I have all my life wondered what "mind-boggling" meant. After two days here, I declare myself boggled, and enormously impressed, and feel that you are one of the great hopes -- not just for American achievement in science and technology, but for the whole world. I've come, however, on a special mission on behalf of my constituency, which are the 10-to-the-18th-power -- that's a million trillion -- insects and other small creatures, and to make a plea for them. If we were to wipe out insects alone, just that group alone, on this planet -- which we are trying hard to do -- the rest of life and humanity with it would mostly disappear from the land. And within a few months. Now, how did I come to this particular position of advocacy?
Al heel mijn leven vraag ik mij af wat "verbijsterend" betekent. Na twee dagen hier te zijn, verklaar ik mezelf verbijsterd en enorm onder de indruk, en ik voel dat onder andere jullie heel hoopgevend zijn. Niet alleen voor de Amerikaanse verwezenlijkingen op gebied van wetenschap en technologie, maar voor de hele wereld. Hoe dan ook, ik ben gekomen voor een bijzondere missie in naam van mijn kieskring. Dit zijn de 10 tot de 18e macht -- dat is een miljoen biljoen -- insecten en andere kleine wezens, en het is voor hen dat ik een pleidooi hou. Indien we enkel insecten zouden vernietigen op deze planeet, gewoon die groep alleen al -- hetgeen we heel sterk proberen te doen -- dan zou het overige leven, de mensheid inbegrepen, grotendeels verdwijnen op het land. En binnen enkele maanden. Nu, hoe ben ik tot deze welbepaalde stellingname gekomen?
As a little boy, and through my teenage years, I became increasingly fascinated by the diversity of life. I had a butterfly period, a snake period, a bird period, a fish period, a cave period and finally and definitively, an ant period. By my college years, I was a devoted myrmecologist, a specialist on the biology of ants, but my attention and research continued to make journeys across the great variety of life on Earth in general -- including all that it means to us as a species, how little we understand it and how pressing a danger that our activities have created for it.
Als kleine jongen en doorheen mijn tienerjaren ben ik in toenemende mate gefascineerd geraakt door de diversiteit van het leven. Ik had een vlinder-periode, een slang-periode, een vogel-periode, een vis-periode, een grot-periode en tenslotte uiteraard een mier-periode. Tegen dat ik in het hoger onderwijs zat, was ik een toegewijd myrmecoloog, een specialist in de biologie van mieren. Maar mijn aandacht en onderzoek maakten nog steeds reizen langsheen de grootse verscheidenheid van het leven op Aarde in het algemeen. Waaronder alles wat het voor ons betekent als soort, hoe weinig we het begrijpen en hoe acuut het gevaar is dat onze handelingen hebben gecreëerd.
Out of that broader study has emerged a concern and an ambition, crystallized in the wish that I'm about to make to you. My choice is the culmination of a lifetime commitment that began with growing up on the Gulf Coast of Alabama, on the Florida peninsula. As far back as I can remember, I was enchanted by the natural beauty of that region and the almost tropical exuberance of the plants and animals that grow there. One day when I was only seven years old and fishing, I pulled a "pinfish," they're called, with sharp dorsal spines, up too hard and fast, and I blinded myself in one eye. I later discovered I was also hard of hearing, possibly congenitally, in the upper registers. So in planning to be a professional naturalist -- I never considered anything else in my entire life -- I found that I was lousy at bird watching and couldn't track frog calls either. So I turned to the teeming small creatures that can be held between the thumb and forefinger: the little things that compose the foundation of our ecosystems, the little things, as I like to say, who run the world. In so doing, I reached a frontier of biology so strange, so rich, that it seemed as though it exists on another planet. In fact, we live on a mostly unexplored planet. The great majority of organisms on Earth remain unknown to science.
Uit die brede studie zijn een bezorgdheid en een ambitie ontstaan, die uitgekristalliseerd zijn in de wens die ik jullie nu zal aanreiken. Mijn keuze is het hoogtepunt van een leven van toewijding die begon bij het opgroeien aan de kust van de Golf (van Mexico) in Alabama en op het schiereiland van Florida. Al zolang als ik mij kan herinneren, was ik betoverd door de natuurlijke schoonheid van die regio en door de bijna tropische weelderigheid van de planten en dieren die er groeien. Op een dag toen ik nog maar zeven jaar oud was en aan het vissen was, ving ik een zeebrasem -- zo worden ze genoemd, hebben een scherpe dorsale wervelkolom -- en ik trok veel te hard en te snel. Ik maakte mezelf blind aan één oog. Later ontdekte ik dat ik ook hardhorig was, mogelijk aangeboren, in de hogere registers. Ik had de bedoeling een professionele naturalist te worden -- ik heb nooit in mijn hele leven overwogen om iets anders te doen -- Ik ondervond dat ik beroerd was in het observeren van vogels en ik kon tevens de roep van kikkers niet achterhalen. Daarom richtte ik me op de kleine wemelende wezens die tussen duim en wijsvinger gehouden kunnen worden: de kleine dingen die de fundamenten van onze ecosystemen vormgeven. De kleine dingen, zoals ik het graag zeg, die over de wereld heersen. Door me hiermee bezig te houden, bereikte ik een buitengewoon domein van de biologie, dat zo vreemd is, zo rijk dat het leek alsof het bestaat op een andere planeet. In feite leven we op een planeet die nog grotendeels onontdekt is. Het grootste deel van de organismen op Aarde zijn nog steeds ongekend voor de wetenschap.
