I used to think the whole purpose of life was pursuing happiness. Everyone said the path to happiness was success, so I searched for that ideal job, that perfect boyfriend, that beautiful apartment. But instead of ever feeling fulfilled, I felt anxious and adrift. And I wasn't alone; my friends -- they struggled with this, too.
Vroeger dacht ik dat het najagen van geluk het doel van het leven was. Iedereen zei dat succes de weg naar geluk was. Dus ik zocht naar die ideale baan, die perfecte vriend, dat prachtige appartement. Maar in plaats van voldaan voelde ik mij onrustig en opgejaagd. En ik was niet alleen; mijn vrienden worstelden daar ook mee.
Eventually, I decided to go to graduate school for positive psychology to learn what truly makes people happy. But what I discovered there changed my life. The data showed that chasing happiness can make people unhappy. And what really struck me was this: the suicide rate has been rising around the world, and it recently reached a 30-year high in America. Even though life is getting objectively better by nearly every conceivable standard, more people feel hopeless, depressed and alone. There's an emptiness gnawing away at people, and you don't have to be clinically depressed to feel it. Sooner or later, I think we all wonder: Is this all there is? And according to the research, what predicts this despair is not a lack of happiness. It's a lack of something else, a lack of having meaning in life.
Uiteindelijk besloot ik weg te gaan om positieve psychologie te studeren en te leren wat mensen gelukkig maakt. Maar wat ik daar ontdekte, veranderde mijn leven. Uit gegevens bleek dat geluk najagen mensen ongelukkig kan maken. En wat mij écht opviel was dit: het zelfmoordpercentage neemt wereldwijd alsmaar toe en in Amerika bereikte het onlangs het hoogste punt sinds 30 jaar. Ook al hebben we het objectief gezien beter, hoe je het ook bekijkt, steeds meer mensen voelen zich hopeloos, depressief en alleen. Er heerst een leegte-gevoel dat aan mensen knaagt en om dat te voelen hoef je niet depressief te zijn. Vroeg of laat vragen wij ons allemaal af: is dit alles wat er is? Wat volgens het onderzoek deze wanhoop voorspelt, is niet een gebrek aan geluk. Het is een gebrek aan iets anders; men heeft niet het idee dat hun leven zin heeft.
But that raised some questions for me. Is there more to life than being happy? And what's the difference between being happy and having meaning in life? Many psychologists define happiness as a state of comfort and ease, feeling good in the moment. Meaning, though, is deeper. The renowned psychologist Martin Seligman says meaning comes from belonging to and serving something beyond yourself and from developing the best within you. Our culture is obsessed with happiness, but I came to see that seeking meaning is the more fulfilling path. And the studies show that people who have meaning in life, they're more resilient, they do better in school and at work, and they even live longer.
Maar dat wierp bij mij vragen op. Gaat het leven over meer dan alleen gelukkig zijn? En wat is het verschil tussen gelukkig zijn en een zinvol leven? Veel psychologen definiëren geluk als een staat van comfort en welbehagen, zich goed voelen op dat moment. Zingeving, daarentegen, ligt dieper. De bekende psycholoog Martin Seligman zegt dat zingeving voortkomt uit ergens toe behoren en iets dienen buiten jezelf en uit het beste in jezelf ontwikkelen. Onze maatschappij is geobsedeerd door geluk, maar ik bemerkte dat het meer voldoening geeft de zin te zoeken. Onderzoek toont aan dat mensen die de zin van het leven zien, veerkrachtiger zijn, het beter doen op school en op het werk, en dat ze bovendien langer leven.
So this all made me wonder: How can we each live more meaningfully? To find out, I spent five years interviewing hundreds of people and reading through thousands of pages of psychology, neuroscience and philosophy. Bringing it all together, I found that there are what I call four pillars of a meaningful life. And we can each create lives of meaning by building some or all of these pillars in our lives.
