Toto je příběh místa, které se stalo mým domovem. Příběh o veřejném školství, o komunitách žijících mimo města a o tom, jak obojímu může prospět design. Toto je okres Bertie, Severní Karolína, USA. Abyste měli představu: když si přiblížíme Severní Karolínu, tak ve východní části najdeme okres Bertie. Je to asi dvě hodiny na východ autem od Raleigh. Bertie je hodně plochý, bažinatý a převážně ho tvoří pole. V celém okrese žije jen 20 tisícům lidí, kteří jsou dost rozesetí po kraji. Na čtvereční míli tak připadá 27 lidí, což je asi 10 lidí na kilometr čtvereční.
So this is a story of a place that I now call home. It's a story of public education and of rural communities and of what design might do to improve both. So this is Bertie County, North Carolina, USA. To give you an idea of the "where:" So here's North Carolina, and if we zoom in, Bertie County is in the eastern part of the state. It's about two hours east driving-time from Raleigh. And it's very flat. It's very swampy. It's mostly farmland. The entire county is home to just 20,000 people, and they're very sparsely distributed. So there's only 27 people per square mile, which comes down to about 10 people per square kilometer.
Okres Bertie je ukázkový příklad, jak zaniká americký venkov. Jsme toho svědky po celé zemi, ale i za hranicemi Spojených států. Známe symptomy: Malá města se vyprazdňují, jejich centra nikdo neobývá. Vzdělaní a kvalifikovaní lidé se stěhují z venkova pryč a už se nevracejí. Venkov je závislý na dotacích. Nemá moc dobré školy. Je tam větší míra chudoby než ve městech. Okres Bertie není výjimkou. Největší problém, jemuž čelí, stejně jako řada podobných komunit, je to, že do budoucnosti venkova neplynou téměř žádné dobrovolné investice. Na venkov jde pouhých 6,8 % prostředků vybraných v USA na dobročinné účely, ačkoliv tam žije 20 % naší populace.
Bertie County is kind of a prime example in the demise of rural America. We've seen this story all over the country and even in places beyond the American borders. We know the symptoms. It's the hollowing out of small towns. It's downtowns becoming ghost towns. The brain drain -- where all of the most educated and qualified leave and never come back. It's the dependence on farm subsidies and under-performing schools and higher poverty rates in rural areas than in urban. And Bertie County is no exception to this. Perhaps the biggest thing it struggles with, like many communities similar to it, is that there's no shared, collective investment in the future of rural communities. Only 6.8 percent of all our philanthropic giving in the U.S. right now benefits rural communities, and yet 20 percent of our population lives there.
Takže okres Bertie není jen venkov, ale také chudý venkov. Nejchudší okres ve státě. Třetina místních dětí žije v chudobě. Bertie patří mezi tzv. "venkovská ghetta". Ekonomiku tvoří hlavně zemědělství. Pěstujeme bavlnu a tabák a naší chloubou jsou arašídy. Největší zaměstnavatel je továrna na zpracování kuřecího masa. Okresním městem je Windsor. Takhle tam vypadá nejrušnější třída. Žije tam jen 2 000 lidí, a jako řada dalších městeček se během let vyprázdnilo. Víc budov je tam rozbitých a prázdných než obývaných a využívaných. Restaurace tu spočítáte na prstech jedné ruky. Moje oblíbená je Bunn's Barbecue. Ale v celém městě není žádná kavárna, žádné posezení s internetem, žádné kino ani knihkupectví. Není tu ani Walmart.
So Bertie County is not only very rural; it's incredibly poor. It is the poorest county in the state. It has one in three of its children living in poverty, and it's what is referred to as a "rural ghetto." The economy is mostly agricultural. The biggest crops are cotton and tobacco, and we're very proud of our Bertie County peanut. The biggest employer is the Purdue chicken processing plant. The county seat is Windsor. This is like Times Square of Windsor that you're looking at right now. It's home to only 2,000 people, and like a lot of other small towns it has been hollowed out over the years. There are more buildings that are empty or in disrepair than occupied and in use. You can count the number of restaurants in the county on one hand -- Bunn's Barbecue being my absolute favorite. But in the whole county there is no coffee shop, there's no Internet cafe, there's no movie theater, there's no bookstore. There isn't even a Walmart.
