Το 1991 είχα ίσως την πιο βαθιά μεταμορφωτική εμπειρία της ζωής μου. Ήμουν στο τρίτο έτος, από τα επτά που μου πήρε να τελειώσω το πτυχίο μου. Θριαμβευτική πορεία είχα εκεί. Συμμετείχα σε μία τουρνέ με τη χορωδία του πανεπιστημίου στη βόρεια Καλιφόρνια, και σταματήσαμε για το βράδυ, μετά από μία ολόκληρη μέρα στο πούλμαν, Καθίσαμε να ξεκουραστούμε δίπλα σε μία πανέμορφη ειδυλλιακή λίμνη στα βουνά. Ακούγαμε τους γρύλους, τα πουλιά και τα βατράχια, Ενώ καθόμαστε εκεί, επάνω από τα βουνά άρχισαν να κατεβαίνουν από το βορρά, κάτι σύννεφα που έμοιαζαν να βγήκαν από ταινία του Σπίλμπεργκ Κυλούσαν προς το μέρος μας, Καθώς τα σύννεφα είχαν φτάσει στα μισά της κοιλάδας, πιστέψτε με, όλα τα ζώα σ' εκείνον τον τόπο σταμάτησαν να κάνουν θόρυβο ταυτόχρονα. Ήταν σα να αισθάνθηκαν τον ηλεκτρισμό που ετοιμαζόταν να εξαπολυθεί. Ξαφνικά, τα σύννεφα βρέθηκαν από πάνω μας, και τότε, Μπαμ! Ένας φοβερός κεραυνός και μια αστείρευτη βροχή, Ήταν συγκλονιστικό, και όταν γύρισα σπίτι βρήκα ένα ποίημα του Μεξικάνου ποιητή Οκτάβιο Παζ, και το έντυσα με μουσική, ένα χορωδιακό κομμάτι που ονόμασα "Το Χτύπημα του Σύννεφου", ένα κομμάτι που θα σας παρουσιάσω σε λιγάκι.
In 1991 I had maybe the most profound and transformative experience of my life. I was in the third year of my seven-year undergraduate degree. I took a couple victory laps in there. And I was on a college choir tour up in Northern California, and we had stopped for the day after all day on the bus, and we were relaxing next to this beautiful idyllic lake in the mountains. And there were crickets and birds and frogs making noise, and as we sat there, over the mountains coming in from the north were these Steven Spielbergian clouds rolling toward us, and as the clouds got about halfway over the valley, so help me God, every single animal in that place stopped making noise at the same time. (Whoosh) This electric hush, as if they could sense what was about to happen. And then the clouds came over us, and then, boom! This massive thunderclap, and sheets of rain. It was just extraordinary, and when I came back home I found a poem by the Mexican poet Octavio Paz, and decided to set it to music, a piece for choir called "Cloudburst," which is the piece that we'll perform for you in just a moment.
Πριν τρία χρόνια, τώρα. (Μουσική) Το ανεβάσαμε στο ΥouTube, με όνομα: Πρόγραμμα Οπτικής Χορωδίας, 185 χορωδοί από 12 διαφορετικά κράτη. Βλέπετε στο βίντεο που τους διευθύνω, ο καθένας βρίσκεται μόνος του στο δωμάτιό του στο πανεπιστήμιο ή στο δωμάτιό τους στο σπίτι. Πριν δύο χρόνια, εδώ στην ίδια σκηνή, είχαμε την πρεμιέρα της Οπτικής Χορωδίας 2, με 2052 χορωδούς από 58 κράτη, αυτήν τη φορά εκτελώντας τη σύνθεσή μου " Ύπνος". Την περασμένη άνοιξη παρουσιάσαμε την Οπτική Χορωδία 3, με τίτλο "Νύχτα Νερού", άλλο ένα κομμάτι που συνέθεσα, αυτήν τη φορά με 4.000 χορωδούς από 73 διαφορετικά κράτη. (Μουσική)
Now fast forward to just three years ago. (Music) And we released to YouTube this, the Virtual Choir Project, 185 singers from 12 different countries. You can see my little video there conducting these people, alone in their dorm rooms or in their living rooms at home. Two years ago, on this very stage, we premiered Virtual Choir 2, 2,052 singers from 58 different countries, this time performing a piece that I had written called "Sleep." And then just last spring we released Virtual Choir 3, "Water Night," another piece that I had written, this time nearly 4,000 singers from 73 different countries. (Music)
Μιλούσα στον Κρις για τα μελλοντικά σχέδια της Οπτικής Χορωδίας, και ποια κατεύθυνση μπορούμε να πάρουμε, με προκάλεσε να χρησιμοποιήσω την τεχνολογία στα όριά της. Ήταν δυνατόν να το καταφέρουμε ζωντανά; Ήταν δυνατόν να έχουμε τόσους ανθρώπους να τραγουδούν ταυτόχρονα και ζωντανά;
And when I was speaking to Chris about the future of Virtual Choir and where we might be able to take this, he challenged me to push the technology as far as we possibly could. Could we do this all in real time? Could we have people singing together in real time?
