Νόμιζα ότι ο σκοπός της ζωής ήταν η αναζήτηση της ευτυχίας. Όλοι έλεγαν πως ο δρόμος προς την ευτυχία ήταν η επιτυχία, οπότε έψαξα για την ιδανική δουλειά, το τέλειο αγόρι, το όμορφο διαμέρισμα. Αντί όμως να νιώθω πλήρης, ένιωθα αγχωμένη και χαμένη. Και δεν ήμουν η μόνη, οι φίλοι μου -- και αυτοί το αντιμετώπισαν.
I used to think the whole purpose of life was pursuing happiness. Everyone said the path to happiness was success, so I searched for that ideal job, that perfect boyfriend, that beautiful apartment. But instead of ever feeling fulfilled, I felt anxious and adrift. And I wasn't alone; my friends -- they struggled with this, too.
Εντέλει αποφάσισα να πάω στο πανεπιστήμιο για να σπουδάσω θετική ψυχολογία για να μάθω τι στ' αλήθεια κάνει τους ανθρώπους ευτυχισμένους. Αλλά αυτό που ανακάλυψα εκεί άλλαξε τη ζωή μου. Τα στοιχεία έδειξαν πως το κυνήγι της ευτυχίας μπορεί να κάνει τους ανθρώπους δυστυχισμένους. Αυτό που πραγματικά με εξέπληξε ήταν ότι ο δείκτης αυτοκτονίας συνεχώς αυξάνεται ανά τον κόσμο και προσφάτως έφτασε στο πιο υψηλό ποσοστό των τελευταίων 30 ετών στην Αμερική. Παρόλο που η ζωή γίνεται αντικειμενικά καλύτερη με σχεδόν όλα τα αντιληπτά πρότυπα, περισσότεροι άνθρωποι νιώθουν απελπισμένοι, καταθλιπτικοί και μόνοι. Υπάρχει ένα κενό το οποίο διαβρώνει τους ανθρώπους και δεν χρειάζεται να είσαι κλινικά καταθλιπτικός για να το νιώσεις. Αργά η γρήγορα νομίζω ότι όλοι αναρωτιόμαστε, Αυτο είναι μόνο; Σύμφωνα με έρευνες αυτό που προβλέπει αυτή την απόγνωση δεν είναι η έλλειψη ευτυχίας. Είναι η έλλειψη από κάτι άλλο, η έλλεψη του να έχεις νόημα στη ζωή.
Eventually, I decided to go to graduate school for positive psychology to learn what truly makes people happy. But what I discovered there changed my life. The data showed that chasing happiness can make people unhappy. And what really struck me was this: the suicide rate has been rising around the world, and it recently reached a 30-year high in America. Even though life is getting objectively better by nearly every conceivable standard, more people feel hopeless, depressed and alone. There's an emptiness gnawing away at people, and you don't have to be clinically depressed to feel it. Sooner or later, I think we all wonder: Is this all there is? And according to the research, what predicts this despair is not a lack of happiness. It's a lack of something else, a lack of having meaning in life.
Αλλά αυτό ανέδειξε κάποιες ερωτήσεις για εμένα. Υπάρχει κάτι περισσότερο στη ζωή από το να είσαι χαρούμενος; Και ποια είναι η διαφορά μεταξύ του να είσαι χαρούμενος και να έχεις κάποιο νόημα στη ζωή; Πολλοί ψυχολόγοι ορίζουν την ευτυχία ως μια κατάσταση άνεσης και ανάπαυσης, να ζεις ευχάριστα την κάθε στιγμή. Το νόημα όμως είναι βαθύτερο. Ο πασίγνωστος ψυχολόγος Μάρτιν Σέλιγκμαν λέει ότι νόημα υπάρχει όταν ανήκουμε σε και υπηρετούμε σκοπούς πέρα από τον εαυτό μας και από τη θετική αυτοανάπτυξη. Η κουλτούρα μας έχει εμμονή με την ευτυχία, αλλά είδα ότι το ταξίδι για την αναζήτηση νοήματος είναι ένα πιο πλήρες μονοπάτι. Έρευνες δείχνουν ότι οι άνθρωποι που έχουν σκοπό στη ζωή τους, είναι πιο δυνατοί, είναι καλύτεροι στο σχολείο και τη δουλειά και ακόμη ζουν περισσότερο.
