Most of us go through life trying to do our best at whatever we do, whether it's our job, family, school or anything else. I feel that way. I try my best. But some time ago, I came to a realization that I wasn't getting much better at the things I cared most about, whether it was being a husband or a friend or a professional or teammate, and I wasn't improving much at those things even though I was spending a lot of time working hard at them. I've since realized from conversations I've had and from research that this stagnation, despite hard work, turns out to be pretty common.
Shumica prej nesh kalojnë nëpër jetë duke u përpjekur të bëjmë më të mirën në çdo gjë që bëjmë, qoftë kjo punë, familje, shkollë ose ndonjë gjë tjetër. Ndihem kështu. Provoj ta bëj më të mirën. Por disa kohë më parë, arrita në një kuptim se nuk isha duke u përmirësuar në gjërat për të cilat më interesuan shumë, qoftë ajo te qenë burrë apo mik ose një profesionist ose shok i skuadrës, dhe nuk po përmirësohesha shumë në këto gjëra edhe pse po kaloja shumë kohë duke punuar shumë për to. E kam kuptuar që nga bisedat që kam pasur dhe nga kërkimet që kjo ngecje, pavarësisht punës së madhe, rezulton mjaft e zakonshme.
So I'd like to share with you some insights into why that is and what we can all do about it. What I've learned is that the most effective people and teams in any domain do something we can all emulate. They go through life deliberately alternating between two zones: the learning zone and the performance zone.
Kështu unë do të doja të ndaj me ju disa njohuri se pse është kjo dhe çfarë mund të bëjmë të gjithë për të. Ajo që kam mësuar është se njerëzit më efektivë dhe ekipet në çdo fushë bëjmë diçka që të gjithë mund të kopjojmë Ata kalojnë jetën me qëllim duke kaluar midis dy zonave: zona e të mësuarit dhe zona e performancës.
The learning zone is when our goal is to improve. Then we do activities designed for improvement, concentrating on what we haven't mastered yet, which means we have to expect to make mistakes, knowing that we will learn from them. That is very different from what we do when we're in our performance zone, which is when our goal is to do something as best as we can, to execute. Then we concentrate on what we have already mastered and we try to minimize mistakes.
Zona e mësimit është kur qëllimi ynë është të përmirësohemi. Pastaj bëjmë aktivitete të krijuara për përmirësim, duke u përqëndruar në atë që ne nuk e kemi zotëruar ende, që do të thotë se duhet të presim për të bërë gabime, duke ditur që do të mësojmë prej tyre. Kjo është shumë e ndryshme nga ato që ne bëjmë kur jemi në zonën e performancës,qëllimi ynë është të bëjmë diçka sa më mirë që mundemi. Pastaj përqëndrohemi në ato që kemi zotëruar tashmë dhe ne përpiqemi të minimizojmë gabimet.
Both of these zones should be part of our lives, but being clear about when we want to be in each of them, with what goal, focus and expectations, helps us better perform and better improve. The performance zone maximizes our immediate performance, while the learning zone maximizes our growth and our future performance. The reason many of us don't improve much despite our hard work is that we tend to spend almost all of our time in the performance zone. This hinders our growth, and ironically, over the long term, also our performance.
Të dyja këto zona duhet të jenë pjesë e jetës sonë, por të jemi të qartë kur duam të jemi në secilën prej tyre, me çfarë qëllimi, fokusimi dhe pritshmërie na ndihmon të performojmë më mirë dhe të përmirësohemi më shumë. Zona e performancës maksimizon performancën tonë të tanishme, ndërsa zona e mësimit maksimizon rritjen tonë dhe performancën tonë në të ardhmen. Arsyeja që shumë prej nesh nuk përmirësohen shumë pavarësisht punës tonë të madhe është se ne kemi tendencë të kalojmë pothuajse të gjithë kohën tonë në zonën e performancës. Kjo pengon rritjen tonë, dhe për ironi, për një afat të gjatë edhe performancën tonë.
