I wanted to be a rock star. I dreamed of it, and that's all I dreamed of. To be more accurate, I wanted to be a pop star. This was in the late '80s. And mostly I wanted to be the fifth member of Depeche Mode or Duran Duran. They wouldn't have me. I didn't read music, but I played synthesizers and drum machines. And I grew up in this little farming town in northern Nevada. And I was certain that's what my life would be.
Ik wou altijd een rocklegende worden. Ik droomde daarvan, en enkel daarvan. Om precies te zijn, ik wou een pop-ster worden. Dit was in de late jaren '80. Maar bovenal wou ik het vijfde lid zijn van Depeche Mode, of Duran Duran. Ze wilden me niet hebben. Ik kon geen muziek lezen, maar ik speelde synthesizer en elektronische drums. Ik ben opgegroeid in een klein boerendorp, in het noorden van Nevada. En ik was ervan overtuigd dat dat mijn hele leven zou zijn.
And when I went to college at the University of Nevada, Las Vegas when I was 18, I was stunned to find that there was not a Pop Star 101, or even a degree program for that interest. And the choir conductor there knew that I sang and invited me to come and join the choir. And I said, "Yes, I would love to do that. It sounds great." And I left the room and said, "No way." The choir people in my high school were pretty geeky, and there was no way I was going to have anything to do with those people. And about a week later, a friend of mine came to me and said, "Listen, you've got to join choir. At the end of the semester, we're taking a trip to Mexico, all expenses paid. And the soprano section is just full of hot girls." And so I figured for Mexico and babes, I could do just about anything.
Maar toen ik naar de Universiteit van Nevada, Las Vegas ging als 18-jarige, moest ik tot mijn grote verbazing vaststellen dat er geen basiscursus pop-ster bestond, of zelfs maar een vergelijkbare richting. De koorleider daar wist dat ik kon zingen en nodigde me uit om bij het koor te komen. Ik zei: "Ja, dat zou fantastisch zijn. Klinkt goed." Maar toen ik de kamer verliet zei ik: "Nooit van m'n leven." De koormensen van mijn middelbare school waren nogal nerdy, en ik wou absoluut niets met die mensen te maken hebben. Een maand later kwam een vriend naar me toe en zei: "Man, luister. Jij moèt bij dit koor komen. Op het einde van het semester maken we een reis naar Mexico, volledig op kosten van het koor. En de sopraangroep zit vol ontzettend hete meisjes." En weet je, voor Mexico en babes zou ik praktisch alles doen.
And I went to my first day in choir, and I sat down with the basses and sort of looked over my shoulder to see what they were doing. They opened their scores, the conductor gave the downbeat, and boom, they launched into the Kyrie from the "Requiem" by Mozart. In my entire life I had seen in black and white, and suddenly everything was in shocking Technicolor. The most transformative experience I've ever had -- in that single moment, hearing dissonance and harmony and people singing, people together, the shared vision. And I felt for the first time in my life that I was part of something bigger than myself. And there were a lot of cute girls in the soprano section, as it turns out.
De eerste dag in het koor ging ik bij de bassen zitten en was ik wat rond aan 't kijken, om te zien wat zij deden. Ze namen hun partituren. De dirigent gaf de maat aan, en, boom, ze barstten los in het Kyrie uit het "Requiem" van Mozart. Mijn hele leven was in zwart-wit geweest, en ineens was alles in overdonderend Technicolor. Mijn hele kijk op het leven veranderde toen -- in dat éne moment van dissonantie en harmonie, van mensen die samen zingen, met een gezamenlijke visie. Voor het eerst in mijn leven, voelde ik me deel van iets dat groter was dan mezelf. De sopranen waren inderdaad knap, zo bleek.
I decided to write a piece for choir a couple of years later as a gift to this conductor who had changed my life. I had learned to read music by then, or slowly learning to read music. And that piece was published, and then I wrote another piece, and that got published. And then I started conducting, and I ended up doing my master's degree at the Juilliard School. And I find myself now in the unlikely position of standing in front of all of you as a professional classical composer and conductor.
