This is an ambucycle. This is the fastest way to reach any medical emergency. It has everything an ambulance has except for a bed. You see the defibrillator. You see the equipment. We all saw the tragedy that happened in Boston. When I was looking at these pictures, it brought me back many years to my past when I was a child. I grew up in a small neighborhood in Jerusalem. When I was six years old, I was walking back from school on a Friday afternoon with my older brother. We were passing by a bus stop. We saw a bus blow up in front of our eyes. The bus was on fire, and many people were hurt and killed. I remembered an old man yelling to us and crying to help us get him up. He just needed someone helping him. We were so scared and we just ran away. Growing up, I decided I wanted to become a doctor and save lives. Maybe that was because of what I saw when I was a child. When I was 15, I took an EMT course, and I went to volunteer on an ambulance. For two years, I volunteered on an ambulance in Jerusalem. I helped many people, but whenever someone really needed help, I never got there in time. We never got there. The traffic is so bad. The distance, and everything. We never got there when somebody really needed us. One day, we received a call about a seven-year-old child choking from a hot dog. Traffic was horrific, and we were coming from the other side of town in the north part of Jerusalem. When we got there, 20 minutes later, we started CPR on the kid. A doctor comes in from a block away, stop us, checks the kid, and tells us to stop CPR. That second he declared this child dead. At that moment, I understood that this child died for nothing. If this doctor, who lived one block away from there, would have come 20 minutes earlier, not have to wait until that siren he heard before coming from the ambulance, if he would have heard about it way before, he would have saved this child. He could have run from a block away. He could have saved this child. I said to myself, there must be a better way. Together with 15 of my friends -- we were all EMTs — we decided, let's protect our neighborhood, so when something like that happens again, we will be there running to the scene a lot before the ambulance. So I went over to the manager of the ambulance company and I told him, "Please, whenever you have a call coming into our neighborhood, we have 15 great guys who are willing to stop everything they're doing and run and save lives. Just alert us by beeper. We'll buy these beepers, just tell your dispatch to send us the beeper, and we will run and save lives." Well, he was laughing. I was 17 years old. I was a kid. And he said to me — I remember this like yesterday — he was a great guy, but he said to me, "Kid, go to school, or go open a falafel stand. We're not really interested in these kinds of new adventures. We're not interested in your help." And he threw me out of the room. "I don't need your help," he said. I was a very stubborn kid. As you see now, I'm walking around like crazy, meshugenah. (Laughter) (Applause) So I decided to use the Israeli very famous technique you've probably all heard of, chutzpah. (Laughter) And the next day, I went and I bought two police scanners, and I said, "The hell with you, if you don't want to give me information, I'll get the information myself." And we did turns, who's going to listen to the radio scanners. The next day, while I was listening to the scanners, I heard about a call coming in of a 70-year-old man hurt by a car only one block away from me on the main street of my neighborhood. I ran there by foot. I had no medical equipment. When I got there, the 70-year-old man was lying on the floor, blood was gushing out of his neck. He was on Coumadin. I knew I had to stop his bleeding or else he would die. I took off my yarmulke, because I had no medical equipment, and with a lot of pressure, I stopped his bleeding. He was bleeding from his neck. When the ambulance arrived 15 minutes later, I gave them over a patient who was alive. (Applause) When I went to visit him two days later, he gave me a hug and was crying and thanking me for saving his life. At that moment, when I realized this is the first person I ever saved in my life after two years volunteering in an ambulance, I knew this is my life's mission. So today, 22 years later, we have United Hatzalah. (Applause) "Hatzalah" means "rescue," for all of you who don't know Hebrew. I forgot I'm not in Israel. So we have thousands of volunteers who are passionate about