You're standing at the ready inside the goal when suddenly, you feel an intense itch on the back of your head. We've all experienced the annoyance of an inconvenient itch, but have you ever pondered why we itch in the first place? The average person experiences dozens of individual itches each day. They can be triggered by all sorts of things, including allergic reactions, dryness, and even some diseases. And then there are the mysterious ones that pop up for no reason at all, or just from talking about itching. You're scratching your head right now, aren't you? Anyhow, let's take one of the most common sources: bug bites. When a mosquito bites you, it releases a compound into your body called an anticoagulant that prevents your blood from clotting. That compound, which we're mildly allergic to, triggers the release of histamine, a chemical that makes our capillaries swell. This enables increased blood flow, which helpfully accelerates the body's immune response to this perceived threat. That explains the swelling, and it's the same reason pollen can make your eyes puff up. Histamine also activates the nerves involved in itching, which is why bug bites make you scratch. But the itchy sensation itself isn't yet fully understood. In fact, much of what we do know comes from studying the mechanics of itching in mice. Researchers have discovered that itch signals in their skin are transmitted via a subclass of the nerves that are associated with pain. These dedicated nerves produce a molecule called natriuretic polypetide B, which triggers a signal that's carried up the spinal cord to the brain, where it creates the feeling of an itch. When we scratch, the action of our fingernails on the skin causes a low level pain signal that overrides the itching sensation. It's almost like a distraction, which creates the sensation of relief. But is there actually an evolutionary purpose to the itch, or is it simply there to annoy us? The leading theory is that our skin has evolved to be acutely aware of touch so that we're equipped to deal with risks from the outside world. Think about it. Our automatic scratching response would dislodge anything harmful that's potentially lurking on our skin, like a harmful sting, a biting insect, or the tendrils of a poisonous plant. This might explain why we don't feel itching inside our bodies, like in our intestines, which is safe from these external threats, though imagine how maddening that would be. In some people, glitches in the pathways responsible for all of this can cause excessive itching that can actually harm their health. One extreme example is a psychological condition called delusory parasitosis where people believe their bodies are infested with mites or fleas scurrying over and under their skin, making them itch incessantly. Another phenomenon called phantom itching can occur in patients who've had amputations. Because this injury has so severely damaged the nervous system, it confuses the body's normal nerve signaling and creates sensations in limbs that are no longer there. Doctors are now finding ways to treat these itching anomalies. In amputees, mirrors are used to reflect the remaining limb, which the patient scratches. That creates an illusion that tricks the brain into thinking the imaginary itch has been satisfied. Oddly enough, that actually works. Researchers are also searching for the genes involved in itching and developing treatments to try and block the pathway of an itch in extreme cases. If having an unscratchable itch feels like your own personal hell, Dante agreed. The Italian poet wrote about a section of hell where people were punished by being left in pits to itch for all eternity.
אתם עומדים מוכנים בשער כשפתאום, אתם מרגישים גרוד עז בראשכם. כולנו חווינו את הטרדה של גרוד לא נוח, אבל האם אי פעם תהיתם למה אנחנו מתגרדים? האדם הממוצע חווה עשרות גרודים ביום. הם יכולים להגרם מכל מhני סיבות. כולל תגובות אלרגיות, יובש, ואפילו כמה מחלות. ויש גם גרודים מסתוריים המופיעים בלי סיבה בכלל, או פשוט מדיבור על גרוד. אתם מגרדים את הראש שלכם עכשיו, נכון? בכל אופן, בואו ניקח את אחד המקורות הנפוצים: עקיצות חרקים. כשיתוש עוקץ אתכם, הוא משחרר לגופכם חומרים שנקראים נוגדי קרישה, שמונעים מדמכם להקרש. החומר הזה, שאליו אנחנו מעט אלרגיים, מפעיל שחרור של היסטמין, כימיקל שגורם לנימים שלנו להתרחב, זה מאפשר זרימת דם מוגברת, שעוזרת להאיץ את תגובת החיסון של הגוף לאיום הנתפש הזה. זה מסביר את ההתנפחות, ומאותה סיבה אבקנים יכולים לגרום לעיניים שלכם להתנפח. היסטמינים גם מפעילים את העצבים שמעורבים בגרוד, ולכן עקיצות יתושים גורמות לכם להתגרד. אבל תחושת הגרוד עצמה לא מובנת לגמרי. למעשה, הרבה ממה שאנחנו יודעים מגיע מחקר המנגנונים של גרוד בעכברים. מדענים גילו שאותות הגרוד בעור מועברים דרך תת קבוצה של עצבים שמשוייכים לכאב. העצבים האלה מייצרים מולקולות שנקראות נטריורטיק פוליפפטיד B, שמפעיל אות שנישא במעלה עמוד השדרה למוח, שם הוא יוצר תחושה של גרוד. כשאנחנו מתגרדים, פעולת הציפורניים שלנו על העור גורמת לרמה נמוכה של אות כאב שמתגברת על תחושת הגרוד. זה כמעט כמו הסחה, שיוצרת תחושת הקלה. אבל האם יש מטרה אבולוציונית לגרוד, או שהוא סתם מטרד עבורנו? התיאוריה המובילה היא שהעור שלנו התפתח להיות רגיש מאוד למגע, כך שנוכל להתמודד עם סיכונים מהעולם החיצון. חשבו על זה. תגובת הגרוד האוטומטית שלנו תסיר כל דבר מזיק שיכול להיות על העור שלנו, כמו עקיצות מזיקות, חרק עוקץ, או קנוקנות של צמחים רעילים. זה אולי מסביר למה אנחנו לא מרגישים גרוד בתוך הגוף, כמו במעיים שלנו, שמוגנים מאיומים חיצוניים אלה, למרות שדמיינו כמה מטריף זה יהיה. אצל כמה אנשים, טעויות במסלולים העצביים האחראיים לכל זה יכולים לגרום לגרוד יתר שיכול למעשה לפגוע בבריאותם. דוגמה קיצונית אחת היא המצב הפסיכולוגי שנקרא פרסיטוזיס מדומה, בו אנשים מאמינים שהגוף שלהם מלא בכנימות ופרעושים, שנעים בכל מקום על ומתחת לעור שלהם, מה שגורם להם להתגרד יותר ויותר. תופעה נוספת נקראת גרוד פנטום יכולה להתרחש בחולים שעברו קטיעות. בגלל שהפציעה הזו פגעה כל כך במערכת העצבים שלהם, זה מבלבל את אותות העצבים הנורמליים בגוף ויוצר תחושה בגפיים שכבר לא נמצאות שם. רופאים מגלים עכשיו דרכים לטפל באנומליות המגרדות האלו. בקטועי גפיים, מראות נמצאות בשימוש כדי לשקף את הגפיים הנותרים, שהחולה מגרד. זה יוצר אשליה שמשטה במוח לחשוב שהגרוד המדומה גורד. למרבה הפלא, זה למעשה עובד. חוקרים מחפשים גם את הגנים שאחראים על גרוד, ומפתחים טיפולים המנסים ולחסום את המסלול העצבי של הגרוד במקרים קיצוניים. אם יש לכם גרוד שאי אפשר להגיע אליו מרגיש כמו גהינום אישי, דנטה מסכים. המשורר האיטלקי כתב על אזור בגהינום בו אנשים נענשו בכך שנותרו בבור וחשו גרוד לנצח.