Είμαι εδώ για να μοιραστώ τη φωτογραφία μου. Ή είναι φωτογραφία; Επειδή, φυσικά αυτή είναι μια φωτογραφία που δεν μπορείτε να τραβήξετε με την φωτογραφική σας.
I'm here to share my photography. Or is it photography? Because, of course, this is a photograph that you can't take with your camera.
Εν τούτοις, το ενδιαφέρον μου για την φωτογραφία άρχισε όταν πήρα την πρώτη μου ψηφιακή φωτογραφική στην ηλικία των 15. Αναμίχτηκε με το νωρίτερο μου πάθος για το σχέδιο, αλλά ήταν λιγάκι διαφορετικό, επειδή χρησιμοποιώντας την φωτογραφική μηχανή, η διεργασία ήταν στην προετοιμασία. Και όταν βγάζεις μια φωτογραφία με μια φωτογραφική μηχανή, η διαδικασία τελειώνει όταν πατήσεις το κλείστρο. Οπότε ένιωθα ότι η φωτογραφία είχε να κάνει περισσότερο με το να είσαι στο σωστό μέρος τη σωστή στιγμή. Ένιωθα πως οποιοσδήποτε μπορούσε να το κάνει αυτό.
Yet, my interest in photography started as I got my first digital camera at the age of 15. It mixed with my earlier passion for drawing, but it was a bit different, because using the camera, the process was in the planning instead. And when you take a photograph with a camera, the process ends when you press the trigger. So to me it felt like photography was more about being at the right place and the right time. I felt like anyone could do that.
Έτσι ήθελα να δημιουργήσω κάτι διαφορετικό, κάτι που η διαδικασία ξεκινά όταν πατήσεις το κλείστρο. Φωτογραφίες σαν και αυτή: Κατασκευή έργων κατά μήκος ενός απασχολημένου δρόμου. Όμως έχει μια απρόσμενη διαστροφή. Και παρά το γεγονός αυτό, διατηρεί ένα επίπεδο ρεαλισμού. Ή φωτογραφίες σαν κι αυτή-- και σκοτεινές και χρωματιστές, όμως όλες με τον κοινό σκοπό να διατηρήσουν ένα επίπεδο ρεαλισμού. Όταν λέω ρεαλισμό, εννοώ φωτορεαλισμό. Επειδή φυσικά δεν είναι κάτι που μπορείς να απαθανατίσεις πραγματικά, όμως πάντα θέλω να μοιάζει λες και θα μπορούσε να είχε συλληφθεί κάπως ως φωτογραφία. Φωτογραφίες που θα χρειαστείς μια σύντομη στιγμή να σκεφτείς για να καταλάβεις το κόλπο. Οπότε στη πραγματικότητα έχει να κάνει περισσότερο με την απαθανάτιση μιας ιδέας παρά με την απαθανάτιση μιας στιγμής.
So I wanted to create something different, something where the process starts when you press the trigger. Photos like this: construction going on along a busy road. But it has an unexpected twist. And despite that, it retains a level of realism. Or photos like these -- both dark and colorful, but all with a common goal of retaining the level of realism. When I say realism, I mean photo-realism. Because, of course, it's not something you can capture really, but I always want it to look like it could have been captured somehow as a photograph. Photos where you will need a brief moment to think to figure out the trick. So it's more about capturing an idea than about capturing a moment really.
Όμως τι είναι το κόλπο που την κάνει να φαίνεται ρεαλιστική; Είναι κάτι σε σχέση με τις λεπτομέρειες ή τα χρώματα; Είναι κάτι σε σχέση με το φως; Τι δημιουργεί την ψευδαίσθηση; Κάποτε η προοπτική είναι η ψευδαίσθηση. Όμως στη τελική, όλα καταλήγουν στο πως ερμηνεύουμε τον κόσμο και πως μπορεί να πραγματοποιηθεί σε μια δισδιάστατη επιφάνεια. Στη πραγματικότητα δεν είναι το τι είναι ρεαλιστικό, είναι το τι νομίζουμε ότι μοιάζει ρεαλιστικό.
