Α, θες το μιλκσέικ μου;
What, you want my milkshake? Here.
Ορίστε.
Το έτος είναι 1819. Καθώς το Κογκρέσο των ΗΠΑ ετοιμάζεται να κάνει το Μιζούρι την 24η πολιτεία, ο αντιπρόσωπος Τζέιμς Τόλματζ Τζούνιορ εκφωνεί τον λόγο. Λέει πως η σκλαβιά είναι ανήθικη, αποκαλώντας την «βδέλυγμα» και μια «άθλια μάστιγα». Επιμένει πως «από τώρα πρέπει να αποφευχθεί η εξάπλωση του κακού» κι η σκλαβιά να απαγορεύεται στο Μιζούρι ή οποιαδήποτε νέα πολιτεία».
“It’s 1819. As the United States Congress prepares to make Missouri the 24th state in the Union, Representative James Tallmage Jr. delivers a speech. He says slavery is morally wrong, calling it an ‘abomination’ and a ‘monstrous scourge.’ He insists that ‘the extension of the evil must now be prevented,’ and that slavery shouldn’t be allowed in Missouri, or any new state.”
Προφανώς.
Obviously.
«Ο αντιπρόσωπος Τάιλερ διαφωνεί. Πιστεύει πως είναι δικαίωμα της πολιτείας να επιτρέπει ή όχι τη σκλαβιά, κι η ομοσπονδιακή κυβέρνηση δεν μπορεί να την απαγορεύσει στις καινούργιες πολιτείες».
“Representative Tyler disagrees. He believes it is a state’s right to choose whether or not to allow slavery. He doesn’t think the federal government can prohibit slavery in any newly added states.”
Τι πράγμα;
Whaaaaat?
Ο γερουσιαστής Τόμας προτείνει αυτό που ο ίδιος θεωρεί συμβιβασμό: Το Μιζούρι θα μπεί στην ένωση μαζί με μια άλλη πολιτεία, το Μέιν. Η σκλαβιά θα επιτρέπεται στο Μιζούρι, αλλά θα απαγορεύεται στο Μέιν. Τραβάει και μια νοητή γραμμή των περιοχών που δεν είναι ακόμα στην ένωση: η σκλαβιά θα απαγορεύεται βόρεια και θα επιτρέπεται νότια της γραμμής».
“Senator Thomas proposes what he sees as a compromise: Missouri will join the union along with another state, Maine. Slavery will be allowed in Missouri and prohibited in Maine. He also suggests drawing a line through territories yet to become states: slavery will be prohibited north of the line, and allowed south of it.”
Και κάπου εδώ τραβάω εγώ τη γραμμή.
And this is where <i>I</i> have to draw the line.
Τώρα μάλιστα. Λοιπόν, γερουσιαστές και αντιπρόσωποι, αυτός ο συμβιβασμός είναι θεμελιωδώς εσφαλμένος: τουλάχιστον εσφαλμένος. Ο συμβιβασμός βασίζεται στην πλάνη των ίσων αποστάσεων. Λέγοντας πως από τις νέες περιοχές οι μισές μπορούν να επιτρέπουν τη σκλαβιά, κι οι άλλες μισές να την απαγορεύουν, ουσιαστικά θέτετε τις δυο θέσεις υπέρ και κατά της σκλαβιάς ως ίσες. Όμως, αν η μία είναι λάθος, ενώ η άλλη σωστή, ο συμβιβασμός παραμένει λάθος. Και η μία πλευρά είναι κατάφορα λάθος εδώ: αυτή υπέρ της σκλαβιάς.
That’s better. Now, senators, congressmen, this Missouri compromise you are proposing is fundamentally flawed— flawed is putting it mildly. The compromise is based on the middle ground fallacy. By saying that half of the new territories should allow slavery while half prohibit it, you position the two viewpoints, pro-slavery and anti-slavery, as equally valid. But if one view is wrong, while the other is right, a compromise between them is still wrong. And one side is definitely wrong here: the pro-slavery side.
