Det er gode tider for molekylær-biologen. Læsning og skrivning af DNA-kode bliver hele tiden lettere og billigere. Ved dette års slutning vil vi kunne sekvensere de tre millioner bits af information i vores genomer på under én dag, og for under tusind euro. Biotek er nok den mest potente og den hurtigst voksende teknologi sektor. Den kan, potentielt, erstatte vore fossile brændsler, revolutionere medicinen, og berøre alle aspekter i din dagligdag.
It's a great time to be a molecular biologist. (Laughter) Reading and writing DNA code is getting easier and cheaper. By the end of this year, we'll be able to sequence the three million bits of information in your genome in less than a day and for less than 1,000 euros. Biotech is probably the most powerful and the fastest-growing technology sector. It has the power, potentially, to replace our fossil fuels, to revolutionize medicine, and to touch every aspect of our daily lives.
Så hvem må gøre det? Jeg tror, at vi er ret trygge ved ham her. Men hvad med hem her? (Latter) (Latter)
So who gets to do it? I think we'd all be pretty comfortable with this guy doing it. But what about that guy? (Laughter) (Laughter)
Jeg hørte første gang om gør-det-selv-bio i 2009. Det er en bevægelse ... den vil fremme tilgængelighden til bioteknoligi for alle, ikke bare forskere og folk i regeringens laboratorier. Ideen er, at hvis du åbner døren til videnskaben og tillader diverse grupper at bidrage, så kan det for alvor stimulere innovation. At lægge teknologi i slutbrugerens hænder, er oftest en god ide, fordi de har de bedste forestillinger om hvad deres behov er. Og her er denne virkeligt sofistikerede teknologi, som kommer hen mod os, med alle de tilhørende sociale, moralske, etiske spørgsmål, og vi forskere dur bare ikke til at forklare offentligheden hvad vi præcist går og laver i disse laboratorier. Så vil det ikke være rart, hvis der var et sted i din nærhed, som du kan hen til og lære det her - gøre det i praksis? Det syntes jeg.
In 2009, I first heard about DIYbio. It's a movement that -- it advocates making biotechnology accessible to everyone, not just scientists and people in government labs. The idea is that if you open up the science and you allow diverse groups to participate, it could really stimulate innovation. Putting technology in the hands of the end user is usually a good idea because they've got the best idea of what their needs are. And here's this really sophisticated technology coming down the road, all these associated social, moral, ethical questions, and we scientists are just lousy at explaining to the public just exactly what it is we're doing in those labs. So wouldn't it be nice if there was a place in your local neighborhood where you could go and learn about this stuff, do it hands-on? I thought so.
Så, for tre år siden, fandt jeg sammen med nogle af min venner, som havde lignende forestillinger, og vi grundlagde Genspace. Det er et nonprofit, offentlig tilgængelig biotek-laboratorium i Brooklyn i New York, og ideen var, at folk kunne komme og få undervisning og nusse rundt i laboratiet i en meget åben og venlig atmosfære.
So, three years ago, I got together with some friends of mine who had similar aspirations and we founded Genspace. It's a nonprofit, a community biotech lab in Brooklyn, New York, and the idea was people could come, they could take classes and putter around in the lab in a very open, friendly atmosphere.
Intet, fra min tidligere erfaring, forberedte mig på, hvad der derefter ville ske. Hvad tror I? Pressen begyndte at ringe til os. Og jo mere vil talte om, hvor godt det var at øge den videnskabelige forståelse, jo mere ønskede de at omtale os, som nogle der ville skabe den næste Frankenstein. Så resultatet blev, at i de næste seks måneder, når man Googlede mit navn, i stedet for at få mine videnskabelige papirer, så fik man dette: (Er jeg en bio-risiko?) (Latter) Det var ret deprimerende. Det eneste, som fik os igennem denne periode, var, at vi vidste, at der over hele verden, var mennesker, som forsøgte at gøre det samme som vi. De åbnede bio-hacker steder, og nogle af dem blev konfronteret med langt større udfordringer end vi gjorde - flere bestemmelser og færre resourcer. Nu, tre år senere Her er hvor vi står nu. Det er en pulserende, globalt fællesskab af hacker-steder. Og det er bare begyndelsen. Disse er nogle af de største og der åbnes flere hver eneste dag. Der bliver sandsynligvis åbnet én i Moskva, én i Syd Korea, og det dejlige er, at de hver især har sin egen særlige kultur, som voksede ud fra det sted, hvorfra de kom.
None of my previous experience prepared me for what came next. Can you guess? The press started calling us. And the more we talked about how great it was to increase science literacy, the more they wanted to talk about us creating the next Frankenstein, and as a result, for the next six months, when you Googled my name, instead of getting my scientific papers, you got this. ["Am I a biohazard?"] (Laughter) It was pretty depressing. The only thing that got us through that period was that we knew that all over the world, there were other people that were trying to do the same thing that we were. They were opening biohacker spaces, and some of them were facing much greater challenges than we did, more regulations, less resources. But now, three years later, here's where we stand. It's a vibrant, global community of hackerspaces, and this is just the beginning. These are some of the biggest ones, and there are others opening every day. There's one probably going to open up in Moscow, one in South Korea, and the cool thing is they each have their own individual flavor that grew out of the community they came out of.
