So I want to take you on a trip to an alien world. And it's not a trip that requires light-years of travel, but it's to a place where it's defined by light.
Ik wil jullie meenemen op een reis naar een vreemde wereld. Het is geen reis van vele lichtjaren, maar naar een plek die door licht bepaald wordt.
So it's a little-appreciated fact that most of the animals in our ocean make light. I've spent most of my career studying this phenomenon called bioluminescence. I study it because I think understanding it is critical to understanding life in the ocean where most bioluminescence occurs. I also use it as a tool for visualizing and tracking pollution. But mostly I'm entranced by it. Since my my first dive in a deep-diving submersible, when I went down and turned out the lights and saw the fireworks displays, I've been a bioluminescence junky. But I would come back from those dives and try to share the experience with words, and they were totally inadequate to the task. I needed some way to share the experience directly. And the first time I figured out that way was in this little single-person submersible called Deep Rover.
Het is een weinig bekend feit dat de meeste dieren in onze oceanen licht maken. Het grootste deel van mijn loopbaan besteedde ik aan het bestuderen van het verschijnsel dat bioluminescentie heet. Ik bestudeer dit omdat ik denk dat het begrijpen ervan van cruciaal belang is voor het begrijpen van het leven in de oceaan, de plek waar bioluminescentie ook het meest voorkomt. Ik gebruik het ook als instrument voor het in beeld brengen en opsporen van vervuiling. Maar in de eerste plaats ben ik erdoor gefascineerd. Vanaf mijn eerste duik in een diepzeeonderzeeër, toen ik naar beneden ging, het licht uitdeed en het vuurwerk zag, werd ik een bioluminescentiejunkie. Ik probeerde wat ik zag bij het duiken vervolgens in woorden te vatten. Maar woorden schoten tekort. Ik moest een manier vinden om mijn ervaring rechtstreeks met anderen te delen. De eerste keer dat me dat lukte was met deze kleine éénpersoonsonderzeeër Deep Rover genaamd.
This next video clip, you're going to see how we stimulated the bioluminescence. And the first thing you're going to see is a transect screen that is about a meter across.
De volgende videoclip laat je zien hoe we de bioluminescentie aanwakkerden. Het eerste wat je gaat zien is een transectscherm van ongeveer één meter doorsnede.
(Video) Narrator: In front of the sub, a mess screen will come into contact with the soft-bodied creatures of the deep sea. With the sub's lights switched off, it is possible to see their bioluminescence -- the light produced when they collide with the mesh. This is the first time it has ever been recorded.
(Video) Verteller: Voor de onderzeeër zal een gaasscherm in contact komen met de skeletloze wezens van de diepzee. Met de lichten van de duikboot uitgeschakeld, wordt het mogelijk om hun bioluminescentie waar te nemen -- het licht dat geproduceerd wordt als ze opbotsen tegen de mazen van het scherm. Dit is de eerste keer dat dit ooit werd geregistreerd.
Edith Widder: So I recorded that with an intensified video camera that has about the sensitivity of the fully dark-adapted human eye. Which means that really is what you would see if you took a dive in a submersible. But just to try to prove that fact to you, I've brought along some bioluminescent plankton in what is undoubtedly a foolhardy attempt at a live demonstration.
Edith Widder: Ik nam het op met een verscherpte videocamera met ongeveer de gevoeligheid van een menselijk oog dat volledig aangepast is aan het donker. Wat betekent dat dit hetgene is wat je zou zien als je zou duiken met een onderzeeër. Maar gewoon al om dat feit aan jullie te bewijzen, heb ik wat lichtgevend plankton meegebracht voor wat ongetwijfeld onbezonnen poging is om een levensechte demonstratie te geven.
(Laughter)
(Gelach)
So, if we could have the lights down and have it as dark in here as possible, I have a flask that has bioluminescent plankton in it. And you'll note there's no light coming from them right now, either because they're dead -- (Laughter) or because I need to stir them up in some way for you to see what bioluminescence really looks like.
