Η όραση είναι η σημαντικότερη αίσθηση που έχουμε και η πρώτη σε προτεραιότητα. Κοιτάμε συνεχώς τον κόσμο γύρω μας, και γρήγορα αναγνωρίζουμε και αντιλαμβανόμαστε τι βλέπουμε.
Vision is the most important and prioritized sense that we have. We are constantly looking at the world around us, and quickly we identify and make sense
Ας αρχίσουμε με ένα παράδειγμα αυτού του γεγονότος.
of what it is that we see.
Θα σας δείξω μια φωτογραφία ενός ατόμου μόνο για ένα ή δύο δευτερόλεπτα και θα ήθελα να προσδιορίσετε ποιο συναίσθημα δείχνει το πρόσωπό του.
Let's just start with an example of that very fact. I'm going to show you a photograph of a person, just for a second or two, and I'd like for you to identify
Έτοιμοι; Ωραία. Ακολουθήστε το ένστικτό σας. ΟΚ. Τι είδατε; Λοιπόν, ρωτήσαμε πάνω από 120 άτομα και τα αποτελέσματα ήταν ανομοιογενή. Οι άνθρωποι δεν συμφωνούσαν για το τι συναίσθημα έβλεπαν στο πρόσωπό του. Ίσως είδατε δυσφορία. Αυτή ήταν η πιο κοινή απάντηση που λάβαμε. Αλλά αν ρωτούσατε τον διπλανό σας στα αριστερά, ίσως να έλεγε λύπη ή περίσκεψη, ή κάποιος στα δεξιά σας ίσως να έλεγε κάτι εντελώς διαφορετικό, όπως ελπίδα ή κατανόηση. Οπότε όλοι μας βλέπουμε το ίδιο ακριβώς πρόσωπο ξανά. Ίσως να δούμε κάτι εντελώς διαφορετικό γιατί η αντίληψη είναι υποκειμενική. Αυτό που νομίζουμε ότι βλέπουμε στην πραγματικότητα φιλτράρεται από τα μάτια του μυαλού μας.
what emotion is on his face. Ready? Here you go. Go with your gut reaction. Okay. What did you see? Well, we actually surveyed over 120 individuals, and the results were mixed. People did not agree on what emotion they saw on his face. Maybe you saw discomfort. That was the most frequent response that we received. But if you asked the person on your left, they might have said regret or skepticism, and if you asked somebody on your right, they might have said something entirely different, like hope or empathy. So we are all looking at the very same face again. We might see something entirely different, because perception is subjective. What we think we see is actually filtered
Φυσικά, υπάρχουν πολλά άλλα παραδείγματα για το πώς βλέπουμε τον κόσμο στο μυαλό μας. Θα σας δείξω μερικά. Τα άτομα που κάνουν δίαιτα, για παράδειγμα, βλέπουν τα μήλα μεγαλύτερα από όσους δεν μετρούν θερμίδες. Oι παίκτες του σόφτμπολ βλέπουν την μπάλα μικρότερη εάν δεν έπαιξαν καλά σε σχέση με εκείνους που έπαιξαν πολύ καλά στο τελευταίο παιχνίδι. Στην πραγματικότητα, οι πολιτικές μας πεποιθήσεις μπορούν επίσης να επηρεάσουν το πώς βλέπουμε τους άλλους, μεταξύ αυτών, και τους πολιτικούς. Έτσι, η ερευνητική μου ομάδα και εγώ αποφασίσαμε να εξετάσουμε αυτό το ερώτημα. Το 2008, ο Μπαράκ Ομπάμα ήταν υποφήφιος για πρόεδρος για πρώτη φορά, κι εμείς ρωτήσαμε εκατοντάδες Αμερικάνων έναν μήνα πριν από τις εκλογές. Από το γκάλοπ ανακαλύψαμε πως μερικοί Αμερικάνοι πιστεύουν ότι φωτογραφίες σαν αυτές δείχνουν καλύτερα το πώς είναι ο Ομπάμα πραγματικά. Το 75% από αυτούς ψήφισαν τον Ομπάμα στις εκλογές. Άλλοι όμως πίστευαν πως φωτογραφίες σαν αυτές δείχνουν καλύτερα το πώς είναι ο Ομπάμα. Το 89% αυτών των ατόμων ψήφισαν τον Μακέιν. Παρουσιάσαμε πολλές φωτογραφίες του Ομπάμα, μία-μία, έτσι ώστε οι άνθρωποι να μην καταλάβουν ότι αυτό που αλλάζαμε από τη μία φωτογραφία στην άλλη ήταν ότι είχαμε φωτίσει ή σκουρύνει τεχνητά το χρώμα του δέρματός του.
