Most of us go through life trying to do our best at whatever we do, whether it's our job, family, school or anything else. I feel that way. I try my best. But some time ago, I came to a realization that I wasn't getting much better at the things I cared most about, whether it was being a husband or a friend or a professional or teammate, and I wasn't improving much at those things even though I was spending a lot of time working hard at them. I've since realized from conversations I've had and from research that this stagnation, despite hard work, turns out to be pretty common.
Większość z nas żyje, próbując jak najlepiej wykonywać swoje zadania dotyczące pracy, rodziny, szkoły czy innych spraw. Tak myślę. Ja daję z siebie wszystko. Jednak jakiś czas temu zauważyłem brak postępów w dziedzinach, na których najbardziej mi zależało, czy chodziło o bycie mężem, przyjacielem, profesjonalistą czy członkiem zespołu. Nie robiłem postępów w tych dziedzinach, mimo że poświęcałem dużo czasu, ciężko pracując nad nimi. Dzięki rozmowom i badaniom zdałem sobie sprawę, że taki zastój, mimo ciężkiej pracy, jest dość powszechny.
So I'd like to share with you some insights into why that is and what we can all do about it. What I've learned is that the most effective people and teams in any domain do something we can all emulate. They go through life deliberately alternating between two zones: the learning zone and the performance zone.
Chciałbym podzielić się spostrzeżeniami, dlaczego tak jest i co można z tym zrobić. Zauważyłem, że najbardziej efektywne osoby czy zespoły pracujące w dowolnej dziedzinie, robią coś, co możemy naśladować. Idą przez życie, celowo przechodząc między dwoma strefami, uczenia się i wykonania.
The learning zone is when our goal is to improve. Then we do activities designed for improvement, concentrating on what we haven't mastered yet, which means we have to expect to make mistakes, knowing that we will learn from them. That is very different from what we do when we're in our performance zone, which is when our goal is to do something as best as we can, to execute. Then we concentrate on what we have already mastered and we try to minimize mistakes.
Strefa uczenia się to stan, w którym chcemy coś ulepszyć. Wykonujemy wtedy czynności służące poprawie, koncentrując się na tym, czego nie opanowaliśmy, czyli musimy nastawić się na popełnianie błędów, wiedząc, że posłużą nam do nauki. W strefie wykonania zachowujemy się zupełnie inaczej. Tutaj naszym celem jest wykonanie czegoś najlepiej, jak potrafimy. Koncentrujemy się na tym, co już opanowaliśmy i staramy się zminimalizować błędy.
Both of these zones should be part of our lives, but being clear about when we want to be in each of them, with what goal, focus and expectations, helps us better perform and better improve. The performance zone maximizes our immediate performance, while the learning zone maximizes our growth and our future performance. The reason many of us don't improve much despite our hard work is that we tend to spend almost all of our time in the performance zone. This hinders our growth, and ironically, over the long term, also our performance.
Obydwie strefy powinny być częścią naszego życia, a świadomość tego, kiedy warto być w każdej z nich, jaki mamy cel i oczekiwania, pomaga nam doskonalić się i osiągać lepsze wyniki. Strefa wykonania maksymalizuje to, co właśnie wykonujemy, a strefa uczenia się maksymalizuje nasz rozwój i przyszłe osiągnięcia. Wielu z nas nie robi postępów, mimo ciężkiej pracy, bo zazwyczaj poświęcamy większość czasu na strefę wykonania. Wstrzymuje to nasz rozwój, a po jakimś czasie, paradoksalnie, również poziom wykonania.
So what does the learning zone look like? Take Demosthenes, a political leader and the greatest orator and lawyer in ancient Greece. To become great, he didn't spend all his time just being an orator or a lawyer, which would be his performance zone. But instead, he did activities designed for improvement. Of course, he studied a lot. He studied law and philosophy with guidance from mentors, but he also realized that being a lawyer involved persuading other people, so he also studied great speeches and acting. To get rid of an odd habit he had of involuntarily lifting his shoulder, he practiced his speeches in front of a mirror, and he suspended a sword from the ceiling so that if he raised his shoulder, it would hurt.
