Η εποχή είναι ιδανική για να είναι κανείς μοριακός βιολόγος. (Γέλια) Η ανάγνωση και σύνταξη κώδικα DNA γίνεται ευκολότερη και φθηνότερη. Έως το τέλος της χρονιάς, θα μπορούμε να έχουμε αλληλουχία τριών εκατομμυρίων πληροφοριών στο γονιδίωμά μας μέσα σε λιγότερο από μία ημέρα και για λιγότερο από 1.000 ευρώ. Η βιοτεχνολογία είναι ίσως ο πιο ισχυρός και ο ταχύτερα αναπτυσσόμενος τομέας της τεχνολογίας. Έχει, δυνητικά, τη δύναμη να αντικαταστήσει τα ορυκτά μας καύσιμα, να φέρει την επανάσταση στην ιατρική και να αγγίξει κάθε πτυχή της καθημερινής ζωής μας.
It's a great time to be a molecular biologist. (Laughter) Reading and writing DNA code is getting easier and cheaper. By the end of this year, we'll be able to sequence the three million bits of information in your genome in less than a day and for less than 1,000 euros. Biotech is probably the most powerful and the fastest-growing technology sector. It has the power, potentially, to replace our fossil fuels, to revolutionize medicine, and to touch every aspect of our daily lives.
Ποιος θα τα κάνει όλα αυτά, λοιπόν; Πιστεύω ότι νιώθουμε άνετα όταν αυτά γίνονται από αυτόν εδώ τον κύριο. Τι θα λέγαμε όμως γι' αυτόν τον κύριο; (Γέλια) (Γέλια)
So who gets to do it? I think we'd all be pretty comfortable with this guy doing it. But what about that guy? (Laughter) (Laughter)
Το 2009, άκουσα για πρώτη φορά για το DIYbio. Είναι ένα κίνημα που υποστηρίζει τη δυνατότητα πρόσβασης της βιοτεχνολογίας από τους πάντες, όχι μόνο τους επιστήμονες και τα στελέχη κρατικών εργαστηρίων. Η ιδέα είναι ότι αν ανοίξουμε την επιστήμη και επιτρέψουμε τη συμμετοχή πολλών και ποικίλων ομάδων, τότε θα ενισχύσουμε την καινοτομία. Η τεχνολογία στα χέρια του τελικού χρήστη είναι συνήθως καλή ιδέα καθώς εκείνος γνωρίζει τις ανάγκες του καλύτερα από τον καθένα. Έχουμε, λοιπόν, τεχνολογία αιχμής που εξελίσσεται, έχουμε ζητήματα κοινωνικά, ηθικά, δεοντολογικά και έχουμε επιστήμονες που αδυνατούν να εξηγήσουν στον κόσμο τι ακριβώς κάνουμε στα εργαστήριά μας. Έτσι, δεν θα ήταν ωραίο να υπήρχε ένας χώρος στη γειτονιά σας όπου θα τα μαθαίνατε όλα αυτά και θα τα δοκιμάζατε και μόνοι σας; Αυτό είπα κι εγώ.
In 2009, I first heard about DIYbio. It's a movement that -- it advocates making biotechnology accessible to everyone, not just scientists and people in government labs. The idea is that if you open up the science and you allow diverse groups to participate, it could really stimulate innovation. Putting technology in the hands of the end user is usually a good idea because they've got the best idea of what their needs are. And here's this really sophisticated technology coming down the road, all these associated social, moral, ethical questions, and we scientists are just lousy at explaining to the public just exactly what it is we're doing in those labs. So wouldn't it be nice if there was a place in your local neighborhood where you could go and learn about this stuff, do it hands-on? I thought so.
Και τρία χρόνια πριν, μαζί με φίλους μου οι οποίοι είχαν τις ίδιες φιλοδοξίες, ιδρύσαμε το Τζένσπεϊς. Ένα κοινοτικό εργαστήριο βιοτεχνολογίας μη κερδοσκοπικού χαρακτήρα, στο Μπρούκλιν της Νέας Υόρκης, για να μπορεί να έρχεται ο κόσμος, να κάνει μαθήματα και να τριγυρίσει στο εργαστήριο σε μια πολύ ανοικτή και φιλική ατμόσφαιρα.
