοινοτικές συναντήσεις. Οι επιχειρηματίες ποτέ δεν έρχονται και ποτέ δεν θα σου πούνε, σε μια δημόσια συνάντηση τι θέλουν να κάνουν με τα λεφτά τους, ποια ευκαιρία έχουν εντοπίσει. Ετσι ο προγραμματισμός έχει αυτό το τυφλό σημείο. Δεν θα γνωρίσεις ποτέ τους εξυπνότερους στην κοινότητα σου γιατί δεν θα έρθουν στις δημόσιες συναντήσεις σας.
Let me tell you a secret. There is a problem with community meetings. Entrepreneurs never come, and they never tell you, in a public meeting, what they want to do with their own money, what opportunity they have identified. So planning has this blind spot. The smartest people in your community you don't even know, because they don't come to your public meetings.
Αυτό που κάνουμε είναι ότι δουλεύουμε ατομικά και δουλεύοντας μεμονωμένα, προσωπικά, πρέπει να δημιουργήσεις μια κοινωνική υποδομή που δεν υπάρχει. Πρέπει να δημιουργήσεις ένα καινούργιο επάγγελμα. Το επάγγελμα είναι ο οικογενειακός γιατρός της επιχείρησης, ο οικογενειακός γιατρός της επιχείρησης που κάθεται μαζί σου στο σπίτι σου, στο τραπέζι της κουζίνας σου, στη καφετέρια και σε βοηθάει να βρεις τους πόρους για να μετατρέψεις το πάθος σου σε ένα τρόπο να κερδίζεις το ψωμί σου.
What we do, we work one-on-one, and to work one-on-one, you have to create a social infrastructure that doesn't exist. You have to create a new profession. The profession is the family doctor of enterprise, the family doctor of business, who sits with you in your house, at your kitchen table, at the cafe, and helps you find the resources to transform your passion into a way to make a living.
Αυτο το ξεκίνησα πειραματικά στην Εσπεράνς, στην Δυτική Αυστραλία. Εκανα ένα διδακτορικό εκείνη την εποχή προσπαθώντας να ξεφύγω απο το ηλίθιο πατρονάρισμα που λέει ότι πάμε κάπου και λέμε στους άλλους τι να κάνουν. Αυτό λοιπόν που έκανα στην Εσπεράνς εκείνη την πρώτη χρονιά ήταν απλά να περπατήσω στους δρόμους και σε τρείς μέρες είχα τον πρώτο μου πελάτη και τον βοήθησα Ηταν ένας άντρας Μαορί και έφτιαχνε καπνιστό σολωμό σε ένα γκαράζ. Και τον βοήθησα να το πουλάει σε εστιατόρια στο Πέρθ, τον βοήθησα να οργανωθεί. Και τότε ήρθαν οι ψαράδες και με ρώτησαν: "Εσύ είσαι αυτός που βοήθησε τον Μαορί? Μπορείς να μας βοηθήσεις;" Και τους βοήθησα αυτούς τους πέντε ψαράδες να δουλέψουν μαζί και να μην στείλουν εκείνο τον ωραίο τόννο σε ένα κονσερβοποιείο στην Αλβανία για 60 σεντς το κιλό, αλλά βρήκαμε ένα τρόπο να στείλουμε το ψάρι για σούσι στην Ιαπωνία για 15 δολλάρια το κιλό και τότε ήρθαν οι αγρότες και μου είπαν: "Ε, τους βοήθησες. Μπορείς να μας βοηθήσεις και εμάς;" Σε ένα χρόνο μέσα, είχα 27 προγράμματα που "έτρεχαν" και ήρθε η κυβέρνηση και με ρώτησε "Πως μπορείς και το κάνεις αυτό;" Πως μπορείς; Και τους απάντησα "Κάνω κάτι πάρα, μα πάρα πολυ δύσκολο. Βγάζω τον σκασμό και τους ακούω (Γέλια)
I started this as a tryout in Esperance, in Western Australia. I was a doing a Ph.D. at the time, trying to go away from this patronizing bullshit that we arrive and tell you what to do. And so what I did in Esperance that first year was to just walk the streets, and in three days I had my first client, and I helped this first guy who was smoking fish from a garage, was a Maori guy, and I helped him to sell to the restaurant in Perth, to get organized, and then the fishermen came to me to say, "You the guy who helped Maori? Can you help us?" And I helped these five fishermen to work together and get this beautiful tuna not to the cannery in Albany for 60 cents a kilo, but we found a way to take the fish for sushi to Japan for 15 dollars a kilo, and the farmers came to talk to me, said, "Hey, you helped them. Can you help us?" In a year, I had 27 projects going on, and the government came to see me to say, "How can you do that? How can you do — ?" And I said, "I do something very, very, very difficult. I shut up, and listen to them." (Laughter)
Ετσι - (χειροκρότημα) Λέει η κυβέρνηση "Κάντο ξανά" (Γέλια) Το έχουμε κάνει σε 300 κοινότητες σε όλο τον κόσμο. Εχουμε βοηθήσει 40.000 επιχειρήσεις να ξεκινήσουν. Υπάρχει μια καινούργια γενιά επιχειρηματιών που πεθαίνουν λόγω μοναξιάς.