But that raised some questions for me. Is there more to life than being happy? And what's the difference between being happy and having meaning in life? Many psychologists define happiness as a state of comfort and ease, feeling good in the moment. Meaning, though, is deeper. The renowned psychologist Martin Seligman says meaning comes from belonging to and serving something beyond yourself and from developing the best within you. Our culture is obsessed with happiness, but I came to see that seeking meaning is the more fulfilling path. And the studies show that people who have meaning in life, they're more resilient, they do better in school and at work, and they even live longer.
Όλα αυτά με έκαναν να αναρωτηθώ, Πώς μπορούμε να ζούμε πιο ουσιαστικά; Για να το βρω αυτό έκανα πέντε χρόνια συνεντεύξεις σε εκατοντάδες ανθρώπους και διάβασα χιλιάδες σελίδες από βιβλία ψυχολογίας, νευροεπιστήμης και φιλοσοφίας. Με άξονα όλα αυτά, βρήκα αυτό που ονομάζω τέσσερις πυλώνες μιας γεμάτης νόημα ζωής. Ο καθένας μπορεί να δημιουργήσει μια ζωή με νόημα χτίζοντας είτε μερικούς είτε όλους τους πυλώνες στη ζωή μας.
So this all made me wonder: How can we each live more meaningfully? To find out, I spent five years interviewing hundreds of people and reading through thousands of pages of psychology, neuroscience and philosophy. Bringing it all together, I found that there are what I call four pillars of a meaningful life. And we can each create lives of meaning by building some or all of these pillars in our lives.
Ο πρώτος πυλώνας είναι η ανάγκη να ανήκεις κάπου. Η ανάγκη του ανήκειν πηγάζει από τις ανθρώπινες σχέσεις όπου εκτιμάται το ποιος είσαι εγγενώς και το ότι εκτιμάς και εσύ τους άλλους. Αλλά κάποιες ομάδες και σχέσεις προσφέρουν μια ευτελή μορφή αίσθησης του ανήκειν, όπου εκτιμάσαι για το τι πιστεύεις, για το ποιον μισείς, και όχι για το ποιος είσαι. Η αληθινή αίσθηση του ανήκειν πηγάζει από την αγάπη. Υπάρχει στις στιγμές που οι άνθρωποι περνούν μεταξύ τους, και είναι επιλογή, μπορείς να επιλέξεις να αναπτύξεις την αίσθηση του ανήκειν με τους άλλους.
The first pillar is belonging. Belonging comes from being in relationships where you're valued for who you are intrinsically and where you value others as well. But some groups and relationships deliver a cheap form of belonging; you're valued for what you believe, for who you hate, not for who you are. True belonging springs from love. It lives in moments among individuals, and it's a choice -- you can choose to cultivate belonging with others.
Ορίστε ένα παράδειγμα. Κάθε πρωί ο φίλος μου ο Τζόναθαν αγοράζει μια εφημερίδα από τον ίδιο πλανόδιο πωλητή στη Νέα Υόρκη. Δεν διεξάγουν όμως μια εμπορική συναλλαγή. Σταματούν για ένα λεπτό να μιλήσουν, και να συνυπάρξουν σαν ανθρώπινα όντα. Αλλά μια φορά ο Τζόναθαν δεν είχε ακριβώς τα χρήματα και ο πλανόδιος είπε, «Μην ανησυχείς γι' αυτό». Αλλά ο Τζόναθαν επέμενε να πληρώσει, οπότε πήγε σε ένα κατάστημα και αγόρασε κάτι που δεν χρειαζόταν για να έχει ακριβώς τα χρήματα. Αλλά όταν έδωσε τα χρήματα στον πλανόδιο ο πλανόδιος αποτραβήχτηκε. Είχε πληγωθεί. Προσπαθούσε να κάνει μια ευγενική πράξη αλλά ο Τζόναθαν τον είχε απορρίψει.
Here's an example. Each morning, my friend Jonathan buys a newspaper from the same street vendor in New York. They don't just conduct a transaction, though. They take a moment to slow down, talk, and treat each other like humans. But one time, Jonathan didn't have the right change, and the vendor said, "Don't worry about it." But Jonathan insisted on paying, so he went to the store and bought something he didn't need to make change. But when he gave the money to the vendor, the vendor drew back. He was hurt. He was trying to do something kind, but Jonathan had rejected him.
