През 1996г. 56 доброволци участват в изследване за тестване на нов вид обезболяващо, наречено Триварикен. Единият от показалците на всеки пациент е намазан с обезболяващо, докато другият остава без третиране. След това и двата показалеца са подложени на силно стискане със скоби. Доброволците съобщават, че изпитват по-слаба болка в третираните пръсти. Това не би трябвало да е изненада, само че Триварикен всъщност не е обезболяващо, а фалшив разтвор без каквито и да е обезболяващи свойства. Какво е накарало студентите да са толкова убедени, че фалшивото лекарство има ефект? Отговорът се крие в плацебо ефекта - необясним феномен, при който лекарства, лечения и терапии, за които не се очаква да имат ефект, а и често са фалшиви, като по чудо карат хората да се чувстват по-добре. Лекарите използват термина "плацебо" още от 18 век, когато установили силата на фалшиви лекарства да подобряват симптоми. Такива се предписвали, когато липсвали правилните медикаменти или когато заболяването било илюзорно. Всъщност думата плацебо означава "ще удовлетворя" на латински език, намеквайки за случаи на успокояване на разтревожени пациенти. Плацебо формите на лечение трябвало да имитират истинските, за да са убедителни, затова и били под формата на захарни таблетки, инжекции с вода, дори и фалшиви операции. Скоро лекарите осъзнали, че заблудата на пациенти по този начин има и друго приложение: клиничните тестове. До 50-те години на 20 в. изследователите ползвали плацебо като стандартен метод за тестване на нови форми на лечение. Например, за оценка на ново лекарство, половината пациенти получавали истинското лекарство. Останалите - плацебо, което изглеждало по същия начин. Тъй като пациентите не знаели дали получават истинско или плацебо лекарство, резултатите щели да бъдат непредубедени, смятали изследователите. Ако новото лекарство покажело значително подобрение в сравнение с плацебото, то се считало за ефективно. В наши дни използването на плацебо при тестове не е популярно по етични причини. Ако е възможно да се сравни ново лекарство с по-старо или с друго лекарство, това е за предпочитане пред възможността някой да не получи лечение, особено при сериозни заболявания. В такива случаи плацебо се използва често за прецизиране на теста, за да могат да се сравнят по-точно действието на новото, от една страна, и старото или алтернативното лекарство. Разбира се, знаем, че плацебото има и свое собствено влияние. Благодарение на плацебо ефекта, пациенти са изпитвали подобрение при редица заболявания, в т.ч. сърдечни проблеми, астма, силни болки, дори и да са получили само фалшиво лекарство или мнима операция. Все още се опитваме да разберем как става това. Някои вярват, че вместо да е истински, плацебо ефектът се бърка с други фактори, като например опити на пациентите да удовлетворят лекарите, като неискрено съобщават за подобрения. От друга страна, изследователите смятат, че ако някой вярва, че фалшиво лечение е истинско, очакванията за възстановяване всъщност отключват психологически фактори, водещи до подобрение на симптомите. Плацебо ефектът може да доведе до значима промяна в кръвното налягане, сърдечния пулс, както и до освобождаване на химикали, потискащи болката, като ендорфините. Това обяснява защо тестове за болка често съобщават за подобрения след плацебо. Плацебо може дори да намали нивата на хормоните на стреса, като адреналин, което може да забави негативните ефекти от дадено заболяване. И така, не трябва ли да се радваме на странните ползи от плацебо ефекта? Не и непременно. Ако някой вярва, че едно фалшиво лечение го е излекувало, той може да не приложи терапии или лекарства с доказан ефект. Отделно, положителните ефекти могат да намалеят с времето, което се случва често. Плацебото замъглява клиничните резултати, мотивирайки още повече учените да разберат как упражнява такава власт над нас. Въпреки всичко, което знаем за човешкото тяло, има някои странни и все още необясними мистерии, като плацебо ефекта. Какви други неразкрити чудеса носим в себе си? Лесно е да изследваме света около нас и да забравим, че един от най-интригуващите обекти е точно зад очите ни.
In 1996, 56 volunteers took part in a study to test a new painkiller called Trivaricaine. On each subject, one index finger was covered in the new painkiller while the other remained untouched. Then, both were squeezed in painful clamps. The subjects reported that the treated finger hurt less than the untreated one. This shouldn't be surprising, except Trivaricaine wasn't actually a painkiller, just a fake concotion with no pain-easing properties at all. What made the students so sure this dummy drug had worked? The answer lies in the placebo effect, an unexplained phenomenon wherein drugs, treatments, and therapies that aren't supposed to have an effect, and are often fake, miraculously make people feel better. Doctors have used the term placebo since the 1700s when they realized the power of fake drugs to improve people's symptoms. These were administered when proper drugs weren't available, or if someone imagined they were ill. In fact, the word placebo means "I shall please" in Latin, hinting at a history of placating troubled patients. Placebos had to mimic the real treatments in order to be convincing, so they took the form of sugar pills, water-filled injections, and even sham surgeries. Soon, doctors realized that duping people in this way had another use: in clinical trials. By the 1950s, researchers were using placebos as a standard tool to test new treatments. To evaluate a new drug, for instance, half the patients in a trial might receive the real pill. The other half would get a placebo that looked the same. Since patients wouldn't know whether they'd received the real thing or a dud, the results wouldn't be biased, researchers believed. Then, if the new drug showed a significant benefit compared to the placebo, it was proved effective. Nowadays, it's less common to use placebos this way because of ethical concerns. If it's possible to compare a new drug against an older version, or another existing drug, that's preferable to simply giving someone no treatment at all, especially if they have a serious ailment. In these cases, placebos are often used as a control to fine-tune the trial so that the effects of the new versus the old or alternative drug can be precisely compared. But of course, we know the placebos exert their own influence, too. Thanks to the placebo effect, patients have experienced relief from a range of ailments, including heart problems, asthma, and severe pain, even though all they'd received was a fake drug or sham surgery. We're still trying to understand how. Some believe that instead of being real, the placebo effect is merely confused with other factors, like patients trying to please doctors by falsely reporting improvements. On the other hand, researchers think that if a person believes a fake treatment is real, their expectations of recovery actually do trigger physiological factors that improve their symptoms. Placebos seem to be capable of causing measurable change in blood pressure, heart rate, and the release of pain-reducing chemicals, like endorphins. That explains why subjects in pain studies often say placebos ease their discomfort. Placebos may even reduce levels of stress hormones, like adrenaline, which can slow the harmful effects of an ailment. So shouldn't we celebrate the placebo's bizarre benefits? Not necessarily. If somebody believes a fake treatment has cured them, they may miss out on drugs or therapies that are proven to work. Plus, the positive effects may fade over time, and often do. Placebos also cloud clinical results, making scientists even more motivated to discover how they wield such power over us. Despite everything we know about the human body, there are still some strange and enduring mysteries, like the placebo effect. So what other undiscovered marvels might we contain? It's easy to investigate the world around us and forget that one of its most fascinating subjects lies right behind our eyes.