Als de lichten even uit mogen en we het hier zo donker mogelijk maken -- ik heb hier een fles met wat lichtgevend plankton er in. Je kan opmerken dat ze nu geen licht afgeven, ofwel omdat ze dood zijn -- (Gelach) ofwel omdat ik hen er op de een of andere manier moet toe aanzetten om jullie te laten zien hoe bioluminescentie er echt uitziet.
(Gasps)
Publiek: Ooooh.
Oops. Sorry.
Oeps. Sorry.
(Laughter)
(Gelach)
I spend most of my time working in the dark; I'm used to that. Okay.
Ik werk het grootste deel van mijn tijd in het donker, ik ben het gewend. Oke.
So that light was made by a bioluminescent dinoflagellate, a single-celled alga. So why would a single-celled alga need to be able to produce light? Well, it uses it to defend itself from its predators. The flash is like a scream for help. It's what's known as a bioluminescent burglar alarm, and just like the alarm on your car or your house, it's meant to cast unwanted attention onto the intruder, thereby either leading to his capture or scaring him away.
Dit licht werd gemaakt door een lichtgevende dinoflagellaat, een eencellige alg. Waarom zou een eencellige alg in staat moeten zijn om licht te produceren? Hij gebruikt het om zichzelf te verdedigen tegen roofdieren. De flits is als een schreeuw om hulp. Het wordt beschouwd als een bioluminescent inbraakalarm. Net als het alarm in je auto of je huis is het bedoeld om ongewenste aandacht op de indringer te vestigen waardoor hij zelf gevaar loopt gegrepen te worden of dat het hem afschrikt.
There's a lot of animals that use this trick, for example this black dragonfish. It's got a light organ under its eye. It's got a chin barbel. It's got a lot of other light organs you can't see, but you'll see in here in a minute. So we had to chase this in the submersible for quite sometime, because the top speed of this fish is one knot, which was the top speed of the submersible. But it was worth it, because we caught it in a special capture device, brought it up into the lab on the ship, and then everything on this fish lights up. It's unbelievable. The light organs under the eyes are flashing. That chin barbel is flashing. It's got light organs on its belly that are flashing, fin lights. It's a scream for help; it's meant to attract attention. It's phenomenal. And you normally don't get to see this because we've exhausted the luminescence when we bring them up in nets.
Er zijn een heleboel dieren die deze truc gebruiken, bijvoorbeeld deze zwarte draakvisachtige. Hij heeft een lichtorgaan onder zijn oog. Hij heeft een baarddraad op zijn kin en een heleboel andere lichtorganen die je nu nog niet kan zien, maar zodadelijk wel. We moesten deze een tijdje achtervolgen met de onderzeeër, omdat de topsnelheid van deze vis één knoop is, wat ook de topsnelheid was van onze onderzeeër. Maar het was het waard. We hebben hem met een speciaal vangapparaat onderschept, naar het lab op het schip gebracht en dan begon alles aan deze vis op te lichten. Het is ongelooflijk. De lichtorganen onder de ogen knipperen. De baarddraad is aan het knipperen. Ook lichtorganen op zijn buik knipperen. Vinnen lichten op. Het is een schreeuw om hulp bedoeld om de aandacht te trekken. Fenomenaal. Dit krijg je normaal gesproken niet te zien, omdat de luminescentie al uitgeput is als ze in netten naar boven worden gehaald.
There's other ways you can defend yourself with light. For example, this shrimp releases its bioluminescent chemicals into the water just the way a squid or an octopus would release an ink cloud. This blinds or distracts the predator. This little squid is called the fire shooter because of its ability to do this. Now it may look like a tasty morsel, or a pig's head with wings -- (Laughter) but if it's attacked, it puts out a barrage of light -- in fact, a barrage of photon torpedoes. I just barely got the lights out in time for you to be able to see those gobs of light hitting the transect screen and then just glowing. It's phenomenal.