So — (Applause) — So the government says, "Do it again." (Laughter) We've done it in 300 communities around the world. We have helped to start 40,000 businesses. There is a new generation of entrepreneurs who are dying of solitude.
Ο Πήτερ Ντράκερ, ένας απο τους σπουδαιότερους συμβούλους μάνατζμεντ που υπήρξε ποτέ πέθανε στα 96, πριν απο λίγα χρόνια. Ο Πήτερ Ντράκερ ήταν καθηγητής φιλοσοφίας πριν ανακατευτεί με τις επιχειρήσεις και έλεγε το εξής: Ο σχεδιασμός είναι ουσιαστικά ασύμβατος με μια κοινωνία και με μια οικονομία επιχειρήσεων. Ο σχεδιασμός είναι το φιλί του θανάτου της επιχειρηματικότητας.
Peter Drucker, one of the greatest management consultants in history, died age 96, a few years ago. Peter Drucker was a professor of philosophy before becoming involved in business, and this is what Peter Drucker says: "Planning is actually incompatible with an entrepreneurial society and economy." Planning is the kiss of death of entrepreneurship.
Τώρα ξαναχτίζετε την Christchurch χωρίς να ξέρετε τι θέλουν να κάνουν οι εξυπνότεροι άνθρωποι που είναι εκεί, με τα λεφτά τους και με την ενέργειά τους. Πρέπει να μάθετε πως να κάνετε αυτούς τους άνθρωπους να έρχονται σε σας και να σας μιλάνε. Πρέπει να τους προσφέρετε εχεμύθεια, διακριτικότητα πρέπει να είστε πολύ καλοί στο να τους βοηθάτε και θα έρθουν σε σας, θα έρχονται σωρηδόν. Σε μια κοινότητα 10.000 ανθρώπων, έχουμε 200 πελάτες. Μπορείτε να φανταστείτε την εξυπνάδα και το πάθος μιας κοινότητας με 400.000 ανθρώπους; Ποια παρουσίαση χειροκροτήσατε πιο πολύ σήμερα το πρωι; Αυτούς που μίλησαν με πάθος, τους ντόπιους. Αυτούς χειροκροτήσατε.
So now you're rebuilding Christchurch without knowing what the smartest people in Christchurch want to do with their own money and their own energy. You have to learn how to get these people to come and talk to you. You have to offer them confidentiality, privacy, you have to be fantastic at helping them, and then they will come, and they will come in droves. In a community of 10,000 people, we get 200 clients. Can you imagine a community of 400,000 people, the intelligence and the passion? Which presentation have you applauded the most this morning? Local, passionate people. That's who you have applauded.
Γι'αυτό λέω ότι η επιχειρηματικότητα εκεί βρίσκεται. Είμαστε στο τέλος της πρώτης βιομηχανικής επανάστασης- μη ανανεώσιμες πηγές ορυκτών καυσίμων, κατασκευές- και ξαφνικά, έχουμε συστήματα που δεν είναι βιώσιμα. Ο κινητήρας εσωτερικής καύσης δεν είναι βιώσιμος. Το φρέον που διατηρούσε τα πράγματα δεν είναι βιώσιμο. Αυτό που πρέπει να κοιτάξουμε είναι πώς να ταίσουμε, να γιατρέψουμε, να εκπαιδεύσουμε, να μεταφέρουμε, να επικοινωνήσουμε, με επτά δισεκατομμύρια ανθρώπους με βιώσιμο τρόπο. Οι τεχνολογίες δεν υπάρχουν για να το κάνουμε αυτό. Ποιός θα εφεύρει την τεχνολογία για την πράσινη επανάσταση; τα πανεπιστήμια; Ξεχάστε το! Η κυβέρνηση; Ξεχάστε το! Θα είναι επιχειρηματίες και ουσιαστικά το κάνουν τώρα.
