Πόσες φορές επαναλαμβάνεται το ρεφρέν στο αγαπημένο σας τραγούδι; Σκεφτείτε για λίγο: πόσες φορές το έχετε ακούσει; Μάλλον το έχετε ακούσει δεκάδες, αν όχι εκατοντάδες φορές. Δεν είναι μόνο τα τραγούδια της Δύσης που επαναλαμβάνονται. Η επανάληψη είναι ένα κοινό χαρακτηριστικό της μουσικής σε πολιτισμούς παγκοσμίως. Γιατί όμως η μουσική στηρίζεται τόσο πολύ στην επανάληψη; Ένα μέρος της απάντηση προέρχεται από αυτό που ψυχολόγοι αποκαλούν, επίδραση της απλής έκθεσης. Στους ανθρώπους τείνουν να αρέσουν πράγματα στα οποία έχουν εκτεθεί ξανά. Για παράδειγμα, ακούγεται στο ραδιόφωνο ένα τραγούδι που δεν μας αρέσει ιδιαίτερα αλλά θα το ακούσουμε και στο παντοπωλείο, στον κινηματογράφο, και ξανά στη γωνία του δρόμου. Σύντομα χτυπάμε τα δάχτυλα στον ρυθμό, τραγουδάμε τους στίχους ή ακόμη κατεβάζουμε το τραγούδι. Η επίδραση της απλής έκθεσης δεν λειτουργεί μόνο στα τραγούδια. Λειτουργεί στα πάντα από τις μορφές έως και τις διαφημίσεις του Σούπερ Μπόουλ. Τι κάνει, λοιπόν, την επανάληψη τόσο κυρίαρχη στη μουσική; Για να μάθουν, οι ψυχολόγοι ανέθεσαν σε κάποιους να ακούσουν μουσικές συνθέσεις που απέφευγαν την ακριβή επανάληψη. Άκουσαν αποσπάσματα από αυτά τα κομμάτια είτε στην αυθεντική μορφή είτε στη μορφή που είχε τροποποιηθεί για να συμπεριλαμβάνει την επανάληψη. Παρόλο που οι αυθεντικές εκδοχές είχαν συντεθεί από τους πιο αξιόλογους συνθέτες του 20ου αιώνα κι οι επαναληπτικές εκδοχές δημιουργήθηκαν με ηχητική επεξεργασία επαναλαμβανόμενης δοκιμής οι άνθρωποι χαρακτήρισαν τα τραγούδια με την επανάληψη ως πιο ενδιαφέροντα και πιο πιθανά να έχουν γραφτεί από έναν ανθρώπινο καλλιτέχνη. Η μουσική επανάληψη επιβάλλεται βαθύτατα. Σκεφτείτε το κλασικό τραγούδι των Μάπετς, «Μανά μανά». Εάν το έχετε ακούσει είναι σχεδόν αδύνατο μετά το «Μανά, μανά» να μην απαντήσετε, «Ντου ντου ντου ντου ντου». Η επανάληψη συνδέει κάθε κομμάτι της μουσικής ακαταμάχητα με το επόμενο κομμάτι που το ακολουθεί. Έτσι, όταν ακούτε μερικές νότες ήδη φαντάζεστε τι θα ακολουθήσει. Το μυαλό σας τραγουδά ασυνείδητα και χωρίς να το καταλάβετε μπορεί να τραγουδήσετε δυνατά. Πρόσφατες μελέτες έδειξαν ότι όταν ακούμε ένα κομμάτι επαναλαμβανόμενης μουσικής είναι πιο πιθανό να κουνηθούμε ή να χτυπήσουμε τα δάχτυλά μας. Η επανάληψη μας προσκαλεί στη μουσική ως φανταστικούς συμμετέχοντες παρά ως παθητικούς ακροατές. Οι έρευνες έχουν δείξει επίσης ότι οι ακροατές στρέφουν την προσοχή τους κατά τη διάρκεια της επανάληψης κι εστιάζουν σε διαφορετικές πτυχές του ήχου σε κάθε νέα ακρόαση. Μπορεί να προσέξετε τη μελωδία μιας φράσης την πρώτη φορά αλλά όταν επαναλαμβάνεται, η προσοχή σας στρέφεται στον τόνο της κιθάρας. Αυτό συμβαίνει και με τη γλώσσα κι ονομάζεται σημασιολογικός κορεσμός. Επαναλαμβάνοντας συνέχεια τη λέξη "άτλας" μέχρι αηδίας μπορεί να σας κάνει να σταματήσετε να σκέφτεστε τι σημαίνει κι αντιθέτως να εστιάσετε στους ήχους: το περίεργο τρόπο που το «Λ» ακολουθεί το «Τ». Έτσι, η επανάληψη μπορεί να ανοίξει νέους κόσμους στον ήχο που δεν ήταν προσβάσιμοι με την πρώτη ακρόαση. Το ότι το «Λ» ακολουθεί το «Τ» μπορεί να μην σχετίζεται αισθητικά με τον «άτλα» αλλά ο τόνος της κιθάρας μπορεί να έχει αποφασιστική εκφραστική σημασία. Ο λόγος στην ψευδαίσθηση του τραγουδιού αποτυπώνει το πώς η επανάληψη μιας πρότασης μετακινεί την προσοχή του ακροατή στην τονική και χρονική άποψη του ήχου έτσι ώστε η επαναλαμβανόμενη γλώσσα ξεκινά όντως να ακούγεται σαν να την τραγουδά κάποιος. Κάτι παρόμοιο συμβαίνει και με τις τυχαίες ακολουθίες του ήχου. Οι άνθρωποι αξιολογούν τυχαίες ακολουθίες που ακούν σε επαναλαμβανόμενη λούπα ως περισσότερο μουσικές από μια τυχαία ακολουθία που έχουν ακούσει μόνο μια φορά. Η επανάληψη αναδεικνύει ένα είδος προσανατολισμού στον ήχο, που θεωρούμε ευδιάκριτα μουσικό όταν τον ακούμε μαζί με τον ήχο και φανταζόμαστε τη νότα που θα ακολουθήσει. Αυτός ο τρόπος ακρόασης συνδέεται με την ευαισθησία των μουσικών κομματιών όπου κομμάτια της μουσικής τρυπώνουν στο κεφάλι μας και παίζουν ξανά και ξανά σαν να έχουν κολλήσει στην επανάληψη. Οι κριτικοί συχνά αισθάνονται αμήχανοι από την επανάληψη της μουσικής βρίσκοντάς την παιδική κι οπισθοδρομική, αλλά η επανάληψη, παρά η αμηχανία, είναι ένα χαρακτηριστικό που αναδεικνύει την εμπειρία την οποία θεωρούμε μουσική.