Jak wygląda strefa uczenia się? Weźmy Demostenesa, polityka, wielkiego mówcę i prawnika w starożytnej Grecji. Żeby zostać wielkim, nie poświęcał czasu wyłącznie na byciu oratorem czy prawnikiem, co było jego strefą wykonania. Wolał udoskonalać swoje umiejętności. Bardzo dużo się uczył. Studiował prawo i filozofię pod auspicjami mentorów, ale wiedział też, że bycie prawnikiem polega na przekonywaniu innych. Uczył się więc głoszenia wielkich przemów i aktorstwa. Żeby pozbyć się dziwnego zwyczaju odruchowego unoszenia ramienia, ćwiczył mowy przed lustrem, a u sufitu zawieszał miecz, żeby w razie uniesienia ramienia poczuć ból.
(Laughter)
(Śmiech)
To speak more clearly despite a lisp, he went through his speeches with stones in his mouth. He built an underground room where he could practice without interruptions and not disturb other people. And since courts at the time were very noisy, he also practiced by the ocean, projecting his voice above the roar of the waves.
Chcąc mówić wyraźniej, pomimo seplenienia, ćwiczył mowy z kamykami w ustach. Zrobił pokój w piwnicach, gdzie mógł ćwiczyć bez zakłóceń, nie przeszkadzając też innym. Na salach sądowych bywało bardzo głośno, ćwiczył więc w pobliżu oceanu, podnosząc głos ponad szumem fal.
His activities in the learning zone were very different from his activities in court, his performance zone. In the learning zone, he did what Dr. Anders Ericsson calls deliberate practice. This involves breaking down abilities into component skills, being clear about what subskill we're working to improve, like keeping our shoulders down, giving full concentration to a high level of challenge outside our comfort zone, just beyond what we can currently do, using frequent feedback with repetition and adjustments, and ideally engaging the guidance of a skilled coach, because activities designed for improvement are domain-specific, and great teachers and coaches know what those activities are and can also give us expert feedback. It is this type of practice in the learning zone which leads to substantial improvement, not just time on task performing. For example, research shows that after the first couple of years working in a profession, performance usually plateaus. This has been shown to be true in teaching, general medicine, nursing and other fields, and it happens because once we think we have become good enough, adequate, then we stop spending time in the learning zone. We focus all our time on just doing our job, performing, which turns out not to be a great way to improve. But the people who continue to spend time in the learning zone do continue to always improve. The best salespeople at least once a week do activities with the goal of improvement. They read to extend their knowledge, consult with colleagues or domain experts, try out new strategies, solicit feedback and reflect. The best chess players spend a lot of time not playing games of chess, which would be their performance zone, but trying to predict the moves grand masters made and analyzing them. Each of us has probably spent many, many, many hours typing on a computer without getting faster, but if we spent 10 to 20 minutes each day fully concentrating on typing 10 to 20 percent faster than our current reliable speed, we would get faster, especially if we also identified what mistakes we're making and practiced typing those words. That's deliberate practice.