So what I'm saying is that entrepreneurship is where it's at. We are at the end of the first industrial revolution -- nonrenewable fossil fuels, manufacturing -- and all of a sudden, we have systems which are not sustainable. The internal combustion engine is not sustainable. Freon way of maintaining things is not sustainable. What we have to look at is at how we feed, cure, educate, transport, communicate for seven billion people in a sustainable way. The technologies do not exist to do that. Who is going to invent the technology for the green revolution? Universities? Forget about it! Government? Forget about it! It will be entrepreneurs, and they're doing it now.
Είχα διαβάσει μια υπέροχη ιστορία σε ένα φουτουριστικό περιοδικό πολλά χρόνια πριν. Ηταν μια ομάδα ειδικών που είχαν προσκληθεί για να συζητήσουν το μέλλον της Νέας Υόρκης το 1860. Και το 1860, αυτή η ομάδα είχε συναντηθεί και όλοι έκαναν υποθέσεις για το τι θα συνέβαινε στην Νέα Υόρκη μετά απο 100 χρόνια. και το συμπέρασμα ήταν ομόφωνο: Η Νέα Υόρκη δεν θα υπήρχε μετά απο 100 χρόνια. Γιατί; Γιατί κοίταξαν την καμπύλη και είπαν ότι αν ο πληθυσμός συνέχιζε να μεγαλώνει με εκείνο τον ρυθμό για να μετακινείται ο πληθυσμός γύρω απο την Νέα Υόρκη θα χρειαζόντουσαν έξι εκατομμύρια άλογα και η κοπριά των έξι εκατομμυρίων αλόγων θα ήταν κάτι που δεν θα μπορούσαν να αντιμετωπίσουν. Ηδη πνιγόντουσαν απο την κοπριά (γέλια) Ετσι λοιπόν, το 1860 έβλεπαν μια βρώμικη τεχνολογία που θα έπνιγε την ζωή στην Νέα Υόρκη.
There's a lovely story that I read in a futurist magazine many, many years ago. There was a group of experts who were invited to discuss the future of the city of New York in 1860. And in 1860, this group of people came together, and they all speculated about what would happen to the city of New York in 100 years, and the conclusion was unanimous: The city of New York would not exist in 100 years. Why? Because they looked at the curve and said, if the population keeps growing at this rate, to move the population of New York around, they would have needed six million horses, and the manure created by six million horses would be impossible to deal with. They were already drowning in manure. (Laughter) So 1860, they are seeing this dirty technology that is going to choke the life out of New York.
Τι συνέβη λοιπόν; Μετά απο 40 χρόνια, το 1900, στις Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής, υπήρχαν 1.001 αυτοκινητοβιομηχανίες, 1001. Η ιδέα να βρεθεί μια διαφορετική τεχνολογία είχε επικρατήσει και υπήρχαν μικρά, πολύ μικρά εργοστάσια παντού. Ντίαρμπορν, Μίσιγκαν, Χένρυ Φόρντ.
So what happens? In 40 years' time, in the year 1900, in the United States of America, there were 1,001 car manufacturing companies -- 1,001. The idea of finding a different technology had absolutely taken over, and there were tiny, tiny little factories in backwaters. Dearborn, Michigan. Henry Ford.
Υπάρχει ωστόσο ένα μυστικό για να μπορέσεις να δουλέψεις με αυτούς τους επιχειρηματίες. Πρώτα απ'ολα πρέπει να τους προσφέρεις εχεμύθεια. Ειδάλλως δεν θα έρθουν να σου μιλήσουν. Μετά, έπρεπε να τους προσφέρεις απόλυτη, αφοσιωμένη, παθιασμένη υπηρεσία. Και πρέπει να τους πεις την αλήθεια για την επιχειρηματικότητα. Η μικρότερη εταιρεία, η μεγαλύτερη εταιρεία πρέπει να μπορεί να κάνει τρία πράγματα με ωραίο τρόπο. Το προιόν που θέλεις να πουλήσεις πρέπει να είναι εξαιρετικό, πρέπει να έχεις φανταστικό μάρκετιγνκ και καταπληκτικό οικονομικό μάνατζμεντ. Για μαντέψτε... Ποτέ δεν συναντήσαμε κάποιον άνθρωπο στον κόσμο που να μπορεί να το φτιάξει, να το πουλήσει και να φροντίσει και την οικονομική πλευρά. Δεν υπάρχει κάτι τέτοιο. Αυτό το άτομο δεν γεννήθηκε ακόμα. Εχουμε κάνει την έρευνα και έχουμε κοιτάξει 100 εικονικές εταιρείες στον κόσμο. Την Κάρνεγκι, την Γουεστινγκχάουζ, την Έντισον, την Φόρντ όλες τις καινούργιες εταιρίες, την Γκούγκλ, το