On a daily basis, you spend between a third and half your waking hours daydreaming. That may sound like a huge waste of time, but scientists think it must have some purpose, or humans wouldn’t have evolved to do so much of it. So to figure out what's going on here, let’s take a closer look at the mind-wanderer in chief: the bored teenager.
בחיי היומיום שלכם, אתם מעבירים בין שליש לחצי משעות הערות שלכם חולמים בהקיץ. זה אולי נשמע כמו בזבוז זמן עצום, אבל מדענים סבורים כי יש לכך מטרה, אחרת בני האדם לא היו מתפתחים לעשות זאת כל כך הרבה. על מנת להבין במה בדיוק מדובר כאן, הבה נתבונן מקרוב בחולם בהקיץ אשר בראש הסולם: המתבגר המשועמם.
Wouldn’t it be cool to discover something, anything. Like even this plant. Just to be one of those explorers who sails around drawing stuff for years on end and everyone thinks they’re a genius. But does anyone even do that anymore? Is there anything left to discover? And would I be tough enough to deal with the dysentery or scurvy or piranhas or whatever? I barely have the endurance to make it through track practice... but I will. Any day now, I’ll have the discipline to show up before sunrise and practice. I’ll win all my races. Winning will become so easy, I’ll pick up other events just for fun. And once I'm in the Olympics, they’ll have no choice but to crown me team captain, which I will graciously accept. And will I be nasty to the teammate who yelled at me? No. I’ll just calmly say, “hope you’re in a better mood.”
כמה מגניב יהיה לגלות משהו, כל דבר שהוא. אפילו משהו כמו הצמח הזה למשל. להיות כמו החוקרים שמפליגים להם ומשרטטים כל מיני דברים שנים על גבי שנים וכולם חושבים שהם גאונים. אבל יש עוד בכלל מישהו שעושה את זה? נשאר בכלל עוד משהו לגלות? והאם אני אהיה חזקה דיי כדי להתמודד עם דיזנטריה או צפדינה או פיראנות או מה שלא יהיה? אני בקושי מחזיקה מעמד באימוני מסלול.... אבל אני אעשה את זה. החל ממחר, תהיה לי מספיק משמעת עצמית כדי לקום לפני עלות השחר ולהתאמן. אני אנצח בכל המירוצים. הניצחון ייעשה כל כך קל שאתחיל להתחרות רק בשביל הכיף וכשאגיע למשחקים האולימפיים, לא תהיה להם ברירה אלא להכתיר אותי קפטנית הנבחרת, ואני אסכים לכך בענווה ובחן. והאם אתייחס בצורה גועלית לאלה שצרחו עלי? לא. פשוט אומר להם ברוגע: “מקווה שמצב הרוח שלכם השתפר”
Okay. Yours and other people's daydreams might sound or feel something like that. Let's see what was going on. To see what parts of the brain are active when you’re doing a task, or thinking, or daydreaming, scientists use brain imaging techniques that show increased blood flow and energy expenditure in those areas.
אוקיי, החלומות בהקיץ שלכם ושל אחרים עשויים להישמע או להרגיש כמו משהו מסוג זה. בואו ננסה להבין מה קורה פה. לראות אילו חלקים מהמוח עובדים כאן כשאתם עוסקים במשימה, או חושבים, או חולמים בהקיץ, מדענים משתמשים בטכניקות הדמיית מוח אשר מראות את התגברות זרימת הדם והוצאת האנרגיה באזורים אלו.
These brain areas are active, working together and communicating with each other. Taken together, they're called the executive network. When your mind starts to wander, a different set of brain areas becomes active. These areas make up the default mode network. The name default mode makes it sound like nothing is going on. And in fact, for many years, scientists associated this pattern of activity with rest. But a closer look reveals that these are the brain areas involved when we revisit a memory, when we think about our plans and hopes, and yes, when our minds are wandering off on a wild daydream. The mind can wander to unproductive or distressing places and brood over negative past events, like an argument. It can also wander to neutral, everyday matters, like planning out the rest of one's afternoon. But where mind-wandering really gets interesting is when it crosses into the realm of free-moving associative thought that you aren’t consciously directing. This kind of mind-wandering is associated with increases in both ideas and positive emotions, and the evidence suggests that daydreaming can help people envision ways to reach their goals and navigate relationships and social situations.