Dit alles zette mij aan het denken: hoe kunnen we een zinvoller leven leiden? Om daarachter te komen, interviewde ik vijf jaar lang honderden mensen en las ik duizenden pagina's over psychologie, neurowetenschappen en filosofie. Alles overziend kwam ik tot de conclusie dat een zinvol leven vier "pijlers" heeft. Iedereen kan zin geven aan het leven door sommige of alle vier deze pijlers in ons leven op te zetten.
The first pillar is belonging. Belonging comes from being in relationships where you're valued for who you are intrinsically and where you value others as well. But some groups and relationships deliver a cheap form of belonging; you're valued for what you believe, for who you hate, not for who you are. True belonging springs from love. It lives in moments among individuals, and it's a choice -- you can choose to cultivate belonging with others.
De eerste is het gevoel ergens bij te horen. Dat gevoel komt voort uit relaties waarin je gewaardeerd wordt om wie jij vanbinnen bent en waarin jij anderen eveneens waardeert. Sommige groepen en relaties geven echter een goedkope vorm van erbij horen; je wordt gewaardeerd om wat je gelooft, om wie je haat, niet om wie je bent. Het echte 'behoren tot' komt voort uit liefde. Het leeft in momenten onder individuen en het is een keuze -- je kunt kiezen dat gevoel te kweken met anderen.
Here's an example. Each morning, my friend Jonathan buys a newspaper from the same street vendor in New York. They don't just conduct a transaction, though. They take a moment to slow down, talk, and treat each other like humans. But one time, Jonathan didn't have the right change, and the vendor said, "Don't worry about it." But Jonathan insisted on paying, so he went to the store and bought something he didn't need to make change. But when he gave the money to the vendor, the vendor drew back. He was hurt. He was trying to do something kind, but Jonathan had rejected him.
Hier is een voorbeeld. Iedere ochtend koopt mijn vriend Jonathan een krant in New York bij dezelfde straatverkoper. Het is echter meer dan alleen een verkoop. Ze nemen even de tijd, maken een praatje en behandelen elkaar als mensen. Op een dag had Jonathan niet genoeg kleingeld en de verkoper zei: "Komt volgende keer wel," maar Jonathan stond er op te betalen en dus kocht hij iets in de winkel wat hij niet nodig had om genoeg kleingeld te hebben. Toen hij het geld aan de verkoper gaf, kromp deze ineen; hij was gekwetst. Hij probeerde iets aardigs te doen, maar Jonathan had hem afgewezen.
I think we all reject people in small ways like this without realizing it. I do. I'll walk by someone I know and barely acknowledge them. I'll check my phone when someone's talking to me. These acts devalue others. They make them feel invisible and unworthy. But when you lead with love, you create a bond that lifts each of you up.
Ik denk dat wij allemaal onbewust mensen op dergelijke wijze afwijzen. Ik zeker. Ik loop iemand die ik ken gerust achteloos voorbij. Ik kijk op mijn telefoon als iemand tegen mij praat. Dit gedrag devalueert anderen. Het maakt dat zij zich onzichtbaar en onwaardig voelen. Maar als je met liefde leidt, creëer je een band die jullie beiden beter laat voelen.
For many people, belonging is the most essential source of meaning, those bonds to family and friends. For others, the key to meaning is the second pillar: purpose. Now, finding your purpose is not the same thing as finding that job that makes you happy. Purpose is less about what you want than about what you give. A hospital custodian told me her purpose is healing sick people. Many parents tell me, "My purpose is raising my children." The key to purpose is using your strengths to serve others. Of course, for many of us, that happens through work. That's how we contribute and feel needed. But that also means that issues like disengagement at work, unemployment, low labor force participation -- these aren't just economic problems, they're existential ones, too. Without something worthwhile to do, people flounder. Of course, you don't have to find purpose at work, but purpose gives you something to live for, some "why" that drives you forward.