Lad mig tage dig på en lille rundvisning. Biohackere arbejder alene. Vi arbejder i grupper, i store byer (Latter) og i små landsbyer. Vi reverse-engineer laboratorie udstyr. Vi udvikler bakterier genetisk. Vi hacker hardware, software, våd-vare, og, selvfølgelig, koden for livet. Vi kan lide at bygge ting. Og så kan vi lide at skille ting ad. Vi få ting til at vokse. Vi får ting til at lyse. Og vi får celler til at danse.
Let me take you on a little tour. Biohackers work alone. We work in groups, in big cities — (Laughter) — and in small villages. We reverse engineer lab equipment. We genetically engineer bacteria. We hack hardware, software, wetware, and, of course, the code of life. We like to build things. Then we like to take things apart. We make things grow. We make things glow. And we make cells dance.
Ånden i disse laboratorier er, at de er åbne og de er positive, Men, når folk tænker på nogen som os, så er bio-sikkerhed, det første de tænker på. Bio-sikkerhed, alt det mørke ved sagen. Jeg vil ikke gøre disse bekymringer mindre. Enhver potent teknologi har en dobbeltsidig udnyttelse. Som I ved, har man sådan noget som syntetisk biologi, nanobioteknologi, Det får én til at se på begge sider. Amatør-grupper, men også de professionelle grupper, fordi de har en bedre infrastruktur, de har flere faciliteter, og de har adgang til patogener.
The spirit of these labs, it's open, it's positive, but, you know, sometimes when people think of us, the first thing that comes to mind is bio-safety, bio-security, all the dark side stuff. I'm not going to minimize those concerns. Any powerful technology is inherently dual use, and, you know, you get something like synthetic biology, nanobiotechnology, it really compels you, you have to look at both the amateur groups but also the professional groups, because they have better infrastructure, they have better facilities, and they have access to pathogens.
FN gjorde det, og de udgav for nylig en rapport om hele emnet. Og de konkluderede, at potentialet for denne teknologis positive sider, var langt større end ricicierne ved de negative sider. Og de så ovenikøbet specielt på gør-det-selv-folket, og de bemærkede - ikke overraskende - at pressen havde en tendens til konstant at overvurdere vore evner. og til at undervurdere vores etik. Gør-det-selv-folket fra hele verden Amerika, Europa mødtes faktisk sidste år, hvor vi udmejslede en fælles etik-standard. Det er langt mere, end hvad den konventionelle videnskab har gjort.
So the United Nations did just that, and they recently issued a report on this whole area, and what they concluded was the power of this technology for positive was much greater than the risk for negative, and they even looked specifically at the DIYbio community, and they noted, not surprisingly, that the press had a tendency to consistently overestimate our capabilities and underestimate our ethics. As a matter of fact, DIY people from all over the world, America, Europe, got together last year, and we hammered out a common code of ethics. That's a lot more than conventional science has done.
Nu følger vi statslige og lokale bestemmelser. Vi skiller os ordentligt af med affald. Vi følger sikkerheds-procedure. Vi arbejder ikke med patogener. Ser du, hvis du arbejder med et patogen, så er du ikke en del af biohacker-fællesskabet. Du er en del af bioterrorrist-fællesskabet. Beklager. Nogle gange bliver jeg spurgt: "Hvad med uheld?" Ved at arbejde med de sikre organismer, som vi normalt arbejder med, så er chancen for et uheld, hvor nogen tilfældigvis skaber noget som et super-insekt, det er bogstaveligt talt, lige så sandsynligt som en snestorm midt i Saharas ørken. Vel - det kunne ske, men jeg planlægger ikke mit liv efter det.
Now, we follow state and local regulations. We dispose of our waste properly, we follow safety procedures, we don't work with pathogens. You know, if you're working with a pathogen, you're not part of the biohacker community, you're part of the bioterrorist community, I'm sorry. And sometimes people ask me, "Well, what about an accident?" Well, working with the safe organisms that we normally work with, the chance of an accident happening with somebody accidentally creating, like, some sort of superbug, that's literally about as probable as a snowstorm in the middle of the Sahara Desert. Now, it could happen, but I'm not going to plan my life around it.
Jeg har i virkeligheden valgt at tage et anden slags risiko. Jeg tilmeldte mig til noget som kaldes Det Personlige Genom Projekt. Det er et studium hos Harvard, hvor de ved studiets afslutning tager hele min genom-sekvens, al min medicinske information, og min identitet, og de slår det op online, så alle kan se det. Der var en adskillige ricici involveret, som de talte om under den informerede samtykke del. Den jeg bedst kunne lide var at nogen kunne downloade min sekvens, gå til laboratoriet, fremstille noget fup- "Ellen"-DNA, og plante det på et gerningssted. (Latter) Men ligesom ved gør-det-selv-bio, så overstiger de positive resultater og potentialet for noget godt ved et studie som dette, langt risikoen.