Czynności ze strefy uczenia się bardzo różniły się od tego, co robił w sądzie, czyli w strefie wykonania. W strefie uczenia się robił to, co dr Anders Ericsson nazywa celowym ćwiczeniem, czyli rozłożeniem umiejętności na części składowe, nie tracąc z oczu tej składowej, którą chcemy ulepszyć, na przykład nieunoszenie ramion, koncentrując się w pełni na wysokim stopniu wyzwania spoza strefy komfortu, wychodzącego nieco poza bieżące czynności, korzystając z częstych informacji zwrotnych z powtórzeniami i korektą, najlepiej przy pomocy wykwalifikowanego trenera, bo czynności, które chcemy poprawić należą do określonego obszaru, a dobrzy nauczyciele i trenerzy znają je i mogą nam służyć poradą ekspercką. Ten typ ćwiczeń w strefie uczenia się prowadzi do znacznej poprawy, nie tylko czasu wykonania zadania. Badania pokazują, że po pierwszych paru latach pracy w danym zawodzie, nasze działania stabilizują się. Dzieje się tak w dziedzinie nauczania, medycyny ogólnej, pielęgniarstwa i w innych zawodach, bo kiedy stwierdzamy, że jesteśmy wystarczająco dobrzy i kompetentni, nie spędzamy już czasu w strefie uczenia się. Skupiamy się na pracowaniu, czyli wykonywaniu, co nie jest dobrym sposobem na poprawę. Ci, którzy nie rezygnują ze strefy uczenia się, zawsze osiągają poprawę. Najlepsi sprzedawcy, przynajmniej raz w tygodniu wykonują czynności, których celem jest poprawa. Czytają, żeby poszerzyć wiedzę, radzą się kolegów po fachu lub ekspertów, wypróbowują nowe strategie, proszą o informację zwrotną i analizują. Najlepsi szachiści spędzają wiele czasu nie na grze w szachy, co byłoby ich strefą wykonania, ale próbują przewidzieć ruchy wielkich mistrzów i analizują je. Każdy z nas pewnie spędził wiele godzin pisząc na komputerze, co nie zwiększyło tempa pisania. Gdyby każdego dnia poświęcić 10 do 20 minut, w pełni koncentrując się na pisaniu 10 do 20 procent szybciej niż robimy to teraz, pisalibyśmy szybciej, zwłaszcza, gdybyśmy umieli zidentyfikować popełniane błędy i ćwiczyli pisanie problematycznych słów. To jest celowe ćwiczenie.
In what other parts of our lives, perhaps that we care more about, are we working hard but not improving much because we're always in the performance zone? Now, this is not to say that the performance zone has no value. It very much does. When I needed a knee surgery, I didn't tell the surgeon, "Poke around in there and focus on what you don't know."
W jakich innych, ważnych dla nas dziedzinach życia, ciężko pracujemy, ale nie osiągamy znacznej poprawy, bo nie wychodzimy poza strefę wykonania? Nie twierdzę, że strefa wykonania jest bezwartościowa. Ma wielką wartość. Kiedy miałem operowane kolano, nie mówiłem chirurgowi: "Proszę poszperać i skupić się na nieznanych zagadnieniach".
(Laughter)
(Śmiech)
"We'll learn from your mistakes!" I looked for a surgeon who I felt would do a good job, and I wanted her to do a good job. Being in the performance zone allows us to get things done as best as we can. It can also be motivating, and it provides us with information to identify what to focus on next when we go back to the learning zone. So the way to high performance is to alternate between the learning zone and the performance zone, purposefully building our skills in the learning zone, then applying those skills in the performance zone.
"Będziemy się uczyć na pani błędach!" Szukałem chirurga, który dobrze wykona swoją pracę, chciałem, żeby tak było. Bycie w strefie wykonania pozwala nam wykonać zadania najlepiej, jak potrafimy. Może nas też motywować i dostarczać informacji o tym, na czym się mamy skupić, kiedy wracamy do strefy uczenia się. Żeby osiągnąć wysokie wyniki należy przechodzić od strefy uczenia się do strefy wykonania, celowo budując umiejętności w strefie uczenia się, a następnie wykorzystując je w strefie wykonania.
When Beyoncé is on tour, during the concert, she's in her performance zone, but every night when she gets back to the hotel room, she goes right back into her learning zone. She watches a video of the show that just ended. She identifies opportunities for improvement, for herself, her dancers and her camera staff. And the next morning, everyone receives pages of notes with what to adjust, which they then work on during the day before the next performance. It's a spiral to ever-increasing capabilities, but we need to know when we seek to learn, and when we seek to perform, and while we want to spend time doing both, the more time we spend in the learning zone, the more we'll improve.
Kiedy Beyoncé jest w trasie, na koncercie jest w strefie wykonania, ale wieczorem, kiedy wraca do pokoju hotelowego, wraca też do strefy uczenia się. Ogląda nagranie z koncertu, który właśnie się skończył. Analizuje możliwości poprawy dla siebie, tancerzy i operatorów kamer. Następnego ranka każdy otrzymuje notatki dotyczące obszarów wymagających poprawy, nad którymi wszyscy pracują przed następnym występem. To spirala prowadząca do nieskończonego potencjału. Musimy jednak wiedzieć, kiedy chcemy się uczyć, a kiedy wykonywać. Chociaż chcemy przebywać w obu strefach, to im dłużej jesteśmy w strefie uczenia się, tym większe osiągniemy postępy.
