I wanted to be a rock star. I dreamed of it, and that's all I dreamed of. To be more accurate, I wanted to be a pop star. This was in the late '80s. And mostly I wanted to be the fifth member of Depeche Mode or Duran Duran. They wouldn't have me. I didn't read music, but I played synthesizers and drum machines. And I grew up in this little farming town in northern Nevada. And I was certain that's what my life would be.
Ես ուզում էի ռոք աստղ լինել: Ես երազում էի դրա մասին, և դա միակ բանն էր, որ երազում էի: Իսկ եթե ավելի ստույգ. ես ուզում էի փոփ աստղ լինել: Դա 80-ականների վերջերին էր: Իսկ ամենից շատ, ես ուզում էի Դեփեշ Մոդի կամ Դուրան Դուրանի հինգերորդ մասնակիցը լինել: Նրանք իհարկե ինձ չէին վերցնի: Ես նոտաներ չգիտեի, բայց նվագում էի սինթեզատոր և հարվածային գործիքներ: Ես մեծացել եմ հյուսիսային Նևադայի մի փոքրիկ գյուղում: Եվ ես համոզված էի, որ իմ կյանքը հենց այդպիսին կլիներ:
And when I went to college at the University of Nevada, Las Vegas when I was 18, I was stunned to find that there was not a Pop Star 101, or even a degree program for that interest. And the choir conductor there knew that I sang and invited me to come and join the choir. And I said, "Yes, I would love to do that. It sounds great." And I left the room and said, "No way." The choir people in my high school were pretty geeky, and there was no way I was going to have anything to do with those people. And about a week later, a friend of mine came to me and said, "Listen, you've got to join choir. At the end of the semester, we're taking a trip to Mexico, all expenses paid. And the soprano section is just full of hot girls." And so I figured for Mexico and babes, I could do just about anything.
Երբ ես ընդունվեցի Լաս Վեգասի Նևադայի համալսարան, ես տասնութ տարեկան էի, ես ապշեցի, երբ իմացա, որ այնտեղ չկա ոչ փոփ աստղերի դասընթացներ, ոչ էլ նույնիսկ որևէ հավաստագրային ծրագիր այդ ուղղությամբ: Այնտեղի երգչախմբի ղեկավարը գիտեր, որ ես երգում եմ և հրավիրեց ինձ միանալու իրենց երգչախմբին: Եվ ես ասացի. «Այո, ես անպայման կմիանամ: Հրաշալի է:» Իսկ երբ դուրս եկա սենյակից` ինքս ինձ ասացի. «Ոչ մի դեպքում»: Իմ քոլեջի երգչախմբի մասնակիցները բավական հիմար էին և ես չէի պատրաստվում որևէ ընդհանուր եզրեր ունենալ նրանց հետ: Մեկ շաբաթ անց, ընկերս եկավ ինձ մոտ և ասաց. «Լսի'ր, դու պետք է միանաս երգչախմբին: Կիսամյակի վերջում մենք ուղևորվում են Մեքսիկա, բոլոր ծախսերը վճարված են: Իսկ սոպրանոյի բաժնում շատ կրակոտ աղջիկներ կան:» Ես սկսեցի մտածել Մեքսիկայի և աղջիկների մասին, և ամեն գնով ուզեցի միանալ նրանց:
And I went to my first day in choir, and I sat down with the basses and sort of looked over my shoulder to see what they were doing. They opened their scores, the conductor gave the downbeat, and boom, they launched into the Kyrie from the "Requiem" by Mozart. In my entire life I had seen in black and white, and suddenly everything was in shocking Technicolor. The most transformative experience I've ever had -- in that single moment, hearing dissonance and harmony and people singing, people together, the shared vision. And I felt for the first time in my life that I was part of something bigger than myself. And there were a lot of cute girls in the soprano section, as it turns out.