through our own mind's eye. Of course, there are many other examples of how we see the world through own mind's eye. I'm going to give you just a few. So dieters, for instance, see apples as larger than people who are not counting calories. Softball players see the ball as smaller if they've just come out of a slump, compared to people who had a hot night at the plate. And actually, our political beliefs also can affect the way we see other people, including politicians. So my research team and I decided to test this question. In 2008, Barack Obama was running for president for the very first time, and we surveyed hundreds of Americans one month before the election. What we found in this survey was that some people, some Americans, think photographs like these best reflect how Obama really looks. Of these people, 75 percent voted for Obama in the actual election. Other people, though, thought photographs like these best reflect how Obama really looks. 89 percent of these people voted for McCain. We presented many photographs of Obama one at a time, so people did not realize that what we were changing from one photograph to the next was whether we had artificially lightened
Πώς είναι δυνατόν αυτό; Πώς γίνεται όταν βλέπω ένα άτομο, ένα αντικείμενο ή ένα γεγονός, να βλέπω κάτι τόσο διαφορετικό από κάποιον άλλον; Λοιπόν, οι λόγοι είναι πολλοί όμως ένας λόγος απαιτεί να καταλάβουμε λίγα παραπάνω για τη λειτουργία των ματιών μας. Οι οφθαλμίατροι ξέρουν ότι ο όγκος πληροφοριών που μπορούμε να δούμε σε κάθε δεδομένη χρονική στιγμή, το πού μπορούμε να εστιάσουμε, είναι σχετικά περιορισμένο. Αυτό που μπορούμε να δούμε με σαφήνεια, και καθαρότητα και ακρίβεια, αντιστοιχεί στην επιφάνεια που καταλαμβάνει ο αντίχειράς μας στο τεντωμένο μας χέρι. Όλα τα υπόλοιπα είναι θολά, και καθιστούν ασαφή πολλά από όσα παρουσιάζονται μπροστά στα μάτια μας. Αλλά πρέπει να αποσαφηνίσουμε όσα βλέπουμε και να τα κατανοήσουμε, και το μυαλό μας βοηθάει να γεμίσουμε τα κενά. Σαν αποτέλεσμα, η αντίληψη αποτελεί υποκειμενική εμπειρία, και έτσι καταλήγουμε να βλέπουμε με τα μάτια του μυαλού μας.
or darkened his skin tone. So how is that possible? How could it be that when I look at a person, an object, or an event, I see something very different than somebody else does? Well, the reasons are many, but one reason requires that we understand a little bit more about how our eyes work. So vision scientists know that the amount of information that we can see at any given point in time, what we can focus on, is actually relatively small. What we can see with great sharpness and clarity and accuracy is the equivalent of the surface area of our thumb on our outstretched arm. Everything else around that is blurry, rendering much of what is presented to our eyes as ambiguous. But we have to clarify and make sense of what it is that we see, and it's our mind that helps us fill in that gap. As a result, perception is a subjective experience, and that's how we end up seeing through our own mind's eye.