Obyvatelstvo tvoří z 60 % Afroameričané. Většina dětí z privilegovaných, bělošských rodin ovšem chodí na soukromou školu, takže na veřejných školách Afroameričané tvoří 86 % studentů. Tohle je dvojstrana z místních novin o absolventských třídách, a jak vidíte, rozdíl je znatelný. Systém veřejného vzdělávání má tudíž v okrese Bertie závažné problémy. Není, odkud brát kvalifikované učitele. Pouze 8 % lidí v okrese má bakalářský nebo vyšší titul. Neklade se důraz na to, jak je vzdělání důležité. Před dvěma lety prošlo státními zkouškami z angličtiny a matematiky pouze 27 % třeťáků až osmáků.
Racially, the county is about 60 percent African-American, but what happens in the public schools is most of the privileged white kids go to the private Lawrence Academy. So the public school students are about 86 percent African-American. And this is a spread from the local newspaper of the recent graduating class, and you can see the difference is pretty stark. So to say that the public education system in Bertie County is struggling would be a huge understatement. There's basically no pool of qualified teachers to pull from, and only eight percent of the people in the county have a bachelor's degree or higher. So there isn't a big legacy in the pride of education. In fact, two years ago, only 27 percent of all the third- through eighth-graders were passing the state standard in both English and math.
Zní to velmi pochmurně, ale slibuji, že přijdou dobré zprávy. Podle mého názoru je největším přínosem Bertie tento muž: dr. Chip Zullinger, známý jako Dr. Z. Přišel v říjnu roku 2007, aby jako nový školní inspektor napravil školní systém. Dříve byl inspektorem v Charlestonu v Jižní Karolíně a pak v Denveru v Coloradu. Na konci 80. let v USA založil několik prvních charterových škol. Je to naprostý rebel, ale i vizionář. Kvůli němu v Bertie teď žiji a pracuji. V únoru roku 2009 nabídl dr. Zullinger projektu "H Design", což je naše nezisková designová agentura, abychom mu v Bertie pomohli opravit školní čtvrť. Potřeboval k tomu odborníky na design. Nás si vybral hlavně proto, že máme velmi specifický typ designového procesu. Pomáháme s příhodným designem i místům, která si obvykle nemohou dovolit designové služby. Řídíme se šesti směrnicemi, z nichž nejdůležitější je asi ta druhá: "Nikoli práce, ale spolutvorba." Jde nám o humanitární aktivitu. Nechceme pracovat pro klienty, ale spolutvořit s lidmi a objevovat řešení zevnitř.
So it sounds like I'm painting a really bleak picture of this place, but I promise there is good news. The biggest asset, in my opinion, one of the biggest assets in Bertie County right now is this man: This is Dr. Chip Zullinger, fondly known as Dr. Z. He was brought in in October 2007 as the new superintendent to basically fix this broken school system. And he previously was a superintendent in Charleston, South Carolina and then in Denver, Colorado. He started some of the country's first charter schools in the late '80s in the U.S. And he is an absolute renegade and a visionary, and he is the reason that I now live and work there. So in February of 2009, Dr. Zullinger invited us, Project H Design -- which is a non-profit design firm that I founded -- to come to Bertie and to partner with him on the repair of this school district and to bring a design perspective to the repair of the school district. And he invited us in particular because we have a very specific type of design process -- one that results in appropriate design solutions in places that don't usually have access to design services or creative capital. Specifically, we use these six design directives, probably the most important being number two: we design with, not for -- in that, when we're doing humanitarian-focused design, it's not about designing for clients anymore. It's about designing with people, and letting appropriate solutions emerge from within.