Voor velen is ergens bij horen de meest essentiële bron van zin; de banden met familie en vrienden. Voor anderen is de tweede pijler de sleutel tot zin: een doel hebben. Het vinden van je doel is niet hetzelfde als het vinden van die baan die jou gelukkig maakt. Een doel gaat minder over wat je wilt dan over wat je geeft. Een ziekenhuisbeheerder zei mij eens dat haar doel het genezen van zieken is. Veel ouders zeggen mij: "Mijn doel is mijn kinderen opvoeden." Je bereikt je doel door je vaardigheden in dienst te stellen van anderen. Voor velen van ons gebeurt dat natuurlijk op het werk. Dat is hoe wij bijdragen en ons nodig voelen. Maar dat betekent ook dat onderwerpen als ontslag, werkloosheid, hoge werkeloosheidscijfers -- dit zijn niet alleen economische, maar ook existentiële problemen. Zonder iets zinvols om te doen, worstelt men. Natuurlijk hoef je geen doel op je werk te vinden, maar een doel geeft je iets om voor te leven, een 'waarom' die je motiveert.
The third pillar of meaning is also about stepping beyond yourself, but in a completely different way: transcendence. Transcendent states are those rare moments when you're lifted above the hustle and bustle of daily life, your sense of self fades away, and you feel connected to a higher reality. For one person I talked to, transcendence came from seeing art. For another person, it was at church. For me, I'm a writer, and it happens through writing. Sometimes I get so in the zone that I lose all sense of time and place. These transcendent experiences can change you. One study had students look up at 200-feet-tall eucalyptus trees for one minute. But afterwards they felt less self-centered, and they even behaved more generously when given the chance to help someone.
De derde pijler der zingeving gaat ook om buiten jezelf stappen, maar op een totaal andere manier: zelfoverstijging. Zelfoverstijgende staten zijn de zeldzame momenten waarop je onttrokken wordt aan de drukte van het dagelijks leven; je zelfbesef glijdt van je af en je voelt je verbonden met een hogere realiteit. Iemand die ik sprak, zei dat dit hem gebeurde bij het zien van kunst. Voor iemand anders was het in de kerk. Voor mij, ik ben schrijfster, gebeurt het door te schrijven. Soms raak ik zodanig in trans dat ik alle gevoel van tijd en plaats verlies. Deze ervaringen kunnen je veranderen. Onderzoekers lieten studenten eens een minuut lang naar 60 meter hoge eucalyptusbomen kijken. Daarna voelden zij zich minder ego-centrisch en zij gedroegen zich zelfs guller wanneer zij iemand konden helpen.
Belonging, purpose, transcendence. Now, the fourth pillar of meaning, I've found, tends to surprise people. The fourth pillar is storytelling, the story you tell yourself about yourself. Creating a narrative from the events of your life brings clarity. It helps you understand how you became you. But we don't always realize that we're the authors of our stories and can change the way we're telling them. Your life isn't just a list of events. You can edit, interpret and retell your story, even as you're constrained by the facts.
Ergens bij horen, een doel, zelfoverstijging. De vierde pijler der zingeving blijkt menigeen nogal eens te verrassen. De vierde pijler is verhalen vertellen: het verhaal dat jij jezelf over jou vertelt. De gebeurtenissen in je leven verhalen, geeft duidelijkheid. Het helpt je begrijpen hoe jij geworden bent wie je bent. Maar we realiseren ons niet altijd dat wij ons eigen verhaal schrijven en dat we het anders kunnen verwoorden. Je leven is niet zomaar een lijst met gebeurtenissen. Je kunt je verhaal aanpassen, interpreteren en opnieuw vertellen, zelfs als de feiten je beperken.
I met a young man named Emeka, who'd been paralyzed playing football. After his injury, Emeka told himself, "My life was great playing football, but now look at me." People who tell stories like this -- "My life was good. Now it's bad." -- tend to be more anxious and depressed. And that was Emeka for a while. But with time, he started to weave a different story. His new story was, "Before my injury, my life was purposeless. I partied a lot and was a pretty selfish guy. But my injury made me realize I could be a better man." That edit to his story changed Emeka's life. After telling the new story to himself, Emeka started mentoring kids, and he discovered what his purpose was: serving others. The psychologist Dan McAdams calls this a "redemptive story," where the bad is redeemed by the good. People leading meaningful lives, he's found, tend to tell stories about their lives defined by redemption, growth and love.