Είμαι κοινωνική ψυχολόγος, και ερωτήσεις σαν κι αυτές πραγματικά με συναρπάζουν. Με γοητεύουν οι περιπτώσεις που οι άνθρωποι δεν συμφωνούν. Γιατί κάποιος κυριολεκτικά βλέπει το ποτήρι μισογεμάτο ενώ κάποιος άλλος κυριολεκτικά το βλέπει μισοάδειο; Τι είναι αυτό που σκέφτεται και αισθάνεται κάποιος που τον κάνει να βλέπει τον κόσμο με εντελώς διαφορετικό τρόπο; Και έχει τελικά σημασία αυτό; Για να αρχίσω να προσεγγίζω αυτά τα ερωτήματα, η ομάδα μου και εγώ αποφασίσαμε να ψάξουμε καλά ένα θέμα που έχει λάβει διεθνή προσοχή: την υγεία και τη φυσική μας κατάσταση. Σε όλον τον κόσμο, πολλοί δυσκολεύονται να διαχειριστούν το βάρος τους, και έχουμε διάφορες στρατηγικές που μας βοηθούν να ξεφορτωθούμε τα κιλά μας. Για παράδειγμα, αποφασίζουμε με τις καλύτερες προθέσεις να κάνουμε γυμναστική μετά τις διακοπές. Όμως η πλειοψηφία των Αμερικάνων αθετούν τις αποφάσεις που πήραν την Πρωτοχρονιά μέχρι την ημέρα του Αγίου Βαλεντίνου. Μιλάμε στον εαυτό μας πολύ ενθαρρυντικά, λέγοντας ότι αυτή είναι η χρονιά που θα ξαναβρούμε τη φόρμα μας αλλά αυτό δεν φτάνει για να μας επαναφέρει στο ιδανικό μας βάρος. Γιατί; Φυσικά δεν υπάρχει απλή απάντηση αλλά πιστεύω πως ένας λόγος είναι πως τα μάτια του μυαλού μας μπορεί να δουλεύουν εναντίον μας. Μερικοί μπορεί κυριολεκτικά να βλέπουν τη γυμναστική πιο δύσκολη, και μερικοί μπορεί κυριολεκτικά να βλέπουν την άσκηση πιο εύκολη.
So, I'm a social psychologist, and it's questions like these that really intrigue me. I am fascinated by those times when people do not see eye to eye. Why is it that somebody might literally see the glass as half full, and somebody literally sees it as half empty? What is it about what one person is thinking and feeling that leads them to see the world in an entirely different way? And does that even matter? So to begin to tackle these questions, my research team and I decided to delve deeply into an issue that has received international attention: our health and fitness. Across the world, people are struggling to manage their weight, and there is a variety of strategies that we have to help us keep the pounds off. For instance, we set the best of intentions to exercise after the holidays, but actually, the majority of Americans find that their New Year's resolutions are broken by Valentine's Day. We talk to ourselves in very encouraging ways, telling ourselves this is our year to get back into shape, but that is not enough to bring us back to our ideal weight. So why? Of course, there is no simple answer, but one reason, I argue, is that our mind's eye might work against us. Some people may literally see exercise as more difficult, and some people might literally
Σαν πρώτο βήμα για να ελέγξουμε αυτά τα ερωτήματα, συλλέξαμε αντικειμενικές μετρήσεις της φυσικής κατάστασης κάποιων ατόμων. Μετρήσαμε την περίμετρο της μέσης τους σε σχέση με την περιφέρεια των γοφών τους. Μια υψηλότερη αναλογία μέσης-γοφών δείχνει χειρότερη φυσική κατάσταση σε σχέση με μια χαμηλότερη αναλογία μέσης-γοφών. Μετά την συλλογή αυτών των μετρήσεων, είπαμε στους συμμετέχοντες ότι θα περπατούσαν μέχρι το τέρμα κουβαλώντας πρόσθετο βάρος σε έναν υποτυπώδη αγώνα. Αλλά προτού το κάνουν, τους ζητήσαμε να εκτιμήσουν την απόσταση μέχρι τη γραμμή τερματισμού. Νομίζαμε πως η φυσική κατάσταση των σωμάτων τους ίσως να άλλαζε το πώς αντιλαμβάνονταν την απόσταση. Τι βρήκαμε λοιπόν; Η αναλογία μέσης-γοφών προέβλεψε τις αντιλήψεις της απόστασης. Όσοι δεν ήταν σε φόρμα και ήταν αγύμναστοι θεώρησαν σημαντικά μεγαλύτερη την απόσταση έως τη γραμμή τερματισμού από αυτούς που ήταν σε καλύτερη φόρμα. Η κατάσταση των σωμάτων των ανθρώπων άλλαζε το πώς αντιλαμβάνονταν το περιβάλλον. Αλλά μπορεί να το κάνει και το μυαλό μας. Στην πραγματικότητα, το σώμα μας και το μυαλό μας λειτουργούν παράλληλα και αλλάζουν το πώς βλέπουμε τον κόσμο γύρω μας.
see exercise as easier. So, as a first step to testing these questions, we gathered objective measurements of individuals' physical fitness. We measured the circumference of their waist, compared to the circumference of their hips. A higher waist-to-hip ratio is an indicator of being less physically fit than a lower waist-to-hip ratio. After gathering these measurements, we told our participants that they would walk to a finish line while carrying extra weight in a sort of race. But before they did that, we asked them to estimate the distance to the finish line. We thought that the physical states of their body might change how they perceived the distance. So what did we find? Well, waist-to-hip ratio predicted perceptions of distance. People who were out of shape and unfit actually saw the distance to the finish line as significantly greater than people who were in better shape. People's states of their own body changed how they perceived the environment. But so too can our mind. In fact, our bodies and our minds work in tandem to change how we see the world around us.
