On a daily basis, you spend between a third and half your waking hours daydreaming. That may sound like a huge waste of time, but scientists think it must have some purpose, or humans wouldn’t have evolved to do so much of it. So to figure out what's going on here, let’s take a closer look at the mind-wanderer in chief: the bored teenager.
شما به طور روزانه چیزی بین یک سوم و نیم از ساعت بیداریتان را مشغول رویاپردازی هستید. این ممکن است اتلاف وقت عظیمی بنظر رسد، اما دانشمندان معتقدند میتواند اهدافی داده باشد، وگرنه انسانها برای انجام این کار تکامل نمییافتند. پس برای سر در آوردن از علت رخداد آن، بگذارید نگاه نزدیکتری به ذهن یک خیال پرداز سرشار بندازیم: یک نوجوان بیحوصله.
Wouldn’t it be cool to discover something, anything. Like even this plant. Just to be one of those explorers who sails around drawing stuff for years on end and everyone thinks they’re a genius. But does anyone even do that anymore? Is there anything left to discover? And would I be tough enough to deal with the dysentery or scurvy or piranhas or whatever? I barely have the endurance to make it through track practice... but I will. Any day now, I’ll have the discipline to show up before sunrise and practice. I’ll win all my races. Winning will become so easy, I’ll pick up other events just for fun. And once I'm in the Olympics, they’ll have no choice but to crown me team captain, which I will graciously accept. And will I be nasty to the teammate who yelled at me? No. I’ll just calmly say, “hope you’re in a better mood.”
آیا کشف چیزی جالب نیست، هرچیزی. حتی مثلاً این سیاره. برای اینکه یکی از آن کاوشگرانی باشم که سالها به دنبال طراحی چیزها بودند و همه فکر میکردند که نابغه هستند. ولی آیا کسی هنوز این کار را انجام میدهد؟ آیا هیچچیزی برای کشف باقی مانده است؟ آیا آنقدر سرسخت خواهم بود که مقابله با اسهال خونی یا کمبود ویتامین ث یا ماهیهای پیرانا یا هرچه کنم؟ من به ندرت طاقت این را دارم که با تمرین از آن عبور کنم. اما عبور خواهم کرد. از حالا، این برنامه را خواهم داشت که قبل از طلوع آفتاب حاضر شوم و تمرین کنم. من در تمام نبردهایم پیروز خواهم شد. پیروزی خیلی آسان خواهد شد، رویدادهای دیگری از سر سرگرمی انتخاب خواهم کرد. و آنگاه که در المپیک حضور پیدا کردم، آنها گریزی جز انتخاب من به عنوان کاپیتان تیم نخواهند داشت، همانطور که من با کمال میل خواهم پذیرفت. و آیا با همتیمی که سر من فریاد میزند تند خواهم کرد؟ خیر. در کمال آرامش تنها خواهم گفت، «امیدوارم به حال بهتری برسی.»
Okay. Yours and other people's daydreams might sound or feel something like that. Let's see what was going on. To see what parts of the brain are active when you’re doing a task, or thinking, or daydreaming, scientists use brain imaging techniques that show increased blood flow and energy expenditure in those areas.
خوب. رویاپردازی روزانه شما و بقیهی مردم احتمالأ به این صورت یا شبیه آن است. بیایبد ببینیم چه در حال رخ دادن بوده است. برای مشاهدهی اینکه کدام بخش از مغز هنگام انجام کاری، یا تفکر یا رویاپردازی فعالیت میکنند، دانشمندان از روشهای تصویربرداری از مغز بهره بردند که افزایش فشار خون و مصرف انرژی در آن بخشها را نشان میداد.
These brain areas are active, working together and communicating with each other. Taken together, they're called the executive network. When your mind starts to wander, a different set of brain areas becomes active. These areas make up the default mode network. The name default mode makes it sound like nothing is going on. And in fact, for many years, scientists associated this pattern of activity with rest. But a closer look reveals that these are the brain areas involved when we revisit a memory, when we think about our plans and hopes, and yes, when our minds are wandering off on a wild daydream. The mind can wander to unproductive or distressing places and brood over negative past events, like an argument. It can also wander to neutral, everyday matters, like planning out the rest of one's afternoon. But where mind-wandering really gets interesting is when it crosses into the realm of free-moving associative thought that you aren’t consciously directing. This kind of mind-wandering is associated with increases in both ideas and positive emotions, and the evidence suggests that daydreaming can help people envision ways to reach their goals and navigate relationships and social situations.