Եվ ես գնացի երգչախմբի իմ առաջին դասին, նստեցի բասերի մոտ և սկսեցի ուսիս վրայով նայել, թե ինչ են նրանք անում: Նրանք բացեցին իրենց նոտաները, ղեկավարը սկսելու ազդանշան տվեց, և, բու'մ, նրանք սկսեցին «Աստված ողորմյա»-ն Մոցարտի «Ռեքվիեմի»-ից: Մինչ այդ պահը ողջ կյանքս սև ու սպիտակ թվաց և հանկարծ ամբողջը ներկվեց շլացուցիչ գույներով: Կատարվեց կյանքիս ամենակարևոր փոփոխությունը` հենց այդ պահին, լսելով դիսոնանսը և հարմոնիան, և երգող, միասին երգող մարդկանց տեսնելով համընդհանուր միասնությունը, կյանքումս առաջին անգամ զգացի, որ ես ինչ-որ ինձանից մեծ բանի մաս եմ կազմում: Վերջում պարզվեց, որ սոպրանոյում շատ լավ աղջիկներ կային:
I decided to write a piece for choir a couple of years later as a gift to this conductor who had changed my life. I had learned to read music by then, or slowly learning to read music. And that piece was published, and then I wrote another piece, and that got published. And then I started conducting, and I ended up doing my master's degree at the Juilliard School. And I find myself now in the unlikely position of standing in front of all of you as a professional classical composer and conductor.
Մի քանի տարի հետո որոշեցի երգչախմբի համար մի ստեղծագործություն գրել` որպես նվեր այն մարդուն, ով փոխեց իմ կյանքը: Այդ ժամանակ ես արդեն կարողանում էի նոտաներով կարդալ, կամ դանդաղորեն սովորում էի դա անել: Եվ այդ ստեղծագործությունը հրատարակվեց, ապա գրեցի երկրորդը, որը նույնպես լույս տեսավ: Այս ամենից հետո սկսեցի ինքս ղեկավարել և մագիստրական աշխատանքս գրեցի Ջուլիարդի դպրոցում: Եվ վերջում հայտնվեցի մի անհարմար իրավիճակում. ահա ձեր առջև կանգնած եմ որպես կոմպոզիտոր և երգչախմբի ղեկավար:
Well a couple of years ago, a friend of mine emailed me a link, a YouTube link, and said, "You have got to see this." And it was this young woman who had posted a fan video to me, singing the soprano line to a piece of mine called "Sleep."
Մի քանի տարի առաջ ընկերներիցս մեկն ինձ մի հղում ուղարկեց, YouTube-ի հղում և ասաց. «Դու անպայման պիտի տեսնես սա:» Ահա այս երիտասարդ կինն էր, ով մի տեսանյութ էր տեղադրել ինձ համար, որտեղ նա կատարում էր իմ գործերից մեկի` «Քուն» սոպրանոյի բաժինը:
(Video) Britlin Losee: Hi Mr. Eric Whitacre. My name is Britlin Losee, and this is a video that I'd like to make for you. Here's me singing "Sleep." I'm a little nervous, just to let you know. ♫ If there are noises ♫ ♫ in the night ♫
(Տեսանյութ) Բրիթլին Լուսի. Բարև, պարոն Էրիկ Վայթաքեր: Անունս Բրիթլին Լուսի է, և այս տեսանյութը պատրաստել եմ ձեզ համար: Ահա «Քուն»-ի իմ տարբերակը: Ասեմ, որ մի քիչ անհանգիստ եմ: ♫Եթե լինեն ձայներ♫ ♫այս գիշերվա մեջ♫
Eric Whitacre: I was thunderstruck. Britlin was so innocent and so sweet, and her voice was so pure. And I even loved seeing behind her; I could see the little teddy bear sitting on the piano behind her in her room. Such an intimate video.
Էրիկ Վայթաքեր. Ես ցնցված էի: Բրիթլինն այնքան անմեղ և նուրբ էր, իսկ նրա ձայնն այնքան մաքուր: Ինձ նույնիսկ դուր էր գալիս հետևի տեսարանը: Նրա սենյակում, հետևում` դաշնամուրի վրա դրված փափուկ արջուկն էր երևում: Այնքան ջերմ տեսանյութ էր:
And I had this idea: if I could get 50 people to all do this same thing, sing their parts -- soprano, alto, tenor and bass -- wherever they were in the world, post their videos to YouTube, we could cut it all together and create a virtual choir. So I wrote on my blog, "OMG OMG." I actually wrote, "OMG," hopefully for the last time in public ever. (Laughter) And I sent out this call to singers. And I made free the download of the music to a piece that I had written in the year 2000 called "Lux Aurumque," which means "light and gold." And lo and behold, people started uploading their videos.
