I want to share some personal friends and stories with you that I've actually never talked about in public before to help illustrate the idea and the need and the hope for us to reinvent our health care system around the world. Twenty-four years ago, I had -- a sophomore in college, I had a series of fainting spells. No alcohol was involved. And I ended up in student health, and they ran some labwork and came back right away, and said, "Kidney problems." And before I knew it, I was involved and thrown into this six months of tests and trials and tribulations with six doctors across two hospitals in this clash of medical titans to figure out which one of them was right about what was wrong with me. And I'm sitting in a waiting room some time later for an ultrasound, and all six of these doctors actually show up in the room at once, and I'm like, "Uh oh, this is bad news." And their diagnosis was this: They said, "You have two rare kidney diseases that are going to actually destroy your kidneys eventually, you have cancer-like cells in your immune system that we need to start treatment right away, and you'll never be eligible for a kidney transplant, and you're not likely to live more than two or three years."
Przedstawię paru znajomych i kilka opowieści, o których dotąd nie mówiłem publicznie, aby zobrazować ideę, potrzebę i nadzieję na zreformowanie opieki zdrowotnej na świecie. 24 lata temu, na drugim roku college'u, doświadczyłem serii omdleń. Bez alkoholu. Wylądowałem w ośrodku zdrowia dla studentów. Zrobili kilka badań i stwierdzili: "Problemy z nerkami". Zanim się obejrzałem, wpadłem w 6-miesięczny wir badań, utrapień i zmartwień, przy udziale 6 lekarzy z 2 szpitali w starciu medycznych tytanów, próbujących ustalić, który lepiej wie, co jest ze mną nie tak. Jakiś czas później, w poczekalni USG zjawia się cała szóstka lekarzy naraz i myślę sobie: "Oj, niedobrze". Ich diagnoza była taka: "Ma pan dwie rzadkie choroby nerek, które je ostatecznie zniszczą. W układzie odpornościowym znajdują się komórki rakopodobne i musimy natychmiast rozpocząć leczenie. Nie nadaje się pan do przeszczepu nerek i pewnie nie pożyje dłużej niż dwa czy trzy lata".
Now, with the gravity of this doomsday diagnosis, it just sucked me in immediately, as if I began preparing myself as a patient to die according to the schedule that they had just given to me, until I met a patient named Verna in a waiting room, who became a dear friend, and she grabbed me one day and took me off to the medical library and did a bunch of research on these diagnoses and these diseases, and said, "Eric, these people who get this are normally in their '70s and '80s. They don't know anything about you. Wake up. Take control of your health and get on with your life." And I did.
Ze względu na powagę tej ostatecznej diagnozy natychmiast mnie to wszystko pochłonęło, wszedłem w rolę umierającego pacjenta zgodnie z otrzymanym harmonogramem. Wtedy poznałem w poczekalni pacjentkę o imieniu Verna, która stała się moją bliską przyjaciółką. Zabrała mnie raz do biblioteki medycznej, przestudiowała te diagnozy i choroby i powiedziała: "Ludzie, którzy na to chorują, mają zazwyczaj po 70, 80 lat. Oni nic o tobie nie wiedzą. Otrząśnij się. Przejmij kontrolę nad zdrowiem i wróć do normalnego życia". Tak zrobiłem.
Now, these people making these proclamations to me were not bad people. In fact, these professionals were miracle workers, but they're working in a flawed, expensive system that's set up the wrong way. It's dependent on hospitals and clinics for our every care need. It's dependent on specialists who just look at parts of us. It's dependent on guesswork of diagnoses and drug cocktails, and so something either works or you die. And it's dependent on passive patients who just take it and don't ask any questions.
Ci, którzy mnie tak diagnozowali, nie byli złymi ludźmi. W rzeczywistości to cudotwórcy, ale pracują w wadliwym, drogim, źle zorganizowanym systemie. Nasze zdrowie zależy od szpitali i klinik, specjaliści patrzą tylko na poszczególne części ciała, ich diagnozy są domysłami. Dostajemy mieszanki leków. Jeśli coś się nie sprawdza, to umierasz. System wspierają też bierni pacjenci, którzy go akceptują i nie zadają pytań.