So, three years ago, I got together with some friends of mine who had similar aspirations and we founded Genspace. It's a nonprofit, a community biotech lab in Brooklyn, New York, and the idea was people could come, they could take classes and putter around in the lab in a very open, friendly atmosphere.
Δεν ήμουν καθόλου προετοιμασμένη για αυτό που ακολούθησε. Μήπως μαντεύετε; Άρχισαν να μας καλούν από τον τύπο. Και όσο εμείς λέγαμε τι τέλεια που θα ήταν να αυξηθεί ο επιστημονικός αλφαβητισμός, τόσο εκείνοι έλεγαν ότι δημιουργούσαμε τον επόμενο Φρανκενστάιν, με αποτέλεσμα, τους επόμενους έξι μήνες, γκουγκλάροντας το όνομά μου, αντί για τις επιστημονικές δημοσιεύσεις μου, έβγαινε αυτό. [«Είμαι βιολογικός κίνδυνος»;] (Γέλια) Πολύ θλιβερό. Το μόνο πράγμα που μας κράτησε τότε ήταν που γνωρίζαμε ότι σε όλο τον κόσμο, υπήρχαν άνθρωποι που προσπαθούσαν να κάνουν το ίδιο με εμάς. Άνοιγαν χώρους για βιοχάκερ και ορισμένοι από αυτούς αντιμετώπιζαν πολύ μεγαλύτερες προκλήσεις από τις δικές μας, με περισσότερους κανονισμούς και λιγότερους πόρους. Τώρα όμως, τρία χρόνια μετά, φτάσαμε στο εξής. Φτάσαμε να είμαστε μια ζωντανή, παγκόσμια κοινότητα από χώρους για χάκερ και είμαστε μόνο στην αρχή. Αυτοί είναι μερικοί από τους μεγαλύτερους χώρους μας και ανοίγουν κι άλλοι καθημερινά. Θα ανοίξει ένας χώρος μάλλον στη Μόσχα, ένας στη Νότια Κορέα και το ωραίο είναι ότι ο καθένας έχει το δικό του ξεχωριστό χρώμα που χαρακτηρίζει την κοινωνία από την οποία ξεπήδησε.
None of my previous experience prepared me for what came next. Can you guess? The press started calling us. And the more we talked about how great it was to increase science literacy, the more they wanted to talk about us creating the next Frankenstein, and as a result, for the next six months, when you Googled my name, instead of getting my scientific papers, you got this. ["Am I a biohazard?"] (Laughter) It was pretty depressing. The only thing that got us through that period was that we knew that all over the world, there were other people that were trying to do the same thing that we were. They were opening biohacker spaces, and some of them were facing much greater challenges than we did, more regulations, less resources. But now, three years later, here's where we stand. It's a vibrant, global community of hackerspaces, and this is just the beginning. These are some of the biggest ones, and there are others opening every day. There's one probably going to open up in Moscow, one in South Korea, and the cool thing is they each have their own individual flavor that grew out of the community they came out of.
Να σας ξεναγήσω λοιπόν. Οι βιοχάκερ εργάζονται μόνοι. Εργαζόμαστε και σε ομάδες, στις μεγαλουπόλεις - (Γέλια) - και στα χωριά. Κάνουμε αποσυμπίληση εργαστηριακού εξοπλισμού. Δημιουργούμε βακτήρια γενετικά. Τροποποιούμε υλικό, λογισμικό, βιολογισμικό και, φυσικά, τον κώδικα της ζωής. Μας αρέσει να κατασκευάζουμε. Και μας αρέσει να διαλύουμε. Καλλιεργούμε. Φωτίζουμε. Και κάνουμε τα κύτταρα να χορεύουν.
Let me take you on a little tour. Biohackers work alone. We work in groups, in big cities — (Laughter) — and in small villages. We reverse engineer lab equipment. We genetically engineer bacteria. We hack hardware, software, wetware, and, of course, the code of life. We like to build things. Then we like to take things apart. We make things grow. We make things glow. And we make cells dance.