Եվ մի միտք հղացավ. եթե կարողանայի հիսուն հոգով այս նույնն իրականացնել, յուրաքանչյուրը կատարեր իր բաժինը` սոպրանո, ալտ, տենոր և բաս, աշխարհի որ մասում էլ որ լինեն, տեղադրելով իրենց տեսանյութերը YouTube-ում, մենք կարող էինք միացնել բոլորը և մի վիրտուալ երգչախումբ ստանալ: Եվ իմ բլոգում գրեցի. «ՕՄԳ - Աստված իմ, Աստված իմ» Ես իրականում գրեցի «ՕՄԳ», հուսով եմ հրապարակայնորեն վերջին անգամ: (Ծիծաղ) Եվ սա ուղարկեցի երգիչներին: Տեղադրեցի անվճար ներբեռնման հնարավորությունը 2000 թվականին գրված իմ ստեղծագորժության համար, «Lux Aurumque» անվանմամբ, որը նշանակում է «լույս և ոսկի»: Եվ ի՜նչ հրաշք, մարդիկ սկսեցին վերբեռնել տեսանյութեր:
Now I should say, before that, what I did is I posted a conductor track of myself conducting. And it's in complete silence when I filmed it, because I was only hearing the music in my head, imagining the choir that would one day come to be. Afterwards, I played a piano track underneath so that the singers would have something to listen to. And then as the videos started to come in ...
Պետք է նշեմ, որ մինչ այդ, ես տեղադրեցի մի հատված, որտեղ ես դիրիժորում էի: Ես նկարահանել էի դա լռության մեջ, քանի որ երաժշտությունը միշտ իմ գլխում էր, պատկերացնում էի այն երգչախումբը, որ մի օր կրականանար: Դրանից հետո ձայնագրեցի դաշնամուրի ֆոնային երաժշտությունը, որպեսզի երգիչները լսելու ուղղորդիչ ունենան: Եվ ահա սկսեցն տեսանյութերը հավաքվել...
(Singing) This is Cheryl Ang from Singapore.
(Երգում է) Սա Չերլի Անգն է Սինգապուրից:
(Singing) This is Evangelina Etienne
(Երգում է) Սա Եվանգելինա Էտիենն է:
(Singing) from Massachusetts.
(Երգում է) Մասաչուսեթսից:
(Singing) Stephen Hanson from Sweden.
(Երգում է) Սթիֆեն Հանսոնը Շվեդիայից:
(Singing) This is Jamal Walker from Dallas, Texas.
(Երգում է) Սա Ջամալ Ուոլքերն է Դալլասից, Տեխաս:
(Singing)
(Երգում է)
There was even a little soprano solo in the piece, and so I had auditions. And a number of sopranos uploaded their parts. I was told later, and also by lots of singers who were involved in this, that they sometimes recorded 50 or 60 different takes until they got just the right take -- they uploaded it. Here's our winner of the soprano solo. This is Melody Myers from Tennessee. (Singing) I love the little smile she does right over the top of the note -- like, "No problem, everything's fine."
Մի փոքր սոպրանոյի մենակատարման մաս կար և ես լսումներ կազմակերպեցի: Մեծ թվով սոպրանոներ վերբեռնեցին իրենց տեսանյութերը: Հետագայում մասնակիցներից ես իմացա, որ նրանք որոշ դեպքերում 50 կամ 60 տարբերակներ ու փորձեր էին անում, միչև վերջնական տարբերակին հասնելը և վերբեռնելը: Ահա սոպրանոյի մասի սոլոյի հաղթողը: Սա Մելոդի Մայերսն է Թենեսից: (Երգում է) Ես սիրեցի այն փոքրիկ ժպիտը, որ նա դրեց իր գրվածքի անմիջապես վերևում, կարծես ասում էր. «Խնդիր չկա, ամեն ինչ հրաշալի է»:
(Laughter)
(Ծիծաղ)
And from the crowd emerged this young man, Scott Haines. And he said, "Listen, this is the project I've been looking for my whole life. I'd like to be the person to edit this all together." I said, "Thank you, Scott. I'm so glad that you found me." And Scott aggregated all of the videos. He scrubbed the audio. He made sure that everything lined up. And then we posted this video to YouTube about a year and a half ago. This is "Lux Aurumque" sung by the Virtual Choir.