Αυτό μας έκανε να σκεφτούμε πως οι άνθρωποι με ισχυρά κίνητρα και δυνατούς στόχους εκγύμνασης ίσως βλέπουν τη γραμμή τερματισμού πιο κοντά από αυτούς που έχουν λιγότερα κίνητρα. Για να εξετάσουμε αν τα κίνητρα επηρεάζουν την αντίληψή μας με αυτόν τον τρόπο, πραγματοποιήσαμε μια δεύτερη μελέτη. Ξανασυλλέξαμε αντικειμενικές μετρήσεις της φυσικής κατάστασης κάποιων ατόμων, μετρώντας την περιφέρεια της μέσης και των γοφών τους, και τους βάλαμε να κάνουν μερικά ακόμα τεστ φυσικής κατάστασης. Βασισμένοι στα σχόλια που τους δώσαμε, μερικοί συμμετέχοντες μας είπαν ότι πλέον δεν έχουν κίνητρο για να γυμναστούν. Αισθάνονταν πως είχαν ήδη εκπληρώσει τους στόχους τους και πως δεν θα έκαναν τίποτα παραπάνω. Αυτοί δεν είχαν κίνητρο. Άλλοι όμως, βασισμένοι στα σχόλιά μας, μας είπαν πως είχαν μεγάλο κίνητρο για να γυμναστούν. Ήταν αποφασισμένοι να φτάσουν στη γραμμή τερματισμού. Πάλι πριν αρχίσουν να περπατούν έως τη γραμμή τερματισμού, τους ζητήσαμε να υπολογίσουν πόσο μακριά ήταν η γραμμή τερματισμού; Ξανά, όπως στην προηγούμενη μελέτη, βρήκαμε πως η αναλογία μέσης-γοφών προέβλεψε τις αντιλήψεις της απόστασης. Οι αγύμναστοι θεώρησαν την απόσταση μεγαλύτερη, είδαν τη γραμμή τερματισμού πιο μακριά σε σχέση με όσους ήταν σε καλύτερη φόρμα. Το πιο σημαντικό είναι πως αυτό έγινε με ανθρώπους που δεν είχαν το κίνητρο για να γυμναστούν. Από την άλλη, οι άνθρωποι με το κίνητρο να γυμναστούν είδαν την απόσταση ως μικρή. Ακόμα και τα πιο εκτός φόρμας άτομα είδαν τη γραμμή τερματισμού το ίδιο κοντά -αν όχι λίγο πιο κοντά- σε σχέση με αυτούς που ήταν σε καλύτερη φόρμα.
That led us to think that maybe people with strong motivations and strong goals to exercise might actually see the finish line as closer than people who have weaker motivations. So to test whether motivations affect our perceptual experiences in this way, we conducted a second study. Again, we gathered objective measurements of people's physical fitness, measuring the circumference of their waist and the circumference of their hips, and we had them do a few other tests of fitness. Based on feedback that we gave them, some of our participants told us they're not motivated to exercise any more. They felt like they already met their fitness goals and they weren't going to do anything else. These people were not motivated. Other people, though, based on our feedback, told us they were highly motivated to exercise. They had a strong goal to make it to the finish line. But again, before we had them walk to the finish line, we had them estimate the distance. How far away was the finish line? And again, like the previous study, we found that waist-to-hip ratio predicted perceptions of distance. Unfit individuals saw the distance as farther, saw the finish line as farther away, than people who were in better shape. Importantly, though, this only happened for people who were not motivated to exercise. On the other hand, people who were highly motivated to exercise saw the distance as short. Even the most out of shape individuals saw the finish line as just as close, if not slightly closer,
Οπότε, το σώμα μας μπορεί να αλλάξει το πόσο μακριά φαίνεται το τέρμα
than people who were in better shape.