Er zijn nog andere manieren om jezelf te verdedigen met licht. Deze garnaal bijvoorbeeld geeft haar bioluminescente chemische stoffen af in het water net zoals een inktvis of een octopus een inktwolk produceert. Dat verblindt of verwart het roofdier. Deze kleine inktvis wordt de vuurschieter genoemd omwille van zijn vermogen om dit te doen. Hij kan eruitzien als een heerlijk hapje, of als een varkenskop met vleugels - (Gelach) maar als hij wordt aangevallen, geeft hij een spervuur van licht - in feite een spervuur van fotontorpedo's. Ik heb het licht net op tijd uitgedaan om jullie deze lichtvlekken te tonen. Ze raken het transectscherm en gaan dan oplichten. Fantastisch.
So there's a lot of animals in the open ocean -- most of them that make light. And we have a pretty good idea, for most of them, why. They use it for finding food, for attracting mates, for defending against predators. But when you get down to the bottom of the ocean, that's where things get really strange. And some of these animals are probably inspiration for the things you saw in "Avatar," but you don't have to travel to Pandora to see them. They're things like this.
Er leven een heleboel dieren in de open oceaan - en de meesten maken licht. We hebben een vrij goed idee waarom de meesten dat doen. Ze gebruiken het voor het vinden van voedsel, voor het aantrekken van partners of voor de verdediging tegen roofdieren. Maar naar de bodem van de oceaan toe wordt het echt vreemd. Sommige van deze dieren waren waarschijnlijk inspiratie voor de dingen die je zag in "Avatar" maar je hoeft niet naar Pandora te reizen om ze te zien. Dit soort dingen.
This is a golden coral, a bush. It grows very slowly. In fact, it's thought that some of these are as much as 3,000 years old, which is one reason that bottom trawling should not be allowed. The other reason is this amazing bush glows. So if you brush up against it, any place you brushed against it, you get this twinkling blue-green light that's just breathtaking. And you see things like this. This looks like something out of a Dr. Seuss book -- just all manner of creatures all over this thing. And these are flytrap anemones. Now if you poke it, it pulls in its tentacles. But if you keep poking it, it starts to produce light. And it actually ends up looking like a galaxy. It produces these strings of light, presumably as some form of defense.
Dit is een gouden koraal, een struik. Hij groeit heel langzaam. Van sommigen denkt men dat ze 3000 jaar oud worden, wat al een voldoende reden is om het vissen met sleepnetten te verbieden. De andere reden is dat deze fantastische struik licht geeft. Als je hem eender waar aanraakt, krijg je dit adembenemende, fonkelende blauw-groen licht. Je ziet dan dit soort dingen. Dit ziet eruit als iets uit een boek van Dr. Seuss -- er zitten gewoon allerlei soorten wezens op dit ding. Het zijn vliegenvalanemonen. Als je ze port, trekken ze hun tentakels in. Maar als je blijft porren, gaan ze licht produceren. Ze gaan lijken op een sterrenstelsel. Het produceert deze snoeren van licht, vermoedelijk als een vorm van verdediging.
There are starfish that can make light. And there are brittle stars that produce bands of light that dance along their arms. This looks like a plant, but it's actually an animal. And it anchors itself in the sand by blowing up a balloon on the end of its stock. So it can actually hold itself in very strong currents, as you see here. But if we collect it very gently, and we bring it up into the lab and just squeeze it at the base of the stock, it produces this light that propagates from stem to the plume, changing color as it goes, from green to blue. Colorization and sound effects added for you viewing pleasure. (Laughter) But we have no idea why it does that.
Er zijn zeesterren die licht kunnen maken. En slangsterren die op hun armen dansende linten van licht produceren. Dit ziet eruit als een plant, maar het is eigenlijk een dier. Het verankert zich in het zand door het einde van zijn steel op te blazen als een ballon. Daardoor kan het zich in zeer sterke stroming goed vasthouden, zoals je hier ziet. Maar wij halen het heel zachtjes op, nemen het mee naar het lab en knijpen even in de steelbasis. Het geeft dit licht dat zich voortzet van stam tot pluim. Ondertussen verandert de kleur van groen naar blauw. Inkleuring en geluidseffecten zijn toegevoegd voor het kijkplezier. (Gelach) Maar we hebben geen idee waarom het dat doet.