Եվ ամբոխի միջից հայտնվեց այս երիտասարդը` Սքոթ Հայնեսը: Եվ նա ասաց. «Լսե'ք, սա հենց այն նախագիծն է, որը փնտրել եմ ողջ կյանքիս ընթացքում: Ես կցանկանայի վերադրել և միավորել այս ամենը»: Ես ասացի. «Շնորհակալ եմ Սքո'թ: Այնքան ուրախ եմ, որ ինձ գտաք»: Եվ Սքոթը միավորեց այս բոլոր վիդեոները: Նա մաքրեց ձայնը: Փորձարկեց և համոզվեց, որ ամեն ինչ կարգին է: Եվ մեկ ու կես տարի հետո մենք տեղադրեցինք այս հոլովակը YouTube-ում: Սա "Lux Aurumque" երգն է Վիրտուալ երգչախմբի կատարմամբ:
(Singing)
(Երգում են)
I'll stop it there in the interest of time. (Applause)
Այստեղ մենք կընդհատենք ժամանակի խնայողության համար: (Ծափահարություններ)
Thank you. Thank you.
Շնորհակալ եմ: Շնորհակալ եմ:
(Applause)
(Ծափահարություններ)
Thank you. So there's more. There's more. Thank you so much.
Շնորհակալ եմ: Դեռ ավելին: Դեռ ավելին: Անչափ շնորհակալ եմ:
And I had the same reaction you did. I actually was moved to tears when I first saw it. I just couldn't believe the poetry of all of it -- these souls all on their own desert island, sending electronic messages in bottles to each other. And the video went viral. We had a million hits in the first month and got a lot of attention for it. And because of that, then a lot of singers started saying, "All right, what's Virtual Choir 2.0?" And so I decided for Virtual Choir 2.0 that I would choose the same piece that Britlin was singing, "Sleep," which is another work that I wrote in the year 2000 -- poetry by my dear friend Charles Anthony Silvestri. And again, I posted a conductor video, and we started accepting submissions. This time we got some more mature members. (Singing) And some younger members.
Ես ունեի նույն զգացողությունը, ինչ դուք հիմա: Իրականում աչքերս փոքր-ինչ թրջվեցին` առաջին անգամ սա տեսնելով: Ես պարզապես չէի կարողանում հավատալ այս ամենին. ահա այս հոգիները իրենց սեփական անապատային կղզիներից, շշերի մեջ տեղադրած էլեկտրոնային հաղորդագրություններ են ուղարկում միմյանց: Եվ հոլովակը տարածվեց համաճարակի պես: Առաջին ամսվա ընթացքում մենք ունեցանք միլիոն դիտում և ուշադրության մի մեծ ալիք բարձրացավ: Եվ ահա, շատ երգիչներ սկսեցին ասել. «Լավ, իսկ որտե՞ղ է Վիրտուալ երգչախումբ 2.0-ն»: Եվ ես սկսեցի մտածել Վիրտուալ երգչախումբ 2.0-ի մասին և նրա համար ընտրեցի հենց այն մասը, որ Բրիթլինն էր երգում, «Քուն», որը մի այլ աշխատանք էր, որ գրել էի 2000 թվականին. խոսք` իմ թանկագին ընկեր Չարլզ Էնթոնի Սիլվեստերի: Եվ նորից, ես տեղադրեցի դիրիժորի հոլովակը, և սկսեցինք ընդունել կատարումները: Այս անգամ մենք ունեցանք ավելի շատ արհեստավարժ մասնակիցներ: (Երգում են) Եվ որոշ ավելի երիտասարդ մասնակիցներ:
(Video) Soprano: ♫ Upon my pillow ♫ ♫ Safe in bed ♫ EW: That's Georgie from England. She's only nine. Isn't that the sweetest thing you've ever seen?
(Տեսանյութ) Սոպրանո ♫Իմ բարձի վրա♫ ♫Անկողնում ապահով♫ Էրիկ. Սա Ջեորջին է Անգլիայից: Նա ընդամենը ինը տարեկան է: Մի՞թե սա ամենահուզիչ տեսարանը չէ, որ տեսել եք կյանքում:
Someone did all eight videos -- a bass even singing the soprano parts. This is Beau Awtin. (Video) Beau Awtin: ♫ Safe in bed ♫
Ինչ-որ մեկը կատարել էր բոլոր ութ մասերը. բաս ձայն ունեցողը կատարել էր սոպրանոյի մասը: Սա Բյու Աութինն է: (Տեսանյութ) Բյու Աութին ♫Անկողնում ապահով♫
EW: And our goal -- it was sort of an arbitrary goal -- there was an MTV video where they all sang "Lollipop" and they got people from all over the world to just sing that little melody. And there were 900 people involved in that. So I told the singers, "That's our goal. That's the number for us to beat." And we just closed submissions January 10th, and our final tally was 2,051 videos from 58 different countries. Thank you. (Applause) From Malta, Madagascar, Thailand, Vietnam, Jordan, Egypt, Israel, as far north as Alaska and as far south as New Zealand.
