In 1903, the President of the United States took a three-day camping trip in California’s Yosemite Valley. President Theodore Roosevelt slept in a grove of towering Sequoia trees, camped in a snowstorm, and spent hours talking around the campfire with his host and guide, conservationist John Muir. Roosevelt famously loved the outdoors, but Muir had invited him there for more than just camping: Yosemite was in danger.
În 1903, președintele Statelor Unite a plecat într-o excursie cu cortul în Valea Yosemite din California. Președintele Theodore Roosevelt a dormit într-un crâng de sequoia înalți, și-a întins cortul pe timp de viscol și a petrecut ore întregi vorbind în jurul focului de tabără împreună cu gazda și ghidul său, conservatorul John Muir. După cum se știe, Roosevelt adora natura, însă Muir îl invitase acolo nu doar pentru a merge cu cortul:
Though Yosemite became protected land in 1864, the valley was still at risk for overdevelopment in 1903. It was at the heart of a decades-old struggle to set aside land for both preservation and public use— two goals that were much easier said than done.
Yosemite se afla în pericol. Deși Yosemite a devenit zonă protejată în 1864, totuși valea risca să fie dezvoltată excesiv în 1903. Era în mijlocul unei lupte de un deceniu de a rezerva teren pentru conservare și pentru uz public, două scopuri ce păreau ușor de realizat.
The battle over Yosemite began with the 1849 gold rush, when miners surged west, seeking gold in the Sierra Nevada foothills. In 1851, a state-sanctioned militia, drove the Ahwahneechee tribe from Yosemite Valley. Those who managed to return witnessed white settlers claiming the land, felling giant sequoias, and building hotels and saloons.
Disputa asupra Yosemitei începuse cu goana după aur în 1849, când minerii au năvălit Vestul căutând aur la poalele muntelui în Sierra Nevada. În 1851 o miliție sancționată de stat a condus tribul Ahwahneechee din Valea Yosemite. Cei care au reușit să se întoarcă au văzut coloniști albi revendicându-și pământul,
In response, a small group of concerned Californians
tăind sequoia giganți și construind hoteluri și baruri.
lobbied senator John Conness to protect the valley from private interests. In 1864, Congress passed Conness’ bill, granting the Yosemite Valley to the State of California, marking the first time the U.S. government brought land under public protection. But the management of that land remained an open question, one that would only become more complicated as more lands came under similar protection.
Drept răspuns, un grup mic de californieni îngrijorați a făcut presiuni asupra senatorului John Conness să protejeze valea de interesele private. În 1864 Congresul a adoptat proiectul de lege inițiat de Conness, atribuind Valea Yosemite statului Californiei, marcând prima dată când guvernul american a pus o zonă sub protecție publică. Însă gestiunea acelui teren rămânea sub semnul întrebării, una ce devenea mai complexă
Seven years later, geologist Ferdinand Hayden led an expedition to the Yellowstone Plateau, which many Native American tribes used for ceremonies, hunting, and trade. The expedition’s scientists and artists brought back news of spectacular geysers and hot springs, inspiring widespread support to bring Yellowstone under government protection— and restrict native people’s access to the land. However, unlike Yosemite, Yellowstone couldn’t be granted to a state— it was part of three U.S. territories that hadn’t become states yet. Instead, Congress brought Yellowstone under federal stewardship in 1872, creating the world’s first true National Park.
întrucât mai multe terenuri erau sub o protecție similară. Șapte ani mai târziu, geologul Ferdinand Hayden a condus o expediție spre Platoul Yellowstone, pe care multe triburi americane native îl utilizau pentru ritualuri, vânătoare și comerț. Savanții expediției și pictorii au raportat noutăți despre gheizere impresionante și izvoare termale, inspirând susținerea de a pune Yellowstone sub protecție guvernamentală și de a limita accesul nativilor la teren. Deși, spre deosebire de Yosemite, Yellowstone nu putea fi acordată unui stat fiind parte a trei teritorii americane ce nu deveniseră încă state. În schimb, Congresul a pus Yellowstone sub administrație federală în 1872,
During his presidency, Teddy Roosevelt was instrumental in expanding the lands under public protection. By 1916, there were fifteen national parks. But the problem of management remained unsolved, and maintenance of the park was handled haphazardly over multiple government departments. Straightforward tasks like building roads and hiring personnel required inefficient bureaucratic maneuvering. None of the departments had set rules for conduct in the park, so hunters killed park wildlife, cattle overgrazed fields, and visitors vandalized landmarks.