Now the problem with this model is that it's unsustainable globally. It's unaffordable globally. We need to invent what I call a personal health system. So what does this personal health system look like, and what new technologies and roles is it going to entail?
Problem z tym modelem polega na tym, że jest globalnie niezrównoważony i finansowo nieprzystępny. Musimy stworzyć system indywidualnej opieki zdrowotnej. Jak on wygląda i jakie nowe technologie i role narzuci?
Now, I'm going to start by actually sharing with you a new friend of mine, Libby, somebody I've become quite attached to over the last six months. This is Libby, or actually, this is an ultrasound image of Libby. This is the kidney transplant I was never supposed to have. Now, this is an image that we shot a couple of weeks ago for today, and you'll notice, on the edge of this image, there's some dark spots there, which was really concerning to me. So we're going to actually do a live exam to sort of see how Libby's doing. This is not a wardrobe malfunction. I have to take my belt off here. Don't you in the front row worry or anything. (Laughter) I'm going to use a device from a company called Mobisante. This is a portable ultrasound. It can plug into a smartphone. It can plug into a tablet. Mobisante is up in Redmond, Washington, and they kindly trained me to actually do this on myself. They're not approved to do this. Patients are not approved to do this. This is a concept demo, so I want to make that clear. All right, I gotta gel up. Now the people in the front row are very nervous. (Laughter)
Najpierw przedstawię wam moją nową przyjaciółkę, Libby, do której się przywiązałem przez ostatnie pół roku. To Libby, a raczej zdjęcie USG przedstawiające Libby. Przeszczepiona nerka, której miałem nigdy nie otrzymać. To zdjęcie zrobiliśmy parę tygodni temu. Na krawędzi zdjęcia widać niepokojące ciemne plamki. Teraz przeprowadzimy badanie na żywo, aby zobaczyć, jak się ma Libby. To nie defekt odzieżowy. Muszę zdjąć pasek. Pierwszy rząd może być spokojny. (Śmiech) Użyję urządzenia firmy Mobisante. Jest to przenośne USG. Można je podłączyć do smartfona albo do tabletu. Mobisante znajduje się w Redmond, w stanie Waszyngton. Nauczyli mnie, jak samemu wykonywać badanie. Nie wolno im tego robić. Pacjentom nie wolno tego robić. To tylko wersja demo, żeby było jasne. Muszę nałożyć żel. Teraz pierwszy rząd naprawdę zaczyna się denerwować. (Śmiech)
And I want to actually introduce you to Dr. Batiuk, who's another friend of mine. He's up in Legacy Good Samaritan Hospital in Portland, Oregon. So let me just make sure. Hey, Dr. Batiuk. Can you hear me okay? And actually, can you see Libby?
Chcę przedstawić wam dr. Batiuka, który też jest moim przyjacielem. Jest teraz w szpitalu Legacy Good Samaritan w Portland, w stanie Oregon. Doktorze Batiuk, dobrze mnie pan słyszy? I czy widzi pan Libby?
Thomas Batuik: Hi there, Eric. You look busy. How are you?
Thomas Batiuk: Witaj, Eric. Wyglądasz na zajętego. Co u ciebie?
Eric Dishman: I'm good. I'm just taking my clothes off in front of a few hundred people. It's wonderful. So I just wanted to see, is this the image you need to get? And I know you want to look and see if those spots are still there.
Eric Dishman: W porządku. Właśnie się rozbieram przed kilkuset ludźmi. To cudowne. Chciałem tylko sprawdzić, czy to dobre zdjęcie? Wiem, że chce pan sprawdzić, czy te plamki nadal tam są.
TB: Okay. Well let's scan around a little bit here, give me a lay of the land.
TB: Popatrzmy przez chwilę, jak się prezentuje sytuacja.
ED: All right.TB: Okay. Turn it a little bit inside, a little bit toward the middle for me. Okay, that's good. How about up a little bit? Okay, freeze that image. That's a good one for me.
ED: Dobrze. TB: Przesuń trochę do wewnątrz, bliżej środka. Tak jest dobrze. Teraz trochę w górę. Dobra, zatrzymaj obraz. Ten jest dobry.
ED: All right. Now last week, when I did this, you had me measure that spot to the right. Should I do that again?
