In 1996, 56 volunteers took part in a study to test a new painkiller called Trivaricaine. On each subject, one index finger was covered in the new painkiller while the other remained untouched. Then, both were squeezed in painful clamps. The subjects reported that the treated finger hurt less than the untreated one. This shouldn't be surprising, except Trivaricaine wasn't actually a painkiller, just a fake concotion with no pain-easing properties at all. What made the students so sure this dummy drug had worked? The answer lies in the placebo effect, an unexplained phenomenon wherein drugs, treatments, and therapies that aren't supposed to have an effect, and are often fake, miraculously make people feel better. Doctors have used the term placebo since the 1700s when they realized the power of fake drugs to improve people's symptoms. These were administered when proper drugs weren't available, or if someone imagined they were ill. In fact, the word placebo means "I shall please" in Latin, hinting at a history of placating troubled patients. Placebos had to mimic the real treatments in order to be convincing, so they took the form of sugar pills, water-filled injections, and even sham surgeries. Soon, doctors realized that duping people in this way had another use: in clinical trials. By the 1950s, researchers were using placebos as a standard tool to test new treatments. To evaluate a new drug, for instance, half the patients in a trial might receive the real pill. The other half would get a placebo that looked the same. Since patients wouldn't know whether they'd received the real thing or a dud, the results wouldn't be biased, researchers believed. Then, if the new drug showed a significant benefit compared to the placebo, it was proved effective. Nowadays, it's less common to use placebos this way because of ethical concerns. If it's possible to compare a new drug against an older version, or another existing drug, that's preferable to simply giving someone no treatment at all, especially if they have a serious ailment. In these cases, placebos are often used as a control to fine-tune the trial so that the effects of the new versus the old or alternative drug can be precisely compared. But of course, we know the placebos exert their own influence, too. Thanks to the placebo effect, patients have experienced relief from a range of ailments, including heart problems, asthma, and severe pain, even though all they'd received was a fake drug or sham surgery. We're still trying to understand how. Some believe that instead of being real, the placebo effect is merely confused with other factors, like patients trying to please doctors by falsely reporting improvements. On the other hand, researchers think that if a person believes a fake treatment is real, their expectations of recovery actually do trigger physiological factors that improve their symptoms. Placebos seem to be capable of causing measurable change in blood pressure, heart rate, and the release of pain-reducing chemicals, like endorphins. That explains why subjects in pain studies often say placebos ease their discomfort. Placebos may even reduce levels of stress hormones, like adrenaline, which can slow the harmful effects of an ailment. So shouldn't we celebrate the placebo's bizarre benefits? Not necessarily. If somebody believes a fake treatment has cured them, they may miss out on drugs or therapies that are proven to work. Plus, the positive effects may fade over time, and often do. Placebos also cloud clinical results, making scientists even more motivated to discover how they wield such power over us. Despite everything we know about the human body, there are still some strange and enduring mysteries, like the placebo effect. So what other undiscovered marvels might we contain? It's easy to investigate the world around us and forget that one of its most fascinating subjects lies right behind our eyes.
