Сега е страхотно време да си молекулярен биолог (Смях) Четенето и писането на ДНК код става по-лесно и по-евтино. Към края на тази година ще имаме възможността да секвентираме трите милиона бита информация във вашите гени за по-малко от един ден и на цена под 1000 евро. Биотехнологията е вероятно най-силният и най-бързо растящ технологически сектор. Този сектор има силата, потенциално, да замести твърдите ни горива, да предизвика революция в медицината и да докосне всеки аспект от ежедневието ни.
It's a great time to be a molecular biologist. (Laughter) Reading and writing DNA code is getting easier and cheaper. By the end of this year, we'll be able to sequence the three million bits of information in your genome in less than a day and for less than 1,000 euros. Biotech is probably the most powerful and the fastest-growing technology sector. It has the power, potentially, to replace our fossil fuels, to revolutionize medicine, and to touch every aspect of our daily lives.
Кой прави това? Аз смятам, че всички ще сме спокойни, ако този човек го прави. Ами този човек? (Смях) (Смях)
So who gets to do it? I think we'd all be pretty comfortable with this guy doing it. But what about that guy? (Laughter) (Laughter)
През 2009-та, за първи път чух за "Направи си сам био" (НСБ). Това е движение, което - промотира биотехнологията като нещо, достъпно за всеки, не само учени и персонала в правителствените лаборатории. Идеята е науката да се отвори и различни групи хора да имат възможността да участват, което ще стимулира нововъведенията. Поставянето на технологията в ръцете на крайния потребител е обикновено добра идея, защото той знае най-добре какво му е нужно. И ето тук е тази наистина сложна технология, с всички тези асоциирани социални, морални и етически въпроси и ние учените просто не сме добри в обясненията на тези неща и точно какво правиме в тези лаборатории. Няма ли да е добре ако в квартала ви имаше място, където бихте могли да отидете и да научите за тези неща, да ги направите със собствените си ръце? Така си и мислех.
In 2009, I first heard about DIYbio. It's a movement that -- it advocates making biotechnology accessible to everyone, not just scientists and people in government labs. The idea is that if you open up the science and you allow diverse groups to participate, it could really stimulate innovation. Putting technology in the hands of the end user is usually a good idea because they've got the best idea of what their needs are. And here's this really sophisticated technology coming down the road, all these associated social, moral, ethical questions, and we scientists are just lousy at explaining to the public just exactly what it is we're doing in those labs. So wouldn't it be nice if there was a place in your local neighborhood where you could go and learn about this stuff, do it hands-on? I thought so.
Преди три години, аз се събрах с някои мои приятели, които имаха мислене подобно на моето и ние формирахме Генспейс. Това е публична биотехнологична лаборатория с нестопанска цел в Бруклин, Ню Йорк и идеята е хората да дойдат, да вземат класове и да се помотаят в лабораторията в една много отворена, приятелска атмосфера.
So, three years ago, I got together with some friends of mine who had similar aspirations and we founded Genspace. It's a nonprofit, a community biotech lab in Brooklyn, New York, and the idea was people could come, they could take classes and putter around in the lab in a very open, friendly atmosphere.
Нищо, което бях изпитвала преди това не можеше да ме подготви за това, което се случи. Можете ли да познаете? Пресата започна да ни търси. Колкото повече говорихме за това, колко добре е да се увеличи научното познание, толкова повече те искаха да говорят за това как ще създадем следващият Франкенщайн и като резултат от това, през следващите шест месеца, ако някой потърсеше моето име в Гугъл, вместо резултат с моите научни доклади, излизаше това: [Биозаплаха ли съм?] (Смях) Беше доста депресиращо. Единственото нещо, което ни помогна да минем през този период беше знанието, че навсякъде по света имаше други хора, които се опитваха да направят същото, които и ние. Те отваряха места за биохакери, и някои от тях се сблъскваха с много по-големи предизвикателства от нас: повече разпоредби, по-малко ресурси. Но сега, три години по-късно, сме тук. Имаме жива, глобална мрежа от хакер-места, и това е само началото. Това са само някои от най-големите, и нови се отварят всеки ден. Вероятно едно ще се отвори в Москва, едно в Южна Корея и най-готиното нещо е че всяко едно от тях има свой собствен индивидуален вкус, който се изгражда според мястото, от където те идват.
None of my previous experience prepared me for what came next. Can you guess? The press started calling us. And the more we talked about how great it was to increase science literacy, the more they wanted to talk about us creating the next Frankenstein, and as a result, for the next six months, when you Googled my name, instead of getting my scientific papers, you got this. ["Am I a biohazard?"] (Laughter) It was pretty depressing. The only thing that got us through that period was that we knew that all over the world, there were other people that were trying to do the same thing that we were. They were opening biohacker spaces, and some of them were facing much greater challenges than we did, more regulations, less resources. But now, three years later, here's where we stand. It's a vibrant, global community of hackerspaces, and this is just the beginning. These are some of the biggest ones, and there are others opening every day. There's one probably going to open up in Moscow, one in South Korea, and the cool thing is they each have their own individual flavor that grew out of the community they came out of.