ED: W porządku. W zeszłym tygodniu kazał mi pan zmierzyć tę plamkę po prawej. Mam to znowu zrobić?
TB: Yeah, let's do that.
TB: Tak, zróbmy to.
ED: All right. This is kind of hard to do with one hand on your belly and one hand on measuring, but I've got it, I think, and I'll save that image and send it to you. So tell me a little bit about what this dark spot means. It's not something I was very happy about.
ED: W porządku. Trochę trudno mierzyć, z jedną ręką na brzuchu, ale chyba mi się udało. Zapiszę obraz i prześlę go panu. Co oznacza ta ciemna plamka? Trochę mnie niepokoi.
TB: Many people after a kidney transplant will develop a little fluid collection around the kidney. Most of the time it doesn't create any kind of mischief, but it does warrant looking at, so I'm happy we've got an opportunity to look at it today, make sure that it's not growing, it's not creating any problems. Based on the other images we have, I'm really happy how it looks today.
TB: U wielu ludzi po przeszczepie nerki powstaje małe nagromadzenie płynu koło nerki. Zazwyczaj nie powoduje problemów, ale należy to kontrolować, więc cieszę się, że dziś mogliśmy na to spojrzeć i upewnić się, że nie rośnie i nie stwarza problemów. Bazując na innych zdjęciach, jestem zadowolony z tego, jak to dzisiaj wygląda.
ED: All right. Well, I guess we'll double check it when I come in. I've got my six month biopsy in a couple of weeks, and I'm going to let you do that in the clinic, because I don't think I can do that one on myself.
ED: Sprawdzimy to ponownie, gdy przyjadę. Za parę tygodni mam copółroczną biopsję i dam ją panu wykonać w klinice, bo sam raczej nie dam rady.
TB: Good choice.ED: All right, thanks, Dr. Batiuk. All right. So what you're sort of seeing here is an example of disruptive technologies, of mobile, social and analytic technologies. These are the foundations of what's going to make personal health possible.
TB: Dobry wybór. ED: Dziękuję, dr Batiuk. To, co tutaj widzicie, to przykład przełomowych technologii, mobilnych, społecznych i analitycznych technologii. To na nich oprze się indywidualna opieka zdrowotna.
Now there's really three pillars of this personal health I want to talk to you about now, and it's care anywhere, care networking and care customization. And you just saw a little bit of the first two with my interaction with Dr. Batiuk.
Istnieją trzy filary indywidualnej opieki zdrowotnej: łatwy dostęp, sieć opieki i personalizacja. Widzieliście próbkę pierwszych dwóch filarów w mojej rozmowie z dr Batiukiem.
So let's start with care anywhere. Humans invented the idea of hospitals and clinics in the 1780s. It is time to update our thinking. We have got to untether clinicians and patients from the notion of traveling to a special bricks-and-mortar place for all of our care, because these places are often the wrong tool, and the most expensive tool, for the job. And these are sometimes unsafe places to send our sickest patients, especially in an era of superbugs and hospital-acquired infections. And many countries are going to go brickless from the start because they're never going to be able to afford the mega-medicalplexes that a lot of the rest of the world has built. Now I personally learned that hospitals can be a very dangerous place at a young age. This was me in third grade. I broke my elbow very seriously, had to have surgery, worried that they were going to actually lose the arm. Recovering from the surgery in the hospital, I get bedsores. Those bedsores become infected, and they give me an antibiotic which I end up being allergic to, and now my whole body breaks out, and now all of those become infected. The longer I stayed in the hospital, the sicker I became, and the more expensive it became, and this happens to millions of people around the world every year. The future of personal health that I'm talking about says care must occur at home as the default model, not in a hospital or clinic. You have to earn your way into those places by being sick enough to use that tool for the job. Now the smartphones that we're already carrying can clearly have diagnostic devices like ultrasounds plugged into them, and a whole array of others, today, and as sensing is built into these, we'll be able to do vital signs monitor and behavioral monitoring like we've never had before. Many of us will have implantables that will actually look real-time at what's going on with our blood chemistry and in our proteins right now. Now the software is also getting smarter, right? Think about a coach, an agent online, that's going to help me do safe self-care. That same interaction that we just did with the ultrasound will likely have real-time image processing, and the device will say, "Up, down, left, right, ah, Eric, that's the perfect spot to send that image off to your doctor."