αλλά αυτοί που δεσμεύτηκαν σε έναν διαχειρίσιμο στόχο, που μπορούσαν να τον φτάσουν στο κοντινό μέλλον, και που πίστευαν ότι μπορούν να ικανοποιήσουν αυτόν τον στόχο, είδαν την άσκηση ευκολότερη. Αυτό μας οδήγησε στο να αναρωτηθούμε: υπάρχει μια στρατηγική που θα μπορούσαμε να διδάξουμε στους ανθρώπους που θα τους βοηθούσε να αλλάξει η αντίληψή τους για την απόσταση, να τους βοηθήσει να δουν την άσκηση ευκολότερη;
So our bodies can change how far away that finish line looks, but people who had committed to a manageable goal that they could accomplish in the near future and who believed that they were capable of meeting that goal actually saw the exercise as easier. That led us to wonder, is there a strategy that we could use and teach people that would help change their perceptions of the distance,
Στραφήκαμε προς τη λογοτεχνία της επιστήμης της όρασης για να βρούμε τι πρέπει να κάνουμε και βασισμένοι σε όσα διαβάσαμε, σκεφτήκαμε μια στρατηγική που ονομάσαμε: «Κράτα τα μάτια σου στο βραβείο». Αυτό δεν είναι το σλόγκαν από μια εμψυχωτική αφίσα. Είναι μια πραγματική οδηγία για το πώς να κοιτάς γύρω σου. Αυτούς που εκπαιδεύσαμε σε αυτή τη στρατηγική, τους είπαμε να εστιάσουν στη γραμμή τερματισμού, να αποφύγουν να κοιτούν γύρω τους, να φαντάζονται ότι ένας προβολέας φωτίζει τον στόχο τους και πως ότι υπάρχει τριγύρω είναι θολό και ίσως δυσδιάκριτο. Νομίζαμε πως αυτή η στρατηγική θα βοηθούσε να κάνει την άσκηση να φαίνεται ευκολότερη. Συγκρίναμε αυτή την ομάδα με μια ομάδα αναφοράς. Σε αυτή την ομάδα είπαμε κοιτάξτε το περιβάλλον σας όπως θα κάνατε κανονικά. Θα δείτε τη γραμμή τερματισμού, αλλά ίσως να δείτε και τον κάδο σκουπιδιών στα δεξιά, ή τους ανθρώπους και τον φανοστάτη στα αριστερά. Νομίζαμε πως οι άνθρωποι που υιοθέτησαν αυτή τη στρατηγική θα έβλεπαν την απόσταση μεγαλύτερη.
help them make exercise look easier? So we turned to the vision science literature to figure out what should we do, and based on what we read, we came up with a strategy that we called, "Keep your eyes on the prize." So this is not the slogan from an inspirational poster. It's an actual directive for how to look around your environment. People that we trained in this strategy, we told them to focus their attention on the finish line, to avoid looking around, to imagine a spotlight was shining on that goal, and that everything around it was blurry and perhaps difficult to see. We thought that this strategy would help make the exercise look easier. We compared this group to a baseline group. To this group we said, just look around the environment as you naturally would. You will notice the finish line, but you might also notice the garbage can off to the right, or the people and the lamp post off to the left. We thought that people who used this strategy would see the distance as farther.
Τι βρήκαμε λοιπόν; Όταν τους βάλαμε να υπολογίσουν την απόσταση, ήταν αυτή η στρατηγική επιτυχής για να αλλάξει την αντίληψή τους; Ναι. Οι άνθρωποι που επικεντρώθηκαν στο βραβείο είδαν τη γραμμή τερματισμού 30% πιο κοντά από αυτούς που έβλεπαν τριγύρω όπως θα έκαναν κανονικά. Αυτό ήταν υπέροχο. Ενθουσιαστήκαμε γιατί σήμαινε ότι αυτή η στρατηγική βοήθησε στο να φανεί η άσκηση ευκολότερη αλλά το μεγάλο ερώτημα ήταν: θα μπορούσε αυτό να κάνει την άσκηση πραγματικά καλύτερη; Θα μπορούσε επίσης να βελτιώσει την ποιότητα της άσκησης;
So what did we find? When we had them estimate the distance, was this strategy successful for changing their perceptual experience? Yes. People who kept their eyes on the prize saw the finish line as 30 percent closer than people who looked around as they naturally would. We thought this was great. We were really excited because it meant that this strategy helped make the exercise look easier, but the big question was, could this help make exercise actually better? Could it improve the quality
Έτσι, είπαμε στους συμμετέχοντες: θα περπατήσετε έως τη γραμμή τερματισμού φορώντας παραπανίσιο βάρος. Προσθέσαμε βάρος στους αστραγάλους τους που ανέρχονταν σε 15% του σωματικού τους βάρους. Τους είπαμε να σηκώνουν ψηλά τα γόνατα και να περπατήσουν γρήγορα προς τον τερματισμό. Σχεδιάσαμε ειδικά αυτή την άσκηση για να είναι μια μέτρια πρόκληση αλλά όχι αδύνατη, όπως οι περισσότερες ασκήσεις που καλυτερεύουν την φυσική μας κατάσταση.
