This is an ambucycle. This is the fastest way to reach any medical emergency. It has everything an ambulance has except for a bed. You see the defibrillator. You see the equipment. We all saw the tragedy that happened in Boston. When I was looking at these pictures, it brought me back many years to my past when I was a child. I grew up in a small neighborhood in Jerusalem. When I was six years old, I was walking back from school on a Friday afternoon with my older brother. We were passing by a bus stop. We saw a bus blow up in front of our eyes. The bus was on fire, and many people were hurt and killed. I remembered an old man yelling to us and crying to help us get him up. He just needed someone helping him. We were so scared and we just ran away. Growing up, I decided I wanted to become a doctor and save lives. Maybe that was because of what I saw when I was a child. When I was 15, I took an EMT course, and I went to volunteer on an ambulance. For two years, I volunteered on an ambulance in Jerusalem. I helped many people, but whenever someone really needed help, I never got there in time. We never got there. The traffic is so bad. The distance, and everything. We never got there when somebody really needed us. One day, we received a call about a seven-year-old child choking from a hot dog. Traffic was horrific, and we were coming from the other side of town in the north part of Jerusalem. When we got there, 20 minutes later, we started CPR on the kid. A doctor comes in from a block away, stop us, checks the kid, and tells us to stop CPR. That second he declared this child dead. At that moment, I understood that this child died for nothing. If this doctor, who lived one block away from there, would have come 20 minutes earlier, not have to wait until that siren he heard before coming from the ambulance, if he would have heard about it way before, he would have saved this child. He could have run from a block away. He could have saved this child. I said to myself, there must be a better way. Together with 15 of my friends -- we were all EMTs — we decided, let's protect our neighborhood, so when something like that happens again, we will be there running to the scene a lot before the ambulance. So I went over to the manager of the ambulance company and I told him, "Please, whenever you have a call coming into our neighborhood, we have 15 great guys who are willing to stop everything they're doing and run and save lives. Just alert us by beeper. We'll buy these beepers, just tell your dispatch to send us the beeper, and we will run and save lives." Well, he was laughing. I was 17 years old. I was a kid. And he said to me — I remember this like yesterday — he was a great guy, but he said to me, "Kid, go to school, or go open a falafel stand. We're not really interested in these kinds of new adventures. We're not interested in your help." And he threw me out of the room. "I don't need your help," he said. I was a very stubborn kid. As you see now, I'm walking around like crazy, meshugenah. (Laughter) (Applause) So I decided to use the Israeli very famous technique you've probably all heard of, chutzpah. (Laughter) And the next day, I went and I bought two police scanners, and I said, "The hell with you, if you don't want to give me information, I'll get the information myself." And we did turns, who's going to listen to the radio scanners. The next day, while I was listening to the scanners, I heard about a call coming in of a 70-year-old man hurt by a car only one block away from me on the main street of my neighborhood. I ran there by foot. I had no medical equipment. When I got there, the 70-year-old man was lying on the floor, blood was gushing out of his neck. He was on Coumadin. I knew I had to stop his bleeding or else he would die. I took off my yarmulke, because I had no medical equipment, and with a lot of pressure, I stopped his bleeding. He was bleeding from his neck. When the ambulance arrived 15 minutes later, I gave them over a patient who was alive. (Applause) When I went to visit him two days later, he gave me a hug and was crying and thanking me for saving his life. At that moment, when I realized this is the first person I ever saved in my life after two years volunteering in an ambulance, I knew this is my life's mission. So today, 22 years later, we have United Hatzalah. (Applause) "Hatzalah" means "rescue," for all of you who don't know Hebrew. I forgot I'm not in Israel. So we have thousands of volunteers who are passionate about saving lives, and they're spread all around, so whenever a call comes in, they just stop