Zacznijmy od łatwego dostępu do opieki. Ludzie wymyślili szpitale i kliniki około roku 1780. Czas zaktualizować sposób myślenia. Trzeba uwolnić klinicystów i pacjentów od wymogu podróży do wyznaczonej fizycznej placówki dla uzyskania opieki, bo te miejsca są często niewłaściwym, a także najdroższym sposobem leczenia. Czasem to wręcz niebezpieczne miejsce dla najbardziej chorych, zwłaszcza w czasach bakterii odpornych na antybiotyki i zakażeń nabywanych w szpitalach. Wiele państw od razu pominie ośrodki, bo nigdy nie będzie ich stać na wielkie, nowoczesne ośrodki medyczne. Z doświadczenia wiem, że szpitale mogą być bardzo niebezpieczne dla młodych. To ja w trzeciej klasie. Poważnie złamałem sobie łokieć, musiałem mieć operację i bałem się, że ostatecznie stracę rękę. Podczas rekonwalescencji w szpitalu dostałem odleżyn. Doszło do zakażenia odleżyn i dostałem antybiotyk, który wywołał uczulenie. Całe ciało nie wytrzymało i zakażenie dostało się wszędzie. Im dłużej byłem w szpitalu, tym bardziej byłem chory i koszty rosły. Każdego roku przytrafia się to milionom ludzi na świecie. W indywidualnej opiece zdrowotnej, o której mówię, modelem standardowym powinna być opieka w domu, a nie w szpitalu lub w klinice. Żeby zasłużyć sobie na miejsce w tych ośrodkach trzeba być odpowiednio ciężko chorym. Do smartfonów, które już posiadamy, można podłączyć urządzenia diagnostyczne, np. USG i wiele innych. Mają już wbudowane czujniki, które pozwolą monitorować parametry życiowe i prowadzić kontrolę behawioralną, wcześniej niespotykaną. Wielu z nas będzie miało implanty, kontrolujące stan krwi i poziom białka w czasie rzeczywistym. Oprogramowanie także staje się coraz mądrzejsze. Pomyślcie o trenerze, internetowym agencie, który pomoże mi bezpiecznie sprawować nad sobą opiekę. Podobna interakcja, jak widzieliśmy z USG, będzie przetwarzać obraz w czasie rzeczywistym i urządzenie będzie mówić: "Góra, dół, lewo, prawo, to idealne położenie, prześlij obraz do lekarza".
Now, if we've got all these networked devices that are helping us to do care anywhere, it stands to reason that we also need a team to be able to interact with all of that stuff, and that leads to the second pillar I want to talk about, care networking. We have got to go beyond this paradigm of isolated specialists doing parts care to multidisciplinary teams doing person care. Uncoordinated care today is expensive at best, and it is deadly at worst. Eighty percent of medical errors are actually caused by communication and coordination problems amongst medical team members. I had my own heart scare years ago in graduate school, when we're under treatment for the kidney, and suddenly, they're like, "Oh, we think you have a heart problem." And I have these palpitations that are showing up. They put me through five weeks of tests -- very expensive, very scary -- before the nurse finally notices the piece of the paper, my meds list that I've been carrying to every single appointment, and says, "Oh my gosh." Three different specialists had prescribed three different versions of the same drug to me. I did not have a heart problem. I had an overdose problem. I had a care coordination problem. And this happens to millions of people every year. I want to use technology that we're all working on and making happen to make health care a coordinated team sport. Now this is the most frightening thing to me. Out of all the care I've had in hospitals and clinics around the world, the first time I've ever had a true team-based care experience was at Legacy Good Sam these last six months for me to go get this. And this is a picture of my graduation team from Legacy. There's a couple of the folks here. You'll recognize Dr. Batiuk. We just talked to him. Here's Jenny, one of the nurses, Allison, who helped manage the transplant list, and a dozen other people who aren't pictured, a pharmacist, a psychologist, a nutritionist, even a financial counselor, Lisa, who helped us deal with all the insurance hassles. I wept the day I graduated. I should have been happy, because I was so well that I could go back to my normal doctors, but I wept because I was so actually connected to this team.