Ik ontmoette een jongeman genaamd Emeka, die verlamd was geraakt bij rugby. Na zijn ongeluk vertelde Emeka zichzelf: "Mijn leven was geweldig toen ik rugby speelde, maar moet je me nu eens zien." Mensen die zulke verhalen vertellen -- "Mijn leven was goed. Nu is het slecht." -- neigen angstiger en depressiever te zijn. Emeka was dat ook even. Maar mettertijd begon hij een ander verhaal te creëren. Zijn nieuwe verhaal was: "Voor mijn ongeluk had ik geen doel in het leven. Ik feestte erop los en was egoïstisch. Door mijn ongeluk zag ik in dat ik een beter persoon kan zijn." Die wending in zijn verhaal veranderde Emeka's leven. Nadat hij zichzelf dat verteld had, begon Emeka kinderen te begeleiden en hij ontdekte wat zijn doel was: anderen dienen. Psycholoog Dan McAdams noemt dit een "verhaal van verlossing", waar al wat slecht is ingelost wordt door het goede. Mensen die een zinvol leven leiden, zijn geneigd levensverhalen te vertellen die getekend worden door verlossing, groei en liefde.
But what makes people change their stories? Some people get help from a therapist, but you can do it on your own, too, just by reflecting on your life thoughtfully, how your defining experiences shaped you, what you lost, what you gained. That's what Emeka did. You won't change your story overnight; it could take years and be painful. After all, we've all suffered, and we all struggle. But embracing those painful memories can lead to new insights and wisdom, to finding that good that sustains you.
Maar waarom veranderen mensen hun verhaal? Sommigen krijgen hulp van een therapeut, maar je kunt het ook zelf doen, gewoon door diep over je leven na te denken, hoe jouw ervaringen jou gevormd hebben, wat je verloren hebt, of gewonnen. Dat is wat Emeka deed. Je verhaal verander je niet zomaar; het kan jaren kosten en pijnlijk zijn. We hebben immers allemaal geleden, en we worstelen allemaal ergens mee. Maar die pijnlijke herinneringen omarmen kan nieuwe inzichten en wijsheid bieden, kan je wijzen op het goede dat jou in stand houdt.
Belonging, purpose, transcendence, storytelling: those are the four pillars of meaning. When I was younger, I was lucky enough to be surrounded by all of the pillars. My parents ran a Sufi meetinghouse from our home in Montreal. Sufism is a spiritual practice associated with the whirling dervishes and the poet Rumi. Twice a week, Sufis would come to our home to meditate, drink Persian tea, and share stories. Their practice also involved serving all of creation through small acts of love, which meant being kind even when people wronged you. But it gave them a purpose: to rein in the ego.
Ergens bij horen, een doel, zelfoverstijging, verhalen vertellen: dat zijn de vier zingevende pijlers. Toen ik jonger was, had ik het geluk alle pijlers om mij heen te hebben. Mijn ouders runden een soefi-gebedshuis vanuit ons huis in Montreal. Het soefisme is een spirituele beoefening geassocieerd met de wervelende derwisjen en de dichter Rumi. Twee keer perk week kwamen de soefisten naar ons huis om te mediteren, Perzische thee te drinken en verhalen te delen. Hun beoefening omvatte ook het dienen van alles wat is middels kleine daden van liefde, wat inhield zelfs na onrecht vriendelijk te blijven. Maar het gaf hen een doel: het egoïsme temmen.
Eventually, I left home for college and without the daily grounding of Sufism in my life, I felt unmoored. And I started searching for those things that make life worth living. That's what set me on this journey. Looking back, I now realize that the Sufi house had a real culture of meaning. The pillars were part of the architecture, and the presence of the pillars helped us all live more deeply.