So how can we spend more time in the learning zone? First, we must believe and understand that we can improve, what we call a growth mindset. Second, we must want to improve at that particular skill. There has to be a purpose we care about, because it takes time and effort. Third, we must have an idea about how to improve, what we can do to improve, not how I used to practice the guitar as a teenager, performing songs over and over again, but doing deliberate practice. And fourth, we must be in a low-stakes situation, because if mistakes are to be expected, then the consequence of making them must not be catastrophic, or even very significant. A tightrope walker doesn't practice new tricks without a net underneath, and an athlete wouldn't set out to first try a new move during a championship match.
Jak spędzać więcej czasu w strefie uczenia się? Po pierwsze, musimy uwierzyć i zrozumieć, że możemy być lepsi, czyli nastawić się na rozwój. Po drugie, musimy chcieć ulepszać daną umiejętność. Musimy mieć cel, na którym nam zależy, bo wymaga to czasu i wysiłku. Trzecie to pomysł, jak poprawić wyniki, co możemy zrobić, żeby być lepszym. Nie tak, jak ćwiczyłem grę na gitarze, będąc nastolatkiem, cały czas wykonując te same piosenki. Musimy wykonywać celowe ćwiczenia. Po czwarte, stawka nie może być za wysoka, bo jeśli oczekuje się błędów, ich konsekwencje nie mogą być katastrofalne ani nawet znaczące. Linoskoczek nie próbuje nowych sztuczek bez siatki zabezpieczającej, sportowiec nie próbuje nowych zagrań podczas mistrzostw.
One reason that in our lives we spend so much time in the performance zone is that our environments often are, unnecessarily, high stakes. We create social risks for one another, even in schools which are supposed to be all about learning, and I'm not talking about standardized tests. I mean that every minute of every day, many students in elementary schools through colleges feel that if they make a mistake, others will think less of them. No wonder they're always stressed out and not taking the risks necessary for learning. But they learn that mistakes are undesirable inadvertently when teachers or parents are eager to hear just correct answers and reject mistakes rather than welcome and examine them to learn from them, or when we look for narrow responses rather than encourage more exploratory thinking that we can all learn from. When all homework or student work has a number or a letter on it, and counts towards a final grade, rather than being used for practice, mistakes, feedback and revision, we send the message that school is a performance zone.
Jednym z powodów, dla którego spędzamy tak wiele czasu w strefie wykonania jest to, że często nasze środowisko jest zbyt wymagające. Tworzymy zagrożenia społeczne, nawet w szkołach, które powinny skupiać się na uczeniu, i nie mam tu na myśli testów standardowych. Mam na myśli to, że cały czas wielu uczniów, od podstawówki po studia, sądzi, że jeśli popełnią błąd, stracą w oczach innych. Nic dziwnego, że są ciągle zestresowani, i nie podejmują ryzyka niezbędnego do uczenia się. Uczą się mimowolnie, że błędy nie są pożądane, kiedy nauczyciele lub rodzice pragną tylko dobrych odpowiedzi i odrzucają błędy, zamiast je przyjąć i analizować, żeby się na nich uczyć lub kiedy szukamy prostych odpowiedzi zamiast zachęcać do odkrywczego myślenia, z którego możemy się uczyć. Kiedy prace domowe ocenia się cyfrą lub literą będącą częścią oceny końcowej, a nie wykorzystuje się ich do ćwiczenia, błędów, informacji zwrotnej i korekty, przesłanie jest jasne, szkoła jest strefą wykonania.
The same is true in our workplaces. In the companies I consult with, I often see flawless execution cultures which leaders foster to encourage great work. But that leads employees to stay within what they know and not try new things, so companies struggle to innovate and improve, and they fall behind.
To samo odnosi się do miejsca pracy. W firmach, z którymi współpracuję, często widzę idealną kulturę wykonawczą, wspieraną przez liderów, żeby motywować do pracy. Dlatego pracownicy robią tylko to, co umieją i nie próbują nowych rzeczy, a firmy mają problem z innowacyjnością i ulepszaniem i pozostają w tyle.