So what does the learning zone look like? Take Demosthenes, a political leader and the greatest orator and lawyer in ancient Greece. To become great, he didn't spend all his time just being an orator or a lawyer, which would be his performance zone. But instead, he did activities designed for improvement. Of course, he studied a lot. He studied law and philosophy with guidance from mentors, but he also realized that being a lawyer involved persuading other people, so he also studied great speeches and acting. To get rid of an odd habit he had of involuntarily lifting his shoulder, he practiced his speeches in front of a mirror, and he suspended a sword from the ceiling so that if he raised his shoulder, it would hurt.
Pra, si është zona e mësimit? Merrni Demosthenes, një udhëheqës politik dhe oratori dhe avokati më i madh në Greqinë antike. Për t'u bërë i madh, ai nuk e kaloi tërë kohën e tij thjesht duke qenë orator ose avokat, e cila do të ishte zona e tij e performancës Por përkundrazi, ai bëri aktivitete të dizajnuara për përmirësim. Sigurisht, ai studioi shumë. Ai studioi juridikun dhe filozofinë me udhëzime nga mentorët, por ai e kuptoi gjithashtu që të qenurit avokat përfshin bindjen e njerëzve të tjerë, kështu që ai studioi edhe fjalime të shkëlqyera dhe duke aktruar. Për të hequr qafe një zakon të çuditshëm që kishte, ngritjes së pavullnetshme të supeve, ai praktikoi fjalimet e tij para një pasqyre, dhe ai vnoi një shpatë nga tavani kështu që nëse ngriti supin, do të dhimbte.
(Laughter)
(Të qeshura)
To speak more clearly despite a lisp, he went through his speeches with stones in his mouth. He built an underground room where he could practice without interruptions and not disturb other people. And since courts at the time were very noisy, he also practiced by the ocean, projecting his voice above the roar of the waves.
Për të folur më qartë, pavarësisht vështirësive në shqiptim i tha fjalimet e tij me gurë në gojë. Ai ndërtoi një dhomë nëntokësore ku ai mund të praktikonte pa ndërprerje dhe të mos shqetësojë njerëzit e tjerë. Dhe meqë gjykatat në atë kohë ishin shumë të zhurmshme, ai gjithashtu praktikonte afër oqeanit, duke projektuar zërin e tij mbi zhurmën e valëve.
His activities in the learning zone were very different from his activities in court, his performance zone. In the learning zone, he did what Dr. Anders Ericsson calls deliberate practice. This involves breaking down abilities into component skills, being clear about what subskill we're working to improve, like keeping our shoulders down, giving full concentration to a high level of challenge outside our comfort zone, just beyond what we can currently do, using frequent feedback with repetition and adjustments, and ideally engaging the guidance of a skilled coach, because activities designed for improvement are domain-specific, and great teachers and coaches know what those activities are and can also give us expert feedback. It is this type of practice in the learning zone which leads to substantial improvement, not just time on task performing. For example, research shows that after the first couple of years working in a profession, performance usually plateaus. This has been shown to be true in teaching, general medicine, nursing and other fields, and it happens because once we think we have become good enough, adequate, then we stop spending time in the learning zone. We focus all our time on just doing our job, performing, which turns out not to be a great way to improve. But the people who continue to spend time in the learning zone do continue to always improve. The best salespeople at least once a week do activities with the goal of improvement. They read to extend their knowledge, consult with colleagues or domain experts, try out new strategies, solicit feedback and reflect. The best chess players spend a lot of time not playing games of chess, which would be their performance zone, but trying to predict the moves grand masters made and analyzing them. Each of us has probably spent many, many, many hours typing on a computer without getting faster, but if we spent 10 to 20 minutes each day fully concentrating on typing 10 to 20 percent faster than our current reliable speed, we would get faster, especially if we also identified what mistakes we're making and practiced typing those words. That's deliberate practice.