Πιστεύω ότι όλοι απορρίπτουμε ανθρώπους με μικρούς τρόπους άθελα μας. Εγώ το κάνω. Θα περπατήσω δίπλα από κάποιον που γνωρίζω και δεν θα του μιλήσω. Θα κοιτάξω το κινητό μου όταν κάποιος μου μιλάει. Αυτές οι πράξεις υποτιμούν τους άλλους. Τους κάνουν να νιώθουν αόρατους και ανάξιους. Αλλά όταν ζεις με αγάπη, δημιουργείς έναν δεσμό που εξυψώνει τον καθένα ξεχωριστά.
I think we all reject people in small ways like this without realizing it. I do. I'll walk by someone I know and barely acknowledge them. I'll check my phone when someone's talking to me. These acts devalue others. They make them feel invisible and unworthy. But when you lead with love, you create a bond that lifts each of you up.
Για πολλούς ανθρώπους η αίσθηση του ανήκειν είναι η σημαντικότερη πηγή νοήματος, οι δεσμοί της οικογένειας και της φιλίας. Για άλλους, κλειδί στο νόημα είναι ο δεύτερος πυλώνας, ο σκοπός. Το να βρεις ποιος είναι ο σκοπός σου δεν είναι το ίδιο με το να βρεις τη δουλειά που σε κάνει χαρούμενο. Ο σκοπός είναι περισσότερο τι δίνεις και λιγότερο τι θέλεις εσύ. Ένας επιστάτης νοσοκομείου μου είπε ότι ο σκοπός του είναι να γιατρεύει αρρώστους. Πολλοί γονείς μου λένε, «Ο σκοπός μου είναι να μεγαλώσω τα παιδιά μου». Το κλειδί του σκοπού είναι η χρήση των δυνάμεων σου για να βοηθήσεις τους άλλους. Φυσικά, για πολλούς απο εμάς αυτό συμβαίνει μέσω της δουλειάς. Με αυτόν τον τρόπο συμβάλλουμε και νιώθουμε αναγκαίοι. Αλλά αυτο σημαίνει ότι θέματα όπως η αποσύνδεση στην εργασία, η ανεργία, η χαμηλή συμμετοχή του εργατικού δυναμικού, δεν είναι μόνο οικονομικά προβλήματα, είναι και υπαρξιακά. Αν δεν έχουν κάτι σημαντικό να κάνουν οι άνθρωποι δυσκολεύονται. Φυσικά δεν χρειάζεται να βρεις σκοπό στη δουλειά, αλλά ο σκοπός σου δίνει κάτι για να ζήσεις, κάποιο «λόγο» για να συνεχίσεις.
For many people, belonging is the most essential source of meaning, those bonds to family and friends. For others, the key to meaning is the second pillar: purpose. Now, finding your purpose is not the same thing as finding that job that makes you happy. Purpose is less about what you want than about what you give. A hospital custodian told me her purpose is healing sick people. Many parents tell me, "My purpose is raising my children." The key to purpose is using your strengths to serve others. Of course, for many of us, that happens through work. That's how we contribute and feel needed. But that also means that issues like disengagement at work, unemployment, low labor force participation -- these aren't just economic problems, they're existential ones, too. Without something worthwhile to do, people flounder. Of course, you don't have to find purpose at work, but purpose gives you something to live for, some "why" that drives you forward.
Ο τρίτος πυλώνας του νοήματος είναι να ξεπερνάς τον εαυτό σου, αλλά με με έναν τελείως διαφορετικό τρόπο, την υπέρβαση. Υπερβατικές θεωρούνται αυτές οι σπάνιες στιγμές όπου υψώνεσαι πάνω από τη βουή της καθημερινής ζωής, η αίσθηση του εγώ σου χάνεται και νιώθεις συνδεδεμένος με μια ανώτερη πραγματικότητα. Με έναν άνθρωπο που μίλησα, η υπέρβαση έγινε βλέποντας τέχνη. Για κάποιον άλλο ήταν η εκκλησία. Για εμένα που είμαι συγγραφέας, συμβαίνει μέσω της συγγραφής. Κάποιες φορές εστιάζω τόσο που χάνω την αίσθηση χώρου και χρόνου. Αυτές οι υπερβατικές εμπειρίες μπορούν να σε αλλάξουν. Σε μια έρευνα έβαλαν μαθητές να βλέπουν ευκάλυπτους ύψους 60 μέτρων για ένα λεπτό. Έπειτα ένιωθαν λιγότερο εγωκεντρικοί και συμπεριφέρονταν πιο ευγενικά όταν τους δινόταν η ευκαιρία να βοηθήσουν.