Με τη βοήθεια του Skype, θα προσπαθήσουμε να το επιτύχουμε απόψε. Θα σας παρουσιάσουμε το "Χτύπημα του Σύννεφου". Στο πρώτο μισό της παράστασης θα τραγουδήσουν οι χορωδοί που είναι εδώ στη σκηνή. Έχω μαζί μου χορωδούς από το κοινοτικό κολέγιο του Λονγκ Μπιτς της Καλιφόρνια, του Φάλερτον και του Ριβερσάιντ, που είναι από τις καλύτερες ερασιτεχνικές χορωδίες στην Αμερική, και (χειροκρότημα) και στο δεύτερο μισό της παράστασης, θα συνδεθούμε με την οπτικά απομακρυσμένη χορωδία, 30 διαφορετικοί χορωδοί από 30 διαφορετικά κράτη.
And with the help of Skype, that is what we are going to attempt today. Now, we'll perform "Cloudburst" for you. The first half will be performed by the live singers here on stage. I'm joined by singers from Cal State Long Beach, Cal State Fullerton and Riverside Community College, some of the best amateur choirs in the country, and — (Applause) -- and in the second half of the piece, the virtual choir will join us, 30 different singers from 30 different countries.
Έχουμε πιέσει τα όρια της τεχνολογίας όσο γινόταν περισσότερο, αλλά θα έχουμε σχεδόν ένα δευτερόλεπτο καθυστέρηση, όμως, σε μουσικούς όρους αυτό είναι τεράστια διαφορά. Μιλάμε για χιλιοστά του δευτερολέπτου. Έκανα μουσική προσαρμογή του "Χτυπήματος του Σύννεφου". έτσι ώστε να υιοθετηθεί αυτή η καθυστέρηση και χορωδοί τραγουδούν με αυτήν την καθυστέρηση αντί να προσπαθούν να τραγουδήσουν ταυτόχρονα.
Now, we've pushed the technology as far as it can go, but there's still less than a second of latency, but in musical terms, that's a lifetime. We deal in milliseconds. So what I've done is, I've adapted "Cloudburst" so that it embraces the latency and the performers sing into the latency instead of trying to be exactly together.
Με μεγάλη ταπεινότητα, και ελπίζοντας στην έγκρισή σας, σας παρουσιάζουμε το "Χτύπημα του Σύννεφου".
So with deep humility, and for your approval, we present "Cloudburst."
(χειροκρότημα)
(Applause)
(πιάνο)
(Piano)
Η Βροχή... [Βλέμμα της Σκιάς του Νερού] [βλέμμα του Νερού του Πηγαδιού] [βλέμμα του Νερού του Ονείρου] [Γαλάζιοι Ήλιοι, πράσινοι ανεμοστρόβιλοι,] [μύτες πουλιών και φως που αναβλύζει από μέσα τους] [Άστρα από ρόδι.] [Μα πες μου, καμένη γη, υπάρχει καθόλου νερό;] [Μόνο αίμα, μόνο σκόνη,] [Μόνο ξυπόλυτα βήματα στ' αγκάθια;] [Η βροχή ξυπνά...] [Θα κοιμηθούμε με μάτια ανοιχτά,] [Θα ονειρευτούμε με τα χέρια μας,] [Θα ονειρευτούμε τα όνειρα του ποταμού που ψάχνει το δρόμο του,] [του ήλιου που ονειρεύεται τους κόσμους του.] [Θα ονειρευτούμε δυνατά,] [Θα τραγουδήσουμε μέχρι να βγάλουν ρίζες τα τραγούδια,] [κορμό, κλαδιά, πουλιά κι αστέρια.] [Πρέπει να βρούμε τον χαμένο κόσμο,] [να θυμηθούμε τι λέει το αίμα,] [οι παλίρροιες, η γη και το κορμί,] [και να γυρίσουμε στο αρχικό σημείο...]
[The rain ...] [Eyes of shadow-water] [eyes of well-water] [eyes of dream-water.] [Blue suns, green whirlwinds,] [birdbeaks of light pecking open] [pomegranate stars.] [But tell me, burnt earth, is there no water?] [Only blood, only dust,] [only naked footsteps on the thorns?] [The rain awakens...] [We must sleep with open eyes,] [we must dream with our hands,] [we must dream the dreams of a river seeking its course,] [of the sun dreaming its worlds.] [We must dream aloud,] [we must sing till the song puts forth roots,] [trunk, branches, birds, stars.] [We must find the lost word,] [and remember what the blood,] [the tides, the earth, and the body say,] [and return to the point of departure...]
[μουσική]
(Music)
(χειροκρότημα)
(Applause)
["Χτύπημα του Σύννεφου", Οκτάβιο Παζ] [μετάφραση: Λίσαντερ Κεμπ, προσαρμογή: Έρικ Γουίτακερ]
["Cloudburst" Octavio Paz][translation by Lysander Kemp, adapted by Eric Whitacre]
Έρικ Γουάιτραλ: Μπεθ, Άνναμπελ, πού είστε; Τζέηκομπ. (Χειροκρότημα) Σας ευχαριστώ.
Eric Whitacre: Beth. Annabelle, where are you? Jacob. (Applause) Thank you.