Uiteindelijk ging ik uit huis om te gaan studeren en zonder het Soefisme in mijn dagelijks leven, was ik mijn basis kwijt. Ik begon die dingen te zoeken die het leven waard maken te leven. Dat is wat mij op dit pad zette. Terugkijkend realiseer ik mij dat het soefi-huis een echte zingevingscultuur had. De pijlers waren onderdeel van de architectuur en de aanwezigheid ervan hielp ons allemaal diepgaander te leven.
Of course, the same principle applies in other strong communities as well -- good ones and bad ones. Gangs, cults: these are cultures of meaning that use the pillars and give people something to live and die for. But that's exactly why we as a society must offer better alternatives. We need to build these pillars within our families and our institutions to help people become their best selves. But living a meaningful life takes work. It's an ongoing process. As each day goes by, we're constantly creating our lives, adding to our story. And sometimes we can get off track.
Natuurlijk wordt in andere sterke gemeenschappen dit principe ook toegepast -- zowel in goede als in slechte. Bendes, sektes: dit zijn zingevingsculturen die andere pijlers gebruiken en mensen iets geven om voor te leven en te sterven. Dat is precies waarom wij als samenleving betere alternatieven moeten bieden. We moeten deze pijlers opbouwen binnen het gezin en onze instellingen om mensen te helpen hun beste zelf te worden. Maar aan een zinvol leven moet je werken. Het is een doorlopend proces. Met het verstrijken van de dagen creëren we constant onze levens, breiden we onze verhalen uit. Soms raken we van het pad.
Whenever that happens to me, I remember a powerful experience I had with my father. Several months after I graduated from college, my dad had a massive heart attack that should have killed him. He survived, and when I asked him what was going through his mind as he faced death, he said all he could think about was needing to live so he could be there for my brother and me, and this gave him the will to fight for life. When he went under anesthesia for emergency surgery, instead of counting backwards from 10, he repeated our names like a mantra. He wanted our names to be the last words he spoke on earth if he died.
Wanneer mij dat gebeurt, denk ik aan een krachtige ervaring die ik met mijn vader heb gehad. Een aantal maanden na het behalen van mijn diploma, had mijn vader een ernstige hartaanval waaraan hij overleden zou moeten zijn. Hij overleefde het en toen ik hem vroeg wat er door zijn hoofd ging toen hij bijna dood was, zei hij dat hij enkel dacht dat hij moest blijven leven om er voor mijn broer en mij te zijn, en dat dit hem de kracht gaf om voor zijn leven te vechten. Toen hij onder narcose ging voor een spoedoperatie, telde hij niet af van 10 naar 0, maar herhaalde hij onze namen als een mantra. Hij wilde dat onze namen zijn laatste woorden zouden zijn, mocht hij het niet overleven.
My dad is a carpenter and a Sufi. It's a humble life, but a good life. Lying there facing death, he had a reason to live: love. His sense of belonging within his family, his purpose as a dad, his transcendent meditation, repeating our names -- these, he says, are the reasons why he survived. That's the story he tells himself.
Mijn vader is een timmerman en een soefi. Het is een nederig leven, maar het is goed zo. Aldaar de dood in de ogen starend, had hij een reden om voor te leven: liefde. Zijn gevoel van bij zijn gezin horen, zijn doel als vader, zijn zelfoverstijgende meditatie, het herhalen van onze namen -- dat alles, zegt hij, is waarom hij het overleefde. Dat is wat hij zichzelf vertelt.
That's the power of meaning. Happiness comes and goes. But when life is really good and when things are really bad, having meaning gives you something to hold on to.
Dat is de kracht van de zin. Geluk komt en gaat. Maar als het leven echt goed is, en de dingen echt slecht, geeft zingeving je iets om aan vast te houden.
Thank you.
Dankjulliewel.
(Applause)
(Applaus)