Podłączenie tych urządzeń do sieci, da nam łatwy dostęp do opieki, potrzebujemy teraz zespołu, który pomoże nam tego wszystkiego używać. To prowadzi nas do drugiego filaru: sieci opieki. Musimy wyjść poza paradygmat odizolowanych specjalistów, skupionych na częściach pacjenta, do multidyscyplinarnych zespołów, dbających o całość. Dzisiejszy brak koordynacji opieki jest w najlepszym wypadku drogi, a w najgorszym - śmiercionośny. 80% błędów medycznych wynika ze złej komunikacji i koordynacji między członkami zespołów medycznych. Sam, lata temu, na studiach magisterskich, kiedy leczyłem nerkę, nagle usłyszałem: "Chyba ma pan problem z sercem". Miałem palpitacje. Badali mnie przez 5 tygodni, co było kosztowne i przerażające, aż wreszcie pielęgniarka zauważyła moją listę leków, którą przynosiłem na każdą wizytę, i mówi: "O rany". Trzej różni specjaliści przepisali mi trzy różne wersje tego samego leku. Nie miałem problemu z sercem tylko z przedawkowaniem. Miałem problem z koordynacją opieki zdrowotnej. Każdego roku przytrafia się to milionom ludzi. Chcę zastosować dostępną technologię i sprawić, by opieka zdrowotna stała się skoordynowanym sportem zespołowym. Teraz coś, co mnie najbardziej przeraża. W opiece zdrowotnej otrzymanej w szpitalach i klinikach na całym świecie pierwszy raz doświadczyłem prawdziwie zespołowej opieki dopiero w Legacy Good Samaritan przez ostatnie pół roku. To zdjęcie zespołu z Legacy, gdy kończyłem studia. Jest tu kilku znajomych. Widać dr Batiuka. Właśnie z nim rozmawialiśmy. Tu jest Jenny, pielęgniarka, Allison, która pomogła w kierowaniu listą do przeszczepu. Wielu innych ludzi nie ma na zdjęciu: farmaceuta, psycholog, dietetyk, nawet doradczyni finansowa, Lisa, która pomogła nam z ubezpieczeniem. Płakałem w dniu ukończenia studiów. Powinienem być szczęśliwy, bo czułem się na tyle dobrze, że mogłem wrócić do zwykłych lekarzy, ale płakałem, bo czułem więź z tym zespołem.
And here's the most important part. The other people in this picture are me and my wife, Ashley. Legacy trained us on how to do care for me at home so that they could offload the hospitals and clinics. That's the only way that the model works. My team is actually working in China on one of these self-care models for a project we called Age-Friendly Cities. We're trying to help build a social network that can help track and train the care of seniors caring for themselves as well as the care provided by their family members or volunteer community health workers, as well as have an exchange network online, where, for example, I can donate three hours of care a day to your mom, if somebody else can help me with transportation to meals, and we exchange all of that online. The most important point I want to make to you about this is the sacred and somewhat over-romanticized doctor-patient one-on-one is a relic of the past. The future of health care is smart teams, and you'd better be on that team for yourself.
Teraz najważniejsze. Pozostali ludzie na tym zdjęciu to ja i moja żona, Ashley. Legacy nauczyło nas, jak opiekować się mną w domu, aby odciążyć szpitale i kliniki. Tylko w taki sposób działa ten model. Mój zespół pracuje w Chinach nad jednym z takich modeli samoopieki w ramach projektu, który nazwaliśmy Miasta Przyjazne Seniorom. Próbujemy pomóc w stworzeniu sieci społecznej, która pomoże namierzać i uczyć seniorów samo-opieki która pomoże namierzać i uczyć seniorów samo-opieki i uczyć też członków ich rodzin lub społecznych wolontariuszy medycznych. Chcemy też stworzyć internetową sieć wymiany, gdzie na przykład mogę ofiarować 3 godziny opieki dziennie twojej mamie, jeżeli ktoś inny pomoże mi z rozwożeniem posiłków. I to wszystko przez internet. Chcę wam dzisiaj powiedzieć, że święta i poniekąd wyidealizowana relacja lekarz-pacjent, czyli jeden na jednego, to relikt przeszłości. Przyszłością opieki zdrowotnej są mądre zespoły i lepiej, żebyście zostali częścią takiego zespołu.
