You're standing at the ready inside the goal when suddenly, you feel an intense itch on the back of your head. We've all experienced the annoyance of an inconvenient itch, but have you ever pondered why we itch in the first place? The average person experiences dozens of individual itches each day. They can be triggered by all sorts of things, including allergic reactions, dryness, and even some diseases. And then there are the mysterious ones that pop up for no reason at all, or just from talking about itching. You're scratching your head right now, aren't you? Anyhow, let's take one of the most common sources: bug bites. When a mosquito bites you, it releases a compound into your body called an anticoagulant that prevents your blood from clotting. That compound, which we're mildly allergic to, triggers the release of histamine, a chemical that makes our capillaries swell. This enables increased blood flow, which helpfully accelerates the body's immune response to this perceived threat. That explains the swelling, and it's the same reason pollen can make your eyes puff up. Histamine also activates the nerves involved in itching, which is why bug bites make you scratch. But the itchy sensation itself isn't yet fully understood. In fact, much of what we do know comes from studying the mechanics of itching in mice. Researchers have discovered that itch signals in their skin are transmitted via a subclass of the nerves that are associated with pain. These dedicated nerves produce a molecule called natriuretic polypetide B, which triggers a signal that's carried up the spinal cord to the brain, where it creates the feeling of an itch. When we scratch, the action of our fingernails on the skin causes a low level pain signal that overrides the itching sensation. It's almost like a distraction, which creates the sensation of relief. But is there actually an evolutionary purpose to the itch, or is it simply there to annoy us? The leading theory is that our skin has evolved to be acutely aware of touch so that we're equipped to deal with risks from the outside world. Think about it. Our automatic scratching response would dislodge anything harmful that's potentially lurking on our skin, like a harmful sting, a biting insect, or the tendrils of a poisonous plant. This might explain why we don't feel itching inside our bodies, like in our intestines, which is safe from these external threats, though imagine how maddening that would be. In some people, glitches in the pathways responsible for all of this can cause excessive itching that can actually harm their health. One extreme example is a psychological condition called delusory parasitosis where people believe their bodies are infested with mites or fleas scurrying over and under their skin, making them itch incessantly. Another phenomenon called phantom itching can occur in patients who've had amputations. Because this injury has so severely damaged the nervous system, it confuses the body's normal nerve signaling and creates sensations in limbs that are no longer there. Doctors are now finding ways to treat these itching anomalies. In amputees, mirrors are used to reflect the remaining limb, which the patient scratches. That creates an illusion that tricks the brain into thinking the imaginary itch has been satisfied. Oddly enough, that actually works. Researchers are also searching for the genes involved in itching and developing treatments to try and block the pathway of an itch in extreme cases. If having an unscratchable itch feels like your own personal hell, Dante agreed. The Italian poet wrote about a section of hell where people were punished by being left in pits to itch for all eternity.
Je duke qëndruar gati në mes të portës kur papritmas, ndjen një kruajtje të ashpër në kokë. Të gjithë ne kemi përjetuar bezdinë e kruajtjeve, por a keni menduar ndonjëherë se pse kruhemi? Njeriu mesatar përjeton dhjetëra kruajtje individuale çdo ditë. Ato mund të shkaktohen nga lloj-lloj gjëra, duke përfshirë reaksionet alergjike, thatësia, dhe madje nga disa sëmundje. Pastaj ka edhe arsye misterioze të cilat shkaktohen pa arsye, ose vetëm duke folur rreth kruajtjes. Tani je duke e kruajtur kokën, apo jo? Sidoqoftë, le të flasim për një nga arsyet kryesore: kafshimet e insekteve. Kur një mushkonjë të kafshon, lëshon një komponim në trup i cili quhet antikoagulant i cili ndalon gjakun të trashet. Ky komponim, prej të cilit jemi pak alergjik, shkakton lëshimin e histaminës, një substancë që i bën kapilarët tonë të fryhen. Kjo mundëson rrjedhje të shtuar të gjakut, e cila ndihmon në shpejtimin e reagimit nga sistemi imunitar ndaj këtij rreziku të paramenduar. Kjo shpjegon fryerjen, dhe është e njejta arsye se pse poleni i bën sytë të fryhen. Histamina gjithashtu aktivizon nervat e përfshirë në kruajtje, prandaj kafshimet e insekteve të bëjnë të kruhesh. Por vetë ndjenja e kruajtjes nuk është kuptuar ende plotësisht. Në fakt, shumica e asaj çka dimë vjen nga studimi i mekanikës së kruajtjes në minj. Studiuesit kanë zbuluar se sinjalet e kruajtjes në lëkurën e tyre transmetohen përmes një nëndege të nervave të lidhura me dhimbjen. Këto nerva të veçanta prodhojnë molekulën e quajtur polipeptid natriuretik B, e cila shkakton një sinjal i cili bartet përmes palcës kurrizore në tru, ku krijon ndjesinë e kruajtjes. Kur kruhemi, veprimi i thonjve në lëkurë shkakton një sinjal të vogël të dhimbjes i cili shtyp ndjesinë e kruajtjes. Është disi si shpërqëndrim, i cili krijon ndjenjën e çlirimit. Por a ka në fakt ndonjë qëllim evolucionar në kruajtje, apo ndoshta ekziston vetëm për të na bezdisur? Teoria që kryeson është se lëkura jonë ka evoluar për të qenë të vetëdijshëm ndaj prekjes për të qenë të përgaditur të përballemi me rreziqet e botës së jashtme. Mendojeni njëherë. Përgjigjja jonë automatike ndaj kruajtjes do të hiqte gjëra të dëmshme të cilat janë potencialisht në lëkurë, si ndonjë pickim të dëmshëm, një kafshim insekti, ose dredha të bimëve helmuese. Kjo mund të shpjegojë se pse nuk ndjejmë kruajtje brenda trupit, si për shembull në zorrë, të cilat janë të sigurta nga këto rreziqe të jashtme, ndonëse mendojeni se sa acaruse do të ishte. Tek disa persona, problemet në rrugët përgjegjëse për kruajtje mund të shkaktojnë kruajtje të tepërt e cila mund të jetë e dëmshme për shëndet. Një shembull ekstrem është një gjendje psikologjike e quajtur parazitozë mashtruese, ku njerëzit besojnë se në trupat e tyre jetojnë morra ose pleshta duke rrëmuar mbi dhe nën lëkurë, duke i bërë ata të kruhen pa nevojë. Një fenomen tjetër i quajtur kruajtja fantazmë mund të ndodhë në pacientë të cilët kanë amputuar ndonjë pjesë të trupit. Për shkak se këto lëndime dëmtojnë seriozisht sistemin nervor, huton sinjalizimin normal nervor trupor dhe krijon ndjesi në gjymtyrët tê cilat nuk i ka. Doktorët tani po gjejnë mënyra për ti trajtuar këto anomali të kruajtjes. Në të amputuar, pasqyrat përdoren për të reflektuar gjymtyrën e humbur, të cilën pacienti e kruan. Kjo krijon një iluzion i cili mashtron trurin duke menduar se kruajtja imagjinare është larguar. Çuditërisht, kjo në fakt funksionon. Studiuesit gjithashtu po kërkojnë për gjenet të përfshira në kruajtje dhe po zhvillojnë trajtime duke provuar për ta bllokuar rrugën e kruajtjes në raste ekstreme. Nëse të pasurit e një kruajtjeje të pakruajtshme jep ndjenjën e ferrit, Danteja do të pajtohej. Poeti italian shkroi për një pjesë të ferrit ku njerëzit ndëshkoheshin duke u lënë në gropa ku kruheshin përjetësisht.