این بخشهای مغز فعال هستند، با هم کار میکنند و در ارتباط متقابل هستند. روی هم رفته، شبکه اجرایی نامیده میشوند. وقتی ذهن شما پرسهزنی را آغاز میکند، بخشهایی متفاوت از مغز فعال میشوند. این بخشها شبکه حالت پیشفرض را تشکیل میدهند. نام حالت پیشفرض اینطور به نظر میرساند که چیزی در جریان نیست. و در حقیقت، طی سالیان زیادی، دانشمندان این الگوی فعالیت را به استراحت ربط میدادند. اما نگاه دقیقتری مشخص کرد که این بخشهای مغز هنگام مرور خاطراتمان درگیرند، وقتی که به نقشهها و امیدهایمان میاندیشیم، و بله، زمانی که ذهن ما درحال پرداختن به یک رویاپردازی سرکشانه است. ذهن میتواند در مکانهای بیحاصل یا اندوهناک پرسه زند و در مورد رویدادهای منفی گذشته، مانند یک بحث، فکر میکند. همچنین میتواند به مسائل خنثی و روزمره، مانند برنامهریزی برای بقیه بعد از ظهر بپردازد. اما خیالپردازی ذهن واقعاً آنجایی جالب میشود که از قلمروی اندیشه تداعیکننده شناور عبور میکند که شما آگاهانه هدایتش نمیکنید. این نوع سرگردانی در ذهن با افزایش ایدهها و احساسات مثبت همراه است، و شواهد نشان میدهد خیالپردازی میتواند به افراد کمک کند تا راههایی برای رسیدن به اهداف خود و هدایت روابط و موقعیتهای اجتماعی تصور کنند.
Scientists think there may be two essential parts to this process: a generative phase of free-flowing ideas and spontaneous thoughts, courtesy of the default mode network, followed by a process of selecting, developing, and pursuing the best ideas from that generative burst, driven by logical thinking thanks to the executive network. A host of imaging studies suggest that these two networks working in sync is a crucial condition for creative thinking. Taken together, the evidence clearly suggests the logical realm of the executive network and the imaginative realm of the default mode network are closely related. And as you can see, the executive network is still playing a role when the default mode network is doing its thing during daydreaming.
دانشمندان فکر میکنند دو بخش اساسی در این فرآیند میتواند وجود داشته باشد: یک مرحله مولد از ایده های شناور و اندیشههای خودانگیخته، با همکاری شبکه حالت پیشفرض، و به دنبال آن فرآیند انتخاب، توسعه، و پیگیری بهترین ایدهها از آن انفجار مولد، که به لطف شبکه اجرایی توسط تفکر استدلالی هدایت میشود. مجموعهای از مطالعات روی تخیل کردن نشان میدهد که این دو شبکه همگام با هم یک شرط حیاتی برای تفکر خلاق هستند. در مجموع، شواهد به طور مشخص نشان میدهند که منطقهی استدلالی شبکهی اجرایی و منطقهی تخیلی شبکه حالت پیشفرض ارتباط تنگاتنگی با یکدیگر دارند. و همانطور که میبینید، شبکه اجرایی هنوز نقش خود را ایفا میکند زمانی که شبکه پیشفرض کار خود را در طول خیالپردازی انجام میدهد.
In teenagers, the prefrontal cortex and other areas involved in executive function are still developing, but teens are perfectly capable of thinking through their problems and goals, especially when given space to do so on their own.
در نوجوانان، قشر جلوی مغز و سایر نواحی درگیر در عملکرد اجرایی هنوز در حال رشد هستند، اما نوجوانان توانایی بالقوهای در فکر کردن به مشکلات و اهدافشان دارند، مخصوصاً وقتی در تنهایی فضایی برای انجام این کار به آنها داده شود.