Η αγγλική άνω τελεία φαίνεται να περνά μια κρίση ταυτότητας. Μοιάζει με κόμμα που κουβαλάει μια τελεία. Ίσως γι' αυτό πετάμε αυτά τα σημεία στίξης σαν χαρτοπόλεμο της γραμματικής. Δεν ξέρουμε να το χρησιμοποιήσουμε σωστά. Για την ακρίβεια, η άνω τελεία χρησιμεύει επειδή είναι μισό κόμμα-μισή τελεία. Είναι πιο δυνατή από ένα κόμμα αλλά λιγότερο δυνατή από μια τελεία. Καλύπτει το κενό ανάμεσα και γι' αυτό τον λόγο, έχει αναλάβει ειδική και σημαντική δουλειά. Καταρχήν, μπορεί να αποσαφηνίζει ιδέες σε μια πρόταση η οποία έχει ήδη διακοσμηθεί από κόμματα.
It may seem like the semicolon is struggling with an identity crisis. It looks like a comma crossed with a period. Maybe that's why we toss these punctuation marks around like grammatical confetti. We're confused about how to use them properly. In fact, it's the semicolon's half-half status that makes it useful. It's stronger than a comma, and less final than a period. It fills the spaces in between, and for that reason, it has some specific and important tasks. For one, it can clarify ideas in a sentence that's already festooned with commas.
«Οι άνω τελείες: Στην αρχή, μπορεί να φαίνονται τρομακτικές, μετά όμως είναι διαφωτιστικές, στο τέλος, θα δείτε πως θα σας ξετρελάνουν αυτά τα θαυμάσια σημεία στίξης». Αν και τα κόμματα διαχωρίζουν τα μέρη του λόγου στην πρόταση, είναι εύκολο να χαθεί η σωστή συντακτική σειρά. Τότε είναι που σπεύδει η άνω τελεία για να βοηθήσει. Στις γραπτές λίστες, μπορεί να ασκήσει μεγαλύτερη επιβολή απ' ό,τι το κόμμα, διαχωρίζοντας τις προτάσεις σε τμήματα και ομαδοποιώντας τα μέρη του λόγου. Η άνω τελεία διασπά έννοιες αλλά δημιουργεί συνδέσεις, επίσης. Μια άλλη λειτουργία είναι να ενώνει κύριες προτάσεις. Δηλαδή: ανεξάρτητες προτάσεις, αλλά όταν ενωθούν από άνω τελείες φαίνονται και ακούγονται καλύτερα επειδή κατά κάποιο τρόπο συσχετίζονται. «Οι άνω τελείες αποτελούσαν ένα μεγάλο μυστήριο για εμένα. Δεν είχα την παραμικρή ιδέα για τη χρήση τους». Τεχνικά,αυτό δεν αποτελεί πρόβλημα. Αυτές οι δύο προτάσεις ευσταθούν αυτόνομα. Αλλά φανταστείτε να υπήρχαν πίσω από μια λίστα διαφόρων προτάσεων, όλες στο ίδιο μήκος, όλες διαχωρισμένες από τελείες. Τα πράγματα θα γινόταν γρήγορα μονότονα. Σε αυτή την περίπτωση, οι άνω τελείες προσδίδουν ρευστότητα και ποικιλία στον γραπτό λόγο συνδέοντας συνδετικές προτάσεις. Αν και εξυπηρετούν, είναι λάθος να τοποθετηθούν οπουδήποτε. Η χρήση τους εξαρτάται από δύο πολύ βασικούς κανόνες. Καταρχήν, εκτός του ότι χρησιμοποιούνται σε λίστες, οι άνω τελείες συνδέουν προτάσεις που συσχετίζονται κατά μια έννοια. Δεν τη τοποθετούμε σε φράσεις όπως η εξής: «Οι άνω τελείες ήταν κάποτε για μένα ένα μεγάλο μυστήριο· έχω μεγάλη όρεξη για ένα σάντουιτς». Τελείες θα ταίριαζαν εδώ αφού αναφερόμαστε σε δύο εντελώς διαφορετικά πράγματα. Ο ρόλος της άνω τελείας είναι να επανασυνδέσει δύο ανεξάρτητες προτάσεις ώστε η μία να ολοκληρώνει το νόημα της άλλης εφόσον και οι δύο θα αναφέρονται στο ίδιο πράγμα. Έπειτα, δεν θα δείτε ποτέ μια άνω τελεία να έχει τοποθετηθεί σωστά πριν από τους συμπλεκτικούς συνδέσμους: οι λέξεις: «και» ,«αλλά», «για», «ούτε», «ή», «έτσι», και «ακόμα». Εκεί μπαίνει κόμμα. Η άνω τελεία δύναται να αντικαταστήσει μια συνδετική λέξη για να μικρύνει η πρόταση ή να αυξήσει τη σύνθεση στο κείμενο. Τέλος, αυτό το υποτιμημένο σημείο στίξης δύναται να προσδώσει σαφήνεια, δυναμική και ύφος, όλα περικλείονται σε μια μικροσκοπική τελεία και την κουνιστή ουρά της. που περιμένουν να τοποθετηθούν στο σωστό σημείο.
"Semicolons: At first, they may seem frightening, then, they become enlightening, finally, you'll find yourself falling for these delightful punctuation marks." Even though the commas separate different parts of the sentence, it's easy to lose track of what belongs where. But then the semicolon edges in to the rescue. In list-like sentences, it can exert more force than commas do, cutting sentences into compartments and grouping items that belong together. The semicolon breaks things up, but it also builds connections. Another of its tasks is to link together independent clauses. These are sentences that can stand on their own, but when connected by semicolons, look and sound better because they're related in some way. "Semicolons were once a great mystery to me. I had no idea where to put them." Technically, there's nothing wrong with that. These two sentences can stand alone. But imagine they appeared in a long list of other sentences, all of the same length, each separated by periods. Things would get monotonous very fast. In that situation, semicolons bring fluidity and variation to writing by connecting related clauses. But as beneficial as they are, semicolons don't belong just anywhere. There are two main rules that govern their use. Firstly, unless they're being used in lists, semicolons should only connect clauses that are related in some way. You wouldn't use one here, for instance: "Semicolons were once a great mystery to me; I'd really like a sandwich." Periods work best here because these are two totally different ideas. A semicolon's job is to reunite two independent clauses that will benefit from one another's company because they refer to the same thing. Secondly, you'll almost never find a semicolon willingly stationed before coordinating conjunctions: the words, "and," "but," "for," "nor," "or," "so," and "yet." That's a comma's place, in fact. But a semicolon can replace a conjunction to shorten a sentence or to give it some variety. Ultimately, this underappreciated punctuation mark can give writing clarity, force, and style, all encompassed in one tiny dot and squiggle that's just waiting to be put in the right place.