What, you want my milkshake? Here.
מה, אתה רוצה את המילקשייק שלי? הנה.
“It’s 1819. As the United States Congress prepares to make Missouri the 24th state in the Union, Representative James Tallmage Jr. delivers a speech. He says slavery is morally wrong, calling it an ‘abomination’ and a ‘monstrous scourge.’ He insists that ‘the extension of the evil must now be prevented,’ and that slavery shouldn’t be allowed in Missouri, or any new state.”
“השנה היא 1819. כשהקונגרס האמריקאי מתכונן להפוך את מיזורי למדינה ה-24 של האיחוד, הנציג ג’יימס טלמג′ ג’וניור נושא נאום. הוא אומר שהעבדות שגויה מוסרית, וקורא לו “שיקוץ” ו“פגע מפלצתי”. הוא מתעקש ש“הרחבת הרשע חייבת להימנע”, ושעבדות לא צריכה להתאפשר במיזורי, או בכל מדינה חדשה”.
Obviously.
כמובן.
“Representative Tyler disagrees. He believes it is a state’s right to choose whether or not to allow slavery. He doesn’t think the federal government can prohibit slavery in any newly added states.”
“הנציג טיילר לא מסכים. הוא מאמין שזו זכות המדינה לבחור אם להתיר עבדות או לא. הוא לא חושב שהממשל הפדרלי יכול לאסור עבדות בכל מדינה חדשה שהתווספה”.
Whaaaaat?
מההה?
“Senator Thomas proposes what he sees as a compromise: Missouri will join the union along with another state, Maine. Slavery will be allowed in Missouri and prohibited in Maine. He also suggests drawing a line through territories yet to become states: slavery will be prohibited north of the line, and allowed south of it.”
“סנאטור תומאס מציע מה שבעיניו נראה כפשרה: מיזורי תצטרף יחד עם מדינה נוספת, מיין. עבדות תותר במיזורי ותהיה אסורה במיין. הוא גם הציע למתוח קו דרך הטריטוריות שעוד לא הפכו למדינות: עבדות תהיה אסורה מצפון לקו, ותותר דרומית לו”.
And this is where <i>I</i> have to draw the line.
ופה אני חייב למתוח את הקו.
That’s better. Now, senators, congressmen, this Missouri compromise you are proposing is fundamentally flawed— flawed is putting it mildly. The compromise is based on the middle ground fallacy. By saying that half of the new territories should allow slavery while half prohibit it, you position the two viewpoints, pro-slavery and anti-slavery, as equally valid. But if one view is wrong, while the other is right, a compromise between them is still wrong. And one side is definitely wrong here: the pro-slavery side.
זה טוב יותר. עכשיו, סנטורים, אנשי קונגרס, פשרת מיזורי שאתם מציעים פגומה בבסיסה -- פגומה זה עדין מדי. הפשרה מבוססת על כשל לוגי. בכך שאומרים שחצי מהטריטוריות החדשות יתירו עבדות בזמן שחצי יאסרו אותה, אתם מציבים שתי נקודות מבט, בעד עבדות ונגדה, כתקפות באותה מידה. אבל אם נקודת מבט אחת שגויה, בזמן שאחרת נכונה, פשרה ביניהן עדיין שגויה. וצד אחד בהחלט שוגה פה: הצד בעד העבדות.
The whole reason this government exists, the whole reason states exist at all, is to serve the people. That should include all people.
הסיבה היחידה שהממשלה הזו קיימת, הסיבה היחידה שמדינות קיימות בכלל, היא לשרת את האנשים. זה צריך לכלול את כל האנשים.
Now, I know there are those among you who would argue otherwise, even among those in favor of ending slavery. In response to your many contorted arguments, all of them wrong, I offer this reminder: the idea that slavery is morally indefensible is not new to you. The founders of your country knew it and many even acknowledged it publicly, even those of them who enslaved other people themselves.
עכשיו, אני יודע שיש כאלו מביניכם שיטענו אחרת, אפילו בין אלו שבעד סיום העבדות. בתגובה לטיעונים המעוותים המרובים שלכם, כולם שגויים, אני מציע את התזכורת הזו: הרעיון שעבדות בלתי ניתנת להצדקה מוסרית לא חדש לכם. המייסדים של המדינה שלכם ידעו את זה והרבה אפילו הכירו בכך פומבית, אפילו אלו מהם ששעבדו אנשים אחרים בעצמם.
It’s clear that the errors and delusions on this subject go far beyond the middle ground fallacy, but I call your attention to this particular fallacy because it can have dire consequences in many situations. Failure to recognize the fact that a compromise between two positions, one of which is morally indefensible, is also morally indefensible, has helped to perpetuate countless injustices large and small. Even well-intentioned people— which rest assured, I don’t mistake you for— fall prey to this fallacy, because you humans tend to view compromise as a virtue unto itself.
זה ברור שהשגיאות והאשליות בנושא הולכות הרבה מעבר לכשל הלוגי של הפשרה, אבל אני מסב את תשומת לבכם להנחה השגויה המסוימת הזו כי יכולות להיות לה תוצאות קשות במצבים רבים. חוסר הכרה בעובדה שפשרה בין שתי גישות, שאחת מהן לא ניתנת להגנה מבחינה מוסרית, גם היא לא ניתנת להגנה מבחינה מוסרית, עזרה להנציח אין ספור מקרים של חוסר צדק גדולים וקטנים. אפילו אנשים עם כוונות טובות -- שתהיו בטוחים, אני לא מתבלבל אתכם -- נפלו טרף לכשל הלוגי הזה, כי אתם האנשים נוטים לראות בפשרה מעלה בפני עצמה.
“It’s March 1861. Seven states have seceded from the Union since Abraham Lincoln was elected president. As Lincoln takes office with four more states threatening to leave, he promises not to interfere with slavery in states where it exists, but to prohibit its expansion into new territories and states.”
“זה מרץ 1861. שבע מדינות פרשו מהאיחוד מאז שאברהם לינקולן נבחר לנשיא. כשלינקולן נכנס לתפקיד בזמן שעוד ארבע מדינות מאיימות לעזוב, הוא הבטיח לא להפריע לעבדות במדינות שבהן היא קיימת, אבל לאסור את הרחבתה לטריטוריות ולמדינות חדשות”.
“It’s April 1861, and a Civil War has broken out over slavery.”
“זה אפריל 1861, ומלחמת האזרחים פרצה בשל העבדות”.
Some things can't be resolved with a compromise.
יש דברים שאי אפשר לפתור בפשרה.