Γιαχού. Ολες αυτές οι επιτυχημένες εταιρείες στον κόσμο, έχουν μονάχα ένα κοινό χαρακτηριστικό: Καμμιά δεν ξεκίνησε απο μονάχα ένα άνθρωπο. Τώρα διδάσκουμε επιχειρηματικότητα σε 16χρονους στο Νορθουμπερλάντ και ξεκινάμε το μάθημα δινοντάς τους τις πρώτες δύο σελίδες της αυτοβιογραφίας του Ρίτσαρντ Μπράνσον. Η εργασία που πρέπει να κάνουν οι 16χρονοι είναι να υπογραμμίσουν στις δύο πρώτες σελίδες της αυτοβιογραφίας του Ρίτσαρντ Μπράνσον πόσες φορές ο Ρίτσαρντ χρησιμοποιεί την λέξη "Εγώ". Και πόσες φορές την λέξη "εμείς". Καμμιά την λέξη "εγώ" και 32 φορές την λέξη "εμείς". Δεν ήταν μόνος του όταν ξεκίνησε. Κανείς δεν ξεκίνησε μόνος του μια εταιρεία. Κανείς. Μπορούμε λοιπόν να δημιουργήσουμε την κοινότητα όπου θα έχουμε ανθρώπους που θα έχουν ένα μικρό επιχειρηματικό φόντο θα κάθονται σε καφετέριες, σε μπαρ και οι αφοσιωμένοι φίλοι σου θα κάνουν αυτό που έκανε κάποιος σε αυτόν τον άνθρωπο που μιλάει γι'αυτό το έπος Κάποιον που θα σου πεί "Τι χρειάζεσαι;" Τι μπορείς να κάνεις; Μπορείς να τα καταφέρεις; Μπορείς να το πουλήσεις; Μπορείς να φροντίσεις το οικονομικό; "Οχι, δεν μπορώ να το κάνω." "Θα ήθελες να σου βρώ κάποιον;" Δημιουργούμε κοινότητες. Εχουμε ομάδες εθελοντών που στηρίζουν την "Διευκόλυνση Επιχειρηματικότητας" που σε βοηθάνε να βρεις πόρους και ανθρώπους και έχουμε ανακαλύψει ότι το θαύμα της ευφυίας των ντόπιων είναι τόσο μεγάλο που μπορείς να αλλάξεις τον πολιτισμό και την οικονομία αυτής της κοινότητας απλά με το να αιχμαλωτίζεις το πάθος, την ενέργεια και την φαντασία των δικών σου ανθρώπων.
However, there is a secret to work with entrepreneurs. First, you have to offer them confidentiality. Otherwise they don't come and talk to you. Then you have to offer them absolute, dedicated, passionate service to them. And then you have to tell them the truth about entrepreneurship. The smallest company, the biggest company, has to be capable of doing three things beautifully: The product that you want to sell has to be fantastic, you have to have fantastic marketing, and you have to have tremendous financial management. Guess what? We have never met a single human being in the world who can make it, sell it and look after the money. It doesn't exist. This person has never been born. We've done the research, and we have looked at the 100 iconic companies of the world -- Carnegie, Westinghouse, Edison, Ford, all the new companies, Google, Yahoo. There's only one thing that all the successful companies in the world have in common, only one: None were started by one person. Now we teach entrepreneurship to 16-year-olds in Northumberland, and we start the class by giving them the first two pages of Richard Branson's autobiography, and the task of the 16-year-olds is to underline, in the first two pages of Richard Branson's autobiography how many times Richard uses the word "I" and how many times he uses the word "we." Never the word "I," and the word "we" 32 times. He wasn't alone when he started. Nobody started a company alone. No one. So we can create the community where we have facilitators who come from a small business background sitting in cafes, in bars, and your dedicated buddies who will do to you, what somebody did for this gentleman who talks about this epic, somebody who will say to you, "What do you need? What can you do? Can you make it? Okay, can you sell it? Can you look after the money?" "Oh, no, I cannot do this.""Would you like me to find you somebody?" We activate communities. We have groups of volunteers supporting the Enterprise Facilitator to help you to find resources and people and we have discovered that the miracle of the intelligence of local people is such that you can change the culture and the economy of this community just by capturing the passion, the energy and imagination of your own people.
Σας ευχαριστώ (χειροκρότημα).
Thank you. (Applause)