Now, the last thing that I want to talk to you about is care customization, because if you've got care anywhere and you've got care networking, those are going to go a long way towards improving our health care system, but there's still too much guesswork. Randomized clinical trials were actually invented in 1948 to help invent the drugs that cured tuberculosis, and those are important things, don't get me wrong. These population studies that we've done have created tons of miracle drugs that have saved millions of lives, but the problem is that health care is treating us as averages, not unique individuals, because at the end of the day, the patient is not the same thing as the population who are studied. That's what's leading to the guesswork. The technologies that are coming, high-performance computing, analytics, big data that everyone's talking about, will allow us to build predictive models for each of us as individual patients. And the magic here is, experiment on my avatar in software, not my body in suffering.
Ostatni filar to personalizacja opieki. Ostatni filar to personalizacja opieki. Łatwy dostęp do opieki i sieć opieki znacząco przyczynią się do usprawnienia opieki zdrowotnej, ale wciąż opieramy się na zbyt wielu domysłach. W 1948 r. opracowano losowe badania kliniczne, aby wynaleźć leki na gruźlicę. Nie zrozumcie mnie źle, są one ważne. Przeprowadzone badania ludności stworzyły masę cudownych leków, które ocaliły miliony osób. Ale rzecz w tym, że opieka zdrowotna traktuje nas jako przeciętne, a nie wyjątkowe jednostki. Koniec końców pacjent to nie to samo, co badana populacja. Stąd właśnie bierze się zgadywanie. Powstające technologie, wysokowydajne systemy obliczeniowe, analityka, wielkie dane, o których wszyscy mówią, umożliwią nam stworzenie modelu prognozującego dla każdego jako indywidualnego pacjenta. Magia polega tu na eksperymentach z awatarem w komputerze, a nie na żywym ciele.
Now, I've had two examples I want to quickly share with you of this kind of care customization on my own journey. The first was quite simple. I finally realized some years ago that all my medical teams were optimizing my treatment for longevity. It's like a badge of honor to see how long they can get the patient to live. I was optimizing my life for quality of life, and quality of life for me means time in snow. So on my chart, I forced them to put, "Patient goal: low doses of drugs over longer periods of time, side effects friendly to skiing." And I think that's why I achieved longevity. I think that time-in-snow therapy was as important as the pharmaceuticals that I had. Now the second example of customization -- and by the way, you can't customize care if you don't know your own goals, so health care can't know those until you know your own health care goals. But the second example I want to give you is, I happened to be an early guinea pig, and I got very lucky to have my whole genome sequenced. Now it took about two weeks of processing on Intel's highest-end servers to make this happen, and another six months of human and computing labor to make sense of all of that data. And at the end of all of that, they said, "Yes, those diagnoses of that clash of medical titans all of those years ago were wrong, and we have a better path forward." The future that Intel's working on now is to figure out how to make that computing for personalized medicine go from months and weeks to even hours, and make this kind of tool available, not just in the mainframes of tier-one research hospitals around the world, but in the mainstream -- every patient, every clinic with access to whole genome sequencing. And I tell you, this kind of care customization for everything from your goals to your genetics will be the most game-changing transformation that we witness in health care during our lifetime.
Oto dwa przykłady personalizacji opieki z mojego doświadczenia. Pierwszy był prosty. Zrozumiałem, że wszystkie zespoły medyczne optymalizowały leczenie tak, by wydłużyć mi życie. To kwestia honoru: jak długo utrzymają pacjenta przy życiu. Ja optymalizowałem życie pod względem jakości życia, a jakość życia to dla mnie czas na śniegu. Wymogłem, by wpisali mi do karty "Cel pacjenta: niskie dawki leków przez dłuższe okresy, skutki uboczne sprzyjające jeżdżeniu na nartach". Myślę, że dlatego osiągnąłem długowieczność. Uważam, że terapia "na śniegu" była tak samo ważna, jak leki, które przyjmowałem. Swoją drogą nie da się personalizować opieki, jeśli pacjent nie zna własnych celów, opieka pozna je dopiero, gdy ty je znasz. Drugi przykład: byłem wczesnym królikiem doświadczalnym. Miałem to szczęście, że zsekwencjonowano mi cały genom. Przetwarzano go 2 tygodnie na najlepszych serwerach firmy Intel, a kolejne 6 miesięcy zajęło ludziom i komputerom rozpracowanie wszystkich danych. Pod koniec powiedzieli: "Tak, diagnozy starcia medycznych tytanów, postawione lata temu, były błędne i mamy lepsze widoki na przyszłość". Intel pracuje nad skróceniem czasu przetwarzania danych dla zindywidualizowanej medycyny z miesięcy i tygodni do godzin. Ma to być dostępne nie tylko w dużych systemach komputerowych, w czołowych szpitalach badawczych na całym świecie, ale ogólnodostępne, aby każdy pacjent i każda klinika mieli dostęp do całego sekwencjonowania genomu. Taka personalizacja opieki, od celów pacjenta aż po genetykę, będzie najistotniejszą zmianą w opiece zdrowotnej, której będziemy świadkami za naszego życia.
