Αυτή είναι η ιστορία τριών πλαστικών μπουκαλιών, άδειων και πεταμένων. Τα ταξίδια τους θα αποκλίνουν, με αποτελέσματα που επηρεάζουν τίποτα λιγότερο από την τύχη του πλανήτη μας. Αλλά δεν ήταν πάντα έτσι. Για να καταλάβουμε πού καταλήγουν αυτά τα μπουκάλια, πρέπει πρώτα να εξερευνήσουμε την προέλευσή τους.
This is the story of three plastic bottles, empty and discarded. Their journeys are about to diverge with outcomes that impact nothing less than the fate of the planet. But they weren't always this way. To understand where these bottles end up, we must first explore their origins.
Οι ήρωες της ιστορίας μας δημιουργήθηκαν σε αυτό το διυλιστήριο πετρελαίου. Το πλαστικό στο σώμα τους σχηματίστηκε από τη χημική ένωση πετρελαίου και μορίων αερίου για την παρασκευή μονομερούς. Έπειτα, αυτά τα μονομερή ενώθηκαν σε μεγάλες αλυσίδες πολυμερών για να φτιάξουν πλαστικό σε μορφή εκατομμυρίων σβόλων. Αυτά έλιωσαν σε εργοστάσια παραγωγής και μετασχηματίστηκαν σε καλούπια για να φτιάξουν το ανθεκτικό υλικό που συνθέτει τα σώματα των τριών τρίδυμων. Τα μηχανήματα γέμισαν τα μπουκάλια με γλυκό αφρώδες υγρό και τότε τυλίχθηκαν, απεστάλησαν, αγοράστηκαν, ανοίχθηκαν, καταναλώθηκαν, και άδοξα πετάχθηκαν. Και τώρα, κείτονται εδώ, ισορροπώντας στην άκρη του αγνώστου.
The heroes of our story were conceived in this oil refinery. The plastic in their bodies was formed by chemically bonding oil and gas molecules together to make monomers. In turn, these monomers were bonded into long polymer chains to make plastic in the form of millions of pellets. Those were melted at manufacturing plants and reformed in molds to create the resilient material that makes up the triplets' bodies. Machines filled the bottles with sweet bubbily liquid and they were then wrapped, shipped, bought, opened, consumed and unceremoniously discarded. And now here they lie, poised at the edge of the unknown.
Το μπουκάλι νούμερο ένα, όπως δισεκατομμύρια τόνοι από τα πλαστικά αδέρφια του, καταλήγει στη χωματερή. Αυτός ο τεράστιος σκουπιδότοπος μεγαλώνει κάθε μέρα, καθώς περισσότερα σκουπίδια έρχονται και συνεχίζουν να καταλαμβάνουν χώρο. Καθώς τα πλαστικά κάθονται εκεί και συμπιέζονται ανάμεσα σε στρώματα από άλλα σκουπίδια, βρόχινο νερό τρέχει μέσα από τα σκουπίδια και απορροφάει τις υδατοδιαλυτές ενώσεις που αυτά περιέχουν, και μερικές από αυτές είναι άκρως τοξικές. Όλα μαζί, δημιουργούν μια επιβλαβή σούπα που ονομάζεται διασταλάζον υγρό, το οποίο μπορεί να εισχωρήσει στα υπόγεια ύδατα, στο έδαφος και τα ρέματα, δηλητηριάζοντας οικοσυστήματα και βλάπτοντας την άγρια ζωή. Μπορεί το πρώτο μπουκάλι να χρειαστεί μέχρι και 1.000 αγωνιώδη χρόνια για να αποσυντεθεί.
Bottle one, like hundreds of millions of tons of his plastic brethren, ends up in a landfill. This huge dump expands each day as more trash comes in and continues to take up space. As plastics sit there being compressed amongst layers of other junk, rainwater flows through the waste and absorbs the water-soluble compounds it contains, and some of those are highly toxic. Together, they create a harmful stew called leachate, which can move into groundwater, soil and streams, poisoning ecosystems and harming wildlife. It can take bottle one an agonizing 1,000 years to decompose.