Een paar jaar later besloot ik een koorstuk te schrijven als tribuut aan deze dirigent die mijn leven had veranderd. Tegen dan kon ik muziek leren, of begon het toch langzaamaan te kunnen. Dat stuk werd uitgegeven. Toen heb ik nog een stuk geschreven, dat ook werd uitgegeven. Toen ben ik beginnen dirigeren, om uiteindelijk een master te doen op de Juilliard School. Nu bevind ik me in een onverwachte situatie: ik sta voor jullie als professionele klassieke componist en dirigent.
Well a couple of years ago, a friend of mine emailed me a link, a YouTube link, and said, "You have got to see this." And it was this young woman who had posted a fan video to me, singing the soprano line to a piece of mine called "Sleep."
Nu, een paar jaar geleden e-mailde een vriend me een link naar een Youtube filmpje, en hij zei: "Dit moèt je zien!" Het ging over een jonge vrouw, die me een fan video had gestuurd, waarin ze de sopraanlijn zong van één van mijn stukken, "Sleep" genaamd.
(Video) Britlin Losee: Hi Mr. Eric Whitacre. My name is Britlin Losee, and this is a video that I'd like to make for you. Here's me singing "Sleep." I'm a little nervous, just to let you know. ♫ If there are noises ♫ ♫ in the night ♫
(Video) Britlin Losee: Hallo Meneer Eric Whitacre. Mijn naam is Britlin Losee, en dit is een video die ik voor jou wil maken. Ik ga "Sleep" zingen, en ik ben een beetje nerveus. ♫ Als er geruis is ♫ ♫ in de nacht ♫
Eric Whitacre: I was thunderstruck. Britlin was so innocent and so sweet, and her voice was so pure. And I even loved seeing behind her; I could see the little teddy bear sitting on the piano behind her in her room. Such an intimate video.
Eric Whitacre: Ik was stomverbaasd. Britlin was zo onschuldig en lief, en haar stem was zo puur. Ik hield van de kleine teddybeer die achter haar op de piano zat. Zo'n intiem filmpje.
And I had this idea: if I could get 50 people to all do this same thing, sing their parts -- soprano, alto, tenor and bass -- wherever they were in the world, post their videos to YouTube, we could cut it all together and create a virtual choir. So I wrote on my blog, "OMG OMG." I actually wrote, "OMG," hopefully for the last time in public ever. (Laughter) And I sent out this call to singers. And I made free the download of the music to a piece that I had written in the year 2000 called "Lux Aurumque," which means "light and gold." And lo and behold, people started uploading their videos.
Toen kreeg ik een idee: wat als ik 50 mensen zou zoeken die allemaal hetzelfde zouden doen: hun deel zingen -- sopraan, alt, tenor en bas -- waar ze ook zijn in de wereld, en zij zouden hun filmpjes op YouTube zetten, dan zouden we dat allemaal samen kunnen brengen in een virtueel koor. Dus schreef ik op mijn blog: "OMG (oh mijn god) OMG." Ja, ik heb echt "OMG" geschreven, hopelijk voor de laatste keer (toch openbaar). (Gelach) Ik riep zangers op om mee te doen. Ik zette de muziek online van een stuk dat ik had geschreven in 2000, genaamd "Lux Aurumque", wat "licht en goud" betekent. En zowaar, mensen begonnen hun filmpjes te uploaden.
Now I should say, before that, what I did is I posted a conductor track of myself conducting. And it's in complete silence when I filmed it, because I was only hearing the music in my head, imagining the choir that would one day come to be. Afterwards, I played a piano track underneath so that the singers would have something to listen to. And then as the videos started to come in ...
Nu moet ik vertellen dat ik, daarvoor, een filmpje had geüpload, waarin ik zelf dirigeerde. Het was opgenomen in complete stilte, omdat ik de muziek in mijn hoofd hoorde, denkend aan het koor dat langzaam vorm zou nemen. Later heb ik er mijn begeleiding op de piano aan toegevoegd, zodat de zangers ergens naar zouden kunnen luisteren. En de filmpjes bleven maar binnenstromen...
