A male firefly glows above a field on a summer’s night, emitting a series of enticing flashes. He hopes a nearby female will respond with her own lightshow and mate with him. Sadly for this male, it won’t turn out quite the way he plans. A female from a different species mimics his pulsing patterns: by tricking the male with her promise of partnership, she lures him in– and turns him into an easy meal. He’s been deceived.
גחלילית ממין זכר זוהר מעל שדה בליל קיץ, ופולט סדרה של הבזקי אור מפתים. הוא מקווה שנקבה סמוכה תגיב עם תצוגת אורות משלה ותזדווג איתו. לצערו של זכר זה, זה לא יתרחש בדיוק כפי שתיכנן. נקבה ממין אחר מחקה את תבנית הבזקי האור שלו. על ידי הונאת הזכר עם הבטחה לזוגיות, הוא מפתה אותו אליה -- והופכת אותו לארוחה קלה. הזכר נפל בפח.
Behavioral biologists have identified three defining hallmarks of deception by non-human animals: it must mislead the receiver, the deceiver must benefit, and it can’t simply be an accident. In this case we know that the predatory firefly’s signal isn’t an accident because she flexibly adjusts her flash pattern to match males of different species.
ביולוגים התנהגותיים זיהו שלוש תכונות הונאה עיקריות אצל בעלי חיים שאינם בני אדם: זה שאליו מכוונת ההונאה חייב ליפול בפח, המתחזה חייב לעשות זאת לשם הפקת תועלת, וההתנהגות אינה מקרית. במקרה הזה אנחנו יודעים שהאות של הגחלילית הטורפת הוא לא מיקרי בגלל שהיא מתאימה את תבניות ההבהוב שלה לאלו של הזכר ממין הגחליליות האחר.
Based on this definition, where is animal deception seen in nature?
בהתבסס על הגדרה זו, היכן מוצאים בטבע הונאה ע״י בעלי חיים?
Camouflage is a good starting point– and one of the most familiar examples of animal trickery. The leaf-tailed gecko and the octopus fool viewers by blending into the surfaces on which they rest. Other animals use mimicry to protect themselves. Harmless scarlet kingsnakes have evolved red, yellow, and black patterns resembling those of the venomous eastern coral snake to benefit from the protective warnings these markings convey. Even some plants use mimicry: there are orchids that look and smell like female wasps to attract hapless males, who end up pollinating the plant.
הסוואה היא נקודת התחלה טובה -- ואחת מהדוגמאות המוכרות ביותר להונאה ע״י בעלי חיים. גם השממית בעלת זנב העלה וגם התמנון מרמים את הצופים בהם על ידי הטמעות לתוך המשטח עליו הם נמצאים. חיות אחרות משתמשות בחקיינות כדי להגן על עצמן. נחשי הזעמן האלמוגי האדום הבלתי מזיקים פיתחו תבניות צבע אדומות, צהובות ושחורות שדומות לאלו של נחשי הפתן האלמוגי המזרחי הארסיים כדי להנות מההגנה שסימני אזהרה אלו משדרים. אפילו צמחים משתמשים בחקיינות: יש סחלבים שנראים ומריחים כמו נקבת הצרעות כדי למשוך זכרים חסרי ישע, שבסופו של דבר מאביקים את הצמח.
Some of these animals benefit by having fixed characteristics that are evolutionary suited to their environments. But in other cases, the deceiver seems to anticipate the reactions of other animals and to adjust its behavior accordingly. Sensing a threat, the octopus will rapidly change its colors to match its surroundings. Dwarf chameleons color-match their environments more closely when they see a bird predator rather than a snake– birds, after all, have better color vision.
כמה מהחיות האלו נהנות מכך שיש להן מאפיינים שמותאמים אבולוציונית לסביבה שלהם. אבל במקרים אחרים, המתחזים צופים מראש את תגובותיהן של חיות אחרות ומשנים את התנהגותם בהתאם. כשהוא חש איום, התמנון ישנה במהירות את צבעיו כדי להתאים לסביבה. זיקיות ננסיות מתאימות את צבען לסביבה בראותן ציפור טרף אף יותר משהן עושות בראותן נחש -- הציפורים אחרי הכל, רואות צבעים טוב יותר.
