Всеки ден прекарваме между една трета и половината от активните си часове в мечтаене. Това може да звучи като загуба на време, но учените мислят, че мечтаенето има предназначвние, или хората нямаше да еволюират да го правят толкова. За да разберем за какво става въпрос, нека погледнем отблизо най-мечтаещите: отегчените тийнейджъри.
On a daily basis, you spend between a third and half your waking hours daydreaming. That may sound like a huge waste of time, but scientists think it must have some purpose, or humans wouldn’t have evolved to do so much of it. So to figure out what's going on here, let’s take a closer look at the mind-wanderer in chief: the bored teenager.
Не би ли било супер да открия нещо, каквото и да е. Дори това растение. Или да бъда като откривателите, които обикалят света и го рисуват в продължение на години и всички мислят, че са гении. Но прави ли някой вече такива неща? Има ли нещо за откриване? И бих ли се справила с дизентерията или скорбута например, или с пираните или нещо такова? Аз дори нямам издръжливостта да се справя с тренировките, но ще успея. Скоро ще имам дисципланата да ставам рано преди изгрев и да тренирам. Ще спечеля всички състезания. Ще стане лесно да печеля, ще участвам в състезания за удоволствие. И когато съм на Олимпийските игри, няма да имат избор, освен да ме направят капитан на отбора, което аз любезно ще приема. Ще бъда ли груба със съотборниците, които ми крещят? Не. Просто ще кажа спокойно ”Надявам се, че си в по-добро настроение“.
Wouldn’t it be cool to discover something, anything. Like even this plant. Just to be one of those explorers who sails around drawing stuff for years on end and everyone thinks they’re a genius. But does anyone even do that anymore? Is there anything left to discover? And would I be tough enough to deal with the dysentery or scurvy or piranhas or whatever? I barely have the endurance to make it through track practice... but I will. Any day now, I’ll have the discipline to show up before sunrise and practice. I’ll win all my races. Winning will become so easy, I’ll pick up other events just for fun. And once I'm in the Olympics, they’ll have no choice but to crown me team captain, which I will graciously accept. And will I be nasty to the teammate who yelled at me? No. I’ll just calmly say, “hope you’re in a better mood.”
Така. Вашите мечти и тези на другите хора може би звучат така. Да погледнем какво се случва. За да видят кои зони в мозъка са активни, когато извършваме задача, мислим или мечтаем, учените използват техники, които показват увеличените кръвни потоци и разход на енергия в тези зони.
Okay. Yours and other people's daydreams might sound or feel something like that. Let's see what was going on. To see what parts of the brain are active when you’re doing a task, or thinking, or daydreaming, scientists use brain imaging techniques that show increased blood flow and energy expenditure in those areas.
Тези мозъчни зони са активни, работят и комуникират една с друга. Заедно, те се наричат екзекутивна невронна мрежа. Когато мозъкът се рее различни зони в мозъка стават активни. Тези зони съставят мрежа за режим по подразбиране Режим по подразбиране звучи сякаш нищо не се случва. В продължение на години, учените са свързвали този модел с почивка. Но ако погледнем от по-близо става ясно, че същите зони са активни, когато си спомняме нещо, когато мислим за плановете и надеждите си и да, когато нашите умове се изгубват в мечтаене. Умът може да се рее из непродуктивни и изтощителни места и негативни минали събития, като например спор. Той може също да се изгуби в ежедневни въпроси, като планирането на остатъка на следобеда. Но там, където мечтаенете става наистина интересно е, когато се прехвърли в кралството на свободната асоциативна мисъл, което не насочваме съзнателно. Този тип мечтаене се свързва с увеличаване на идеите и на позитивните емоции. Фактите сочат, че мечтаенето помага да си представим начини да стигнем целите си и да навигираме връзките си и социални ситуации.
These brain areas are active, working together and communicating with each other. Taken together, they're called the executive network. When your mind starts to wander, a different set of brain areas becomes active. These areas make up the default mode network. The name default mode makes it sound like nothing is going on. And in fact, for many years, scientists associated this pattern of activity with rest. But a closer look reveals that these are the brain areas involved when we revisit a memory, when we think about our plans and hopes, and yes, when our minds are wandering off on a wild daydream. The mind can wander to unproductive or distressing places and brood over negative past events, like an argument. It can also wander to neutral, everyday matters, like planning out the rest of one's afternoon. But where mind-wandering really gets interesting is when it crosses into the realm of free-moving associative thought that you aren’t consciously directing. This kind of mind-wandering is associated with increases in both ideas and positive emotions, and the evidence suggests that daydreaming can help people envision ways to reach their goals and navigate relationships and social situations.
Учените мислят, че може да има две основни части в този процес: генеративна фаза на свободните идеи и спонтанните мисли, чрез режима по подразбиране, последвана от избирането и изпълнението на най-добрите идеи от генеративната фаза чрез логическо мислене, резултат от екзекутивната мрежа. Различни невроизобразяващи изследвания показват, че синхронът на двете мрежи е от решаващо значение за креативното мислене. Фактите показват, че логиката на екзекутивната мрежа и въображението на режима по подразбиране са силно свързани. И както можете да видите, екзекутивната мрежа играе роля, дори когато режимът по подразбиране се занимава с мечтаенето си.
Scientists think there may be two essential parts to this process: a generative phase of free-flowing ideas and spontaneous thoughts, courtesy of the default mode network, followed by a process of selecting, developing, and pursuing the best ideas from that generative burst, driven by logical thinking thanks to the executive network. A host of imaging studies suggest that these two networks working in sync is a crucial condition for creative thinking. Taken together, the evidence clearly suggests the logical realm of the executive network and the imaginative realm of the default mode network are closely related. And as you can see, the executive network is still playing a role when the default mode network is doing its thing during daydreaming.
При тийнейджърите префронталният кортекс и други зони, свързани с екзекутивната функция все още се развиват, но тийнейджърите са напълно способни да обмислят проблемите и целите си, особено, когато им се даде пространство да го правят сами.
In teenagers, the prefrontal cortex and other areas involved in executive function are still developing, but teens are perfectly capable of thinking through their problems and goals, especially when given space to do so on their own.