Էրիկ. Եվ մեր նպատակը, այսպես ասած, կամակորություն էր. MTV-ն մի հոլովակ էր ցուցադրում,որտեղ նրանք բոլորը «Լիլիփոփ» էին երգում և դրա համար նրանք ողջ աշխարհից հավաքել էին մարդկանց, որ այդ փոքրիկ երգը կատարեն: 900 մարդ էր հրավիրվել այդ երգի համար: Եվ ես ասացի երգիչներին. «Ահա մեր նպատակը: Սա այն թիվն է, որ մենք ցանկանում ենք գերազանցել»: Հունվարի տասին մենք դադարեցրինք ընդունման գործընթացը, և մեր վերջնական քանակը կազմեց 2,051 հոլովակ աշխարհի 58 երկրներից: Շնորհակալ եմ: (Ծափահարություններ) Մալթայից, Մադագասկարից, Թաիլանդից և Վիետնամից, Հորդանան, Եգիպտոս, Իսրայել, այնքան հյուսիսից, ինչքան Ալյասկան է և այնքան հարավից` ինչքան Նոր Զելանդիան:
And we also put a page on Facebook for the singers to upload their testimonials, what it was like for them, their experience singing it. And I've just chosen a few of them here. "My sister and I used to sing in choirs together constantly. Now she's an airman in the air force constantly traveling. It's so wonderful to sing together again!" I love the idea that she's singing with her sister. "Aside from the beautiful music, it's great just to know I'm part of a worldwide community of people I never met before, but who are connected anyway." And my personal favorite, "When I told my husband that I was going to be a part of this, he told me that I did not have the voice for it." Yeah, I'm sure a lot of you have heard that too. Me too. "It hurt so much, and I shed some tears, but something inside of me wanted to do this despite his words. It is a dream come true to be part of this choir, as I've never been part of one. When I placed a marker on the Google Earth Map, I had to go with the nearest city, which is about 400 miles away from where I live. As I am in the Great Alaskan Bush, satellite is my connection to the world."
Մենք էջ պատրաստեցինք նաև Facebook-ում, որպեսզի երգողները կիսվեն իրնեց մտքերով և արձագանքներով. թե ինչ էր այս ամենն իրենց համար, ինչպիսին էին երգելու փորձարկումները: Ես ընտրել եմ դրանցից ընդամենը մի քանիսը: «Քույրս և ես շատ հաճախ էինք երգում երգչախմբում միասին: Այժմ նա օդուժում է աշխատում և հաճախ է բացակայում: Հրաշալի է, որ կրկին միասին երգելու հնարավորություն ունեցանք»: Ինձ շատ դուր եկավ այն, որ նրանք քույրերով են երգել: «Բացի հրաշալի երաժշտությունից, շատ ուրախ եմ այն փաստից, որ ես համաշխարհային այնպիսի համայնքի մաս եմ, որտեղ ոչ ոքի երբևէ չեմ հանդիպել նախկինում, բայց ովքեր ամբողջովին փոխկապակցված են»: Եվ իմ կողմից ամենասիրվածը. «Երբ ամուսնուս ասացի, որ պատրաստվում եմ այս ամենին մասնակցել, նա ասաց, որ ես դրա համար չունեմ համապատասխան ձայնային տվյալներ»: Այո, համոզված եմ, որ ձեզանից շատերն են դա լսել: Ես նույնպես: «Այնքան վիրավորական էր, որ նույնիսկ մի քանի կաթիլ արցունք թափվեցին, բայց ինչ-որ ներքին մղում, ի հակառակ նրա խոսքերի, ուզեց փորձել: Եվ երազանքներն իրականացան, ես դարձա այս երգչախմբի մի մասնիկը, սակայն երբևէ չեմ եղել ոչ մի երգչախմբում: Երբ ես նշանակետը տեղադրեցի Google Earth Map-ի վրա պարզվեց, որ ստիպված եմ հասնել մոտակա քաղաքը, որն իմ ապրելու վայրից 400 մղոն հեռավորության վրա էր: Ես ապրում եմ Great Alaskan Bush-ում և արբանյակային կապը միակ միջոցն է աշխարհի հետ հաղորդակցվելու համար»:
So two things struck me deeply about this. The first is that human beings will go to any lengths necessary to find and connect with each other. It doesn't matter the technology. And the second is that people seem to be experiencing an actual connection. It wasn't a virtual choir. There are people now online that are friends; they've never met. But, I know myself too, I feel this virtual esprit de corps, if you will, with all of them. I feel a closeness to this choir -- almost like a family.