Нека ви поведа на малък тур. Биохакерите работят сами. Ние работим в групи, в големи градове -- (Смях) --- и в малки селища. Създаваме собствено лабораторно оборудване. Създаваме бактерии чрез генно инженерство. Хакваме хардуер, софтуер, биоуер, и разбира се, кода на живота. Ние обичаме да строим неща. Също така обичаме да разглобяваме неща. Караме нещата да растат. Караме нещата да светят. И караме клетките да танцуват.
Let me take you on a little tour. Biohackers work alone. We work in groups, in big cities — (Laughter) — and in small villages. We reverse engineer lab equipment. We genetically engineer bacteria. We hack hardware, software, wetware, and, of course, the code of life. We like to build things. Then we like to take things apart. We make things grow. We make things glow. And we make cells dance.
Духът в тези лаборатории е отворен, позитивен, но, понякога, когато хората си мислят за нас, първото нещо, което им идва на ум е биологичната безопасност, био-сигурност, всичките тъмни странични неща. Аз няма да намаля тези безпокойства. Всяка мощна технология е в своята същност подходяща за двойно използване и, както знаете, получавате нещо като синтетична биология, нанобиотехнология, което наистина ви принуждава, трябва да погледнете и аматьорските и професионалните групи, защото те имат по-добра инфраструктура, имат по-добри бази и имат достъп до патогени.
The spirit of these labs, it's open, it's positive, but, you know, sometimes when people think of us, the first thing that comes to mind is bio-safety, bio-security, all the dark side stuff. I'm not going to minimize those concerns. Any powerful technology is inherently dual use, and, you know, you get something like synthetic biology, nanobiotechnology, it really compels you, you have to look at both the amateur groups but also the professional groups, because they have better infrastructure, they have better facilities, and they have access to pathogens.
Точно това направиха Обединените Нации, и те наскоро публикуваха доклад за цялата тази област и този доклад установи, че силата на тази технология за позитивни неща е много по-голяма, отколкото риска за негативни неща и те дори специално погледнаха към НСБ групите и отбелязаха, което не е изненадващо, че пресата има тенденцията постоянно да надвишава нашите възможности и да понижава нашата етика. Между другото, НСБ хората от всички краища на света, Америка, Европа, се събраха миналата година и изработихме общ етичен кодекс. Това е доста повече, отколкото обикновената наука е направила.
So the United Nations did just that, and they recently issued a report on this whole area, and what they concluded was the power of this technology for positive was much greater than the risk for negative, and they even looked specifically at the DIYbio community, and they noted, not surprisingly, that the press had a tendency to consistently overestimate our capabilities and underestimate our ethics. As a matter of fact, DIY people from all over the world, America, Europe, got together last year, and we hammered out a common code of ethics. That's a lot more than conventional science has done.
Сега, ние следваме щатските и местните разпоредби. Изхвърляме отпадъците си правилно, следваме процедури за безопасност, не работим с патогени. Знаете ли, ако работите с патоген, вие не сте част от НСБ общността, вие сте част от биотерористичната общност, съжалявам. Понякога хората ме питат: 'Ами, има ли опасност от инцидент?' Ами като работи с безопасните организми, с които обикновено работим, шансът за инцидент, където някой случайно създава някакъв вид супербуболечка е общо взето толкова вероятен, колкото снежна буря по средата на пустинята Сахара. Може да се случи, но аз не планирам живота си около това.
Now, we follow state and local regulations. We dispose of our waste properly, we follow safety procedures, we don't work with pathogens. You know, if you're working with a pathogen, you're not part of the biohacker community, you're part of the bioterrorist community, I'm sorry. And sometimes people ask me, "Well, what about an accident?" Well, working with the safe organisms that we normally work with, the chance of an accident happening with somebody accidentally creating, like, some sort of superbug, that's literally about as probable as a snowstorm in the middle of the Sahara Desert. Now, it could happen, but I'm not going to plan my life around it.
Всъщност съм избрала да поема различен вид риск. Записах се за "Проекта за личен ген." Това е проучване в Харвард, където в края на проучването, те ще вземат целият ми генетичен код, цялата ми медицинска информация, и моята идентичност, и ще ги сложат онлайн за всички да ги разглеждат. Имаше много рискове в това, за което говориха, по време на информационната част. Това, което ми хареса най-много е, че някой можеше да свали моят код, да отиде обратно в лабораторията, да синтезира някое фалшифо ДНК, и да го остави на някоя престъпна сцена. (Смях) Но точно като НСБ, позитивните изгледи и потенциала за добро в проект като този далеч надхвърлят риска.