Ο λόγος ύπαρξης αυτής της κυβέρνησης, ο λόγος ύπαρξης των ίδιων των πολιτειών είναι να υπηρετούν τους ανθρώπους. Όλους τους ανθρώπους.
The whole reason this government exists, the whole reason states exist at all, is to serve the people. That should include all people.
Ξέρω πως κάποιοι διαφωνείτε μ′ αυτό, ακόμα και μερικοί από εσάς που είστε κατά της σκλαβιάς. Ως απάντηση στα διαστρεβλωμένα σας λανθασμένα αντεπιχειρήματα, σας υπενθυμίζω αυτό: η ιδέα πως είναι αδύνατο να υπερασπιστείς τη σκλαβιά δεν είναι κάτι καινούργιο. Οι εθνοπατέρες σας το γνώριζαν αυτό και πολλοί το αναγνώριζαν δημοσίως, ακόμη κι εκείνοι που είχαν σκλαβώσει ανθρώπους.
Now, I know there are those among you who would argue otherwise, even among those in favor of ending slavery. In response to your many contorted arguments, all of them wrong, I offer this reminder: the idea that slavery is morally indefensible is not new to you. The founders of your country knew it and many even acknowledged it publicly, even those of them who enslaved other people themselves.
Είναι φανερό πως τα λάθη κι οι αυταπάτες σ′ αυτό το ζήτημα δεν σταματάνε στην πλάνη των ίσων αποστάσεων, αλλά θέλω να επικεντρωθείτε σ′ αυτήν την πλάνη συγκεκριμένα γιατί έχει σφοδρές επιπτώσεις σε πολλές καταστάσεις. Η αποτυχία να αναγνωρίσεις πως ο συμβιβασμός μεταξύ δυο θέσεων, που τη μία μπορείς να την υπερασπίζεσαι με ηθικά επιχειρήματα, ενώ την άλλη όχι, έχει ενισχύσει στη διαιώνιση αμέτρητων αδικιών, μικρών και μεγάλων. Ακόμα και καλοπροαίρετοι άνθρωποι, που σίγουρα δεν είστε εσείς, πέφτουν θύματα αυτής της πλάνης. Γιατί εσείς οι άνθρωποι βλέπετε τον συμβιβασμό ως πανάκεια.
It’s clear that the errors and delusions on this subject go far beyond the middle ground fallacy, but I call your attention to this particular fallacy because it can have dire consequences in many situations. Failure to recognize the fact that a compromise between two positions, one of which is morally indefensible, is also morally indefensible, has helped to perpetuate countless injustices large and small. Even well-intentioned people— which rest assured, I don’t mistake you for— fall prey to this fallacy, because you humans tend to view compromise as a virtue unto itself.
«Είναι Μάρτιος του 1861. Επτά πολιτείες έχουν βγει από την Ένωση από την εκλογή του Αβραάμ Λίνκολιν. Καθώς αναλαμβάνει την εξουσία με τέσσερις πολιτείες να απειλούν να βγουν, υπόσχεται να μην ανακατευτεί με τη σκλαβιά όπου είναι ήδη νόμιμη, αλλά θα απαγορεύσει την εξάπλωσή της σε νέες περιοχές».
“It’s March 1861. Seven states have seceded from the Union since Abraham Lincoln was elected president. As Lincoln takes office with four more states threatening to leave, he promises not to interfere with slavery in states where it exists, but to prohibit its expansion into new territories and states.”
«Είναι Απρίλιος του 1861 και έχει ξεσπάσει εμφύλιος πόλεμος λόγω της σκλαβιάς».
“It’s April 1861, and a Civil War has broken out over slavery.”
Κάποια πράγματα δεν λύνονται με συμβιβασμούς.
Some things can't be resolved with a compromise.