V době, kdy nás do Bertie pozvali, jsme sídlili v San Francisku. A tak jsme po zbytek roku 2009 létali sem a tam a trávili v Bertie asi polovinu času. Tím myslím sebe a mého partnera Matthewa Millera, architekta a svépomocného stavitele. V současné době už v Bernie žijeme. Strategicky jsem ořízla Mattovu hlavu z fotky, jinak by mě za ni zabil, to kvůli těm teplákům. Tohle je naše veranda. Tady žijeme. To je náš domov. Za ten rok, kdy jsme létali sem a tam, jsme si to místo zamilovali. Zamilovali jsme se do lidí a do práce, kterou jsme tam mohli dělat, protože jako designéři a stavitelé se k něčemu podobnému jinde nedostanete. Máme prostor experimentovat, zkoušet a testovat věci. Od dr. Zullingera máme skvělou záštitu. Cítíme tady ušlechtilost ruční práce, kdy se vám špína dostává pod nehty.
So at the time of being invited down there, we were based in San Francisco, and so we were going back and forth for basically the rest of 2009, spending about half our time in Bertie County. And when I say we, I mean Project H, but more specifically, I mean myself and my partner, Matthew Miller, who's an architect and a sort of MacGyver-type builder. So fast-forward to today, and we now live there. I have strategically cut Matt's head out of this photo, because he would kill me if he knew I was using it because of the sweatsuits. But this is our front porch. We live there. We now call this place home. Over the course of this year that we spent flying back and forth, we realized we had fallen in love with the place. We had fallen in love with the place and the people and the work that we're able to do in a rural place like Bertie County, that, as designers and builders, you can't do everywhere. There's space to experiment and to weld and to test things. We have an amazing advocate in Dr. Zullinger. There's a nobility of real, hands-on, dirt-under-your-fingernails work.
Ale nejde jen o osobní důvody. Bertie potřeboval nutně pomoc. Není tam žádný kreativní průmysl. Nežije tam jediný architekt. Viděli jsme příležitost představit design jako neobjevenou možnost, něco, co okres Bertie předtím neměl, a učinit z něho nový nástroj v repertoáru místních prostředků. Původním cílem bylo použít design v systému veřejného školství ve spolupráci s dr. Zullingerem. Proto jsme tam byli. Ale pak jsme si uvědomili, že zdejší komunita jako celek nutně potřebuje nový impulz, který jí dodá hrdost, sounáležitost a kreativní kapacitu, která zde tak chyběla. Takže cílem se stalo aplikovat design do vzdělání, ale zároveň prostřednictvím vzdělání zajistit příznivý rozvoj komunity.
But beyond our personal reasons for wanting to be there, there is a huge need. There is a total vacuum of creative capital in Bertie County. There isn't a single licensed architect in the whole county. And so we saw an opportunity to bring design as this untouched tool, something that Bertie County didn't otherwise have, and to be sort of the -- to usher that in as a new type of tool in their tool kit. The initial goal became using design within the public education system in partnership with Dr. Zullinger -- that was why we were there. But beyond that, we recognized that Bertie County, as a community, was in dire need of a fresh perspective of pride and connectedness and of the creative capital that they were so much lacking. So the goal became, yes, to apply design within education, but then to figure out how to make education a great vehicle for community development.
Vyzkoušeli jsme 3 rozdílné přístupy, jak design a vzdělání propojit. Všechny jsou zaměřené na okres Bertie, ale věřím, že mohou fungovat i jinde na venkově, ať už v USA, nebo někde dál. První z postupů je design za účelem vzdělání. Jde o nejpřímější, nejjasnější průnik těchto dvou disciplín. Tím, že něco fyzicky budujeme, obohacujeme studenty i učitele o lepší prostory, materiály a zkušenosti. Je to reakce na obytné přívěsy, zastaralé učebince a hrozné materiály, ze kterých dnes stavíme školy. Šli jsme na to několika způsoby. Nejprve jsme renovovali učebny informatiky. Na školách, jako jsou ty v Bernie, probíhá výuka informatiky obvykle tak, že se každý druhý týden píše test; z učeben se stávají zařízení, kde se studenti učí papouškovat. Přijdete, zíráte do zdi, napíšete test a odejdete. Chtěli jsme změnit způsob, jak si studenti osvojují techniku. Vytvořit družnější, společenštější místo, které by bylo více přístupné. A také umožnit učitelům využít prostor k výuce zaměřené na techniku. Tohle je ta učebna; ředitel ji zbožňuje. Pokaždé, když přijde návštěva, tak je vezme nejdříve sem.
