In 1996, 56 volunteers took part in a study to test a new painkiller called Trivaricaine. On each subject, one index finger was covered in the new painkiller while the other remained untouched. Then, both were squeezed in painful clamps. The subjects reported that the treated finger hurt less than the untreated one. This shouldn't be surprising, except Trivaricaine wasn't actually a painkiller, just a fake concotion with no pain-easing properties at all. What made the students so sure this dummy drug had worked? The answer lies in the placebo effect, an unexplained phenomenon wherein drugs, treatments, and therapies that aren't supposed to have an effect, and are often fake, miraculously make people feel better. Doctors have used the term placebo since the 1700s when they realized the power of fake drugs to improve people's symptoms. These were administered when proper drugs weren't available, or if someone imagined they were ill. In fact, the word placebo means "I shall please" in Latin, hinting at a history of placating troubled patients. Placebos had to mimic the real treatments in order to be convincing, so they took the form of sugar pills, water-filled injections, and even sham surgeries. Soon, doctors realized that duping people in this way had another use: in clinical trials. By the 1950s, researchers were using placebos as a standard tool to test new treatments. To evaluate a new drug, for instance, half the patients in a trial might receive the real pill. The other half would get a placebo that looked the same. Since patients wouldn't know whether they'd received the real thing or a dud, the results wouldn't be biased, researchers believed. Then, if the new drug showed a significant benefit compared to the placebo, it was proved effective. Nowadays, it's less common to use placebos this way because of ethical concerns. If it's possible to compare a new drug against an older version, or another existing drug, that's preferable to simply giving someone no treatment at all, especially if they have a serious ailment. In these cases, placebos are often used as a control to fine-tune the trial so that the effects of the new versus the old or alternative drug can be precisely compared. But of course, we know the placebos exert their own influence, too. Thanks to the placebo effect, patients have experienced relief from a range of ailments, including heart problems, asthma, and severe pain, even though all they'd received was a fake drug or sham surgery. We're still trying to understand how. Some believe that instead of being real, the placebo effect is merely confused with other factors, like patients trying to please doctors by falsely reporting improvements. On the other hand, researchers think that if a person believes a fake treatment is real, their expectations of recovery actually do trigger physiological factors that improve their symptoms. Placebos seem to be capable of causing measurable change in blood pressure, heart rate, and the release of pain-reducing chemicals, like endorphins. That explains why subjects in pain studies often say placebos ease their discomfort. Placebos may even reduce levels of stress hormones, like adrenaline, which can slow the harmful effects of an ailment. So shouldn't we celebrate the placebo's bizarre benefits? Not necessarily. If somebody believes a fake treatment has cured them, they may miss out on drugs or therapies that are proven to work. Plus, the positive effects may fade over time, and often do. Placebos also cloud clinical results, making scientists even more motivated to discover how they wield such power over us. Despite everything we know about the human body, there are still some strange and enduring mysteries, like the placebo effect. So what other undiscovered marvels might we contain? It's easy to investigate the world around us and forget that one of its most fascinating subjects lies right behind our eyes.
În 1996, 56 de voluntari au participat într-un studiu pentru testarea unui nou analgezic numit Trivaricaine. Fiecărui participant i s-a acoperit un deget arătător cu acest analgezic, dar nu și celălalt. Apoi, ambele degete au fost strânse cu un clește. Participanții au spus că degetul tratat durea mai puțin decât cel netratat. Nu ar trebui să fie surprinzător, doar că Trivaricaine nu era un analgezic, ci doar o cremă fără proprietăți analgezice. Ce i-a făcut pe participanți să creadă că acest medicament a funcționat? Răspunsul e efectul placebo, un fenomen neexplicat, în care medicamentele, tratamentele și terapiile ce n-ar trebui să aibă efect și sunt adesea false, în mod miraculos, îi fac oamenii să se simtă mai bine. Medicii folosesc termenul placebo din anii 1700, când au descoperit puterea pastilelor false în ameliorarea simptomelor. Acestea erau administrate când nu se găseau medicamentele potrivite sau dacă pacientul își imagina că e bolnav. Cuvântul placebo înseamnă „voi face pe plac” în latină, făcând referire la istoria pacienților cu tulburări. Pentru a fi convingător, placebo trebuia să imite tratamentul real, așa că a ajuns să ia forma pastilelor de zahăr, a injecțiilor cu apă, și chiar a operațiilor false. Curând, doctorii au realizat că acest efect mai are o utilitate: în studiile clinice. Până în 1950, cercetătorii foloseau un placebo pentru testarea noilor tratamente. Pentru evaluarea unui nou medicament, jumătate din pacienții din studiu primeau pastila reală. Cealaltă jumătate primea un placebo care arată identic. Deoarece pacienții nu știau dacă au primit tratamentul real sau fals, rezultatele nu puteau fi influențate, credeau cercetătorii. Dar dacă medicamentul real avea rezultate superioare față de placebo, însemna că era eficient. În prezent, nu se mai folosește un placebo din motive etice. Dacă e posibil, se compară noul medicament cu versiunea sa anterioară, sau cu alt medicament existent, lucru ce e de preferat, decât să nu dai niciun tratament, mai ales dacă pacienții suferă de boli grave. În aceste cazuri, un placebo e folosit adesea pentru calibrarea studiului, astfel încât să poată fi comparate precis efectele noului medicament în raport cu cel vechi. Bineînțeles, știm că folosirea unui placebo are un efect propriu. Datorită efectului placebo, pacienților au raportat o ameliorare a simptomelor în numeroase boli, precum cele cardiace, în astm și în durerile severe, deși au primit un medicament sau o operație falsă. Încă încercăm să aflăm de ce se întâmplă asta. Unii cred că acest efect nu e real, ci e confundat cu alți factori, cum ar fi că pacienții spun că se simt mai bine pentru a-i mulțumi pe doctori. Pe de altă parte, cercetătorii consideră că dacă cineva crede că un pseudo-tratament e real, așteptările de a se vindeca declanșează factori psihologici care le ameliorează simptomele. Efectul placebo pare să cauzeze schimbări măsurabile ale tensiunii arteriale, ale ritmului cardiac, și în eliberarea de substanțe ce reduc durerea, precum endorfinele. Asta explică de ce participanții din studiile despre durere spun adesea că simt o ameliorare. Efectul placebo poate reduce nivelul hormonilor de stres, cum ar fi adrenalina, efect ce încetinește efectele nocive ale unor boli. Nu ar trebui să ne bucurăm de beneficiile bizare ale efectului placebo? Nu neapărat. Dacă cineva crede că un tratament fals l-a vindecat, ar putea să nu apeleze medicamentele sau terapiile dovedite că funcționează. În plus, efectele pozitive pot dispărea după un timp, și adesea dispar. Efectul placebo poate afecta rezultatele studiilor clinice, fapt care îi motivează și mai mult pe cercetători să descopere de ce are o asemenea putere asupra noastră. În ciuda cunoștințelor pe care le avem despre corpul uman, rămân unele mistere ciudate și dificile, cum ar fi efectul placebo. Ce alte minunății nedescoperite am mai putea avea? E ușor să cercetăm lumea din jurul nostru și să uităm că unul dintre cele mai fascinante mistere se află chiar în spatele ochilor noștri.