It's a great time to be a molecular biologist. (Laughter) Reading and writing DNA code is getting easier and cheaper. By the end of this year, we'll be able to sequence the three million bits of information in your genome in less than a day and for less than 1,000 euros. Biotech is probably the most powerful and the fastest-growing technology sector. It has the power, potentially, to replace our fossil fuels, to revolutionize medicine, and to touch every aspect of our daily lives.
Sunt vremuri bune pentru biologia moleculară. (Râsete) E tot mai ușor și mai ieftin să scrii și să citești codurile ADN. Pe la sfârșitul anului, vom putea secvenționa cele trei milioane de biți de informație din genomul vostru în mai puțin de o zi și pentru nici 1000 de euro. Biotehnologia e, probabil, cel mai puternic și rapid-crescător sector al tehnologiei. Are potențialul de a înlocui combustibilii solizi, de a revoluționa medicina, de-a atinge fiecare aspect al vieții cotidiene.
So who gets to do it? I think we'd all be pretty comfortable with this guy doing it. But what about that guy? (Laughter) (Laughter)
Cine va face asta? Cred că toți ne-am simți bine dacă acest tip ar face asta. Dar ce ziceți despre acesta? (Râsete) (Râsete)
In 2009, I first heard about DIYbio. It's a movement that -- it advocates making biotechnology accessible to everyone, not just scientists and people in government labs. The idea is that if you open up the science and you allow diverse groups to participate, it could really stimulate innovation. Putting technology in the hands of the end user is usually a good idea because they've got the best idea of what their needs are. And here's this really sophisticated technology coming down the road, all these associated social, moral, ethical questions, and we scientists are just lousy at explaining to the public just exactly what it is we're doing in those labs. So wouldn't it be nice if there was a place in your local neighborhood where you could go and learn about this stuff, do it hands-on? I thought so.
Am auzit de DIYbio pentru prima dată în 2009. E o mișcare – pledează pentru a face accesibilă biotehnologia publicului larg, nu numai cercetătorilor și oamenilor din laboratoarele guvernelor. Ideea e că dacă știința se deschide, permițând participarea mai multor categorii, poate stimula cu-adevărat inovațiile. Tehnologia în mâinile utilizatorilor finali este de obicei o idee bună pentru că ei își cunosc cel mai bine nevoile. Iată această tehnologie ultrasofisticată ap[r\nd, cu toate întrebările sociale, morale și etice asociate, iar noi, cercetătorii, suntem prea leneși să explicăm publicului larg ce facem exact în laboratoarele noastre. N-ar fi minunat dacă ar fi un loc drăguț în apropiere unde ați putea merge să aflați aceste lucruri, să le faceți „pe viu”? Eu cred că da.
So, three years ago, I got together with some friends of mine who had similar aspirations and we founded Genspace. It's a nonprofit, a community biotech lab in Brooklyn, New York, and the idea was people could come, they could take classes and putter around in the lab in a very open, friendly atmosphere.
Așa că, acum trei ani, ne-am reunit cu niște prieteni cu aspirații similare și am întemeiat Genspace. E o organizație non-profit, un laborator de biotehnologie comunitar în Brooklyn, New York, iar ideea era că oamenii puteau veni aici, puteau lua ore și petrece timp în laborator într-o atmosferă deschisă prietenoasă.
None of my previous experience prepared me for what came next. Can you guess? The press started calling us. And the more we talked about how great it was to increase science literacy, the more they wanted to talk about us creating the next Frankenstein, and as a result, for the next six months, when you Googled my name, instead of getting my scientific papers, you got this. ["Am I a biohazard?"] (Laughter) It was pretty depressing. The only thing that got us through that period was that we knew that all over the world, there were other people that were trying to do the same thing that we were. They were opening biohacker spaces, and some of them were facing much greater challenges than we did, more regulations, less resources. But now, three years later, here's where we stand. It's a vibrant, global community of hackerspaces, and this is just the beginning. These are some of the biggest ones, and there are others opening every day. There's one probably going to open up in Moscow, one in South Korea, and the cool thing is they each have their own individual flavor that grew out of the community they came out of.
Nu am fost deloc pregătită pentru ce a urmat. Puteți ghici? Presa a început să se intereseze. Cu cât vorbeam mai mult despre beneficiile alfabetizării științifice, cu atât mai mult vorbeau despre faptul că noi creăm un nou Frankenstein, în consecință, în următoarele șase luni, când îmi căutam numele pe Google, în loc să-mi găsesc referatele științifice, găseam asta. [„Sunt oare un hazard biologic?”] (Râsete) Era deprimant. Singurul lucru care ne-a ajutat să trecem prin acea perioadă a fost că știam că în întreaga lume mai erau oameni care încercau să facă același lucru pe care-l încercam noi. Deschideau laboratoare de biohackeri și unii dintre ei se confruntau cu probleme mult mai mari decât noi, reglementări mai multe, resurse mai puține. Dar acum, după trei ani, iată cum stăm. Există o comunitate globală vibrantă de spații de hackeri și e doar începutul. Acestea sunt unele dintre cele mai mari și în fiecare zi se deschid locuri noi. Unul se va deschide probabil în Moscova, una în Coreea de Sud și cel mai grozav e că fiecare are culoarea sa locală dată de comunitatea din care provin.
