Το 1997 σε ένα παιχνίδι ανάμεσα στη Γαλλία και τη Βραζιλία, ένας νεαρός Βραζιλιάνος παίκτης, ο Ρομπέρτο Κάρλος, ξεκίνησε να εκτελέσει ένα φάουλ από απόσταση 35 μέτρων. Μην έχοντας οπτική επαφή με την εστία, ο Κάρλος αποφάσισε να επιχειρήσει κάτι φαινομενικά αδύνατο. Το λάκτισμά του έστειλε την μπάλα δίπλα από τους παίκτες, αλλά λίγο πριν φύγει άουτ, άλλαξε πορεία προς τα αριστερά και κατέληξε στα δίχτυα. Σύμφωνα με τον 1ο νόμο του Νεύτωνα για την κίνηση, ένα κινούμενο αντικείμενο διατηρεί την κατεύθυνση και ταχύτητά του μέχρι να εφαρμοστεί σε αυτό μια δύναμη. Όταν ο Κάρλος κλώτσησε την μπάλα, της έδωσε κατεύθυνση και ταχύτητα, αλλά ποια δύναμη έκανε την μπάλα να αλλάξει κατεύθυνση και να σκοράρει ένα από τα πιο μεγαλοπρεπή γκολ στην ιστορία του ποδοσφαίρου; Το κόλπο ήταν στο φάλτσο. Ο Κάρλος κλώτσησε την μπάλα στο κάτω δεξί τμήμα της μπάλας, στέλνοντάς την ψηλά και δεξιά, αλλά επίσης περιστρεφόμενη γύρω από τον άξονά της. Η μπάλα ξεκίνησε την πτήση της σε μια φαινομενικά ευθεία πορεία, με τον αέρα να ρέει και από τις δύο πλευρές και να την επιβραδύνει. Από τη μία πλευρά, ο αέρας κινούνταν αντίθετα από την περιστροφή της μπάλας, προκαλώντας αύξηση της πίεσης, ενώ από την άλλη πλευρά, ο αέρας κινούνταν σύμφωνα με την φορά της περιστροφής, δημιουργώντας μια περιοχή χαμηλότερης πίεσης. Η διαφορά πίεσης έστριψε την μπάλα προς τη ζώνη της χαμηλότερης πίεσης. Αυτό ονομάζεται «φαινόμενο Μάγκνους». Αυτού του είδους το λάκτισμα που αναφέρεται και ως «εκτέλεση μπανάνα» επιχειρείται συχνά και είναι ένα από τα στοιχεία που κάνει όμορφο αυτό το άθλημα. Αλλά η καμπύλωση της πορείας της μπάλας με την απαιτούμενη ακρίβεια για να ελιχθεί μετά το τείχος και να καταλήξει στο τέρμα είναι δύσκολη. Αν πάει πολύ ψηλά, θα φύγει πάνω από την εστία. Αν πάει πολύ χαμηλά, θα χτυπήσει στο έδαφος πριν αλλάξει πορεία. Αν πάει πολύ πλάγια, δεν θα φτάσει ποτέ στο τέρμα. Αν δεν πάει αρκετά πλάγια, θα σταματήσει στο τείχος. Αν δεν πάει πολύ δυνατά, θα αλλάξει πορεία πολύ νωρίς ή καθόλου. Αν πάει πολύ δυνατά, θα αλλάξει πορεία πολύ αργά. Η ίδια Φυσική κάνει δυνατό το σκοράρισμα ενός άλλου φαινομενικά αδύνατου γκολ, του γκολ απευθείας από κόρνερ. Το φαινόμενο Μάγκνους περιγράφηκε για πρώτη φορά από τον Ισαάκ Νεύτωνα, που το παρατήρησε παίζοντας τένις το 1670. Εφαρμόζεται επίσης στο γκολφ, το φρίσμπι και το μπέιζμπολ. Σε κάθε περίπτωση συμβαίνει το ίδιο πράγμα. Το σπιν της μπάλας δημιουργεί μια διαφορά πίεσης στη ροή του περιβάλλοντα αέρα, που την καμπυλώνει προς την κατεύθυνση της περιστροφής. Ορίστε και μια ερώτηση. Μπορείτε, θεωρητικά, να κλωτσήσετε μια μπάλα αρκετά δυνατά, ώστε να επιστρέψει πίσω σε σας σαν μπούμερανγκ; Δυστυχώς όχι. Ακόμα κι αν η μπάλα δεν διαλυθεί από το χτύπημα, ή χτυπήσει σε εμπόδια, καθώς ο αέρας την επιβραδύνει, η γωνία εκτροπής θα αυξανόταν, κάνοντάς την να κινηθεί σπειροειδώς σε όλο και μικρότερους κύκλους, μέχρι τελικά να σταματήσει. Αλλά για να καταφέρετε αυτήν τη σπειροειδή κίνηση, θα πρέπει να κλωτσήσετε την μπάλα με περισσότερη από 15πλάσια ταχύτητα από όσο την κλώτσησε ο Κάρλος στο αθάνατο σουτ του. Καλή τύχη μ' αυτό!
In 1997, in a game between France and Brazil, a young Brazilian player named Roberto Carlos set up for a 35 meter free kick. With no direct line to the goal, Carlos decided to attempt the seemingly impossible. His kick sent the ball flying wide of the players, but just before going out of bounds, it hooked to the left and soared into the goal. According to Newton's first law of motion, an object will move in the same direction and velocity until a force is applied on it. When Carlos kicked the ball, he gave it direction and velocity, but what force made the ball swerve and score one of the most magnificent goals in the history of the sport? The trick was in the spin. Carlos placed his kick at the lower right corner of the ball, sending it high and to the right, but also rotating around its axis. The ball started its flight in an apparently direct route, with air flowing on both sides and slowing it down. On one side, the air moved in the opposite direction to the ball's spin, causing increased pressure, while on the other side, the air moved in the same direction as the spin, creating an area of lower pressure. That difference made the ball curve towards the lower pressure zone. This phenomenon is called the Magnus effect. This type of kick, often referred to as a banana kick, is attempted regularly, and it is one of the elements that makes the beautiful game beautiful. But curving the ball with the precision needed to both bend around the wall and back into the goal is difficult. Too high and it soars over the goal. Too low and it hits the ground before curving. Too wide and it never reaches the goal. Not wide enough and the defenders intercept it. Too slow and it hooks too early, or not at all. Too fast and it hooks too late. The same physics make it possible to score another apparently impossible goal, an unassisted corner kick. The Magnus effect was first documented by Sir Isaac Newton after he noticed it while playing a game of tennis back in 1670. It also applies to golf balls, frisbees and baseballs. In every case, the same thing happens. The ball's spin creates a pressure differential in the surrounding air flow that curves it in the direction of the spin. And here's a question. Could you theoretically kick a ball hard enough to make it boomerang all the way around back to you? Sadly, no. Even if the ball didn't disintegrate on impact, or hit any obstacles, as the air slowed it, the angle of its deflection would increase, causing it to spiral into smaller and smaller circles until finally stopping. And just to get that spiral, you'd have to make the ball spin over 15 times faster than Carlos's immortal kick. So good luck with that.