of exercise as well? So next, we told our participants, you are going to walk to the finish line while wearing extra weight. We added weights to their ankles that amounted to 15 percent of their body weight. We told them to lift their knees up high and walk to the finish line quickly. We designed this exercise in particular to be moderately challenging but not impossible, like most exercises
Το μεγάλο ερώτημα λοιπόν: Κρατώντας τα μάτια στο βραβείο και εστιάζοντας στη γραμμή τερματισμού άλλαξε την εμπειρία της άσκησης; Την άλλαξε. Αυτοί που είχαν τα μάτια τους στο βραβείο μας είπαν κατόπιν ότι χρειάστηκε 17% λιγότερη προσπάθεια για να κάνουν αυτή την άσκηση σε σχέση με αυτούς που έβλεπαν κανονικά γύρω τους. Άλλαξε την υποκειμενική εμπειρία τους για την άσκηση. Άλλαξε επίσης την αντικειμενική φύση της άσκησής τους. Αυτοί που κρατούσαν τα μάτια τους στο βραβείο κινήθηκαν 23% γρηγορότερα από όσους κοίταζαν κανονικά γύρω τους. Για να το θέσουμε αλλιώς, μια αύξηση του 23% είναι είναι σαν να αλλάζεις ένα μικρό αυτοκίνητο πόλης για με ένα σπορ διθέσιο αυτοκίνητο.
that actually improve our fitness. So the big question, then: Did keeping your eyes on the prize and narrowly focusing on the finish line change their experience of the exercise? It did. People who kept their eyes on the prize told us afterward that it required 17 percent less exertion for them to do this exercise than people who looked around naturally. It changed their subjective experience of the exercise. It also changed the objective nature of their exercise. People who kept their eyes on the prize actually moved 23 percent faster than people who looked around naturally. To put that in perspective, a 23 percent increase is like trading in your 1980 Chevy Citation for a 1980 Chevrolet Corvette.
Είμασταν τόσο ενθουσιασμένοι από αυτό γιατί σήμαινε ότι μια στρατηγική που δεν κοστίζει τίποτα, που είναι εύκολη στη χρήση, ασχέτως αν κάποιος είναι ήδη σε φόρμα ή προσπαθεί να μπει σε φόρμα, είχε μια μεγάλη επίδραση. Κρατώντας τα μάτια στο βραβείο έκανε την άσκηση να φαίνεται ευκολότερη ακόμα και όταν οι άνθρωποι δούλευαν πιο πολύ γιατί κινούνταν πιο γρήγορα. Τώρα, ξέρω πως υπάρχει κάτι περισσότερο πίσω από την καλή υγεία από το να περπατάω λίγο πιο γρήγορα αλλά το να κρατάς τα μάτια σου στο βραβείο ίσως είναι μια επιπλέον στρατηγική που μπορεί να χρησιμοποιηθεί για έναν υγιή τρόπο ζωής.