Let me take you on a little tour. Biohackers work alone. We work in groups, in big cities — (Laughter) — and in small villages. We reverse engineer lab equipment. We genetically engineer bacteria. We hack hardware, software, wetware, and, of course, the code of life. We like to build things. Then we like to take things apart. We make things grow. We make things glow. And we make cells dance.
Permiteți-mi să vă iau într-un mic tur. Biohackerii lucrează pe cont propriu. Lucrăm în grupuri, în orașe mari— (Râsete) — și în sate mici. Demontăm echipamente de laborator. Transformăm bacterii prin inginerie genetică. Ne ocupăm de hardware, software, wetware și, desigur, codul genetic. Ne place să facem lucruri. Apoi ne place să le desfacem. Facem ca lucrurile să crească. Facem ca lucrurile să strălucească. Și facem celulele să danseze.
The spirit of these labs, it's open, it's positive, but, you know, sometimes when people think of us, the first thing that comes to mind is bio-safety, bio-security, all the dark side stuff. I'm not going to minimize those concerns. Any powerful technology is inherently dual use, and, you know, you get something like synthetic biology, nanobiotechnology, it really compels you, you have to look at both the amateur groups but also the professional groups, because they have better infrastructure, they have better facilities, and they have access to pathogens.
Atmosfera în aceste laboratoare e sinceră, pozitivă, dar, știți, uneori când lumea se referă la noi, primul lucru care le vine în minte e biosiguranță, biosecuritate, toată partea întunecată. Nu vreau să minimalizez aceste preocupări. Orice tehnologie puternică e inerent duală în utilizare și, știți, lucruri ca biologia artificială, nanobiotehnologia, obligă, trebuie să ia în considerare atât grupurile de amatori, cât și cele profesionale, pentru că acestea din urmă au infrastructură mai bună, facilități mai bune, precum și acces la patogeni.
So the United Nations did just that, and they recently issued a report on this whole area, and what they concluded was the power of this technology for positive was much greater than the risk for negative, and they even looked specifically at the DIYbio community, and they noted, not surprisingly, that the press had a tendency to consistently overestimate our capabilities and underestimate our ethics. As a matter of fact, DIY people from all over the world, America, Europe, got together last year, and we hammered out a common code of ethics. That's a lot more than conventional science has done.
Națiunile Unite chiar asta a făcut. Recent a prezentat un raport pe această temă în care au concluzionat că potențialul pozitiv al acestei tehnologii e mult mai mare decât riscurile și chiar au studiat exprés comunitatea DIYbio notând, deloc surprinzător, că presa are mereu tendința de-a ne supraestima capacitățile și a ne subestima calitățile etice. Ca să știți, oameni din DIYbio din toată lumea, din America, Europa, s-au întrunit anul trecut și am formulat un cod de etică comun. E mult mai mult decât ce a făcut știința convențională.
Now, we follow state and local regulations. We dispose of our waste properly, we follow safety procedures, we don't work with pathogens. You know, if you're working with a pathogen, you're not part of the biohacker community, you're part of the bioterrorist community, I'm sorry. And sometimes people ask me, "Well, what about an accident?" Well, working with the safe organisms that we normally work with, the chance of an accident happening with somebody accidentally creating, like, some sort of superbug, that's literally about as probable as a snowstorm in the middle of the Sahara Desert. Now, it could happen, but I'm not going to plan my life around it.
Acum, respectăm legile naționale și locale. Aruncăm deșeurile reglementar, respectăm procedurile de securitate, nu lucrăm cu patogeni. Știți, dacă lucrezi cu patogeni, nu faci parte din comunitatea de biohackeri, îmi pare rău, faci parte din comunitatea de bioteroriști. Uneori lumea mă întreabă: „Cum ar fi cu un accident?” Dat fiind că lucrăm cu organisme sigure, probabilitatea apariției unui accident, de genul creării accidentale a unei superbacterii e literalmente egal cu probabilitatea apariției unei furtuni de zăpadă în mijlocul Saharei. Se poate întâmpla, dar nu-mi voi planifica viața după asta.
I've actually chosen to take a different kind of risk. I signed up for something called the Personal Genome Project. It's a study at Harvard where, at the end of the study, they're going to take my entire genomic sequence, all of my medical information, and my identity, and they're going to post it online for everyone to see. There were a lot of risks involved that they talked about during the informed consent portion. The one I liked the best is, someone could download my sequence, go back to the lab, synthesize some fake Ellen DNA, and plant it at a crime scene. (Laughter) But like DIYbio, the positive outcomes and the potential for good for a study like that far outweighs the risk.