So in order to do this, we've taken three different approaches to the intersection of design and education. And I should say that these are three things that we've done in Bertie County, but I feel pretty confident that they could work in a lot of other rural communities around the U.S. and maybe even beyond. So the first of the three is design for education. This is the most kind of direct, obvious intersection of the two things. It's the physical construction of improved spaces and materials and experiences for teachers and students. This is in response to the awful mobile trailers and the outdated textbooks and the terrible materials that we're building schools out of these days. And so this played out for us in a couple different ways. The first was a series of renovations of computer labs. So traditionally, the computer labs, particularly in an under-performing school like Bertie County, where they have to benchmark test every other week, the computer lab is a kill-and-drill testing facility. You come in, you face the wall, you take your test and you leave. So we wanted to change the way that students approach technology, to create a more convivial and social space that was more engaging, more accessible, and also to increase the ability for teachers to use these spaces for technology-based instruction. So this is the lab at the high school, and the principal there is in love with this room. Every time he has visitors, it's the first place that he takes them.
Společně s některými učiteli jsme vytvořili toto vzdělávací hřiště pro výuku venku. Žáci nižších stupňů si tu osvojují základní předměty tak, že si tu hrají, běhají a všelijak dovádějí. Hra, kterou hrají na fotce, je učí základům násobení. Jmenuje se "Počtářská schovka". Rozdělíte při ní třídu na dva týmy a každý jde na opačnou stranu hřiště. Učitel kouskem křídy napíše na každou pneumatiku nějaké číslo. Pak zadá nějaký příklad, třeba 4 krát 4, a za každý tým pak jeden žák soutěží. Vypočítá si, že 4 krát 4 je 16, hledá pneumatiku s číslem 16 a sedne si na ni. Vyhrává tým, který první obsadí správně všechny pneumatiky. Výuka na hřišti přinesla úžasné a překvapivé výsledky. Některé třídy se začaly zlepšovat v testech. Učební látka se stala přístupnější, převážně pro kluky, kteří se díky hraní venku nebojí pouštět ani do dvojciferného násobení. A učitelé mohou s pomocí těchto prostředků snáze poznat, jak jejich žáci pochopili novou látku. Klíčové na designu za účelem vzdělání je spolupracovat na designových řešeních s učiteli, kteří pak mají motivaci, aby je využívali. Toto je pan Perry, náměstek inspektora. Přišel na jedno z našich školení. Vyhrál 5 kol "Počtářské schovky" a byl na sebe velmi pyšný.
And this also meant the co-creation with some teachers of this educational playground system called the learning landscape. It allows elementary-level students to learn core subjects through game play and activity and running around and screaming and being a kid. So this game that the kids are playing here -- in this case they were learning basic multiplication through a game called Match Me. And in Match Me, you take the class, divide it into two teams, one team on each side of the playground, and the teacher will take a piece of chalk and just write a number on each of the tires. And then she'll call out a math problem -- so let's say four times four -- and then one student from each team has to compete to figure out that four times four is 16 and find the tire with the 16 on it and sit on it. So the goal is to have all of your teammates sitting on the tires and then your team wins. And the impact of the learning landscape has been pretty surprising and amazing. Some of the classes and teachers have reported higher test scores, a greater comfort level with the material, especially with the boys, that in going outside and playing, they aren't afraid to take on a double-digit multiplication problem -- and also that the teachers are able to use these as assessment tools to better gauge how their students are understanding new material. So with design for education, I think the most important thing is to have a shared ownership of the solutions with the teachers, so that they have the incentive and the desire to use them. So this is Mr. Perry. He's the assistant superintendent. He came out for one of our teacher-training days and won like five rounds of Match Me in a row and was very proud of himself.