Το πνεύμα των εργαστηρίων είναι η ανοικτή, θετική στάση αλλά, ξέρετε, μερικές φορές, στο μυαλό του κόσμου το πρώτο πράγμα που έρχεται είναι η βιοασφάλεια, η βιοπροστασία και η αρνητική όψη του νομίσματος. Δεν θα υποβαθμίσω αυτές τις ανησυχίες. Η ισχυρή τεχνολογία μπορεί να χρησιμοποιηθεί και για καλό και για κακό και με πράγματα όπως η συνθετική βιολογία, η νανοβιοτεχνολογία, επιβάλλεται να δούμε όχι μόνο τις ερασιτεχνικές αλλά και τις επαγγελματικές ομάδες, διότι διαθέτουν καλύτερη υποδομή, καλύτερες εγκαταστάσεις και πρόσβαση σε παθογόνα.
The spirit of these labs, it's open, it's positive, but, you know, sometimes when people think of us, the first thing that comes to mind is bio-safety, bio-security, all the dark side stuff. I'm not going to minimize those concerns. Any powerful technology is inherently dual use, and, you know, you get something like synthetic biology, nanobiotechnology, it really compels you, you have to look at both the amateur groups but also the professional groups, because they have better infrastructure, they have better facilities, and they have access to pathogens.
Αυτό ακριβώς έκανε ο ΟΗΕ και πρόσφατα εξέδωσε μια σχετική έκθεση καταλήγοντας ότι η δύναμη της εν λόγω τεχνολογίας να έχει θετικές επιδράσεις ήταν μεγαλύτερη από τον κίνδυνο αρνητικών επιδράσεων. Ερεύνησε επίσης ειδικά την ερασιτεχνική κοινότητα και παρατήρησε, εύλογα, ότι ο τύπος είχε την τάση να υπερεκτιμά συνεχώς τις δυνατότητές της και να υποβαθμίζει τη δεοντολογία της. Μάλιστα, όλοι οι ερασιτέχνες του κόσμου από την Αμερική, την Ευρώπη, συγκεντρώθηκαν πέρσι και συνέταξαν έναν κοινό κώδικα δεοντολογίας. Κάτι πολύ περισσότερο από όσα έχει κάνει η συμβατική επιστήμη.
So the United Nations did just that, and they recently issued a report on this whole area, and what they concluded was the power of this technology for positive was much greater than the risk for negative, and they even looked specifically at the DIYbio community, and they noted, not surprisingly, that the press had a tendency to consistently overestimate our capabilities and underestimate our ethics. As a matter of fact, DIY people from all over the world, America, Europe, got together last year, and we hammered out a common code of ethics. That's a lot more than conventional science has done.
Τηρούμε τους κρατικούς και τοπικούς κανονισμούς. Η αποκομιδή απορριμμάτων γίνεται σωστά, ακολουθούμε τις διαδικασίες ασφάλειας, δεν εργαζόμαστε πάνω σε παθογόνα. Ξέρετε, όποιος δουλεύει με παθογόνα, δεν ανήκει στην κοινότητα των βιοχάκερ, ανήκει στην κοινότητα των βιοτρομοκρατών, συγγνώμη που το λέω. Και με ρωτούν μερικές φορές: «Κι αν συμβεί κάποιο ατύχημα»; Αν εργαζόμαστε με ασφαλείς οργανισμούς όπως γίνεται συνήθως, η πιθανότητα να συμβεί ατύχημα και να δημιουργήσει κάποιος, ας πούμε, ένα υπερζωύφιο, είναι κυριολεκτικά αντίστοιχη με την πιθανότητα χιονοθύελλας στη μέση της Σαχάρας. Μπορεί να συμβεί αλλά δεν είναι κάτι που αφήνεις να καθορίσει τη ζωή σου.