(Singing) This is Cheryl Ang from Singapore.
(Gezang) Dit is Cheryl Ang uit Singapore.
(Singing) This is Evangelina Etienne
(Gezang) Dit is Evangelina Etienne.
(Singing) from Massachusetts.
(Gezang) uit Massachusetts.
(Singing) Stephen Hanson from Sweden.
(Gezang) Stephen Hanson uit Zweden.
(Singing) This is Jamal Walker from Dallas, Texas.
(Gezang) Dit is Jamal Walker uit Dallas, Texas.
(Singing)
(Gezang)
There was even a little soprano solo in the piece, and so I had auditions. And a number of sopranos uploaded their parts. I was told later, and also by lots of singers who were involved in this, that they sometimes recorded 50 or 60 different takes until they got just the right take -- they uploaded it. Here's our winner of the soprano solo. This is Melody Myers from Tennessee. (Singing) I love the little smile she does right over the top of the note -- like, "No problem, everything's fine."
Er was zelfs een kleine sopraansolo in het stuk, dus heb ik audities gehouden. En een aantal sopranen hebben hieraan deelgenomen. Later is mij verteld, ook door een aantal zangers die hieraan meegedaan hebben, dat zij tot 50 à 60 pogingen hebben opgenomen voor ze juist de goede versie hadden en die uploadden. Hier is onze winnaar van de sopraansolo. Dit is Melanie Myers uit Tennessee. (Gezang) Ik houd van het kleine glimlachje bij de hoogste noot -- een beetje als "Geen probleem, alles gaat goed."
(Laughter)
(Gelach)
And from the crowd emerged this young man, Scott Haines. And he said, "Listen, this is the project I've been looking for my whole life. I'd like to be the person to edit this all together." I said, "Thank you, Scott. I'm so glad that you found me." And Scott aggregated all of the videos. He scrubbed the audio. He made sure that everything lined up. And then we posted this video to YouTube about a year and a half ago. This is "Lux Aurumque" sung by the Virtual Choir.
En uit de massa kwam Scott Haines, een jonge man, naar voren. Hij zei: "Dit project, hier ben ik al heel mijn leven naar op zoek. Ik zou graag degene zijn die dit alles samenbrengt." Ik antwoordde: "Bedankt, Scott. Ik ben zo blij dat je me gevonden hebt!" Scott heeft alle filmpjes tot één video samengebracht. Hij heeft het geluid opgepoetst. Hij heeft ervoor gezorgd dat alles paste. Anderhalf jaar geleden hebben we dit filmpje op YouTube gezet. Dit is "Lux Aurumque", gezongen door het Virtuele Koor.
(Singing)
(Gezang)
I'll stop it there in the interest of time. (Applause)
Ik zal het daar stopzetten uit tijdsgebrek. (Applaus)
Thank you. Thank you.
Dank u. Dank u.
(Applause)
(Applaus)
Thank you. So there's more. There's more. Thank you so much.
Dank u. Maar er is meer, veel meer. Dank u!
And I had the same reaction you did. I actually was moved to tears when I first saw it. I just couldn't believe the poetry of all of it -- these souls all on their own desert island, sending electronic messages in bottles to each other. And the video went viral. We had a million hits in the first month and got a lot of attention for it. And because of that, then a lot of singers started saying, "All right, what's Virtual Choir 2.0?" And so I decided for Virtual Choir 2.0 that I would choose the same piece that Britlin was singing, "Sleep," which is another work that I wrote in the year 2000 -- poetry by my dear friend Charles Anthony Silvestri. And again, I posted a conductor video, and we started accepting submissions. This time we got some more mature members. (Singing) And some younger members.