The third pillar of meaning is also about stepping beyond yourself, but in a completely different way: transcendence. Transcendent states are those rare moments when you're lifted above the hustle and bustle of daily life, your sense of self fades away, and you feel connected to a higher reality. For one person I talked to, transcendence came from seeing art. For another person, it was at church. For me, I'm a writer, and it happens through writing. Sometimes I get so in the zone that I lose all sense of time and place. These transcendent experiences can change you. One study had students look up at 200-feet-tall eucalyptus trees for one minute. But afterwards they felt less self-centered, and they even behaved more generously when given the chance to help someone.
Ένταξη, σκοπός, υπέρβαση. Ο τέταρτος πυλώνας του νοήματος έχω παρατηρήσει πως τείνει να εκπλήσσει. Ο τέταρτος πυλώνας είναι η αφήγηση, η ιστορία που λες στον εαυτό σου για τον εαυτό σου. Η δημιουργία μιας ιστορίας από τα γεγονότα της ζωής σου, φέρνει σαφήνεια. Σε βοηθάει να καταλάβεις πως δημιούργησες τον εαυτό σου. Αλλά δεν συνειδητοποιούμε ότι εμείς γράφουμε τις ιστορίες μας και μπορούμε να αλλάξουμε τον τρόπο που τις λέμε. Η ζωή σου δεν είναι απλά μια σειρά γεγονότων. Μπορείς να αλλάξεις, να ερμηνεύσεις και να ξαναπείς την ιστορία σου ακόμα και αν περιορίζεσαι από τα γεγονότα.
Belonging, purpose, transcendence. Now, the fourth pillar of meaning, I've found, tends to surprise people. The fourth pillar is storytelling, the story you tell yourself about yourself. Creating a narrative from the events of your life brings clarity. It helps you understand how you became you. But we don't always realize that we're the authors of our stories and can change the way we're telling them. Your life isn't just a list of events. You can edit, interpret and retell your story, even as you're constrained by the facts.
Γνώρισα έναν νέο άνδρα ονόματι Έμεκα που έμεινε παράλυτος παίζοντας ποδόσφαιρο. Μετά τον τραυματισμό του ο Έμεκα είπε στον εαυτό του, «Η ζωή μου ήταν τέλεια όταν έπαιζα ποδόσφαιρο, αλλά τώρα κοίτα με». Οι άνθρωποι που λένε ιστορίες όπως αυτή «Η ζωή μου ήταν καλή. Τώρα είναι άθλια» -- τείνουν να είναι πιο αγχώδεις και καταθλιπτικοί. Έτσι ήταν και ο Έμεκα για λίγο. Αλλά με τον καιρό άρχισε να υφαίνει μια διαφορετική ιστορία. Η νέα του ιστορία ήταν «Πριν τον τραυματισμό μου η ζωή μου δεν είχε σκοπό. Πήγαινα σε πολλά πάρτυ και ήμουν εγωιστής. Αλλά ο τραυματισμός μου με έκανε να καταλάβω πως μπορώ να γίνω καλύτερος». Αυτή η διόρθωση στην ιστορία άλλαξε τη ζωή του Έμεκα. Αφού αφηγήθηκε τη νέα ιστορία στο εαυτό του ο Έμεκα άρχισε να καθοδηγεί παιδιά και ανακάλυψε ποιος ήταν ο σκοπός του, να βοηθάει του άλλους. Ο ψυχολόγος Νταν ΜακΆνταμς το ονομάζει αυτό "λυτρωτική ιστορία" όπου τα άσχημα απολυτρώνονται από τα καλά. Βρήκε πως άνθρωποι με ουσιαστική ζωή τείνουν να λένε ιστορίες για τη ζωή τους καθορισμένες από τη λύτρωση, την ανάπτυξη και την αγάπη.