Here's another one. This is also a sea pen. It's got a brittle star hitching a ride. It's a green saber of light. And like the one you just saw, it can produce these as bands of light. So if I squeeze the base, the bands go from base to tip. If I squeeze the tip, they go from tip to base. So what do you think happens if you squeeze it in the middle? (Gasps) I'd be very interested in your theories about what that's about.
Hier nog een. Dit is ook een zeeveer. Er zit een meeliftende slangster op. Het is een groene sabel van licht. Net zoals die je daareven zag kan hij ook deze banden van licht produceren. Als ik in de basis knijp, gaan de banden van basis naar top. Als ik in de top knijp gaan ze van top naar basis. Wat denk je dat er gebeurt als je in het midden knijpt? (Hapt lucht) Ik ben zeer geïnteresseerd in jullie theorieën hierover.
(Laughter)
(Gelach)
So there's a language of light in the deep ocean, and we're just beginning to understand it, and one way we're going about that is we're imitating a lot of these displays. This is an optical lure that I've used. We call it the electronic jellyfish. It's just 16 blue LEDs that we can program to do different types of displays. And we view it with a camera system I developed called Eye-in-the-Sea that uses far red light that's invisible to most animals, so it's unobtrusive. So I just want to show you some of the responses we've elicited from animals in the deep sea.
Er bestaat dus een lichttaal in de diepe oceaan, en we zijn nog maar net begonnen om ze te begrijpen. Een manier daartoe is dat we een heleboel van deze displays gaan nabootsen. Dit is een optisch lokmiddel. We noemen het de elektronische kwal. Het zijn slechts 16 blauwe LED's die we kunnen programmeren om verschillende soorten vertoningen te doen. We bekijken dat met een camerasysteem dat ik ontwikkelde en Eye-in-the-Sea noemde. Het maakt gebruik van infrarood licht dat onzichtbaar is voor de meeste dieren en dus niet opvalt. Ik wil jullie laten zien wat voor reacties van diepzeedieren we hebben uitgelokt.
So the camera's black and white. It's not high-resolution. And what you're seeing here is a bait box with a bunch of -- like the cockroaches of the ocean -- there are isopods all over it. And right in the front is the electronic jellyfish. And when it starts flashing, it's just going to be one of the LEDs that's flashing very fast. But as soon as it starts to flash -- and it's going to look big, because it blooms on the camera -- I want you to look right here. There's something small there that responds. We're talking to something. It looks like a little of string pearls basically -- in fact, three strings of pearls. And this was very consistent. This was in the Bahamas at about 2,000 feet. We basically have a chat room going on here, because once it gets started, everybody's talking. And I think this is actually a shrimp that's releasing its bioluminescent chemicals into the water. But the cool thing is, we're talking to it. We don't know what we're saying. Personally, I think it's something sexy.
Het beeld is zwartwit en van lage resolutie. Hier zie je een aasdoos met een stel -- als kakkerlakken van de zee -- isopoden er rond. Helemaal vooraan heb je de elektronische kwal. Wanneer ze begint te knipperen, is er slechts één LED die erg snel knippert. Maar zodra ze begint te knipperen gaat ze groter lijken omdat ze op de camera schijnt. Kijk nu even naar hier. Er is daar iets kleins dat reageert. We praten met iets. Het ziet er in principe uit als een klein snoer parels, in feite drie parelsnoeren. Dit kwam herhaaldelijk voor. Dit gebeurde op de Bahama's op zo'n 600 meter diepte. We hebben daar eigenlijk een soort chatruimte, want zodra ze wordt gestart, gaat iedereen praten. Ik denk dat dit een garnaal is die haar bioluminescente chemische stoffen in het water afgeeft. Maar het fantastische is dat we ermee praten. We weten niet wat we zeggen. Persoonlijk denk ik dat het iets sexy is.