Am ales să am alte riscuri. M-am înscris în ceva numit Proiectul Genomului Personal. E un proiect Harvard în care, în final, îmi vor lua codul genetic, toată informația medicală, toată identitatea, și o vor posta pe net pentru toată lumea. M-au informat despre riscurile implicate, în timpul procedurii de consimțământ informat. Cel mai mult mi-a plăcut că cineva mi-ar putea descărca genomul, l-ar putea duce în laborator, ar putea sintetiza un AND Ellen fals și l-ar putea pune la locul unei crime. (Râsete) Dar la fel ca DIYbio, rezultatele pozitive și potențialul de bine ale unui astfel de proiect sunt mult mai importante decât riscurile.
Now, you might be asking yourself, "Well, you know, what would I do in a biolab?" Well, it wasn't that long ago we were asking, "Well, what would anyone do with a personal computer?" So this stuff is just beginning. We're only seeing just the tip of the DNA iceberg. Let me show you what you could do right now. A biohacker in Germany, a journalist, wanted to know whose dog was leaving little presents on his street? (Laughter) (Applause) Yep, you guessed it. He threw tennis balls to all the neighborhood dogs, analyzed the saliva, identified the dog, and confronted the dog owner. (Laughter) (Applause) I discovered an invasive species in my own backyard. Looked like a ladybug, right? It actually is a Japanese beetle. And the same kind of technology -- it's called DNA barcoding, it's really cool -- You can use it to check if your caviar is really beluga, if that sushi is really tuna, or if that goat cheese that you paid so much for is really goat's. In a biohacker space, you can analyze your genome for mutations. You can analyze your breakfast cereal for GMO's, and you can explore your ancestry. You can send weather balloons up into the stratosphere, collect microbes, see what's up there. You can make a biocensor out of yeast to detect pollutants in water. You can make some sort of a biofuel cell. You can do a lot of things. You can also do an art science project. Some of these are really spectacular, and they look at social, ecological problems from a completely different perspective. It's really cool.
Poate vă întrebați: „Ce-aș putea face într-un biolaborator?” Nu cu mult timp în urmă ne întrebam la fel: „Ce s-ar putea face cu un calculator personal?” Suntem la început. Vedem doar vârful aisbergului ADN. Să vă arăt ce se poate face acum. Un biohacker din Germania, ziarist, vroia să știe al cui câine lasă mici atenții pe strada sa. (Râsete) (Aplauze) Da, ați ghicit. A aruncat mingi de tenis la toți câinii din zonă, a analizat saliva, a identificat cățelul și s-a confruntat cu stăpânul acestuia. (Râsete) (Aplauze) Am descoperit o specie invadatoare în curtea mea. Arăta ca o buburuză, da? De fapt e o insectă japoneză. Și cu aceeași tehnologie – numită „coduri de bară ADN”, e mișto de tot – o poți folosi să afli dacă caviarul e de morun sau nu, dacă acel sushi e chiar din ton sau dacă brânza de capră pe care ai dat atâția bani e chiar de capră. Într-un spațiu de biohacker, îți poți analiza propriul genom ca să vezi mutațiile. Îți poți analiza cerealele de la micul dejun să vezi dacă nu conțin OMG-uri și poți să-ți explorezi predecesorii. Poți trimite în atmosferă baloane meteo, să colecteze microbi pentru a vedea ce e pe-acolo. Poți face din drojdie un biosenzor pentru a detecta poluanții din apă. Poți face o celulă de biocombustibil. Poți face multe. Poți face și proiecte de artă științifică. Unele sunt spectaculoase și tratează problemele sociale și ecologice dintr-o perspectivă total diferită. E mișto de tot.
Some people ask me, well, why am I involved? I could have a perfectly good career in mainstream science. The thing is, there's something in these labs that they have to offer society that you can't find anywhere else. There's something sacred about a space where you can work on a project, and you don't have to justify to anyone that it's going to make a lot of money, that it's going to save mankind, or even that it's feasible. It just has to follow safety guidelines. If you had spaces like this all over the world, it could really change the perception of who's allowed to do biotech. It's spaces like these that spawned personal computing. Why not personal biotech? If everyone in this room got involved, who knows what we could do? This is such a new area, and as we say back in Brooklyn, you ain't seen nothin' yet. (Laughter) (Applause)
Unii mă întreabă de ce mă implic. Aș putea face foarte bine carieră în știința obișnuită. Faza e că aceste laboratoare pot oferi societății ceva ce nu se găsește niciunde altundeva. E ceva sacru într-un spațiu unde se poate lucra la un proiect și nu trebuie să explici nimănui că va face mulți bani, că va salva omenirea, nici măcar că e fezabil. Trebuie doar să urmeze directivele de securitate. Dacă ar exista astfel de spații în toată lumea, s-ar schimba sigur percepția despre cine are voie să facă biotehnologie. Astfel de spații au inițiat răspândirea calculatorului personal. De ce nu ar face-o și cu biotehnologia personală? Dacă fiecare din această sală s-ar implica, cine știe ce am putea realiza? E un domeniu atât de nou și, cum spunem noi în Brooklyn, n-ați văzut încă nimic. (Râsete) (Aplauze)