Aktivitetet e tij në zonën e të mësuarit ishin shumë të ndryshme nga aktivitetet e tij në gjykatë, nga zona e tij e performancës. Në zonën e mësimit, ai bëri atë që Dr.Anders Ericsson e quan praktikë të qëllimshme. Kjo përfshin ndarjen e aftësive në aftësi përbërëse, të qenurit i qartë për atë aftësi që ne jemi duke punuar për tu përmirësuar, si mbajtja e shpatullave tona poshtë, duke i dhënë përqendrim të plotë një niveli të lartë sfidash jashtë zonës sonë të rehatisë, vetëm përtej asaj që ne mund të bëjmë aktualisht, duke përdorur reagime të shpeshta me përsëritje dhe rregullime, dhe duke e përshirë në mënyrë ideale udhëzimin e një trajneri të aftë, sepse aktivitetet e krijuara për përmirësim janë të një fushe specifike dhe mësuesit dhe trainerët e shkëlqyeshëm e di se cilat janë ato aktivitete dhe gjithashtu mund të na japin komente të ekspertëve. Është kjo lloj praktike në zonën e të mësuarit që çon në përmirësim thelbësor, dhe jo vetëm për një kohë. Për shembull, studimi tregon se pas dy viteve të para duke punuar në një profesion, performanca zakonisht qëndron e njëjtë. Kjo është treguar e vërtetë në mësimdhënie, mjekësi të përgjithshme, infermieri dhe fushat e tjera, dhe kjo ndodh sepse pasi mendojmë se jemi bërë te zot sa duhet, mjaftueshëm, atëherë ne ndalojmë së harxhuari kohën në zonën e të mësuarit. Ne përqëndrohemi gjatë gjithë kohës për të bërë punën tonë, duke performuar që rezulton të mos jetë një mënyrë e shkëlqyeshme për tu përmirësuar. Por njerëzit që vazhdojnë të kalojnë kohë në zonën e mësimit vazhdojnë të përmirësohen gjithmonë. Shitësit më të mirë të paktën një herë në javë bëj aktivitete me qëllim të përmirësimit. Ata lexojnë për të zgjeruar njohuritë e tyre, konsultohen me kolegë ose ekspert të fushës provojnë strategji të reja, kërkojnë reagime dhe reflektojnë. Lojtarët më të mirë të shahut kalojne shumë kohë duke mos luajtur shah, e cila do të ishte zona e tyre e performancës, por duke u përpjekur të parashikojnë lëvizjet nga mjeshtrit e mëdhenjë Secili prej nesh ka kaluar ndoshta shumë, shumë, shumë orë duke shkruar në një kompjuter pa u bërë më të shpejtë, por nëse do të kalonim nga 10 deri në 20 minuta çdo ditë duke u përqëndruar plotësisht në shtypjen 10 deri në 20 % më shpejt sesa shpejtësia jonë e tanishme, do të bëheshim më të shpejtë, veçanërisht nëse gjithashtu kemi identifikuar se çfarë gabimesh po bëjmë dhe praktikimi i shtypjes së atyre fjalëve Kjo është praktikë e qëllimshme.
In what other parts of our lives, perhaps that we care more about, are we working hard but not improving much because we're always in the performance zone? Now, this is not to say that the performance zone has no value. It very much does. When I needed a knee surgery, I didn't tell the surgeon, "Poke around in there and focus on what you don't know."
Në cilat pjesë të tjera të jetës sonë, mbase që ne interesohemi më shumë, jemi duke punuar fort por jo duke e përmirësuar shumë sepse jemi gjithmonë në zonën e performancës? Tani, kjo nuk do të thotë se zona e performancës nuk ka asnjë vlerë. Ka shumë. Kur më duhej një operacion në gju, Unë nuk i thashë kirurgut, "Shpojeni diku aty dhe përqendrohuni në ato që nuk dini."