Ik reageerde op dezelfde manier als jullie. Ik moest wenen toen ik dit voor het eerst zag. Ik kon de poëzie ervan gewoon niet bevatten -- al deze zielen op hun eigen verlaten eiland, die elektronische berichten per fles naar elkaar versturen. De video was ontzettend populair. Binnen een maand hadden we een miljoen hits en heel veel aandacht. Daardoor begonnen een hoop zangers te vragen: "Mooi, wat is Virtueel Koor 2.0?" Dus besliste ik dat Virtueel Koor 2.0 hetzelfde liedje zou zingen als Britlin, "Sleep", een stuk dat ik ook in 2000 heb geschreven -- poëzie van mijn vriend Charles Anthony Silvestri. Ik maakte opnieuw een dirigeervideo, en we begonnen inzendingen te accepteren. Deze keer kregen we wat volwassener zangers. (Gezang) Maar ook wat jongere.
(Video) Soprano: ♫ Upon my pillow ♫ ♫ Safe in bed ♫ EW: That's Georgie from England. She's only nine. Isn't that the sweetest thing you've ever seen?
(Video) Sopraan: ♫ Op mijn kussen ♫ ♫ Veilig in bed ♫ Eric: Dat is Georgie uit Engeland. Ze is slechts negen. Is dat niet het schattigste dat je ooit gezien hebt?
Someone did all eight videos -- a bass even singing the soprano parts. This is Beau Awtin. (Video) Beau Awtin: ♫ Safe in bed ♫
Iemand heeft zelfs alle acht video's gedaan -- een bas die zelfs de sopraanstemmen zingt. Dit is Beau Awtin. (Video) Beau Awtin: ♫ Veilig in bed ♫
EW: And our goal -- it was sort of an arbitrary goal -- there was an MTV video where they all sang "Lollipop" and they got people from all over the world to just sing that little melody. And there were 900 people involved in that. So I told the singers, "That's our goal. That's the number for us to beat." And we just closed submissions January 10th, and our final tally was 2,051 videos from 58 different countries. Thank you. (Applause) From Malta, Madagascar, Thailand, Vietnam, Jordan, Egypt, Israel, as far north as Alaska and as far south as New Zealand.
Eric: Ons doel -- nogal arbitrair gekozen -- was gebaseerd op een filmpje van MTV, waarin iedereen "Lollipop" zong. Mensen van alle windstreken die enkel dat kleine melodietje zongen. 900 in het totaal. Dus vertelde ik de zangers: "Dat is ons doel. Dat is het record dat wij moeten verbreken." Vanaf 10 januari aanvaardden we geen inzendingen meer, tegen dan hadden we 2 051 filmpjes uit 58 verschillende landen. Dank u. (Applaus) Malta, Madagaskar, Thailand, Vietnam, Jordanië, Egypte, Israël, zo noordelijk als Alaska en zo zuidelijk als Nieuw-Zeeland.
And we also put a page on Facebook for the singers to upload their testimonials, what it was like for them, their experience singing it. And I've just chosen a few of them here. "My sister and I used to sing in choirs together constantly. Now she's an airman in the air force constantly traveling. It's so wonderful to sing together again!" I love the idea that she's singing with her sister. "Aside from the beautiful music, it's great just to know I'm part of a worldwide community of people I never met before, but who are connected anyway." And my personal favorite, "When I told my husband that I was going to be a part of this, he told me that I did not have the voice for it." Yeah, I'm sure a lot of you have heard that too. Me too. "It hurt so much, and I shed some tears, but something inside of me wanted to do this despite his words. It is a dream come true to be part of this choir, as I've never been part of one. When I placed a marker on the Google Earth Map, I had to go with the nearest city, which is about 400 miles away from where I live. As I am in the Great Alaskan Bush, satellite is my connection to the world."