everything and go and run and save a life. Our average response time today went down to less than three minutes in Israel. (Applause) I'm talking about heart attacks, I'm talking about car accidents, God forbid bomb attacks, shootings, whatever it is, even a woman 3 o'clock in the morning falling in her home and needs someone to help her. Three minutes, we'll have a guy with his pajamas running to her house and helping her get up. The reasons why we're so successful are because of three things. Thousands of passionate volunteers who will leave everything they do and run to help people they don't even know. We're not there to replace ambulances. We're just there to get the gap between the ambulance call until they arrive. And we save people that otherwise would not be saved. The second reason is because of our technology. You know, Israelis are good in technology. Every one of us has on his phone, no matter what kind of phone, a GPS technology done by NowForce, and whenever a call comes in, the closest five volunteers get the call, and they actually get there really quick, and navigated by a traffic navigator to get there and not waste time. And this is a great technology we use all over the country and reduce the response time. And the third thing are these ambucycles. These ambucycles are an ambulance on two wheels. We don't transfer people, but we stabilize them, and we save their lives. They never get stuck in traffic. They could even go on a sidewalk. They never, literally, get stuck in traffic. That's why we get there so fast. A few years after I started this organization, in a Jewish community, two Muslims from east Jerusalem called me up. They ask me to meet. They wanted to meet with me. Muhammad Asli and Murad Alyan. When Muhammad told me his personal story, how his father, 55 years old, collapsed at home, had a cardiac arrest, and it took over an hour for an ambulance arrive, and he saw his father die in front of his eyes, he asked me, "Please start this in east Jerusalem." I said to myself, I saw so much tragedy, so much hate, and it's not about saving Jews. It's not about saving Muslims. It's not about saving Christians. It's about saving people. So I went ahead, full force -- (Applause) — and I started United Hatzalah in east Jerusalem, and that's why the names United and Hatzalah match so well. We started hand in hand saving Jews and Arabs. Arabs were saving Jews. Jews were saving Arabs. Something special happened. Arabs and Jews, they don't always get along together, but here in this situation, the communities, literally, it's an unbelievable situation that happened, the diversities, all of a sudden they had a common interest: Let's save lives together. Settlers were saving Arabs and Arabs were saving settlers. It's an unbelievable concept that could work only when you have such a great cause. And these are all volunteers. No one is getting money. They're all doing it for the purpose of saving lives. When my own father collapsed a few years ago from a cardiac arrest, one of the first volunteers to arrive to save my father was one of these Muslim volunteers from east Jerusalem who was in the first course to join Hatzalah. And he saved my father. Could you imagine how I felt in that moment? When I started this organization, I was 17 years old. I never imagined that one day I'd be speaking at TEDMED. I never even knew what TEDMED was then. I don't think it existed, but I never imagined, I never imagined that it's going to go all around, it's going to spread around, and this last year we started in Panama and Brazil. All I need is a partner who is a little meshugenah like me, passionate about saving lives, and willing to do it. And I'm actually starting it in India very soon with a friend who I met in Harvard just a while back. Hatzalah actually started in Brooklyn by a Hasidic Jew years before us in Williamsburg, and now it's all over the Jewish community in New York, even Australia and Mexico and many other Jewish communities. But it could spread everywhere. It's very easy to adopt. You even saw these volunteers in New York saving lives in the World Trade Center. Last year alone, we treated in Israel 207,000 people. Forty-two thousand of them were life-threatening situations. And we made a difference. I guess you could call this a lifesaving flash mob, and it works. When I look all around here, I see lots of people who would go an extra mile, run an extra mile to save other people, no matter who they are, no matter what religion, no matter who, where they come from. We all want to be heroes. We just need a good idea, motivation and lots of chutzpah, and we could save millions of people that otherwise would not be saved. Thank you very much. (Applause)