(Laughter)
(Të qeshura)
"We'll learn from your mistakes!" I looked for a surgeon who I felt would do a good job, and I wanted her to do a good job. Being in the performance zone allows us to get things done as best as we can. It can also be motivating, and it provides us with information to identify what to focus on next when we go back to the learning zone. So the way to high performance is to alternate between the learning zone and the performance zone, purposefully building our skills in the learning zone, then applying those skills in the performance zone.
"Ne do të mësojmë nga gabimet tuaja!" Unë kërkova një kirurge e cila mendoja se do të bënte një punë të mirë, dhe unë doja që ajo të bënte një punë të mirë. Të qenurit në zonën e performancës na lejon të bëjmë gjërat sa më mirë që mundemi. Mund të jetë gjithashtu motivues, e na jep informacione për të identifikuar se çfarë të përqëndrohemi në pasuesen kur kthehemi në zonën e mësimit. Kështu që mënyra për performancë të lartë është të kalohet midis zonës së mësimit dhe performancës, duke ndërtuar me qëllim aftësitë tona në zonën e të mësuarit, pastaj duke aplikuar ato aftësi në zonën e performancës.
When Beyoncé is on tour, during the concert, she's in her performance zone, but every night when she gets back to the hotel room, she goes right back into her learning zone. She watches a video of the show that just ended. She identifies opportunities for improvement, for herself, her dancers and her camera staff. And the next morning, everyone receives pages of notes with what to adjust, which they then work on during the day before the next performance. It's a spiral to ever-increasing capabilities, but we need to know when we seek to learn, and when we seek to perform, and while we want to spend time doing both, the more time we spend in the learning zone, the more we'll improve.
Kur Beyoncé është në turne, gjatë koncertit, ajo është në zonën e saj të performancës, por çdo natë kur ajo kthehet në dhomën e hotelit, ajo kthehet menjëherë në zonën e saj të mësimit. Ajo shikon një video të shfaqjes që sapo mbaroi. Ajo identifikon mundësitë për përmirësim, për veten e saj, valltarët dhe stafi i kamerës së saj. Dhe të nesërmen në mëngjes, të gjithë marrin faqe shënimesh se çfarë të rregullojnë, të cilat ata më pas punojnë gjatë ditës para shfaqjes tjetër. Është një spirale e aftësive gjithnjë në rritje, por duhet të dimë kur kërkojmë të mësojmë dhe kur të performojmë, dhe ndërsa ne duam të kalojmë kohë duke bërë të dyja sa më shumë kohë të kalojmë në zonën e mësimit, aq më shumë do të përmirësohemi.
So how can we spend more time in the learning zone? First, we must believe and understand that we can improve, what we call a growth mindset. Second, we must want to improve at that particular skill. There has to be a purpose we care about, because it takes time and effort. Third, we must have an idea about how to improve, what we can do to improve, not how I used to practice the guitar as a teenager, performing songs over and over again, but doing deliberate practice. And fourth, we must be in a low-stakes situation, because if mistakes are to be expected, then the consequence of making them must not be catastrophic, or even very significant. A tightrope walker doesn't practice new tricks without a net underneath, and an athlete wouldn't set out to first try a new move during a championship match.
Pra, si mund të kalojmë më shumë kohë në zonën e mësimit? Së pari, duhet të besojmë dhe të kuptojmë që ne mund të përmirësohemi, atë që ne e quajmë një mentalitet në rritje. Së dyti, ne duhet të dëshirojmë të përmirësohemi në atë aftësi të veçantë. Duhet të ketë një qëllim për të cilin ne interesohemi, sepse kërkon kohë dhe përpjekje. Së treti, duhet të kemi një ide se si të përmirësohemi, çfarë mund të bëjmë për tu përmirësuar, jo si kam praktikuar kitaren si adoleshent, duke performuar këngë pa pushim, por duke bërë praktikë të qëllimshme. Dhe e katërta, ne duhet të jemi në një situatë me interes të ulët, sepse nëse priten gabime, atëherë pasoja e bërjes së tyre nuk duhet të jetë katastrofike, apo edhe shumë domethënëse. Një person që ec mbi litar nuk i praktikon truket e reja pa një rrjetë nën të, dhe një atlet nuk do të fillonte të provonte fillimisht një lëvizje të re gjatë një ndeshje kampionati.