saving lives, and they're spread all around, so whenever a call comes in, they just stop everything and go and run and save a life. Our average response time today went down to less than three minutes in Israel. (Applause) I'm talking about heart attacks, I'm talking about car accidents, God forbid bomb attacks, shootings, whatever it is, even a woman 3 o'clock in the morning falling in her home and needs someone to help her. Three minutes, we'll have a guy with his pajamas running to her house and helping her get up. The reasons why we're so successful are because of three things. Thousands of passionate volunteers who will leave everything they do and run to help people they don't even know. We're not there to replace ambulances. We're just there to get the gap between the ambulance call until they arrive. And we save people that otherwise would not be saved. The second reason is because of our technology. You know, Israelis are good in technology. Every one of us has on his phone, no matter what kind of phone, a GPS technology done by NowForce, and whenever a call comes in, the closest five volunteers get the call, and they actually get there really quick, and navigated by a traffic navigator to get there and not waste time. And this is a great technology we use all over the country and reduce the response time. And the third thing are these ambucycles. These ambucycles are an ambulance on two wheels. We don't transfer people, but we stabilize them, and we save their lives. They never get stuck in traffic. They could even go on a sidewalk. They never, literally, get stuck in traffic. That's why we get there so fast. A few years after I started this organization, in a Jewish community, two Muslims from east Jerusalem called me up. They ask me to meet. They wanted to meet with me. Muhammad Asli and Murad Alyan. When Muhammad told me his personal story, how his father, 55 years old, collapsed at home, had a cardiac arrest, and it took over an hour for an ambulance arrive, and he saw his father die in front of his eyes, he asked me, "Please start this in east Jerusalem." I said to myself, I saw so much tragedy, so much hate, and it's not about saving Jews. It's not about saving Muslims. It's not about saving Christians. It's about saving people. So I went ahead, full force -- (Applause) — and I started United Hatzalah in east Jerusalem, and that's why the names United and Hatzalah match so well. We started hand in hand saving Jews and Arabs. Arabs were saving Jews. Jews were saving Arabs. Something special happened. Arabs and Jews, they don't always get along together, but here in this situation, the communities, literally, it's an unbelievable situation that happened, the diversities, all of a sudden they had a common interest: Let's save lives together. Settlers were saving Arabs and Arabs were saving settlers. It's an unbelievable concept that could work only when you have such a great cause. And these are all volunteers. No one is getting money. They're all doing it for the purpose of saving lives. When my own father collapsed a few years ago from a cardiac arrest, one of the first volunteers to arrive to save my father was one of these Muslim volunteers from east Jerusalem who was in the first course to join Hatzalah. And he saved my father. Could you imagine how I felt in that moment? When I started this organization, I was 17 years old. I never imagined that one day I'd be speaking at TEDMED. I never even knew what TEDMED was then. I don't think it existed, but I never imagined, I never imagined that it's going to go all around, it's going to spread around, and this last year we started in Panama and Brazil. All I need is a partner who is a little meshugenah like me, passionate about saving lives, and willing to do it. And I'm actually starting it in India very soon with a friend who I met in Harvard just a while back. Hatzalah actually started in Brooklyn by a Hasidic Jew years before us in Williamsburg, and now it's all over the Jewish community in New York, even Australia and Mexico and many other Jewish communities. But it could spread everywhere. It's very easy to adopt. You even saw these volunteers in New York saving lives in the World Trade Center. Last year alone, we treated in Israel 207,000 people. Forty-two thousand of them were life-threatening situations. And we made a difference. I guess you could call this a lifesaving flash mob, and it works. When I look all around here, I see lots of people who would go an extra mile, run an extra mile to save other people, no matter who they are, no matter what religion, no matter who, where they come from. We all want to be heroes. We just need a good idea, motivation and lots of chutzpah, and we could save millions of people that otherwise would not be saved. Thank you very much. (Applause)