Ինձ հատկապես ապշեցրեց երկու բան: Առաջինը, որ մարդիկ պատրաստ են հաղթահարել ցանկացած տարածություն միմյանց գտնելու և իրար հետ հաղորդակցվելու համար: Անկախ տեխնոլոգիայից: Երկրորդն էլ այն է, որ մարդիկ, թվում է, իսկապես զգում են այդ իրական կապը: Սա վիրտուալ երգչախումբ չէր: Այժմ կան շատ օն-լայն /վիրտուալ/ ընկերներ, ովքեր երբևէ չեն հանդիպել: Բայց ես` ինքս, նույնպես զգում եմ, որ միավորվածության վիրտուալ ոգին նրանց բոլորի հետ է: Ես հարազատություն եմ զգում այս երգչախմբի հանդեպ, գրեթե ընտանիքի պես:
What I'd like to close with then today is the first look at "Sleep" by Virtual Choir 2.0. This will be a premiere today. We're not finished with the video yet. You can imagine, with 2,000 synchronized YouTube videos, the render time is just atrocious. But we do have the first three minutes. And it's a tremendous honor for me to be able to show it to you here first. You're the very first people to see this. This is "Sleep," the Virtual Choir.
Այսօր կցանկանայի ելույթս ավարտել «Քուն» ստեղծագործությամբ, որը կկատարի Վիրտուալ երգչախումբ 2.0-ն: Սա պրեմիերա է: Մենք դեռ ավարտուն տեսքի չենք հասցրել այս տեսանյութը: Կարող եք պատկերացնել` YouTube-յան 2,000 տեսահոլովակ, որոնց միավորելու համար չափազանց երկար ժամանակ է պահանջվում: Բայց մենք ունենք առաջին երեք րոպեները: Եվ շատ մեծ պատիվ է ինձ համար հնարավորություն ունենալ այն առաջին անգամ այստեղ ցուցադրելու համար: Դուք ամենաառաջին մարդիկ եք, ովքեր կտեսնեն սա: Ահա և Վիրտուալ երգչախումբը և «Քուն»-ը:
(Video) Virtual Choir: ♫ The evening hangs ♫ ♫ beneath the moon ♫ ♫ A silver thread on darkened dune ♫ ♫ With closing eyes and resting head ♫ ♫ I know that sleep is coming soon ♫ ♫ Upon my pillow, ♫ ♫ safe in bed, ♫ ♫ a thousand pictures fill my head ♫ ♫ I cannot sleep ♫ ♫ my mind's aflight ♫ ♫ and yet my limbs seem made of lead ♫ ♫ If there are noises in the night ♫
(Տեսանյութ). Վիրտուալ երգչախումբ ♫Երեկոն իջնում է♫ ♫լուսնի ներքո♫ ♫Արծաթափայլ թելերով պատված♫ ♫Փակվող աչքերով ու հանդարտվող գլխով♫ ♫Գիտեմ, որ քունս կգա շուտով♫ ♫Իմ բարձի վրա♫ ♫ապահով իմ անկողնում♫ ♫բազում պատկերներ պարուրված մտքում♫ ♫քնել չեմ կարող♫ ♫միտքս է թռչում♫ ♫բայց մարմինս կարծես լցված է արճիճով♫ ♫Եթե կան ձայներ այս գիշերվա մեջ♫
Eric Whitacre: Thank you very, very much. Thank you. (Applause) Thank you very much. Thank you. Thank you.
Էրիկ. Շնորհակալ եմ շատ-շատ, շնորհակալ եմ: (Ծափահարություններ) Չափազանց շնորհակալ եմ: Շնորհակալ եմ: Շնորհակալ եմ:
(Applause)
(Ծափահարություններ)