(Smích)
(Laughter)
Druhým přístupem je redesignovat vzdělání. Jde o nejsložitější přístup. Je to systémový pohled na to, jak výuka probíhá a co si z ní kdo odnese. V mnoha případech to není o změně, ale o vytvoření podmínek, za jakých bude změna možná, a o tom dát ke změně podnět. To se líp řekne, než udělá, zvlášť v uzavřených školních systémech a venkovských komunitách. My jsme na to šli veřejnou kampaní nazvanou "Síť pro Bertie". Takových modrých teček jsou teď po okrese tisíce. Cílem je získat peníze, aby každá domácnost, která má dítě na veřejné škole, dostala počítač s připojením na internet. Měla bych říct, že pouze 10 procent rodin má domácí internetové připojení. A jediná místa, kde je Wi-Fi, jsou škola a bistro Bojangles Fried Chicken, před kterým hodně často posedávám. Kromě toho, že se lidé začali zajímat a divit se, proč jsou všude ty modré tečky, se také otevřela debata, jak by škola mohla přispět k větší provázanosti komunity. Škola překročila hranici svých zdí a začala přemýšlet o své roli v rozvoji komunity. První várka počítačů bude nainstalována letos v létě a my pomáháme dr. Zullingerovi vyvíjet strategie, jak propojit školní třídu s rodinou a rozšířit výuku i po škole.
So the second approach is redesigning education itself. This is the most complex. It's a systems-level look at how education is administered and what is being offered and to whom. So in many cases this is not so much about making change as it is creating the conditions under which change is possible and the incentive to want to make change, which is easier said than done in rural communities and in inside-the-box education systems in rural communities. So for us, this was a graphic public campaign called Connect Bertie. There are thousands of these blue dots all over the county. And this was for a fund that the school district had to put a desktop computer and a broadband Internet connection in every home with a child in the public school system. Right now I should say, there are only 10 percent of the houses that actually have an in-home Internet connection. And the only places to get WiFi are in the school buildings, or at the Bojangles Fried Chicken joint, which I find myself squatting outside of a lot. Aside from, you know, getting people excited and wondering what the heck these blue dots were all over the place, it asked the school system to envision how it might become a catalyst for a more connected community. It asked them to reach outside of the school walls and to think about how they could play a role in the community's development. So the first batch of computers are being installed later this summer, and we're helping Dr. Zullinger develop some strategies around how we might connect the classroom and the home to extend learning beyond the school day.
Třetí přístup, který mě baví nejvíc a u kterého jsme právě teď, je design jako vzdělání. Znamená to, že můžeme design na veřejných školách přímo vyučovat. Takže design už nebude jen učební pomůcka, jako že postavíme raketu, a naučíme se tím fyziku, ale budeme skutečně učit designově myslet a v rámci komunitních projektů předáme opravdové know-how, jak stavět a tvořit. Designéři už nebudou jen konzultanti. Jsme odteď učitelé a kreativní potenciál příští generace je v našich rukách. Design uchopený jako vzdělání tak nabízí lék na nudnou, nepružnou a nenázornou výuku, která je problémem spousty škol. Design je něco, co máme pořád na očích; vyžaduje aktivní zapojení, umožňuje dětem využít základní znalosti v reálném prostředí. Začali jsme uvažovat o tradici výuky v dílnách. Dílny, především truhlárny a kovodílny, historicky byly vždy alternativa pro děti, které nepůjdou na vysokou. Byla to cesta k budoucímu povolání manuálních pracovníků; dělníků. Dřív jsme na školách vyráběli maminkám krmítka pro ptáčky. V posledním desetiletí ale přestala být výuka v dílnách úplně financována.