One reason that in our lives we spend so much time in the performance zone is that our environments often are, unnecessarily, high stakes. We create social risks for one another, even in schools which are supposed to be all about learning, and I'm not talking about standardized tests. I mean that every minute of every day, many students in elementary schools through colleges feel that if they make a mistake, others will think less of them. No wonder they're always stressed out and not taking the risks necessary for learning. But they learn that mistakes are undesirable inadvertently when teachers or parents are eager to hear just correct answers and reject mistakes rather than welcome and examine them to learn from them, or when we look for narrow responses rather than encourage more exploratory thinking that we can all learn from. When all homework or student work has a number or a letter on it, and counts towards a final grade, rather than being used for practice, mistakes, feedback and revision, we send the message that school is a performance zone.
Një arsye pse ne kalojmë kaq shumë kohë në zonën e performancës është se mjediset tona shpesh janë me rrezik të panevojshëm. Ne krijojmë rreziqe sociale për njëri-tjetrin, edhe në shkolla të cilat supozohet të jenë të gjitha për të mësuar, dhe nuk po flas për teste të standardizuara. Dua të them që çdo minutë i çdo dite, shumë studentë në shkolla fillore deri tek kolegje mendojne se nëse bëjnë një gabim, të tjerët do të mendojnë më pak për ta. Nuk është çudi që ata janë gjithmonë të stresuar dhe duke mos marrë rreziqet e nevojshme për të mësuar. Por ata mësojnë se gabimet janë të padëshirueshme pa dashje, kur mësuesit ose prindërit mezi presin të dëgjojnë përgjigje të sakta dhe refuzojnë gabimet në vend se t'i mirëpresni dhe shqyrtojnë ato të mësojnë prej tyre, ose kur kërkojnë përgjigje të ngushta në vend se të inkurajoni të menduarit më eksplorues nga i cili të gjithë mund të mësojmë. Kur të gjitha detyrat e shtëpisë ose puna e studentit ka një numër ose një shkronjë në të dhe llogaritet drejt një note përfundimtare, në vend se të përdoret për praktikë, gabime, reagime dhe rishikime,
The same is true in our workplaces. In the companies I consult with, I often see flawless execution cultures which leaders foster to encourage great work. But that leads employees to stay within what they know and not try new things, so companies struggle to innovate and improve, and they fall behind.
ne dërgojmë mesazhin se shkolla është një zonë e performancës. E njëjta gjë është e vërtetë edhe në vendet tona të punës. Në kompanitë me të cilat konsultohem, unë shpesh shoh kulturat e përsosura të praktikimit, të cilat udhëheqësit nxisin për të inkurajuar punën Por kjo i bën punonjësit të qëndrojnë brenda asaj që dinë dhe mos provimi i gjërave të reja, kështu që kompanitë nuk arrijnë të inovojnë dhe përmirësojnë
We can create more spaces for growth by starting conversations with one another about when we want to be in each zone. What do we want to get better at and how? And when do we want to execute and minimize mistakes? That way, we gain clarity about what success is, when, and how to best support one another.