Now, we follow state and local regulations. We dispose of our waste properly, we follow safety procedures, we don't work with pathogens. You know, if you're working with a pathogen, you're not part of the biohacker community, you're part of the bioterrorist community, I'm sorry. And sometimes people ask me, "Well, what about an accident?" Well, working with the safe organisms that we normally work with, the chance of an accident happening with somebody accidentally creating, like, some sort of superbug, that's literally about as probable as a snowstorm in the middle of the Sahara Desert. Now, it could happen, but I'm not going to plan my life around it.
Προσωπικά διάλεξα να ριψοκινδυνεύσω διαφορετικά. Συμμετέχω στο Πρόγραμμα Προσωπικού Γονιδιώματος. Είναι μια μελέτη στο Χάρβαρντ και όταν ολοκληρωθεί, θα πάρουν όλη την γονιδιωματική αλληλουχία μου, όλο το ιατρικό ιστορικό μου και τα στοιχεία μου και θα τα δημοσιεύσουν ελεύθερα στο Διαδίκτυο. Υπάρχουν πολλοί κίνδυνοι και συζητήθηκαν πριν δώσω τη συγκατάθεσή μου. Ο αγαπημένος μου (κίνδυνος) είναι ότι μπορεί κάποιος να κατεβάσει την αλληλουχία μου, να πάει στο εργαστήριο, να συνθέσει ένα ψεύτικο δικό μου DNA και να το τοποθετήσει σε τόπο εγκλήματος. (Γέλια) Όπως όμως και με την ερασιτεχνική βιοτεχνολογία, τα θετικά και η δυνατότητα να βγει κάτι καλό από μια τέτοια μελέτη είναι πολύ περισσότερα από τον κίνδυνο.
I've actually chosen to take a different kind of risk. I signed up for something called the Personal Genome Project. It's a study at Harvard where, at the end of the study, they're going to take my entire genomic sequence, all of my medical information, and my identity, and they're going to post it online for everyone to see. There were a lot of risks involved that they talked about during the informed consent portion. The one I liked the best is, someone could download my sequence, go back to the lab, synthesize some fake Ellen DNA, and plant it at a crime scene. (Laughter) But like DIYbio, the positive outcomes and the potential for good for a study like that far outweighs the risk.
Μπορεί, βέβαια, να αναρωτηθείτε, «Και τι δουλειά έχω εγώ σε εργαστήριο βιολογίας»; Πριν λίγο καιρό όμως αναρωτιόμασταν, «Και τι θα τους κάνουμε όλοι εμείς τους υπολογιστές»; Είναι μόνο η αρχή. Βλέπουμε μόνο την κορυφή του παγόβουνου του DNA. Να σας δείξω τι μπορείτε να κάνετε τώρα κιόλας. Εδώ ένας βιοχάκερ στη Γερμανία, ένας δημοσιογράφος, ήθελε να βρει τίνος ο σκύλος άφηνε το κατιτίς του στον δρόμο. (Γέλια) (Χειροκρότημα) Καλά το μαντέψατε. Έριξε μπαλάκια σε όλα τα σκυλιά της γειτονιάς, ανέλυσε το σάλιο, ταυτοποίησε τον σκύλο και πήγε και βρήκε τον ιδιοκτήτη. (Γέλια) (Χειροκρότημα) Εγώ ανακάλυψα ένα χωροκατακτητικό είδος στον κήπο μου. Μοιάζει με πασχαλίτσα έτσι; Αλλά είναι ιαπωνικός κάνθαρος. Το ίδιο είδος τεχνολογίας, που ονομάζεται γραμμικός κώδικας DNA, είναι πολύ ωραίο. Με αυτό ελέγχετε αν το χαβιάρι σας είναι όντως μπελούγκα, αν το σούσι σας είναι όντως τόνος ή αν το κατσικίσιο τυρί που χρυσοπληρώσατε είναι όντως από κατσίκα. Σε έναν χώρο για βιοχάκερ μπορείτε να αναλύσετε το γονιδίωμά σας για τυχόν μεταλλάξεις, τα δημητριακά του πρωινού για γενετικά μεταλλαγμένους οργανισμούς και να ερευνήσετε το γενεαλογικό σας δέντρο. Μπορείτε να στείλετε μετεωρολογικά αερόστατα στη στρατόσφαιρα, να συλλέξετε μικρόβια, να δείτε τι υπάρχει εκεί πάνω. Μπορείτε να φτιάξετε έναν βιοαισθητήρα από μαγιά για να εντοπίσετε ρυπαντές στο νερό. Μπορείτε να φτιάξετε κάποιες κυψέλες βιοκαυσίμων. Μπορείτε να κάνετε πολλά. Μπορείτε, επίσης, να δημιουργήσετε έργα τέχνης. Ορισμένα είναι πραγματικά εντυπωσιακά και προσεγγίζουν τα κοινωνικά, οικολογικά προβλήματα από μια εντελώς διαφορετική σκοπιά. Είναι ωραία.