So these three pillars of personal health, care anywhere, care networking, care customization, are happening in pieces now, but this vision will completely fail if we don't step up as caregivers and as patients to take on new roles. It's what my friend Verna said: Wake up and take control of your health. Because at the end of the day these technologies are simply about people caring for other people and ourselves in some powerful new ways.
Te trzy filary indywidualnej opieki zdrowotnej: łatwy dostęp, sieć opieki, personalizacja opieki częściowo są już wdrażane. Jednak ta wizja się nie sprawdzi, jeżeli nie obejmiemy nowych ról jako opiekunowie i pacjenci. Moja przyjaciółka Verna powiedziała: Otrząśnij się i przejmij kontrolę nad swoim zdrowiem. Bo główny cel tych technologii to nowe, efektywne sposoby opieki nad innymi oraz samym sobą.
And it's in that spirit that I want to introduce you to one last friend, very quickly. Tracey Gamley stepped up to give me the impossible kidney that I was never supposed to have.
Właśnie w takim duchu chcę przedstawić wam moją ostatnią przyjaciółkę. Tracey Gamley oddała mi tę niemożliwą nerkę, której nigdy nie miałem mieć.
(Applause)
(Brawa)
So Tracey, just tell us a little bit quickly about what the donor experience was like with you.
Tracey, opowiedz jak to jest być dawcą.
Tracey Gamley: For me, it was really easy. I only had one night in the hospital. The surgery was done laparoscopically, so I have just five very small scars on my abdomen, and I had four weeks away from work and went back to doing everything I'd done before without any changes.
Tracey Gamley: Dla mnie było to naprawdę łatwe. Spędziłam tylko jedną noc w szpitalu. Przeprowadzono laparoskopię, więc mam tylko 5 niewielkich blizn na brzuchu, dostałam 4-tygodniowe zwolnienie z pracy i wróciłam do normalnego życia bez żadnych zmian.
ED: Well, I probably will never get a chance to say this to you in such a large audience ever again. So "thank you" feel likes a really trite word, but thank you from the bottom of my heart for saving my life.
ED: Nie będę miał pewnie już więcej okazji powiedzieć ci tego przed tak dużą publicznością. "Dziękuję" wydaje się banalnym słowem, ale dziękuję ci z całego serca za uratowanie mi życia.
(Applause)
(Brawa)
This TED stage and all of the TED stages are often about celebrating innovation and celebrating new technologies, and I've done that here today, and I've seen amazing things coming from TED speakers, I mean, my gosh, artificial kidneys, even printable kidneys, that are coming. But until such time that these amazing technologies are available to all of us, and even when they are, it's up to us to care for, and even save, one another. I hope you will go out and make personal health happen for yourselves and for everyone. Thanks so much.
Ta oraz inne sceny TED skupiają się częstona celebrowaniu innowacji oraz nowych technologii i ja to dzisiaj tutaj zrobiłem. Prelegenci mówili o niesamowitych rzeczach: sztucznych nerkach, nawet drukowanych, które mają się wkrótce pojawić. Jednak póki te niesamowite technologie nie będą dostępne dla wszystkich, a nawet gdy będą, to do nas należy opieka nad innymi, a nawet ratowanie im życia. Mam nadzieję, że zapewnicie indywidualną opiekę zdrowotną sobie i wszystkim. Bardzo dziękuję.
(Applause)
(Brawa)