dhe ata mbesin mbrapa. Ne mund të krijojmë më shumë hapësira për rritje duke filluar bisedat me njëri-tjetrin rreth asaj se kur duam të jemi në secilën zonë. Në çfarë dëshirojmë të bëhemi më të mirë dhe si? Dhe kur duam të ekzekutojmë dhe minimizojmë gabimet? Në atë mënyrë, ne fitojmë qartësi në lidhje me atë që është suksesi,
But what if we find ourselves in a chronic high-stakes setting and we feel we can't start those conversations yet? Then here are three things that we can still do as individuals. First, we can create low-stakes islands in an otherwise high-stakes sea. These are spaces where mistakes have little consequence. For example, we might find a mentor or a trusted colleague with whom we can exchange ideas or have vulnerable conversations or even role-play. Or we can ask for feedback-oriented meetings as projects progress. Or we can set aside time to read or watch videos or take online courses. Those are just some examples. Second, we can execute and perform as we're expected, but then reflect on what we could do better next time, like Beyoncé does, and we can observe and emulate experts. The observation, reflection and adjustment is a learning zone. And finally, we can lead and lower the stakes for others by sharing what we want to get better at, by asking questions about what we don't know, by soliciting feedback and by sharing our mistakes and what we've learned from them, so that others can feel safe to do the same.
kur, dhe si ta mbështesim më mirë njëri-tjetrin. Po sikur të gjendemi në një situatë të veprimeve të larta dhe ne ndjehemi se nuk mund t'i fillojmë ato biseda akoma? Atëherë këtu janë tre gjëra që ende mund të bëjmë si individë. Së pari, ne mund të krijojmë ishuj me rrezik të ulët, përkundrazi një deti me nivele të larta. Këto janë hapësira ku gabimet kanë pak pasoja. Për shembull, mund të gjejmë një mentor ose një koleg të besueshëm me të cilët mund të shkëmbejmë ide ose të kemi biseda të prekshme apo edhe luajte të roleve. Ose mund të kërkojmë orientim nga takimet komentuese si projekte progesi. Ose mund të marrim kohën për të lexuar, shikuar video ose marrja e kurseve online. Këto janë vetëm disa shembuj. Së dyti, ne mund të ekzekutojmë dhe të performojmë ashtu siç pritet, por më pas reflektojmë për atë që mund të bënim më mirë herën tjetër, siç bën Beyoncé, dhe ne mund të vëzhgojmë dhe imitojmë ekspertët. Vëzhgimi, reflektimi dhe rregullimi është një zonë mësimore. Dhe së fundi, ne mund të udhëheqim duke ulur nivelet për të tjerët përmes ndarjes për atë që dëshirojmë të përmirësohemi, duke bërë pyetje për ato që ne nuk dimë, duke kërkuar reagime dhe duke ndarë gabimet tona dhe ato që kemi mësuar prej tyre, në mënyrë që të tjerët të ndjehen të sigurt për të bërë të njëjtën gjë.
Real confidence is about modeling ongoing learning. What if, instead of spending our lives doing, doing, doing, performing, performing, performing, we spent more time exploring, asking, listening, experimenting, reflecting, striving and becoming? What if we each always had something we were working to improve? What if we created more low-stakes islands and waters? And what if we got clear, within ourselves and with our teammates, about when we seek to learn and when we seek to perform, so that our efforts can become more consequential, our improvement never-ending and our best even better?
Besimi i vërtetë ka të bëjë me modelimin e mësimit në vazhdim. Po sikur, në vend që ta kalojmë jetën duke bërë, bërë, bërë, duke perfomuar, performuar, performuar të shpenzojmë më shumë kohë duke eksploruar, pyetur, dëgjuar, duke eksperimentuar, reflektuar, duke u përpjekur dhe duke u bërë? Po sikur secili të kishim gjithmonë diçka të cilen jemi duke punuar për tu përmirësuar? Po sikur të krijonim më shumë ishuj me nivele të ulëta dhe ujëra? Po sikur ta kemi të qartë, brenda vetes dhe me shokët tanë të skuadrës, rreth kërkimit të mësuarit dhe kërkimit të performojmë, në mënyrë që përpjekjet tona të bëhen më të rëndësishme, përmirësimi ynë i pafund dhe më e mira edhe më e mirë?
Thank you.
Faleminderit.