And then the third approach, which is what I'm most excited about, which is where we are now, is: design as education. So "design as education" means that we could actually teach design within public schools, and not design-based learning -- not like "let's learn physics by building a rocket," but actually learning design-thinking coupled with real construction and fabrication skills put towards a local community purpose. It also means that designers are no longer consultants, but we're teachers, and we are charged with growing creative capital within the next generation. And what design offers as an educational framework is an antidote to all of the boring, rigid, verbal instruction that so many of these school districts are plagued by. It's hands-on, it's in-your-face, it requires an active engagement, and it allows kids to apply all the core subject learning in real ways. So we started thinking about the legacy of shop class and how shop class -- wood and metal shop class in particular -- historically, has been something intended for kids who aren't going to go to college. It's a vocational training path. It's working-class; it's blue-collar. The projects are things like, let's make a birdhouse for your mom for Christmas. And in recent decades, a lot of the funding for shop class has gone away entirely.
A tak nás napadlo ji znovu zavést, ale tentokrát zaměřit projekty na to, co v komunitě zrovna chybí. Spojit výuku v dílnách s kritickým a kreativním designovým myšlením. A tak jsme z toho vyšli, pracovali poslední rok úzce s dr. Zullingerem a napsali jednoroční osnovu pro první ročník středních škol. Za čtyři týdny, koncem léta, tuhle výuku spouštíme. Já a Matthew jsme kvůli tomu prošli náročným a komplikovaným procesem,
So we thought, what if you could bring back shop class, but this time orient the projects around things that the community needed, and to infuse shop class with a more critical and creative-design-thinking studio process. So we took this kind of nebulous idea and have worked really closely with Dr. Zullinger for the past year on writing this as a one-year curriculum offered at the high school level to the junior class. And so this starts in four weeks, at the end of the summer, and my partner and I, Matthew and I, just went through the arduous and totally convoluted process
abychom získali příslušné certifikáty. A takhle to bude vypadat.
of getting certified as high school teachers to actually run it. And this is what it looks like.
Během dvou pololetí, na podzim a na jaře, stráví studenti tři hodiny denně v našem ateliéru o rozloze 418 metrů čtverečních. Žáci budou chodit ven, hledat, co je kde potřeba zlepšit a udělat, pak se vrátí do ateliéru, udělají brainstorming, načrtnou návrhy, přijdou s funkčními koncepty a pak přijdou do dílny a budou je testovat, stavět, dělat prototypy, zkoušet, zda fungují, a dotvářet je. V létě jim bude nabídnuta brigáda. Budou placení jako zaměstnanci Project H. Stanou se součástí konstrukčního týmu a budou stavět projekty pro komunitu. První projekt spustíme příští léto a bude to venkovní farmářský trh v centru. Ve druhém roce chystáme zastávky pro školní autobusy a ve třetím roce renovační práce pro důchodce. Tohle jsou skutečné projekty, o kterých budou studenti moct říct: "To jsem postavil, jsem na to hrdý."
So over the course of two semesters, the Fall and the Spring, the students spend three hours a day every single day in our 4,500 square foot studio/shop space. And during that time, they're doing everything from going out and doing ethnographic research and doing the need-finding, coming back into the studio, doing the brainstorming and design visualization to come up with concepts that might work, and then moving into the shop and actually testing them, building them, prototyping them, figuring out if they are going to work and refining that. And then over the summer, they're offered a summer job. They're paid as employees of Project H to be the construction crew with us to build these projects in the community. So the first project, which will be built next summer, is an open-air farmers' market downtown, followed by bus shelters for the school bus system in the second year and home improvements for the elderly in the third year. So these are real visible projects that hopefully the students can point to and say, "I built that, and I'm proud of it."
Teď vám představím pár našich studentů. Tohle je Ryan. Je jí 15 let. Miluje zemědělství a chce učit na střední. Chce jít na vysokou, ale pak se vrátit do Bertie. Je to její domov, pochází odsud její rodina, je tu šťastná a ráda by to tomuto místu vrátila. Studio H jí může pomoct, aby se zdokonalila v činnostech, kterými toho může dosáhnout.
So I want you to meet three of our students. This is Ryan. She is 15 years old. She loves agriculture and wants to be a high school teacher. She wants to go to college, but she wants to come back to Bertie County, because that's where her family is from, where she calls home, and she feels very strongly about giving back to this place that she's been fairly fortunate in. So what Studio H might offer her is a way to develop skills so that she might give back in the most meaningful way.