But what's the trick that makes it look realistic? Is it something about the details or the colors? Is it something about the light? What creates the illusion? Sometimes the perspective is the illusion. But in the end, it comes down to how we interpret the world and how it can be realized on a two-dimensional surface. It's not really what is realistic, it's what we think looks realistic really.
Οπότε πιστεύω ότι τα βασικά είναι αρκετά απλά. Το βλέπω ως ένα παζλ πραγματικότητας όπου μπορείς να πάρεις διαφορετικά κομμάτια πραγματικότητας και να τα βάλεις μαζί για να δημιουργήσεις μια εναλλακτική πραγματικότητα. Και επιτρέψτε μου να σας δείξω ένα απλό παράδειγμα. Εδώ έχουμε τρία εντελώς αντιληπτά φυσικά αντικείμενα κάτι που όλοι μπορούμε να κατανοήσουμε ζώντας σε ένα τρισδιάστατο κόσμο. Όμως συνδυασμένα με ένα συγκεκριμένο τρόπο, μπορούν να δημιουργήσουν κάτι που ακόμα μοιάζει τρισδιάστατο, λες και θα μπορούσε να υπάρχει. Όμως συγχρόνως, γνωρίζουμε ότι δεν μπορεί. Έτσι ξεγελούμε τον εγκέφαλο μας, επειδή ο εγκέφαλος μας απλά δεν δέχεται αυτό το δεδομένο που δεν έχει στ᾽αλήθεια νόημα. Και μπορώ να δω την ίδια διαδικασία με το συνδυασμό φωτογραφιών. Έχει να κάνει στ´αλήθεια με τον συνδυασμό διαφορετικών πραγματικοτήτων.
So I think the basics are quite simple. I just see it as a puzzle of reality where you can take different pieces of reality and put it together to create alternate reality. And let me show you a simple example. Here we have three perfectly imaginable physical objects, something we all can relate to living in a three-dimensional world. But combined in a certain way, they can create something that still looks three-dimensional, like it could exist. But at the same time, we know it can't. So we trick our brains, because our brain simply doesn't accept the fact that it doesn't really make sense. And I see the same process with combining photographs. It's just really about combining different realities.
Οπότε τα πράγματα που κάνουν μια φωτογραφία να μοιάζει ρεαλιστική, πιστεύω είναι τα πράγματα που δεν σκεφτόμαστε καν, τα πράγματα γύρω μας στην καθημερινότητα μας. Όμως όταν συνδυάζεις φωτογραφίες, αυτό είναι πολύ σημαντικό να ληφθεί υπόψιν, επειδή αλλιώς κάπως μοιάζει λάθος. Έτσι θα ήθελα να πω ότι υπάρχουν τρεις απλοί κανόνες να ακολουθείς για να πετύχεις ένα ρεαλιστικό αποτέλεσμα. Όπως μπορείτε να δείτε, αυτές οι εικόνες δεν είναι κάτι το ιδιαίτερο. Αλλά συνδυασμένες, μπορούν να δημιουργήσουν κάτι σαν και αυτό.
So the things that make a photograph look realistic, I think it's the things that we don't even think about, the things all around us in our daily lives. But when combining photographs, this is really important to consider, because otherwise it just looks wrong somehow. So I would like to say that there are three simple rules to follow to achieve a realistic result. As you can see, these images aren't really special. But combined, they can create something like this.
Έτσι ο πρώτος κανόνας είναι ότι οι συνδυαζόμενες φωτογραφίες θα πρέπει να έχουν την ίδια προοπτική. Κατά δεύτερο, οι συνδυαζόμενες φωτογραφίες θα πρέπει να έχουν τον ίδιο τύπο φωτός. Και αυτές οι δύο εικόνες εκπληρώνουν αμφότερες αυτές τις δύο απαιτήσεις-- φωτογραφισμένες στο ίδιο ύψος και στον ίδιο τύπο φωτός. Ο τρίτος είναι να το κάνεις αδύνατο να διακρίνεις που ξεκινούν και που τελειώνουν οι διαφορετικές εικόνες κάνοντας τις ενιαίες. Να γίνει το απίστευτο να πεις πως πράγματι η εικόνα συντέθηκε. Έτσι, ταιριάζοντας χρώμα, αντίθεση και φωτεινότητα στα όρια μεταξύ των δύο διαφορετικών εικόνων, προσθέτοντας φωτογραφικές ελλείψεις όπως βάθος πεδίου, αποφορτίζοντας χρώματα και θόρυβο, σβήνουμε τα περιθώρια μεταξύ των διαφορετικών εικόνων και την κάνουμε να φαίνεται σαν μια ενιαία εικόνα, παρά το γεγονός ότι μια εικόνα βασικά μπορεί να περιλαμβάνει εκατοντάδες στρώματα.