Now, you might be asking yourself, "Well, you know, what would I do in a biolab?" Well, it wasn't that long ago we were asking, "Well, what would anyone do with a personal computer?" So this stuff is just beginning. We're only seeing just the tip of the DNA iceberg. Let me show you what you could do right now. A biohacker in Germany, a journalist, wanted to know whose dog was leaving little presents on his street? (Laughter) (Applause) Yep, you guessed it. He threw tennis balls to all the neighborhood dogs, analyzed the saliva, identified the dog, and confronted the dog owner. (Laughter) (Applause) I discovered an invasive species in my own backyard. Looked like a ladybug, right? It actually is a Japanese beetle. And the same kind of technology -- it's called DNA barcoding, it's really cool -- You can use it to check if your caviar is really beluga, if that sushi is really tuna, or if that goat cheese that you paid so much for is really goat's. In a biohacker space, you can analyze your genome for mutations. You can analyze your breakfast cereal for GMO's, and you can explore your ancestry. You can send weather balloons up into the stratosphere, collect microbes, see what's up there. You can make a biocensor out of yeast to detect pollutants in water. You can make some sort of a biofuel cell. You can do a lot of things. You can also do an art science project. Some of these are really spectacular, and they look at social, ecological problems from a completely different perspective. It's really cool.
Με ρωτούν μερικές φορές, γιατί ασχολούμαι; Θα μπορούσα να είχα μια πολύ καλή καριέρα στη συμβατική επιστήμη. Το θέμα είναι ότι τα εργαστήρια αυτά έχουν να προσφέρουν κάτι στην κοινωνία που δεν υπάρχει πουθενά αλλού. Έχει κάτι ιερό ο χώρος στον οποίο μπορείς να εργαστείς χωρίς να πρέπει να αιτιολογήσεις στους πάντες ότι το αποτέλεσμα θα είναι πολύ επικερδές, ότι θα σώσει την ανθρωπότητα ή ακόμη και ότι είναι εφικτό. Πρέπει απλώς να τηρεί τους κανόνες ασφάλειας. Αν υπήρχε ένας τέτοιος χώρος παντού, θα άλλαζε η αντίληψη σχετικά με το ποιος επιτρέπεται να ασχολείται με τη βιοτεχνολογία. Σε κάτι τέτοιους χώρους ξεκίνησε η χρήση προσωπικών υπολογιστών. Γιατί όχι και η προσωπική βιοτεχνολογία; Αν ασχολούμασταν όλοι μέσα σε αυτήν την αίθουσα, ποιος ξέρει τι θα καταφέρναμε; Πρόκειται για έναν τομέα πολύ καινούριο και όπως λέμε εμείς στο Μπρούκλιν, ακόμη δεν έχετε δει τίποτα. (Γέλια) (Χειροκρότημα)
Some people ask me, well, why am I involved? I could have a perfectly good career in mainstream science. The thing is, there's something in these labs that they have to offer society that you can't find anywhere else. There's something sacred about a space where you can work on a project, and you don't have to justify to anyone that it's going to make a lot of money, that it's going to save mankind, or even that it's feasible. It just has to follow safety guidelines. If you had spaces like this all over the world, it could really change the perception of who's allowed to do biotech. It's spaces like these that spawned personal computing. Why not personal biotech? If everyone in this room got involved, who knows what we could do? This is such a new area, and as we say back in Brooklyn, you ain't seen nothin' yet. (Laughter) (Applause)