Це мотоцикл швидкої допомоги. Найшвидший спосіб дістатися до будь-якого місця нещасного випадку. Тут є все, що є в машині медичної допомоги, окрім ліжка. Бачите - ось дефібрилятор. Прилади. Всі ми бачили трагедію, яка сталася у Бостоні. Коли я переглядав ці фото, вони повернули мене на багато років назад у минуле, коли я ще був дитиною. Я виріс у невеличкому районі Єрусалима. Коли мені було шість, я йшов зі школи у п'ятницю після обіду зі своїм старшим братом. Ми проходили автобусну зупинку. І побачили, як перед нашими очима вибухнув автобус. Автобус палав, було багато поранених і вбитих. Пам'ятаю старого чоловіка, який кричав до нас, благав нас допомогти йому встати. Йому потрібна була чиясь допомога. Ми були дуже налякані і просто втекли. Коли я виріс, вирішив стати лікарем і рятувати життя. Можливо це сталося через те, що я побачив у дитинстві. У 15 років я пройшов курс навчання до команди з надзвичайних ситуацій і пішов волонтером на швидку допомогу. Два роки я був волонтером у Єрусалимі. Я допомагав багатьом людям, але якщо комусь насправді потрібна була допомога, я ніколи не приїжджав вчасно. Ми не встигали. Вулиці були такі завантажені. Відстань, і все таке. Ми ніколи не встигали, коли хтось дійсно нас потребував. Якось ми отримали виклик до семирічної дитини, яка вдавилася хот-догом. Дороги були переповнені, і ми їхали з іншого боку міста у північній частині Єрусалима. Приїхавши через 20 хвилин, ми почали робити дитині штучне дихання. Тут прийшов лікар із сусіднього будинку, зупинив нас, перевірив стан дитини, і сказав зупинити наші спроби. Він засвідчив смерть дитини. У ту мить я зрозумів, що ця дитина померла ні за що. Якби цей лікар, який жив у сусідньому будинку, прийшов на 20 хвилин раніше, і не чекав на сигнал сирени, що лунала від машини швидкої допомоги, якби він дізнався про виклик раніше, він би врятував дитину. Він міг прибігти із сусіднього будинку. Міг врятувати дитину. Я сказав собі - мусить бути кращий спосіб. Разом із 15 своїми друзями - всі ми працювали у команді з надзвичайних ситуацій - ми вирішили захищати свій район, для того, щоб у подібних випадках ми могли прибігти на місце виклику задовго до машини швидкої. Отож я підійшов до керівника швидкої допомоги і сказав: "Будь ласка, якщо отримаєте виклик із нашого району, у нас є 15 чудових хлопців, які хочуть кинути все і бігти на порятунок. Просто дайте знати нам біпером. Ми купимо біпери, лише скажіть своїм диспетчерам, посилати нам сигнал, ми прибіжимо і врятуємо життя". Він посміявся з мене. Мені було 17. Я був дитиною. Він сказав мені - пам'ятаю це, ніби це було учора - він був чудовою людиною, але відповів: "Дитинко, йди до школи, або відкрий будку з фалафелями. Ми не зацікавлені у подібних нововведеннях. Нам не потрібна ваша допомога". І він випровадив мене з кімнати. Він сказав: "Мені не потрібна твоя допомога". Я був дуже впертою дитиною. Ви самі бачите, як я тут ходжу, немов божевільний. (Сміх) (Оплески) Отож я вирішив використати дуже відомий ізраїльський прийом, про який ви, мабуть, чули - нахабство (Сміх). Наступного дня я купив дві поліцейські рації, і сказав: "Чорт забирай, якщо ви не хочете давати мені інформацію, я сам її дістану". І ми створили чергу, хто за ким повинен був прослуховувати рації. Наступного дня, коли я прослуховував, почув виклик до 70-річного чоловіка, якого збила машина біля сусіднього будинку, на головній вулиці нашого району. Я побіг щосили. У мене не було медичного обладнання. Коли я прибіг, 70-річний чоловік лежав на землі, а з шиї в нього фонтаном била кров. Він приймав Кумадин. Я розумів - якщо не зупинити кровотечу, чоловік помре. Оскільки жодних медикаментів я не мав, то зняв свою ярмулку, і сильно притиснувши нею рану, зупинив кровотечу. У чоловіка кровоточила шия. Коли через 15 хвилин прибула швидка, я передав їм живого пацієнта. (Оплески) Через два дні я провідав його, він обняв мене і заплакав, дякуючи за те, що я врятував його життя. У цю мить я усвідомив, що це перша людина, життя якої я врятував за 2 роки волонтерства у швидкій допомозі. Я знав, що саме це моє життєве покликання. Саме тому зараз, через 22 роки, у нас є Об'єднана Хацала. (Оплески) "Хацала" означає "порятунок", для всіх, хто не розуміє івриту. Я забув, що ми