אזורי מוח אלו פעילים, עובדים ביחד ומתקשרים זה עם זה. ביחד הם נקראים רשת הבקרה הניהולית. כאשר המחשבות שלכם מתחילות לנדוד, איזור של חלקי מוח אחרים נעשה פעיל. איזורים אלו מרכיבים את רשת ברירת המחדל. השם ברירת המחדל גורם לה להישמע כאילו כלום לא קורה שם. ואכן, במהלך שנים רבות, מדענים זיהו תבנית פעילות זו עם מנוחה. אך מבט מקרוב מגלה שאלו הם איזורי המוח המעורבים כאשר אנחנו חוזרים לזיכרון מסוים, או חושבים על תכניות וחלומות, וכן, כאשר דעתנו מוסחת ודוהרת עם חלום פרוע בהקיץ. הדעת יכולה לנדוד למקומות עקרים או מעוררי צער להתבוסס במחשבות שליליות על אירועים מן העבר, כמו ויכוח למשל. היא יכולה לפנות גם לענייני יומיומיים ניטרליים, כמו לתכנן מה לעשות עם שארית אחר הצהריים. אבל המקום בו חלומות בהקיץ נעשים באמת מעניינים הוא כאשר הם חוצים ונכנסים אל תחום האסוציאציות החופשיות שאינכם מנחים במכוון. סוג זה של היסח דעת מזוהה עם עליה בזרימת הרעיונות וברגשות חיוביים, והוכח שחלומות בהקיץ הם דרך שעוזרת לאנשים לדמיין דרכים שיסייעו בידם להשיג מטרות ולנווט יחסים וסיטואציות חברתיות.
Scientists think there may be two essential parts to this process: a generative phase of free-flowing ideas and spontaneous thoughts, courtesy of the default mode network, followed by a process of selecting, developing, and pursuing the best ideas from that generative burst, driven by logical thinking thanks to the executive network. A host of imaging studies suggest that these two networks working in sync is a crucial condition for creative thinking. Taken together, the evidence clearly suggests the logical realm of the executive network and the imaginative realm of the default mode network are closely related. And as you can see, the executive network is still playing a role when the default mode network is doing its thing during daydreaming.
מדענים סבורים שעשויים להיות שני חלקים מהותיים בתהליך זה: שלב יצירתי של רעיונות שזורמים באופן חופשי ומחשבות ספונטניות, בזכות המצב של רשת ברירת המחדל, ובעקבותיו תהליך של בחירה, פיתוח וחיפוש הרעיונות הטובים ביותר משלב יצירתי זה, המונעים על ידי חשיבה הגיונית הודות לרשת הבקרה הניהולית. שורה של מחקרי הדמייה מראה שעבודה משותפת של שתי רשתות אלו היא תנאי הכרחי לחשיבה יצירתית. יחד, הראיות מרמזות בבירור שההגיון של רשת הבקרה הניהולית והדימיון של רשת ברירת המחדל קשורים בקשר הדוק. וכפי שאתם יכולים לראות, רשת הבקרה הניהולית עדיין משחקת תפקיד בשעה שרשת ברירת המחדל עושה את שלה בזמן החלומות בהקיץ.
In teenagers, the prefrontal cortex and other areas involved in executive function are still developing, but teens are perfectly capable of thinking through their problems and goals, especially when given space to do so on their own.
אצל מתבגרים, קליפת המוח הקדם חזיתית וחלקים אחרים המעורבים בתפקודים ביצועיים נמצאים עדיין בהתפתחות אך בני נוער מסוגלים בהחלט לחשוב על הבעיות ועל המטרות שלהם, במיוחד כאשר ניתן להם המרחב לעשות זאת.