We were so excited by this, because this meant that a strategy that costs nothing, that is easy for people to use, regardless of whether they're in shape or struggling to get there, had a big effect. Keeping your eyes on the prize made the exercise look and feel easier even when people were working harder because they were moving faster. Now, I know there's more to good health than walking a little bit faster, but keeping your eyes on the prize might be one additional strategy that you can use to help promote
Αν δεν είστε ακόμα πεπεισμένοι ότι όλοι βλέπουμε τον κόσμο μέσω των ματιών του μυαλού μας, θα σας δώσω ένα τελευταίο παράδειγμα. Μια φωτογραφία από έναν όμορφο δρόμο στη Στοκχόλμη με δύο αυτοκίνητα. Το πίσω αυτοκίνητο δείχνει πολύ μεγαλύτερο από το αυτοκίνητο μπροστά. Ωστόσο, στην πραγματικότητα αυτά τα αυτοκίνητα έχουν το ίδιο μέγεθος αλλά δεν τα βλέπουμε έτσι. Αυτό σημαίνει ότι κάτι έπαθαν τα μάτια μας και το μυαλό μας χάνει; Όχι, δεν σημαίνει κάθολου αυτό. Είναι ο τρόπος που δουλεύουν τα μάτια μας. Μπορεί να δούμε τον κόσμο με άλλο τρόπο και μερικές φορές αυτό μπορεί να μην συμφωνεί με την πραγματικότητα αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι ο ένας μας είναι σωστός και ο άλλος είναι λάθος. Όλοι βλέπουμε τον κόσμο με τα μάτια του μυαλού μας αλλά μπορούμε να μάθουμε να τον βλέπουμε αλλιώς.
a healthy lifestyle. If you're not convinced yet that we all see the world through our own mind's eye, let me leave you with one final example. Here's a photograph of a beautiful street in Stockholm, with two cars. The car in the back looks much larger than the car in the front. However, in reality, these cars are the same size, but that's not how we see it. So does this mean that our eyes have gone haywire and that our brains are a mess? No, it doesn't mean that at all. It's just how our eyes work. We might see the world in a different way, and sometimes that might not line up with reality, but it doesn't mean that one of us is right and one of us is wrong. We all see the world through our mind's eye, but we can teach ourselves to see it differently.
Έτσι μπορώ να σκεφτώ κάποιες μέρες που τα πράγματα πήγαν στραβά για εμένα. Βαρέθηκα, γκρινιάζω, κουράστηκα, έχω μείνει τόσο πίσω, και υπάρχει ένα μεγάλο μαύρο σύννεφο πάνω από το κεφάλι μου. Και τέτοιες μέρες μου φαίνεται πως όλοι γύρω μου είναι σε κακά κέφια. Ο συνάδελφος στη δουλειά ενοχλείται όταν ζητάω παράταση για μια προθεσμία, και η φίλη μου δυσαρεστείται όταν καθυστερώ για μεσημεριανό λόγω μιας συνεδρίασης που άργησε, και στο τέλος της ημέρας ο σύζυγός μου απογοητεύεται γιατί προτιμώ να πάω για ύπνο αντί στο σινεμά. Σε μέρες σαν κι αυτές, όταν όλοι φαίνονται σε μένα αναστατωμένοι και θυμωμένοι, προσπαθώ να θυμάμαι ότι υπάρχουν κι άλλοι τρόποι για να τους δω. Ίσως ο συνάδελφός μου ήταν μπερδεμένος, ίσως η φίλη μου ανησυχούσε και ίσως ο σύζυγός μου απλώς να έδειχνε κατανόηση. Έτσι, όλοι μας βλέπουμε τον κόσμο μέσω των ματιών του μυαλού μας, και κάποιες μέρες μπορεί να φαίνεται πως ο κόσμος είναι ένα επικίνδυνο, και προκλητικό και ανυπέρβλητο μέρος, αλλά δεν χρειάζεται να φαίνεται έτσι πάντα. Μπορούμε να μάθουμε να τον βλέπουμε διαφορετικά και όταν βρούμε τρόπο να φαίνεται καλύτερος και ευκολότερος, ίσως πραγματικά να γίνει έτσι.
So I can think of days that have gone horribly wrong for me. I'm fed up, I'm grumpy, I'm tired, and I'm so behind, and there's a big black cloud hanging over my head, and on days like these, it looks like everyone around me is down in the dumps too. My colleague at work looks annoyed when I ask for an extension on a deadline, and my friend looks frustrated when I show up late for lunch because a meeting ran long, and at the end of the day, my husband looks disappointed because I'd rather go to bed than go to the movies. And on days like these, when everybody looks upset and angry to me, I try to remind myself that there are other ways of seeing them. Perhaps my colleague was confused, perhaps my friend was concerned, and perhaps my husband was feeling empathy instead. So we all see the world through our own mind's eye, and on some days, it might look like the world is a dangerous and challenging and insurmountable place, but it doesn't have to look that way all the time. We can teach ourselves to see it differently, and when we find a way to make the world look nicer and easier,
Ευχαριστώ.
it might actually become so.
(Χειροκρότημα)
Thank you.