I met a young man named Emeka, who'd been paralyzed playing football. After his injury, Emeka told himself, "My life was great playing football, but now look at me." People who tell stories like this -- "My life was good. Now it's bad." -- tend to be more anxious and depressed. And that was Emeka for a while. But with time, he started to weave a different story. His new story was, "Before my injury, my life was purposeless. I partied a lot and was a pretty selfish guy. But my injury made me realize I could be a better man." That edit to his story changed Emeka's life. After telling the new story to himself, Emeka started mentoring kids, and he discovered what his purpose was: serving others. The psychologist Dan McAdams calls this a "redemptive story," where the bad is redeemed by the good. People leading meaningful lives, he's found, tend to tell stories about their lives defined by redemption, growth and love.
Τι κάνει τους ανθρώπους να αλλάξουν τις ιστορίες τους; Κάποιοι παίρνουν βοήθεια από έναν ειδικό αλλά μπορείς να το κάνεις και μόνος, συλλογιζόμενος τη ζωή σου προσεκτικά, πώς δυνατές εμπειρίες σε διαμόρφωσαν, τι έχασες, τι κέρδισες. Αυτό έκανε ο Έμεκα. Δεν θα αλλάξει η ιστορία σου σε μία νύχτα, μπορεί να πάρει χρόνια και είναι επώδυνο. Εν τέλει όλοι έχουμε υποφέρει και αγωνιστεί. Η αποδοχή αυτών των επώδυνων αναμνήσεων μπορεί να αποβεί διορατική και σοφή, για να βρείς την κινητήριο δύναμη που σε συντηρεί.
But what makes people change their stories? Some people get help from a therapist, but you can do it on your own, too, just by reflecting on your life thoughtfully, how your defining experiences shaped you, what you lost, what you gained. That's what Emeka did. You won't change your story overnight; it could take years and be painful. After all, we've all suffered, and we all struggle. But embracing those painful memories can lead to new insights and wisdom, to finding that good that sustains you.
Αίσθηση του ανήκειν, σκοπός, υπέρβαση, αφήγηση, αυτοί είναι οι τέσσερις πυλώνες του νοήματος. 'Οταν ήμουν νεότερη ήμουν αρκετά τυχερή να περιβάλλομαι και από τους τέσσερις πυλώνες. Οι γονείς μου είχαν ένα χώρο συγκέντρωσης σουφιστών στο σπίτι μας στο Μόντρεαλ. Ο σουφισμός είναι μια πνευματική πρακτική με περιστρεφόμενους δερβίσηδες και τον ποιητή Ρουμί. Δύο φορές την εβδομάδα έρχονταν στο σπίτι σουφιστές να διαλογίστουν, να πιούν Περσικό τσάι και να μοιραστούν ιστορίες. Η πρακτική τους περιλάμβανε την υπηρέτηση όλης της ζωής μέσω μικρών πράξεων αγάπης που σήμαινε να είσαι ευγενικός ακόμα και σε αυτούς που σε αδίκησαν. Αλλα του έδωσε σκοπό, να περιορίσουν τον εγωισμό τους.
Belonging, purpose, transcendence, storytelling: those are the four pillars of meaning. When I was younger, I was lucky enough to be surrounded by all of the pillars. My parents ran a Sufi meetinghouse from our home in Montreal. Sufism is a spiritual practice associated with the whirling dervishes and the poet Rumi. Twice a week, Sufis would come to our home to meditate, drink Persian tea, and share stories. Their practice also involved serving all of creation through small acts of love, which meant being kind even when people wronged you. But it gave them a purpose: to rein in the ego.
Τελικά έφυγα από το σπίτι για το κολέγιο και χωρίς την καθημερινή γείωση του σουφισμού στη ζωή μου ένιωθα χαμένη. Άρχισα να ψάχνω γι' αυτά τα πράγματα που δίνουν αξία στη ζωή. Έτσι ξεκίνησα αυτό το ταξίδι. Κοιτάζοντας πίσω συνειδητοποιώ ότι ο χώρος συγκέντρωσης σουφιστών είχε πραγματικό πολιτιστικό νόημα. Οι πυλώνες ήταν μέρος της αρχιτεκτονικής, και η παρουσία αυτών των πυλώνων μας βοήθησε να ζούμε πιο ουσιαστικά.
Eventually, I left home for college and without the daily grounding of Sufism in my life, I felt unmoored. And I started searching for those things that make life worth living. That's what set me on this journey. Looking back, I now realize that the Sufi house had a real culture of meaning. The pillars were part of the architecture, and the presence of the pillars helped us all live more deeply.