1996-ban 56 önkéntes vett részt a Trivaricaine nevű fájdalomcsillapító tesztelésében. Minden résztvevőnek egyik mutatóujját bekenték ezzel a fájdalomcsillapítóval, míg a másikat nem. Azután mindkét ujjukat megszorították fogókkal. A résztvevők szerint a kezelt ujjuk kevésbé fájt, mint a kezeletlen. Ez nem lenne meglepő, csak hogy a Trivaricaine egyáltalán nem fájdalomcsillapító, hanem egy hamis keverék mindenféle fájdalomcsillapító hatás nélkül. Miért érezték a diákok mégis, hogy ez az álgyógyszer hatott? A választ a placebohatás adja meg, egy megmagyarázatlan jelenség, melynek során a gyógyszereknek, kezeléseknek nem kellene hatniuk, gyakran átverések is, az emberek csodálatos módon mégis jobban érzik magukat tőle. Az 1700-as évektől használják az orvosok a placebohatást, amikor rájöttek, hogy az álgyógyszerek enyhítik a tüneteket. Ezt akkor alkalmazták, mikor a megfelelő gyógyszerek nem álltak rendelkezésre, vagy beképzelt betegséggel találkoztak. A "placebo" szó latinul valójában azt jelenti: "kedvére tenni", a problémás páciensekre utalva. A placebonak reális kezelésnek kellett tűnnie, hogy meggyőző legyen, ezért cukrokra hasonlító tabletták, vizet tartalmazó injekciók, sőt hamis műtétek formájában is alkalmazták. Az orvosok hamarosan rájöttek a páciensek rászedésének egy másik eredményére: a klinikai tanulmányokban. A kutatók az 1950-es évekre alapeszközként használták a placebót az új kezelések tesztelésénél. Például egy új gyógyszer értékeléséhez a tanulmányban résztvevők fele valódi hatóanyagú tablettát kapott, míg a másik fele ugyanolyannak tűnő placebót. Mivel a páciensek nem tudták, hogy valódi vagy placebo kezelést kaptak, ezért a kutatók szerint az eredményeket ez nem befolyásolta. A hatóanyag hatása akkor tekinthető igazoltnak, ha a gyógyszerrel kezeltek nagyobb mértékben javulnak, mint a kontrollcsoport. Manapság etikai okoknál fogva nem olyan elterjedt a placebo használata. Ha lehetséges összehasonlítani az új gyógyszert az előzővel vagy más létező gyógyszerrel, az jobb annál, mintha semmilyen kezelést nem adnának, főleg súlyos betegségek esetén. Ezekben az esetekben a placebót gyakran a vizsgálat finomítására használják, hogy az új és a régi gyógyszer közötti hatáskülönbséget pontosan kimutassák. Természetesen szintén közismert a placebo sajátos hatása. A placebohatásnak köszönhetően a betegek állapota számos betegség esetében javult, többek között szívproblémák, asztma, és komoly fájdalom esetén, annak ellenére, hogy csak álgyógyszert vagy áloperációt kaptak. Még próbáljuk megérteni, hogyan. Egyesek szerint a placebohatás nem létezik, és valójában csak összetévesztik más tényezőkkel, mint a beteg törekvése, hogy megfeleljen az elvárásoknak téves visszajelzésekkel. Másrészről azonban a kutatók úgy gondolják, hogy ha a beteg valódinak hiszi az álkezelést, a gyógyulással szembeni elvárásaik pszichológiai hatásokat váltanak ki, melyek enyhítik a tüneteiket. A placebo már kimutatható változást idézett elő a vérnyomásban, a szívritmusban, és endorfinhoz hasonló fájdalomcsökkentő anyagok felszabadításában. Ezzel magyarázható, hogy miért érzik gyakran a páciensek a fájdalom enyhülését. A placebo még a stresszhormonok szintjét is csökkenthetik, például az adrenalinszintet, ezzel enyhítve a betegségek káros hatását. Nem kellene tehát megünnepelni a placebo furcsa hatását? Nem feltétlenül. Ha valaki úgy érzi, hogy az álkezelés meggyógyította, elmulaszthat egy hatásos gyógyszeres vagy működő terápiás kezelést. Ráadásul a pozitív hatások eltűnhetnek egy idő után, és ez gyakran előfordul. A placebo képes összezavarni a klinikai eredményeket, ezzel még jobban motiválva a tudósokat annak felfedezésére, miért van ilyen különös hatása ránk. Az emberi testről szerzett ismereteink ellenére, még vannak furcsa és örök rejtélyek: ilyen a placebo hatás. Milyen felfedezésre váró csoda lakozhat még bennünk? Könnyen elveszünk világunk kutatásában, és elfelejtjük, hogy az egyik leglenyűgözőbb alanya éppen bennünk rejlik.