How many times does the chorus repeat in your favorite song? And, take a moment to think, how many times have you listened to it? Chances are you've heard that chorus repeated dozens, if not hundreds, of times, and it's not just popular songs in the West that repeat a lot. Repetition is a feature that music from cultures around the world tends to share. So, why does music rely so heavily on repetition? One part of the answer come from what psychologists call the mere-exposure effect. In short, people tend to prefer things they've been exposed to before. For example, a song comes on the radio that we don't particularly like, but then we hear the song at the grocery store, at the movie theater and again on the street corner. Soon, we are tapping to the beat, singing the words, even downloading the track. This mere-exposure effect doesn't just work for songs. It also works for everything from shapes to Super Bowl ads. So, what makes repetition so uniquely prevalent in music? To investigate, psychologists asked people to listen to musical compositions that avoided exact repetition. They heard excerpts from these pieces in either their original form, or in a version that had been digitally altered to include repetition. Although the original versions had been composed by some of the most respected 20th century composers, and the repetitive versions had been assembled by brute force audio editing, people rated the repetitive versions as more enjoyable, more interesting and more likely to have been composed by a human artist. Musical repetition is deeply compelling. Think about the Muppets classic, "Mahna Mahna." If you've heard it before, it's almost impossible after I sing, "Mahna mahna," not to respond, "Do doo do do do." Repetition connects each bit of music irresistibly to the next bit of music that follows it. So when you hear a few notes, you're already imagining what's coming next. Your mind is unconsciously singing along, and without noticing, you might start humming out loud. Recent studies have shown that when people hear a segment of music repeated, they are more likely to move or tap along to it. Repetition invites us into music as imagined participants, rather than as passive listeners. Research has also shown that listeners shift their attention across musical repetitions, focusing on different aspects of the sound on each new listen. You might notice the melody of a phrase the first time, but when it's repeated, your attention shifts to how the guitarist bends a pitch. This also occurs in language, with something called semantic satiation. Repeating a word like atlas ad nauseam can make you stop thinking about what the word means, and instead focus on the sounds: the odd way the "L" follows the "T." In this way, repetition can open up new worlds of sound not accessible on first hearing. The "L" following the "T" might not be aesthetically relevant to "atlas," but the guitarist pitch bending might be of critical expressive importance. The speech to song illusion captures how simply repeating a sentence a number of times shifts listeners attention to the pitch and temporal aspects of the sound, so that the repeated spoken language actually begins to sound like it is being sung. A similar effect happens with random sequences of sound. People will rate random sequences they've heard on repeated loop as more musical than a random sequence they've only heard once. Repetition gives rise to a kind of orientation to sound that we think of as distinctively musical, where we're listening along with the sound, engaging imaginatively with the note about to happen. This mode of listening ties in with our susceptibility to musical ear worms, where segments of music burrow into our head, and play again and again, as if stuck on repeat. Critics are often embarrassed by music's repetitiveness, finding it childish or regressive, but repetition, far from an embarrassment, is actually a key feature that gives rise to the kind of experience we think about as musical.