We hebben ook een pagina gemaakt op Facebook waar zangers hun ervaringen konden delen, hoe het voor hen was, hun gevoel tijdens het zingen. Ik heb er een paar uitgekozen. "Mijn zus en ik zongen vroeger altijd samen in koren. Maar nu is ze piloot in de luchtmacht en constant op reis. Het is zo leuk om weer eens samen te zingen!" Ik vind het echt schitterend dat ze met haar zus zingt. "Niet alleen is de muziek zo mooi, maar het is ook fantastisch om te weten dat ik deel ben van een wereldwijde gemeenschap van mensen die ik nog nooit ontmoet heb, maar met wie ik me toch verbonden voel." Mijn persoonlijke favoriet: "Toen ik mijn echtgenoot vertelde dat ik hieraan mee ging doen, zei hij dat ik er de stem niet voor had." Ja, ik ben er zeker van dat velen van jullie dat ook al gehoord hebben. Ik zelf ook. "Dat deed zo veel pijn, en ik heb geweend, maar diep van binnen wilde ik dit doen, ondanks zijn woorden. Meedoen aan dit koor is een droom die uitkomt, want ik heb nog nooit in een koor gezeten. Toen ik mijn marker op de Google Earth-kaart zette, moest ik naar de meest nabije stad gaan, ruim 600 km van mijn huis. Ik woon in de Great Alaskan Bush, en de satelliet is mijn verbinding met de rest van de wereld."
So two things struck me deeply about this. The first is that human beings will go to any lengths necessary to find and connect with each other. It doesn't matter the technology. And the second is that people seem to be experiencing an actual connection. It wasn't a virtual choir. There are people now online that are friends; they've never met. But, I know myself too, I feel this virtual esprit de corps, if you will, with all of them. I feel a closeness to this choir -- almost like a family.
Twee aspecten hiervan raakten me diep. Ten eerste het feit dat mensen alles zullen doen om anderen te vinden en te leren kennen. De technologie maakt niet uit. Ten tweede, dat mensen zich echt verbonden voelden. Het was niet gewoon een virtueel koor. Er zijn vriendschappen ontstaan tussen mensen die elkaar nog nooit ontmoet hebben. Ikzelf voel ook een soort virtueel esprit de corps met hen allen. Ik voel een intieme band met dit koor -- bijna als een familie.
What I'd like to close with then today is the first look at "Sleep" by Virtual Choir 2.0. This will be a premiere today. We're not finished with the video yet. You can imagine, with 2,000 synchronized YouTube videos, the render time is just atrocious. But we do have the first three minutes. And it's a tremendous honor for me to be able to show it to you here first. You're the very first people to see this. This is "Sleep," the Virtual Choir.
Ik zou deze talk willen eindigen met een eerste versie van "Sleep" door het Virtuele Koor 2.0. Dit is een première. We zijn nog niet klaar met het filmpje. Zoals je je kan voorstellen, 2 000 YouTube filmpjes samenstellen vraagt ontzettend veel van mens en machine. Maar we hebben de eerste drie minuten al. Het is een geweldige eer voor mij om dit eerst aan jullie te kunnen laten zien. Jullie zijn de allereersten die dit te zien krijgen. Dit is "Sleep", door het Virtuele Koor.
(Video) Virtual Choir: ♫ The evening hangs ♫ ♫ beneath the moon ♫ ♫ A silver thread on darkened dune ♫ ♫ With closing eyes and resting head ♫ ♫ I know that sleep is coming soon ♫ ♫ Upon my pillow, ♫ ♫ safe in bed, ♫ ♫ a thousand pictures fill my head ♫ ♫ I cannot sleep ♫ ♫ my mind's aflight ♫ ♫ and yet my limbs seem made of lead ♫ ♫ If there are noises in the night ♫
(Video) Virtuele Koor: ♫ De avond hangt ♫ ♫ onder de maan ♫ ♫ Een zilverspoor op een duistere duin ♫ ♫ Ik sluit mijn ogen, mijn hoofd rust ♫ ♫ Ik weet dat de slaap zo komt ♫ ♫ Op mijn kussen, ♫ ♫ veilig in bed, ♫ ♫ zoeven duizenden beelden door mijn hoofd ♫ ♫ Ik kan niet slapen ♫ ♫ mijn geest breekt los ♫ ♫ maar mijn leden lijken wel van lood ♫ ♫ Als je geruis hoort in de nacht ♫
Eric Whitacre: Thank you very, very much. Thank you. (Applause) Thank you very much. Thank you. Thank you.
Eric Whitacre: Dank u, dank u zeer. Dank u. (Applaus) Dank u zo! Dank u, dank u.
(Applause)
(Applaus)