One of the more fascinating examples of animal deception comes from the fork-tailed drongo. This bird sits atop tall trees in the Kalahari Desert, surveying the landscape for predators and calling when it senses a threat. That sends meerkats, pied babblers, and others dashing for cover. But the drongo will also sound a false alarm when those other species have captured prey. As the meerkats and babblers flee, the drongo swoops down to steal their catches. This tactic works about half the time– and it provides drongos with much of their food.
אחת מהדוגמאות הכי מרתקות של הונאה ע״י בעלי חיים מגיעה מהדרונגו מפוצל הזנב. ציפור זו יושבת על עצים גבוהים במדבר קלהרי, סורקת את פני השטח בחיפוש אחר טורפים וקוראת כשהיא חשה איום. הקריאה מסמלת לנמיות, לזנבניים, ולחיות אחרות לחפש מחסה. אבל הדרונגו תשמיע גם אזהרות שווא כשאלו לוכדים טרף. כשהנמיות והזנבנים בורחים, הדרונגו יורד מהעץ וחוטף את השלל שלהם. הטקטיקה הזו עובדת בערך חצי מהפעמים -- והיא מספקת לדרונגו הרבה ממזונו.
There are fewer solid cases of animals using signals to trick members of their own species, but that happens too. Consider the mantis shrimp. Like other crustaceans, it molts as it grows, which leaves its soft body vulnerable to attack. But it’s still driven to protect its home against rivals. So it has become a masterful bluffer. Despite being fragile, a newly molted shrimp is actually more likely to threaten intruders, spreading the large limbs it usually uses to strike or stab its opponents. And that works – bluffers are more likely to keep their homes than non-bluffers.
יש פחות מקרים מובהקים של חיות שמתשתמשות בטריקים כדי לשטות בחיות מאותו המין. אבל זה גם קורה. חשבו על חסילוני גמל השלמה. כמו סרטניים אחרים, הוא משיל את שריונו בעודו גדל, מה שגורם לגופו הרך להיות פגיע למתקפה. אבל הוא עדיין חדור מוטיבציה להגן על ביתו נגד יריבים. אז הוא הפך לבלפן מיומן. למרות היותו שברירי, חסילון שזה עתה השיל את שריונו סביר יותר שיאיים על פולשים. ע״י פיסוק רגליו הגדולות הוא בדרך כלל מצליח לפגוע באוייבים. וזה עובד -- לבלפנים יש סיכוי גבוה יותר לשמור על בתיהם מאשר אומרי האמת.
In its softened condition, a mantis shrimp couldn’t withstand a fight– which is why we can be confident that its behavior is a bluff. Biologists have even noticed that its bluffs are tactical: newly molted mantis shrimp are more likely to bluff against smaller rivals, who are especially likely to be driven away. It would seem that instead of just threatening reflexively, the mantis shrimp is swiftly gauging the situation and predicting others’ behavior, to get the best result.
במצבו השברירי, חסילון גמל השלמה לא יכול לעמוד בקרב -- לכן אנחנו יכולים להיות בטוחים שההתנהגות שלו היא הונאה. ביולוגים הבחינו שהשקר שלו הוא טקטי: חסילון גמל שלמה שזה עתה השיל את שריונו סביר יותר שירמה יריבים קטנים, שהסיכוי שיעזבו מפחד הוא גדול. נראה שבמקום סתם לאיים באופן ריפלקסיבי, חסילון גמל השלמה שוקל במהירות את המצב וצופה מראש את התנהגות יריביו, כדי לקבל את התוצאה הטובה ביותר.
So we know that animals can deceive, but do they do so with intent? That’s a difficult question, and many scientists think we'll never be able to answer it. We can't observe animals’ internal thoughts. But we don’t need to know what an animal is thinking in order to detect deception. By watching behavior and its outcomes, we learn that animals manipulate predators, prey, and rivals, and that their capacity for deception can be surprisingly complex.
אז אנחנו יודעים שחיות יכולות להונות, אבל האם הן עושות זאת עם כוונה? זו שאלה קשה, והרבה מדענים חושבים שלעולם לא נהיה מסוגלים לענות עליה. אנחנו לא יכולים לדעת מה החיות חושבות. אבל אנחנו לא צריכים לדעת מה חיה חושבת כדי לזהות הונאה. על ידי צפיה בהתנהגות ובתוצאותיה, אנחנו לומדים שחיות מתחמנות טורפים, טרף ויריבים, ושיכולות ההונאה שלהן יכולות להפתיעה במורכבותן.