Ovo je ambucikl. To je najbrži način da doprete do bilo kakve hitne medicinske situacije. Ima sve što je neophodno hitnoj pomoći osim kreveta. Vidite defibrilator i opremu. Svi smo videli tragediju koja se desila u Bostonu. Kada sam gledao te slike, to me je vratilo mnogo godina u prošlost kada sam bio dete. Odrastao sam u maloj sredini u Jerusalimu. Kada sam imao 6 godina, vraćao sam se iz škole sa svojim starijim bratom i bio je petak popodne. Prolazili smo pored autobuske stanice. Videli smo da je autobus eksplodirao pred našim očima. Autobus je goreo i mnogo je bilo povređenih i mrtvih ljudi. Setio sam se jednog starijeg čoveka koji je jaukao prema nama i zapomagao da mu pomognemo da ustane. Samo mu je trebao neko ko će mu pomoći. Bili smo prestrašeni i samo smo pobegli. Odrastajući, odlučio sam da želim da budem doktor i spašavam živote. Možda zbog onog što sam video kada sam bio dete. Kada sam imao 15 godina, pohađao sam kurs prve pomoći i volontirao sam u hitnoj pomoći. Dve godine sam volontirao u hitnoj pomoći u Jerusalimu. Pomogao sam mnogim ljudima, ali kad god bi nekome trebala istinska pomoć, nikada nisam stizao na vreme. Nikada nismo bili tu. Saobraćaj je veoma loš. Razdaljina i sve. Nikada nismo stizali kad je nekome trebala hitna pomoć. Jednog dana, primili smo poziv o sedmogodišnjem detetu koje se davilo hot - dogom. Gužva je bila ogromna i stizali smo sa drugog kraja grada u severnom delu Jerusalima. Kada smo stigli tamo, 20 minuta kasnije počeli smo da dajemo kardiopulmonalnu reanimaciju (CPR). Doktor je došao iz susednog stambenog bloka, zaustavio nas, proverio dete i rekao nam da prekinemo davanje prve pomoći. U tom momentu proglasio je dete mrtvim. U tom trenutku sam shvatio da je ovo dete uzalud umrlo. Da je taj doktor, koji je živeo jedan blok dalje od tog mesta, došao 20 minuta ranije i da nije morao da čeka zvuk sirene koji je dopirao iz ambulantnih kola, da je čuo za taj događaj ranije, spasio bi život tog deteta. Mogao je da dotrči iz susednog bloka. Mogao je da spase to dete. Rekao sam sebi, mora da postoji bolji način. Zajedno sa svojih 15 prijatelja, a svi smo bili medicinski tehničari, odlučio sam da zaštitim naš komšiluk, tako da ukoliko se nešto tako ponovo dogodi, mi bismo bili tu da pritrčimo na mesto događaja mnogo pre hitne pomoći. Stoga sam otišao kod menadžera hitne pomoći i rekao mu: "Molim vas, kad god imate hitan poziv za pomoć u našem komšiluku, mi imamo 15 odličnih momaka koji su voljni da prekinu sve što u tom trenutku rade i potrče da spasu živote. Samo nas alarmirajte pejdžerom. Kupićemo ih, samo recite dišpečeru da nam pošalje poziv i potrčaćemo i spasiti živote." On se smejao. Imao sam 17 godina. Bio sam dete. Rekao mi je - sećam se toga kao da je bilo juče - bio je sjajan čovek, ali rekao mi je, "Mali, idi u školu ili otvori falafel štand. Nismo zainteresovani za ovakve vrste novih avantura. Nismo zainteresovani za tvoju pomoć." I izbacio me je iz sobe. "Ne treba mi tvoja pomoć", rekao je. Bio sam veoma tvrdoglavo dete. Kao što sada vidite, hodam kao ludak okolo. (Smeh) (Aplauz) Stoga sam odlučio da koristim veoma poznatu izraelsku tehniku za koju ste verovatno svi čuli - hrabrost. (Smeh) Sledećeg dana, otišao sam i kupio dva policijska prijemnika i rekao: "Baš me briga za vas. Ako ne želite da mi date informaciju, sam ću je pronaći." I na smenu smo slušali radio prijemnike. Sutradan, dok sam slušao, čuo sam poziv 70-godišnjeg čoveka koji je bio povređen od udara auta samo jedan blok dalje od mene u glavnoj ulici u mom komšiluku. Otrčao sam tamo pešice. Nisam imao medicinsku opremu. Kada sam stigao, 70-dišnji čovek je ležao na podu, krv je liptala iz njegovog vrata. Bio je na Kumadinu. Znao sam da sam morao da zaustavim njegovo krvarenje ili bi u suprotnom umro. Skinuo sam svoju jarmulku, jer nisam imao medicinsku opremu i sa velikim pritiskom zaustavio sam mu krvarenje. Krvario je iz vrata. Kada je hitna pomoć stigla nakon 15 minuta, predao sam im pacijenta koji je bio živ. (Aplauz) Kada sam otišao da ga posetim 2 dana kasnije, zagrlio me je, plakao i zahvaljivao mi je što sam mu spasio život. U tom trenutku, kada sam shvatio da je to bila prva osoba kojoj sam spasio život nakon 2 godine volontiranja u hitnoj pomoći, znao sam da je to moja životna misija. Stoga danas, 22 godine kasnije, imamo Ujedinjeni Hacalah. (Aplauz) "Hacalah" znači "spašavanje", za sve vas koji ne znate hebrejski jezik. Zaboravio sam da nisam u Izraelu. Imamo hiljade volontera koji su veoma predani u