не в Ізраїлі. У нас тисячі волонтерів, які прагнуть рятувати життя, їх є багато повсюди, тому як тільки надходить дзвінок, вони все кидають та біжать рятувати життя. Середній час реагування у нас зараз скоротився до менше ніж трьох хвилин в Ізраїлі. (Оплески) Я говорю про серцеві напади, автомобільні аварії, бережи Боже, бомбові атаки, постріли та все інше, навіть про жінку, котра у 3 годині ночі впала вдома і потребує допомоги. Через три хвилини ви побачите хлопця у піжамі, що біжить до цієї жінки додому та допомагає їй піднятися. Наш успіх можна пояснити трьома факторами. Тисячі відданих волонтерів, котрі кидають все на світі та біжать на допомогу незнайомим людям. Ми не хочемо замінити швидку допомогу. Ми хочемо заповнити проміжок часу між викликом та приїздом швидкої. Ми рятуємо людей, котрих інакше не врятували б. Другим фактором є наша технологія. Знаєте, ізраїльтяни чудово знаються на технологіях. У кожного на телефоні, незалежно від того, який це телефон, є GPS технологія від NowForce, і як тільки надходить виклик, найближчі п'ять волонтерів отримують дзвінок, і дістаються до місця справді швидко, направлені дорожнім навігатором так, щоб не втрачати часу. Ми користуємося цією чудовою технологією по всій країні, що зменшує час реагування. Третій фактор - мотоцикли швидкої допомоги. Це швидка на двох колесах. Ми не перевозимо людей, а стабілізуємо їх і рятуємо їхні життя. Мотоцикли не стоять у корках і можуть проїхати тротуаром. Вони ніколи, буквально ніколи не застрягають у корках. Ось чому ми прибуваємо так швидко. Через кілька років після заснування організації в єврейській громаді, до мене подзвонило двоє мусульман зі східного Єрусалиму. Вони попросили про зустріч. Хотіли зустрітися зі мною. Мухаммед Аслі та Мурад Алян. Мухаммед розповів особисту історію про те, як його 55-річний батько впав удома, у нього зупинилося серце, а швидка прибула більш ніж за годину. Батько помер у нього на очах. Він попросив мене: "Будь ласка, прийдіть у східний Єрусалим". Я сказав собі: я бачив стільки трагедій, стільки ненависті, і зрештою, не йдеться про порятунок євреїв, і не про порятунок мусульман, чи християн - ідеться про порятунок людей. Тому я без вагань (Оплески) - започаткував Об'єднаний Порятунок у східному Єрусалимі, і саме тому він Об'єднаний і слово "Порятунок" чудово підходить. Ми почали пліч-о-пліч рятувати євреїв та арабів. Араби рятували євреїв, а євреї - арабів. Відбувалося щось незвичайне. Араби та євреї зазвичай не ладять між собою, та у цій ситуації, спільноти (насправді, відбувалася неймовірна ситуація), відмінності, у всіх раптом з'явилася спільна мета: Разом рятувати життя. Мешканці рятували арабів, і навпаки. Так дивовижно ідея могла спрацювати лише завдяки надважливій меті. Усе це волонтери. Нікому не платять. Усі вони працюють заради порятунку життя інших. Коли кілька років тому у мого батька зупинилося серце, один з перших волонтерів, що приїхав для порятунку мого батька, був мусульманином зі східного Єрусалиму, і лише розпочинав свою діяльність в організації. Він врятував батька. Уявляєте, що я тоді відчував? Коли я започаткував організацію, мені було 17 років. Я не міг уявити, що колись виступатиму на TEDMED. Я тоді навіть не чув про TEDMED. Не думаю, що він тоді взагалі існував, проте я і подумати не міг, що ідея настільки пошириться, розповсюдиться, що минулого року ми почали працювати в Панамі та Бразилії. Мені лише потрібен партнер, такий же божевільний, як я, відданий ідеї порятунку життів, та готовий працювати. Дуже скоро ми почнемо нашу діяльність в Індії завдяки моєму другу, якого я недавно зустрів у Гарварді. Завдяки хасидському єврею Хацала з'явилася в Брукліні за кілька років до нашої появи у Вільямсбургу. Зараз до нас приєдналася єврейська спільнота Нью-Йорка, Австралії, Мексики та багато інших єврейських спільнот. Зрештою, ідея може поширитися будь-де. Її надзвичайно легко прийняти. Ви могли бачити наших волонтерів у Нью-Йорку, коли вони рятували життя у Світовому Торговому Центрі. Лише минулого року в Ізраїлі ми допомогли 207 000 людей. У 42 000 випадків ситуація загрожувала життю. Наша діяльність приносить плоди. Її можна було б назвати порятунковим флеш-мобом, і вона працює. Дивлячись на вас, я бачу багато людей, котрі пройшли б лишню милю, або пробігли б її задля порятунку інших людей, незалежно від того, хто вони, якого віросповідання або походження. Усі ми хочемо бути героями. Потрібна лише хороша ідея, мотивація та багато нахабства, щоб врятувати мільйони людей, яких інакше ніхто не врятує. Дуже дякую. (Оплески)