(Laughter)
(Gelach)
And then finally, I want to show you some responses that we recorded with the world's first deep-sea webcam, which we had installed in Monterey Canyon last year. We've only just begun to analyze all of this data. This is going to be a glowing source first, which is like bioluminescent bacteria. And it is an optical cue that there's carrion on the bottom of the ocean. So this scavenger comes in, which is a giant sixgill shark. And I can't claim for sure that the optical source brought it in, because there's bait right there. But if it had been following the odor plume, it would have come in from the other direction. And it does actually seem to be trying to eat the electronic jellyfish. That's a 12-foot-long giant sixgill shark.
Tot slot, wil ik je wat reacties die we hebben opgenomen, laten zien. Dit deden we met 's werelds eerste diepzeewebcam. Wij installeerden hem vorig jaar in Monterrey Canyon. We zijn nog maar net begonnen om al deze gegevens te analyseren. Hier zie je een lichtgevende bron van bioluminescente bacteriën. Het is een optische aanwijzing dat er aas ligt op de bodem van de oceaan. Deze aaseter komt erop af, een gigantische zeskieuwhaai. Ik ben er niet zeker van dat het licht hem heeft aangelokt omdat er aas daar ligt. Maar als hij de geurpluim volgde zou hij vanuit de andere richting zijn gekomen. Hij lijkt te proberen om de elektronische kwallen op te eten. Het is een 4 meter lange reuze zeskieuwhaai.
Okay, so this next one is from the webcam, and it's going to be this pinwheel display. And this is a burglar alarm. And that was a Humboldt squid, a juvenile Humboldt squid, about three feet long. This is at 3,000 feet in Monterey Canyon. But if it's a burglar alarm, you wouldn't expect it to attack the jellyfish directly. It's supposed to be attacking what's attacking the jellyfish. But we did see a bunch of responses like this. This guy is a little more contemplative. "Hey, wait a minute. There's supposed to be something else there." He's thinking about it. But he's persistent. He keeps coming back. And then he goes away for a few seconds to think about it some more, and thinks, "Maybe if I come in from a different angle." (Laughter) Nope.
De volgende komt van de webcam en het gaat om een soort draaiend rad met lichtjes. Het is een inbraakalarm. Dat was een Humboldt pijlinktvis, een jonge Humboldt pijlinktvis, ongeveer één meter lang. Dit is op 1000 m diepte in Monterrey Canyon. Maar als het een inbraakalarm was, zou je niet verwachten dat het de kwal rechtstreeks zou aanvallen. Het zou dat wat de kwal aanvalt moeten aanvallen. Maar we zagen een hele reeks van dergelijke reacties. Dit is eerder een peinzend kereltje. "He, wacht eens even. Daar zou iets anders moeten zijn." Hij denkt erover na. Maar hij houdt vol. Hij blijft terugkomen. Dan gaat hij voor een paar seconden weg om er nog wat over na te denken, en denkt: "Als ik het eens vanuit een andere hoek zou proberen." (Gelach) Noppes.
So we are starting to get a handle on this, but only just the beginnings. We need more eyes on the process. So if any of you ever get a chance to take a dive in a submersible, by all means, climb in and take the plunge. This is something that should be on everybody's bucket list, because we live on an ocean planet. More than 90 percent, 99 percent, of the living space on our planet is ocean. It's a magical place filled with breathtaking light shows and bizarre and wondrous creatures, alien life forms that you don't have to travel to another planet to see.
We beginnen er wat greep op te krijgen, maar alleen nog maar net. We hebben meer waarnemingen nodig. Als iemand van jullie ooit de kans krijgt te gaan duiken met een onderzeeër, doe het dan, klim erin en waag de duik. Dit is iets dat op iedereens verlanglijstje zou moeten staan want we wonen op een oceaanplaneet. Meer dan 90 procent, 99 procent, van de leefruimte op onze planeet bestaat uit oceanen. Het is een magische plek gevuld met adembenemende lichtshows en bizarre en wonderlijke wezens, buitenaardse levensvormen waarvoor je niet naar een andere planeet hoeft te reizen om ze te zien.
But if you do take the plunge, please remember to turn out the lights. But I warn you, it's addictive.
Maar als je de sprong waagt, vergeet dan niet om het licht uit te doen. Maar ik waarschuw je, het is verslavend.
Thank you.
Dank je.
(Applause)
(Applaus)