We can create more spaces for growth by starting conversations with one another about when we want to be in each zone. What do we want to get better at and how? And when do we want to execute and minimize mistakes? That way, we gain clarity about what success is, when, and how to best support one another.
Możemy stworzyć więcej miejsca dla rozwoju, zaczynając rozmawiać ze sobą o tym, kiedy chcemy znajdować się w danej strefie. Co chcemy robić lepiej i jak? Kiedy chcemy działać i minimalizować błędy? Dzięki temu dobrze wiemy, czym jest sukces, kiedy i jak najlepiej wspierać się nawzajem.
But what if we find ourselves in a chronic high-stakes setting and we feel we can't start those conversations yet? Then here are three things that we can still do as individuals. First, we can create low-stakes islands in an otherwise high-stakes sea. These are spaces where mistakes have little consequence. For example, we might find a mentor or a trusted colleague with whom we can exchange ideas or have vulnerable conversations or even role-play. Or we can ask for feedback-oriented meetings as projects progress. Or we can set aside time to read or watch videos or take online courses. Those are just some examples. Second, we can execute and perform as we're expected, but then reflect on what we could do better next time, like Beyoncé does, and we can observe and emulate experts. The observation, reflection and adjustment is a learning zone. And finally, we can lead and lower the stakes for others by sharing what we want to get better at, by asking questions about what we don't know, by soliciting feedback and by sharing our mistakes and what we've learned from them, so that others can feel safe to do the same.
A co, jeśli znajdziemy się w sytuacji, kiedy dużo ryzykujemy i czujemy, że nie możemy jeszcze zacząć takich rozmów? W takiej sytuacji są trzy rzeczy, które możemy sami zrobić. Po pierwsze, możemy stworzyć wyspy niskiej stawki w morzu wysokich stawek. Są to przestrzenie, w których błędy powodują niewielkie skutki. Możemy znaleźć mentora lub zaufanego współpracownika, z którymi będziemy wymieniać pomysły lub omawiać wrażliwe kwestie, a nawet ćwiczyć pewne zachowania. Możemy poprosić o spotkania, żeby wymieniać opinie o projekcie. Możemy przeznaczyć czas na czytanie lub oglądanie materiałów, na kursy online. To tylko kilka przykładów. Po drugie, możemy wykonywać i działać zgodnie z oczekiwaniami, analizując, co można zrobić lepiej następnym razem, tak jak robi to Beyoncé, możemy też obserwować i naśladować ekspertów. Obserwacja, analiza i korekta należą do strefy uczenia się. Wreszcie, możemy przewodzić i obniżać stawkę dla innych, dzieląc się tym, co chcemy udoskonalić, zadając pytania, jeżeli czegoś nie wiemy, prosząc o informacje zwrotne, dzieląc się błędami i tym, czego się nauczyliśmy, tak, żeby inni swobodnie robili to samo.
Real confidence is about modeling ongoing learning. What if, instead of spending our lives doing, doing, doing, performing, performing, performing, we spent more time exploring, asking, listening, experimenting, reflecting, striving and becoming? What if we each always had something we were working to improve? What if we created more low-stakes islands and waters? And what if we got clear, within ourselves and with our teammates, about when we seek to learn and when we seek to perform, so that our efforts can become more consequential, our improvement never-ending and our best even better?
Prawdziwą pewność zyskamy, modelując to, czego się uczymy. Zamiast spędzać życie cały czas robiąc, cały czas wykonując, poświęćmy więcej czasu na zgłębianie, zadawanie pytań, słuchanie, eksperymentowanie, analizowanie, dążenie i stawanie się? A co jeśli każdy z nas zawsze pracowałby nad ulepszeniem czegoś? Może spróbujmy stworzyć więcej wysp i wód niskich stawek? Może by jasno określić, sobie i naszym współpracownikom, kiedy chcemy się uczyć, a kiedy wykonywać, tak, żeby nasze wysiłki stały się bardziej znaczące, nasze doskonalenie nie miało końca, a to, co najlepsze było jeszcze lepsze.
Thank you.
Dziękuję.