Toto je Erik. Hraje ve fotbalovém týmu. Rád jezdí na motocyklu a chce se stát architektem. Ve Studiu H se může zdokonalovat v tom, co bude jako architekt potřebovat, od rýsování přes práci se dřevem a kovy až po rešerše pro klienty.
This is Eric. He plays for the football team. He is really into dirtbike racing, and he wants to be an architect. So for him, Studio H offers him a way to develop the skills he will need as an architect, everything from drafting to wood and metal construction to how to do research for a client.
Toto je Anthony, je mu 16 let, rád loví a rybaří, je rád venku a tvoří rukama. Studio H mu nabízí vzdělání, které ho baví, protože může něco tvořit rukama. Zajímá ho lesnictví, ale neví, zda půjde na vysokou. I tak ovšem získá zkušenosti, které určitě uplatní.
And then this is Anthony. He is 16 years old, loves hunting and fishing and being outside and doing anything with his hands, and so for him, Studio H means that he can stay interested in his education through that hands-on engagement. He's interested in forestry, but he isn't sure, so if he ends up not going to college, he will have developed some industry-relevant skills.
Zároveň do veřejného vzdělávání zavádíme jiný typ učebny. Tohle je budova v centru, z níž může brzy být náš farmářský trh. Ale je to i učebna. Studenti z ní za domácí úkol budou chodit ven a hovořit se sousedy, jaké jídlo kupují, odkud a proč. A až na konci léta přestřihnou pásku, když farmářský trh otevřou pro veřejnost, tak tím splní závěrečnou zkoušku. Nabízíme tak komunitě skutečný, viditelný postup. Každý rok jeden projekt. Necháme mladé studenty, aby se stali přínosem a nevyčerpatelným zdrojem nápadů tvořících budoucnost.
What design and building really offers to public education is a different kind of classroom. So this building downtown, which may very well become the site of our future farmers' market, is now the classroom. And going out into the community and interviewing your neighbors about what kind of food they buy and from where and why -- that's a homework assignment. And the ribbon-cutting ceremony at the end of the summer when they have built the farmers' market and it's open to the public -- that's the final exam. And for the community, what design and building offers is real, visible, built progress. It's one project per year, and it makes the youth the biggest asset and the biggest untapped resource in imagining a new future.
Je nám jasné, že Studio H je jen malý příběh, hlavně v prvním roce: 13 studentů, 2 učitelé, jeden projekt na jednom místě. Ale mohlo by to fungovat i jinde. A vážně věřím v sílu malých příběhů, protože je hrozně obtížné dělat dobročinnou práci na globální úrovni. Když se příliš oddálíte, ztratíte schopnost vnímat lidi jako bytosti.
So we recognize that Studio H, especially in its first year, is a small story -- 13 students, it's two teachers, it's one project in one place. But we feel like this could work in other places. And I really, strongly believe in the power of the small story, because it is so difficult to do humanitarian work at a global scale. Because, when you zoom out that far, you lose the ability to view people as humans.
Design sám je v neposlední řadě proces neustálého vzdělávání. Nejen lidí, s nimiž pracujeme, ale i nás, designérů. A jako designéři se musíme dále posouvat. Znovu se učit o věcech, na kterých záleží, pracovat mimo naše komfortní zóny, být lepšími občany na vlastním dvorku. Takže i když se jedná o malý příběh, doufáme, že představuje krok správným směrem pro budoucnost venkovských komunit a pro budoucnost veřejného školství a snad i pro budoucnost designu.
Ultimately, design itself is a process of constant education for the people that we work with and for and for us as designers. And let's face it, designers, we need to reinvent ourselves. We need to re-educate ourselves around the things that matter, we need to work outside of our comfort zones more, and we need to be better citizens in our own backyard. So while this is a very small story, we hope that it represents a step in the right direction for the future of rural communities and for the future of public education and hopefully also for the future of design.
Děkuji
Thank you.
(Potlesk)
(Applause)