spašavanju života, i rašireni su svuda, te kadgod primimo poziv, oni zaustave sve i otrče da spasu živote. Naše prosečno vreme reagovanja, smanjilo se na manje od 3 minuta u Izraelu. (Aplauz) Govorim o srčanim udarima, o automobilskim nesrećama, ne daj bože, bombaškim napadima, pucnjavama, šta god da je, čak i da žena u 3 ujutru padne u svom domu i zatraži nekoga da joj pomogne. Tri minuta i naš momak u pidžami trči ka njenoj kući i pomaže joj da ustane. Ima tri razloga zbog kojih smo toliko uspešni. Hiljade strastvenih volontera koji će napustiti sve što rade i otrčati da spasu ljude koje čak ni ne poznaju. Mi nismo tu da zamenimo hitnu pomoć. Tu smo da smanjimo vremenski prostor između poziva hitne pomoći i njihovog dolaska. Mi spašavamo ljude koji u suprotnom ne bi bili spašeni. Drugi razlog je naša tehnologija. Izraelci su dobri u sferi tehnologije. Svako od nas, na svom telefonu, bez obzira koje vrste, ima GPS tehnologiju koju je napravio "Naufors" (NowForce), i kadgod nam stigne poziv, najbližih 5 volontera prime poziv, i zapravo stignu veoma brzo, vođeni saobraćajnim navigatorom kako bi stigli bez gubljenja vremena. Ovo je odlična tehnologija koju koristimo širom države i smanjujemo vreme reagovanja. I treća stvar su ovi ambucikli. Oni su hitna pomoć na dva točka. Mi ne prevozimo ljude, već ih stabilizujemo i spašavamo im živote. Nikada se ne zaglave u saobraćajnoj gužvi. Mogu da idu i po trotoaru. Doslovno nikada se ne zaglavjuju u saobraćaju. Zato stižemo tamo tako brzo. Nekoliko godina nakon što sam osnovao ovu organizaciju u jevrejskoj zajednici, dva muslimana iz istočnog Jerusalima su me pozvala. Želeli su da se nađu sa mnom. Muhamed Asli i Murad Aljan. Kada mi je Muhamed ispričao svoju životnu priču, kako je njegov 55-godišnji otac kolabirao kod kuće, imao je srčani udar, gde je trebalo oko sat vremena hitnoj pomoći da stigne, video je svog oca kako umire pred njegovim očima, rekao mi je: "Molim te, počni to u istočnom Jerusalimu." Rekao sam sebi, video sam toliko tragedija, toliko mržnje i ovde se ne radi o spašavanju jevreja ili muslimana. Niti se radi o hrišćanima. Radi se o ljudima. Ja sam to i učinio, iz sve snage. (Aplauz) Osnovao sam Ujedinjeni Hacalah u istočnom Jerusalimu i zato se ime Ujedinjeni i Hacalah toliko dobro uklapaju. Počeli smo ruku pod ruku da spašavamo jevreje i Arape. Arapi su spašavali jevreje. jevreji su spašavali Arape. Nešto posebno se dogodilo. Arapi i jevreji se ne slažu uvek, ali u ovoj situaciji, zajednice, doslovno, neverovatna situacija se desila, različitosti, odjednom smo imali zajednički interes: hajde da spašavamo živote zajedno. Doseljenici su spašavali Arape, a Arapi spašavali doseljenike. To je neverovatan koncept koji može da funkcioniše samo ako imate tako dobar razlog. A to su sve volonteri. Niko ne dobija novac. Svi to rade samo u svrhu spašavanja života. Kada mi je otac kolabirao pre nekoliko godina od srčanog zastoja, jedan od prvih volontera koji je došao da spase mog oca bio je jedan od tih muslimanskih volontera iz istočnog Jerusalima, koji je bio na prvom kursu za pristup Hacalahu. I spasao je mog oca. Možete li da zamislite kako sam se osećao u tom trenutku? Kada sam osnovao ovu organizaciju, imao sam 17 godina. Nikada nisam zamišljao da ću jednog dana držati govor na TEDMED-u. Nisam čak tada ni znao šta je TEDMED. Ne mislim da je postojao, ali nikad nisam zamišljao da će to ići svuda, da će se širiti svuda, i ove godine počeli smo rad u Panami i Brazilu. Sve što mi treba je partner koji je malo lud kao ja, strastven u spašavanju života i voljan da to radi. Zapravo počinjem u Indiji veoma uskoro sa prijateljem kojeg sam upoznao na Harvardu kad sam studirao. Hacalah je zapravo u Bruklinu osnovao hasidički jevrej, godinama pre nas u Viliamzburgu, i sad se raširilo u jevrejskoj zajednici u Njujorku, čak i Australiji i Meksiku i mnogim drugim jevrejskim zajednicama. Ali moglo bi da se proširi bilo gde. Veoma ga je lako prilagoditi. Čak ste videli ove volontere u Njujorku kako spašavaju živote u Svetskom trgovinskom centru. Samo prošle godine, zbrinuli smo 207 000 ljudi u Izraelu. 42 000 njih je bilo u životnoj opasnosti. I mi smo napravili razliku. Pretpostavljam da biste ovo mogli nazvati spašavajući fleš mob koji funkcioniše. Kada pogledam unaokolo ovde vidim mnogo ljudi koji bi išli dalje, trčali dalje da spasu druge živote, bez obzira ko su, bez obzira koje vere, bez obzira ko su i odakle dolaze. Svi mi želimo da budemo heroji. Treba nam samo dobra ideja, motivacija i mnogo hrabrosti i mogli bismo da spasimo milione ljudi koji u suprotnom ne bi bili spašeni. Hvala vam mnogo. (Aplauz)