I've actually chosen to take a different kind of risk. I signed up for something called the Personal Genome Project. It's a study at Harvard where, at the end of the study, they're going to take my entire genomic sequence, all of my medical information, and my identity, and they're going to post it online for everyone to see. There were a lot of risks involved that they talked about during the informed consent portion. The one I liked the best is, someone could download my sequence, go back to the lab, synthesize some fake Ellen DNA, and plant it at a crime scene. (Laughter) But like DIYbio, the positive outcomes and the potential for good for a study like that far outweighs the risk.
Du spørger måske dig selv: "Hvad kan jeg lave i et biolab?" Det er ikke længe siden vi spurgte: "Hvad kunne man gøre med en personlig computer?" Så det her er bare begyndelsen. Vi ser bare top af DNA-isbjerget. Lad mig vise dig, hvad du kan gøre lige nu. En biohacker i Tyskland, en journalist, ville vide hvis hund det var, som efterlod små gaver på hans gade. (Latter) Jep, du gættede det. Han kastede tenninsbolde til alle hunde i nabolaget, analyserede spyttet, identificerede hunden, og konfronterede hundeejeren. (Latter) Jeg opdagede en indtrængende dyreart i min baghave. Den ligner en mariehøne, ikke? Det er faktisk en Japansk bille. Og den samme slags teknologi ..... det kaldes DNA-stregkodning. Det er ret cool... Man kan bruge det til at kontrollere om ens kaviar også er beluga, om den sushi virkelig er tuna, eller om den gedeost du betalte som meget for, virkelig er en geds. På et biohacker-sted, kan man analysere ens genom for mutationer. Man kan analysere ens havregrød for GMO, og man kan udforske ens forfædre. Man kan sende vejrballoner op i stratosfæren, indsamle mikrober, og se hvad der er deroppe. Man kan lave en biosensor af gærceller til at spore forurening i vandet. Man kan lave en slags bio-brændselscelle. Man kan lave masser af ting. Man kan også lave en slags videnskabs-projekt. Nogle af disse er helt fantastiske, hvor de ser på sociale, økologiske problemer fra et helt anderledes perspektiv Det er ret cool.
Now, you might be asking yourself, "Well, you know, what would I do in a biolab?" Well, it wasn't that long ago we were asking, "Well, what would anyone do with a personal computer?" So this stuff is just beginning. We're only seeing just the tip of the DNA iceberg. Let me show you what you could do right now. A biohacker in Germany, a journalist, wanted to know whose dog was leaving little presents on his street? (Laughter) (Applause) Yep, you guessed it. He threw tennis balls to all the neighborhood dogs, analyzed the saliva, identified the dog, and confronted the dog owner. (Laughter) (Applause) I discovered an invasive species in my own backyard. Looked like a ladybug, right? It actually is a Japanese beetle. And the same kind of technology -- it's called DNA barcoding, it's really cool -- You can use it to check if your caviar is really beluga, if that sushi is really tuna, or if that goat cheese that you paid so much for is really goat's. In a biohacker space, you can analyze your genome for mutations. You can analyze your breakfast cereal for GMO's, and you can explore your ancestry. You can send weather balloons up into the stratosphere, collect microbes, see what's up there. You can make a biocensor out of yeast to detect pollutants in water. You can make some sort of a biofuel cell. You can do a lot of things. You can also do an art science project. Some of these are really spectacular, and they look at social, ecological problems from a completely different perspective. It's really cool.
Nogle spørger mig, hvorfor jeg gør det her? Jeg kunne have en god karriere i den gængse videnskab. Sagen er, at der er noget i disse laboratorier, som de kan tilbyde samfundet, som du ikke kan finde andre steder. Der er noget særligt over et sted, hvor man kan arbejde på et projekt, og man ikke skal forklare sig for nogen, om det vil give en masse penge, om det vil redde menneskeheden, og heller ikke om det er til nogen nytte. Det skal bare følge retningslinier for sikkerheden. Hvis man havde steder som det her over hele verden, så kunne det virkelig ændre opfattelsen af hvem der har lov til at beskæftige sig med biotek. Det var sådanne steder, der udklækkede personlige computere. Hvorfor ikke personlig biotek? Hvis alle i dette rum involverede sig, hvem ved så, hvad vi kunne finde på? Dette er så nyt, og som vi siger i Broolyn: "Du har ikke set noget nogetsomhelst endnu." (Latter) (Klapsalve)
Some people ask me, well, why am I involved? I could have a perfectly good career in mainstream science. The thing is, there's something in these labs that they have to offer society that you can't find anywhere else. There's something sacred about a space where you can work on a project, and you don't have to justify to anyone that it's going to make a lot of money, that it's going to save mankind, or even that it's feasible. It just has to follow safety guidelines. If you had spaces like this all over the world, it could really change the perception of who's allowed to do biotech. It's spaces like these that spawned personal computing. Why not personal biotech? If everyone in this room got involved, who knows what we could do? This is such a new area, and as we say back in Brooklyn, you ain't seen nothin' yet. (Laughter) (Applause)