creând primul parc național din lume. În timpul mandatului său, Teddy Roosevelt a avut un rol-cheie în extinderea terenurilor sub protecție publică. Până în 1916, parcurile naționale erau deja cincisprezece la număr. Însă problema gestionării rămânea nehotărâtă, iar întreținerea parcului era preluată aleator de către numeroase departamente guvernamentale. Sarcinile simple precum construirea drumurilor și angajarea personalului cereau implementarea unei strategii birocratice ineficiente. Niciun departament nu a stabilit norme de conduită în parc, astfel vânătorii nimiceau fauna parcului, bovinele pășteau excesiv câmpurile,
The solution came from Canada, which had a highly effective centralized park service. In 1916, the United States established the National Park Service based on this model. To this day, the mission for the park service is comprised of two goals that sometimes conflict: to conserve the parks for the future and to allow the public to enjoy them. That’s a delicate balancing act: roads, trails, and other infrastructure make the parks accessible to visitors, but also alter the landscape, while visitors themselves can contribute to pollution, erosion, and damage of delicate ecosystems. The very history of preservation can also be at odds with this mission. Many parks were not, at the time of their founding, the uninhabited wilderness that’s become the standard for their preservation. Instead, many were homes or places of worship for native peoples, who lost access to these lands in the name of public use. Only recently has the National Park Service begun to reckon with this legacy and engage Native Americans in park management. Around the world, indigenous communities play crucial roles in land management and preservation.
iar vizitatorii vandalizau obiectivele turistice. Soluția a fost preluată din Canada, care avea o administrație a parcului foarte eficientă. În 1916 Statele Unite au înființat Administrația Parcului Național având la bază acest model. Până astăzi, misiunea pentru administrația parcului cuprinde două scopuri ce uneori sunt în dezacord: de a conserva parcurile pentru viitor și de a permite publicului să se bucure de ele. Acesta e un act delicat: drumuri, poteci și alte infrastructuri fac parcurile accesibile oamenilor dar și alterează peisajul, în timp ce înșiși vizitatorii pot contribui la poluare, eroziune și pot dăuna ecosistemelor fragile. Însăși istoria conservării poate fi în dezacord cu această misiune. Multe parcuri nu o respectau la momentul fondării lor, sălbăticia nepopulată devenind standardul conservării lor. În schimb, multe erau case sau locuri de venerare ale nativilor, care au pierdut accesul la terenuri în numele uzului public. Doar recent Administrația Parcului Național a început să se confrunte cu această moștenire și să implice nativii americani în gestionarea parcului. În toată lumea comunitățile indigene joacă un rol decisiv în gestionarea și conservarea terenurilor.
Today, there are thousands of national parks worldwide, and each must balance public use with historical and ecological preservation. Parks in New Zealand, Iceland, Australia, and South Africa have experienced severe erosion as visitor numbers have skyrocketed. Some, like Mu Ko Similan National Park in Thailand, have closed sections to tourists entirely to allow the ecosystem to recover.
În prezent există sute de parcuri naționale în toată lumea, ce trebuie să echilibreze uzul public, conservarea istorică și cea ecologică. Parcurile din Noua Zeelandă, Islanda, Australia și Africa de Sud au suferit o eroziune severă din cauza numeroșilor vizitatori. Unele, precum Parcul Național Mu Ko Similan din Tailanda, au interzis accesul turiștilor în unele secțiuni
National Parks have preserved irreplaceable landscapes for future generations. They also force us to reckon with hard questions: what are our responsibilities to this planet, and to each other?
pentru a permite ecosistemului să se refacă. Parcurile naționale au conservat peisaje de neînlocuit pentru generațiile viitoare. De asemenea, ele ne impun să dezbatem întrebări dificile: care sunt responsabilitățile noastre față de planetă și unul față de altul?