I've actually chosen to take a different kind of risk. I signed up for something called the Personal Genome Project. It's a study at Harvard where, at the end of the study, they're going to take my entire genomic sequence, all of my medical information, and my identity, and they're going to post it online for everyone to see. There were a lot of risks involved that they talked about during the informed consent portion. The one I liked the best is, someone could download my sequence, go back to the lab, synthesize some fake Ellen DNA, and plant it at a crime scene. (Laughter) But like DIYbio, the positive outcomes and the potential for good for a study like that far outweighs the risk.
Може би се питате: 'Аз какво мога да направя в тази биолаборатория?' Ами, до неотдавна се питахме, 'Какво може който и да е да прави с личен компютър?' Така че това е само началото. Виждаме само малкият връх на ДНК айсберга. Нека ви покажа, какво можете да направите днес. Един биохакер в Германия, журналист, искаше да знае чие куче оставяше малки подаръци на неговата улица. (Смях)(Ръкопляскания) Да, познахте. Той хвърляше тенис топки на всички кучета в квартала, анализира слюнката им, идентифицира кучето, и конфронтира собственика му. (Смях)(Ръкопляскания) Аз пък открих някаква унищожителна буболечка в двора ми. Изглежда като калинка, нали? Всъщност, това е японски бръмбар. Същият вид технология - наречена ДНК баркодиране, наистина е готина - можете да я използвате, за да проверите, дали хайвера ви наистина е от белуга, дали сушито е наистина туна, или дали това козе сирене, за което сте платили толкова много е наистина от коза. В едно място за биохакери, можеш да анализираш гените си за мутации. Можеш да анализираш закуската си за ГМО-та, и можеш да откриеш древната си история. Можеш да изпращаш метеорологични балони нагоре в стратосферата, да събираш микроби, да откриеш какво има там. Можеш да направиш биосензор от мая, за да откриваш замърсители във водата. Можеш да конструираш някакъв вид биологична батерия. Можеш да правиш много неща. Можеш също да направиш артистичен научен проект. Някои от тези са много невероятни, и те хвърлят поглед към социални, екологични проблеми от много различна перспектива. Много е готино.
Now, you might be asking yourself, "Well, you know, what would I do in a biolab?" Well, it wasn't that long ago we were asking, "Well, what would anyone do with a personal computer?" So this stuff is just beginning. We're only seeing just the tip of the DNA iceberg. Let me show you what you could do right now. A biohacker in Germany, a journalist, wanted to know whose dog was leaving little presents on his street? (Laughter) (Applause) Yep, you guessed it. He threw tennis balls to all the neighborhood dogs, analyzed the saliva, identified the dog, and confronted the dog owner. (Laughter) (Applause) I discovered an invasive species in my own backyard. Looked like a ladybug, right? It actually is a Japanese beetle. And the same kind of technology -- it's called DNA barcoding, it's really cool -- You can use it to check if your caviar is really beluga, if that sushi is really tuna, or if that goat cheese that you paid so much for is really goat's. In a biohacker space, you can analyze your genome for mutations. You can analyze your breakfast cereal for GMO's, and you can explore your ancestry. You can send weather balloons up into the stratosphere, collect microbes, see what's up there. You can make a biocensor out of yeast to detect pollutants in water. You can make some sort of a biofuel cell. You can do a lot of things. You can also do an art science project. Some of these are really spectacular, and they look at social, ecological problems from a completely different perspective. It's really cool.
Някои хора ме питат, защо се забърквам в това? Бих могла да имам перфектно добра кариера в обикновената наука. Работата е, че има нещо в тези лаборатории, което те предлагат на хората, което не можеш да намериш никъде другаде. Има нещо специално в това място, където можеш да работиш над проект, и не трябва да имаш извинение или обяснение, че това ще изкара много пари, че ще спаси човешкият вид, или че дори има някакъв смисъл. Просто трябва да се следват указанията за безопасност. Ако имаше места като тези навсякъде по света, това можеше наистина да промени разбирането за това, кой може да се занимава с биотехнологии. Места като тези създадоха персоналните компютри. Защо не персонални биотехнологии? Ако всеки в тази зала се включи, кой знае, какво можем да направим? Това е толкова нова област и както казваме в Бруклин, все още не сте видяли нищо. (Смях) (Аплодисменти)
Some people ask me, well, why am I involved? I could have a perfectly good career in mainstream science. The thing is, there's something in these labs that they have to offer society that you can't find anywhere else. There's something sacred about a space where you can work on a project, and you don't have to justify to anyone that it's going to make a lot of money, that it's going to save mankind, or even that it's feasible. It just has to follow safety guidelines. If you had spaces like this all over the world, it could really change the perception of who's allowed to do biotech. It's spaces like these that spawned personal computing. Why not personal biotech? If everyone in this room got involved, who knows what we could do? This is such a new area, and as we say back in Brooklyn, you ain't seen nothin' yet. (Laughter) (Applause)