Φυσικά η ίδια αρχή ισχύει και σε άλλες δυνατές κοινότητες, καλές και κακές. Συμμορίες, αιρέσεις, είναι κουλτούρες νοήματος που χρησιμοποιούν αυτούς τους πυλώνες και δίνουν στους ανθρώπους έναν λόγο για να ζήσουν και να πεθάνουν. Αυτός ακριβώς είναι ο λόγος που εμείς σαν κοινωνία πρέπει να προσφέρουμε καλύτερες εναλλακτικές. Πρέπει να χτίσουμε αυτούς τους πυλώνες μέσα στις οικογένειες και τους θεσμούς μας για να βοηθήσουμε τους ανθρώπους να γίνουν ο καλύτερος εαυτός τους. Αλλά το να ζεις μια ουσιώδη ζωή θέλει πολλή δουλειά. Είναι μια συνεχιζόμενη διαδικασία. Με κάθε μέρα που περνάει, εμείς συνεχώς δημιουργούμε τη ζωή μας, προσθέτοντας στην ιστορία μας. Μερικές φορές μπορεί να βγούμε εκτός πορείας.
Of course, the same principle applies in other strong communities as well -- good ones and bad ones. Gangs, cults: these are cultures of meaning that use the pillars and give people something to live and die for. But that's exactly why we as a society must offer better alternatives. We need to build these pillars within our families and our institutions to help people become their best selves. But living a meaningful life takes work. It's an ongoing process. As each day goes by, we're constantly creating our lives, adding to our story. And sometimes we can get off track.
Όποτε συμβαίνει σε εμένα αυτό, θυμάμαι μια δυνατή εμπειρία που είχα με τον πατέρα μου. Αρκετούς μήνες αφότου είχα αποφοιτήσει απο το κολέγιο, ο πατέρας μου έπαθε ένα έμφραγμα που θα έπρεπε να τον είχε σκοτώσει. Επέζησε και όταν τον ρώτησα τι συνέβαινε στο μυαλό του καθώς αντιμετώπιζε τον θάνατο, είπε ότι το μόνο που σκεφτόταν ήταν η ανάγκη να ζήσει για να είναι εκεί για εμένα και τον αδερφό μου και αυτό του έδωσε δύναμη να παλέψει για τη ζωή του. Όταν βρισκόταν υπό αναισθησία για έκτακτη εγχείρηση, αντί να μετράει αντίστροφα απο το δέκα επαναλάμβανε συνεχώς τα ονοματά μας. Ήθελε τα ονόματα μας να είναι οι τελευταίες λέξεις του στη γη εάν πέθαινε.
Whenever that happens to me, I remember a powerful experience I had with my father. Several months after I graduated from college, my dad had a massive heart attack that should have killed him. He survived, and when I asked him what was going through his mind as he faced death, he said all he could think about was needing to live so he could be there for my brother and me, and this gave him the will to fight for life. When he went under anesthesia for emergency surgery, instead of counting backwards from 10, he repeated our names like a mantra. He wanted our names to be the last words he spoke on earth if he died.
Ο πατέρας μου είναι ξυλουργός και σουφιστής. Είναι μια ταπεινή ζωή, αλλά μια καλή ζωή. Ξαπλωμένος εκεί καθώς αντιμετώπιζε το θάνατο είχε ένα λόγο να ζήσει, την αγάπη. Η αίσθηση του ανήκειν μέσα στην οικογένεια του, ο σκοπός του ως πατέρας, και ο υπερβατικός διαλογισμός, η επανάληψη των ονομάτων μας, αυτοί είπε πως ήταν οι λόγοι που επέζησε. Αυτή είναι η ιστορία που λέει στον εαυτό του.
My dad is a carpenter and a Sufi. It's a humble life, but a good life. Lying there facing death, he had a reason to live: love. His sense of belonging within his family, his purpose as a dad, his transcendent meditation, repeating our names -- these, he says, are the reasons why he survived. That's the story he tells himself.
Αυτή είναι η δύναμη του νοήματος. Η ευτυχία έρχεται και φεύγει. Αλλά όταν η ζωή είναι πολύ καλή και όταν τα πράγματα είναι πολύ άσχημα, το να έχεις νόημα σου δίνει κάτι να κρατηθείς.
That's the power of meaning. Happiness comes and goes. But when life is really good and when things are really bad, having meaning gives you something to hold on to.
Σας ευχαριστώ.
Thank you.
(Χειροκτρότημα)
(Applause)