You're standing at the ready inside the goal when suddenly, you feel an intense itch on the back of your head. We've all experienced the annoyance of an inconvenient itch, but have you ever pondered why we itch in the first place? The average person experiences dozens of individual itches each day. They can be triggered by all sorts of things, including allergic reactions, dryness, and even some diseases. And then there are the mysterious ones that pop up for no reason at all, or just from talking about itching. You're scratching your head right now, aren't you? Anyhow, let's take one of the most common sources: bug bites. When a mosquito bites you, it releases a compound into your body called an anticoagulant that prevents your blood from clotting. That compound, which we're mildly allergic to, triggers the release of histamine, a chemical that makes our capillaries swell. This enables increased blood flow, which helpfully accelerates the body's immune response to this perceived threat. That explains the swelling, and it's the same reason pollen can make your eyes puff up. Histamine also activates the nerves involved in itching, which is why bug bites make you scratch. But the itchy sensation itself isn't yet fully understood. In fact, much of what we do know comes from studying the mechanics of itching in mice. Researchers have discovered that itch signals in their skin are transmitted via a subclass of the nerves that are associated with pain. These dedicated nerves produce a molecule called natriuretic polypetide B, which triggers a signal that's carried up the spinal cord to the brain, where it creates the feeling of an itch. When we scratch, the action of our fingernails on the skin causes a low level pain signal that overrides the itching sensation. It's almost like a distraction, which creates the sensation of relief. But is there actually an evolutionary purpose to the itch, or is it simply there to annoy us? The leading theory is that our skin has evolved to be acutely aware of touch so that we're equipped to deal with risks from the outside world. Think about it. Our automatic scratching response would dislodge anything harmful that's potentially lurking on our skin, like a harmful sting, a biting insect, or the tendrils of a poisonous plant. This might explain why we don't feel itching inside our bodies, like in our intestines, which is safe from these external threats, though imagine how maddening that would be. In some people, glitches in the pathways responsible for all of this can cause excessive itching that can actually harm their health. One extreme example is a psychological condition called delusory parasitosis where people believe their bodies are infested with mites or fleas scurrying over and under their skin, making them itch incessantly. Another phenomenon called phantom itching can occur in patients who've had amputations. Because this injury has so severely damaged the nervous system, it confuses the body's normal nerve signaling and creates sensations in limbs that are no longer there. Doctors are now finding ways to treat these itching anomalies. In amputees, mirrors are used to reflect the remaining limb, which the patient scratches. That creates an illusion that tricks the brain into thinking the imaginary itch has been satisfied. Oddly enough, that actually works. Researchers are also searching for the genes involved in itching and developing treatments to try and block the pathway of an itch in extreme cases. If having an unscratchable itch feels like your own personal hell, Dante agreed. The Italian poet wrote about a section of hell where people were punished by being left in pits to itch for all eternity.
Stai pregătit pe linia porții și deodată simți o mâncărime intensă la ceafă. Cu toții am trăit frustrarea unei mâncărimi supărătoare, dar te-ai gândit vreodată de ce avem mâncărimi? O persoană are zeci de mâncărimi diferite în fiecare zi. Pot fi declanșate de tot felul de lucruri, incluzând reacții alergice, piele uscată și chiar câteva boli. Apoi sunt cele misterioase care apar de nicăieri, sau doar vorbind despre mâncărimi. Te scarpini în cap chiar acum, nu-i așa? Să luăm una din cele mai comune cauze: mușcăturile de insecte. Când te mușcă un țânțar, eliberează un compus în corpul tău numit anticoagulant, ce previne sângele să se coaguleze. Compusul, la care suntem puțin alergici, declanșează eliberarea histaminei, o substanță chimică ce face glandele capilare să se umfle. Asta sporește fluxul sângelui ceea ce accelerează răspunsul sistemului imunitar către presupusa amenințare. Asta explică umflătura, și e același motiv pentru care polenul îți poate face ochii să se umfle. Histamina activează și nervii implicați în mâncărimi, de aceea mușcăturile de insecte declanșează scărpinatul. Dar senzația de mâncărime nu e înțeleasă în totalitate. De fapt, cam tot ceea ce știm vine din studiul pe mâncărimi la șoareci. Cercetătorii au descoperit că semnalele de mâncărime din piele sunt transmise printr-o sub-clasă de nervi asociați cu durerea. Acești nervi produc o moleculă numită peptidul natriuretic B care declanșează un semnal transmis pe măduva spinării până la creier unde creează senzația de mâncărime. Când ne scărpinăm, acțiunea unghiilor pe piele produce un semnal slab de durere care înlocuiește senzația de mâncărime. E ca o diversiune ce dă senzația de ușurare. Dar există vreun scop evoluționist pentru mâncărime, sau e aici doar să ne enerveze? Teoria de bază e că pielea a evoluat să fie foarte sensibilă la atingere ca noi să fim echipați pentru a face față riscurilor din exterior. Gândește-te: răspunsul automat de scărpinare ar desprinde orice amenințare care se perindă pe pielea noastră, precum o înțepătură, o insectă, sau ramurile unei plante otrăvitoare. Asta ar explica de ce nu simțim mâncărimi în interiorul corpului, precum în intestin, care e ferit de amenințările din exterior, deși imaginează-ți cât de îngrozitor ar fi. Pentru unii oameni, erori în sistemul responsabil de asta pot cauza mâncărimi excesive care le dăunează sănătății. Un exemplu extrem e o condiție psihologică numită parazitoză iluzorie, în care oamenii cred că corpul le este infestat de paraziți ce mișună pe piele și sub piele, făcându-i să aibă mâncărimi încontinuu. Un alt fenomen numit mâncărime fantomă poate surveni la pacienții cu amputații. Dat fiind că trauma le-a deteriorat sever sistemul nervos, semnalul normal al nervilor e derutat și creează senzații în membre care nu mai sunt acolo. Doctorii găsesc acum modalități de tratare a acestor anomalii. La cei cu amputații sunt folosite oglinzi pentru a reflecta membrul rămas, pe care pacientul îl scarpină. Asta creează o iluzie care păcălește creierul să creadă că mâncărimea imaginară a fost satisfăcută. Destul de ciudat, dar chiar funcționează. Cercetătorii caută și genele responsabile pentru mâncărimi și dezvoltă tratamente pentru a bloca căile unei mâncărimi în cazuri extreme. Dacă te simți ca în iad când ai o mâncărime pe care nu o poți scărpina, Dante e de acord. Poetul italian a scris despre o secțiune a iadului unde oamenii erau pedepsiți fiind lăsați să aibă mâncărimi pentru eternitate.