So the first rule is that photos combined should have the same perspective. Secondly, photos combined should have the same type of light. And these two images both fulfill these two requirements -- shot at the same height and in the same type of light. The third one is about making it impossible to distinguish where the different images begin and end by making it seamless. Make it impossible to say how the image actually was composed. So by matching color, contrast and brightness in the borders between the different images, adding photographic defects like depth of field, desaturated colors and noise, we erase the borders between the different images and make it look like one single image, despite the fact that one image can contain hundreds of layers basically.
Οπότε ορίστε ακόμα ένα παράδειγμα. (Γέλια) Κάποιος μπορεί να νομίσει ότι αυτή είναι απλώς μια εικόνα ενός τοπίου και το κάτω κομμάτι είναι αυτό που έχει επεξεργαστεί. Όμως αυτή η εικόνα αποτελείται εξολοκλήρου από φωτογραφίες από διαφορετικές τοποθεσίες. Προσωπικά πιστεύω ότι είναι ευκολότερο να δημιουργήσεις πράγματι ένα τόπο παρά να βρεις ένα τόπο επειδή τότε δεν χρειάζεται να συμβιβάσεις τις ιδέες στο κεφάλι σου. Όμως απαιτεί πολύ προγραμματισμό. Και καθώς μου ήρθε αυτή η ιδέα το χειμώνα, ήξερα πως είχα αρκετούς μήνες να την οργανώσω, να βρω διαφορετικές τοποθεσίες βασικά για τα κομμάτια του παζλ Έτσι για παράδειγμα, το ψάρι έχει απαθανατιστεί σε ένα ταξίδι για ψάρεμα. Οι όχθες είναι από άλλη τοποθεσία. Το υποβρύχιο τμήμα έχει απαθανατιστεί σε ένα βράχο. Και ναι, έχω μετατρέψει ακόμα και το σπίτι στην κορυφή του νησιού κόκκινο για να το κάνω να μοιάζει περισσότερο με Σουηδικό.
So here's another example. (Laughter) One might think that this is just an image of a landscape and the lower part is what's manipulated. But this image is actually entirely composed of photographs from different locations. I personally think that it's easier to actually create a place than to find a place, because then you don't need to compromise with the ideas in your head. But it does require a lot of planning. And getting this idea during winter, I knew that I had several months to plan it, to find the different locations for the pieces of the puzzle basically. So for example, the fish was captured on a fishing trip. The shores are from a different location. The underwater part was captured in a stone pit. And yeah, I even turned the house on top of the island red to make it look more Swedish.
Οπότε για να πετύχεις ένα ρεαλιστικό αποτέλεσμα, πιστεύω ότι όλα καταλήγουν στην προετοιμασία. Όλα ξεκινούν με ένα σχέδιο, μια ιδέα. Μετά έχει να κάνει με το συνδυασμό διαφορετικών φωτογραφιών. Και εδώ κάθε κομμάτι είναι πολύ καλά προγραμματισμένο. Και αν κάνεις καλή δουλειά στην σύλληψη των φωτογραφιών το αποτέλεσμα μπορεί να είναι αρκετά όμορφο και επίσης αρκετά ρεαλιστικό. Οπότε όλα τα εργαλεία είναι εκεί έξω, και το μόνο πράγμα που μας περιορίζει είναι η φαντασία μας.
So to achieve a realistic result, I think it comes down to planning. It always starts with a sketch, an idea. Then it's about combining the different photographs. And here every piece is very well planned. And if you do a good job capturing the photos, the result can be quite beautiful and also quite realistic. So all the tools are out there, and the only thing that limits us is our imagination.
Σας ευχαριστώ.
Thank you.
(Χειροκρότημα)
(Applause)