Το ταξίδι του δεύτερου μπουκαλιού είναι πιο περίεργο αλλά δυστυχώς, όχι πιο χαρούμενο. Επιπλέει σε ένα ρυάκι το οποίο φτάνει σε ένα ρέμα, ένα ρέμα που ρέει σε ένα ποτάμι, και ένα ποτάμι το οποίο φτάνει στον ωκεανό. Μετά από μήνες χαμένο στη θάλασσα, έλκεται αργά προς μια τεράστια δίνη, όπου μαζεύονται τα σκουπίδια, ένα μέρος γνωστό ως η Μεγάλη Σκουπιδόμαζα του Ειρηνικού. Εδώ τα ρεύματα του ωκεανού έχουν παγιδέψει εκατομμύρια κομμάτια από πλαστικά σκουπίδια. Αυτή είναι μία από τις πέντε δίνες γεμάτες πλαστικό στις θάλασσες του κόσμου. Μέρη όπου οι ρύποι μεταμορφώνουν το νερό σε μια σκοτεινή πλαστική σούπα. Κάποια ζώα όπως οι γλάροι, μπλέκονται στην ακαταστασία. Αυτοί, και άλλοι, μπερδεύουν τα χρωματιστά πλαστικά κομμάτια με φαγητό. Το πλαστικό τους κάνει να νιώθουν χορτασμένοι όταν δεν είναι, πεθαίνουν από την πείνα και περνάνε τις τοξίνες από το πλαστικό στην τροφική αλυσίδα. Για παράδειγμα, πλαστικό τρώγεται από ένα λυχναρόψαρο, το λυχναρόψαρο τρώγεται από ένα καλαμάρι, το καλαμάρι τρώγεται από τον τόνο, και τον τόνο τον τρώμε εμείς. Και τα περισσότερα πλαστικά δε βιοδιασπώνται, που σημαίνει ότι προορίζονται να διασπαστούν σε όλο και μικρότερα κομμάτια, που ονομάζονται μικροπλαστικά, τα οποία μπορούν να τριγυρίζουν στη θάλασσα αιώνια.
Bottle two's journey is stranger but, unfortunately, no happier. He floats on a trickle that reaches a stream, a stream that flows into a river, and a river that reaches the ocean. After months lost at sea, he's slowly drawn into a massive vortex, where trash accumulates, a place known as the Great Pacific Garbage Patch. Here the ocean's currents have trapped millions of pieces of plastic debris. This is one of five plastic-filled gyres in the world's seas. Places where the pollutants turn the water into a cloudy plastic soup. Some animals, like seabirds, get entangled in the mess. They, and others, mistake the brightly colored plastic bits for food. Plastic makes them feel full when they're not, so they starve to death and pass the toxins from the plastic up the food chain. For example, it's eaten by lanternfish, the lanternfish are eaten by squid, the squid are eaten by tuna, and the tuna are eaten by us. And most plastics don't biodegrade, which means they're destined to break down into smaller and smaller pieces called micro plastics, which might rotate in the sea eternally.
Αλλά το τρίτο μπoυκάλι γλιτώνει το σκληρό καθαρτήριο των αδερφών του. Ένα φορτηγό το φέρνει σε ένα εργοστάσιο, όπου αυτό και η παρέα του συμπιέζονται σε ένα κομμάτι. Εντάξει, κι αυτό ακούγεται αρκετά άσχημο, αλλά περιμένετε λίγο. Γίνεται καλύτερο. Τα κομμάτια τεμαχίζονται σε μικροσκοπικά κομματάκια, τα οποία πλένονται και τήκονται, για να γίνουν πρώτη ύλη που μπορεί να επαναχρησιμοποιηθεί. Ως δια μαγείας, το τρίτο μπουκάλι είναι έτοιμο να αναγεννηθεί ως κάτι εντελώς καινούριο.
But bottle three is spared the cruel purgatories of his brothers. A truck brings him to a plant where he and his companions are squeezed flat and compressed into a block. Okay, this sounds pretty bad, too, but hang in there. It gets better. The blocks are shredded into tiny pieces, which are washed and melted, so they become the raw materials that can be used again. As if by magic, bottle three is now ready to be reborn
Για αυτό το κομμάτι πλαστικό, με την τόσο ταπεινή προέλευση, ξαφνικά μόνο ο ουρανός είναι το όριο.
as something completely new. For this bit of plastic with such humble origins,