In the last 30 years, thanks to explorations in remote parts of the world and advances in technology, biologists have, for example, added a full one-third of the known frog and other amphibian species, to bring the current total to 5,400, and more continue to pour in. Two new kinds of whales have been discovered, along with two new antelopes, dozens of monkey species and a new kind of elephant -- and even a distinct kind of gorilla. At the extreme opposite end of the size scale, the class of marine bacteria, the Prochlorococci -- that will be on the final exam -- although discovered only in 1988, are now recognized as likely the most abundant organisms on Earth, and moreover, responsible for a large part of the photosynthesis that occurs in the ocean. These bacteria were not uncovered sooner because they are also among the smallest of all Earth's organisms -- so minute that they cannot be seen with conventional optical microscopy. Yet life in the sea may depend on these tiny creatures.
Dankzij de ontdekkingen in afgelegen delen van de wereld en technologische vooruitgang, hebben biologen in de voorbije 30 jaar bijvoorbeeld een volle 30% van de gekende kikker- en andere amfibiesoorten toegevoegd, waardoor het huidige totaal op 5400 komt te staan. En er komen er nog steeds bij. Twee nieuwe soorten walvissen werden ontdekt, samen met twee nieuwe antilopen, een groot aantal apensoorten en een nieuw soort olifant. En zelf een aparte soort gorilla! Aan het andere extreme uiterste wat betreft grootte: de klasse van mariene bacteriën, de Prochlorococci -- dat zal op het eindexamen komen. Ze werden pas ontdekt in 1988, maar worden nu beschouwd als de organismen die het meest voorkomen op Aarde. Bovendien zijn ze verantwoordelijk voor een groot deel van de fotosynthese die plaatsgrijpt in de oceanen. Deze bacteriën werden voorheen nooit waargenomen omdat ze ook behoren tot de kleinste organismen op Aarde -- zo klein dat ze niet kunnen worden waargenomen met een gewone optische microscoop. Het leven in de zee kan echter afhankelijk zijn van deze minuscule wezens.
These examples are just the first glimpse of our ignorance of life on this planet. Consider the fungi -- including mushrooms, rusts, molds and many disease-causing organisms. 60,000 species are known to science, but more than 1.5 million have been estimated to exist. Consider the nematode roundworm, the most abundant of all animals. Four out of five animals on Earth are nematode worms -- if all solid materials except nematode worms were to be eliminated, you could still see the ghostly outline of most of it in nematode worms. About 16,000 species of nematode worms have been discovered and diagnosed by scientists; there could be hundreds of thousands of them, even millions, still unknown. This vast domain of hidden biodiversity is increased still further by the dark matter of the biological world of bacteria, which within just the last several years still were known from only about 6,000 species of bacteria worldwide. But that number of bacteria species can be found in one gram of soil, just a little handful of soil, in the 10 billion bacteria that would be there. It's been estimated that a single ton of soil -- fertile soil -- contains approximately four million species of bacteria, all unknown.
Deze voorbeelden zijn slechts een eerste vluchtige blik op onze onwetendheid over het leven op deze planeet. Neem nu de Fungi -- inbegrepen de paddenstoelen, roesten, schimmels en vele ziekteverwekkende organismen. De wetenschap beschikt over kennis van 60.000 soorten, maar er wordt geschat dat er meer dan 1,5 miljoen bestaan. Neem bijvoorbeeld de rondwormen, de meest voorkomende van alle dieren. Vier van de vijf dieren op Aarde zijn rondwormen. Als je alle vaste stoffen zou wegnemen buiten de rondwormen, zou je nog steeds het grootste deel van de spookachtige omlijning kunnen zien bestaande uit rondwormen. Ongeveer 16.000 soorten rondwormen werden ontdekt en geanalyseerd door wetenschappers. Mogelijk zijn er nog honderden duizenden, misschien zelf miljoenen die we nog niet kennen. Dit uitgestrekte domein van verborgen biodiversiteit neemt nog steeds toe met de donkere materie van de biologische wereld van de bacteriën, die we in de paar afgelopen jaren nog maar kenden van slechts 6.000 bacteriesoorten, wereldwijd te tellen. Maar dat aantal bacteriesoorten vind je in één gram bodemmateriaal. slechts een klein handvol bodemmateriaal zou in de 10 miljard bacteriën bevatten. Men schat dat één enkele ton bodemmateriaal -- vruchtbaar bodemmateriaal -- bij benadering vier miljoen bacteriesoorten bevat, allemaal ongekend.
So the question is: what are they all doing? The fact is, we don't know. We are living on a planet with a lot of activities, with reference to our living environment, done by faith and guess alone. Our lives depend upon these creatures. To take an example close to home: there are over 500 species of bacteria now known -- friendly bacteria -- living symbiotically in your mouth and throat probably necessary to your health for holding off pathogenic bacteria.
Vandaar de vraag: wat zijn die allemaal aan het doen? Feitelijk weten we het niet. We leven op een planeet met veel activiteiten die verwijzen naar onze leefomgeving, en enkel en alleen op geloof en giswerk zijn gebaseerd. Onze levens zijn afhankelijk van deze wezens. Om een voorbeeld te nemen van dicht bij huis: we kennen vandaag meer dan 500 bacteriesoorten -- goedaardige bacteriën -- die in symbiose leven in jullie mond en keel, wat waarschijnlijk noodzakelijk is voor jullie gezondheid, om ziekteverwekkende bacteriën af te weren.
At this point I think we have a little impressionistic film that was made especially for this occasion. And I'd like to show it. Assisted in this by Billie Holiday. (Video)
Ik denk dat we nu een klein impressionistische filmpje kunnen laten zien dat speciaal voor deze gelegenheid gemaakt werd. Ik zou het graag laten zien. Met steun van Billie Holiday. (Video)
And that may be just the beginning! The viruses, those quasi-organisms among which are the prophages, the gene weavers that promote the continued evolution in the lives of the bacteria, are a virtually unknown frontier of modern biology, a world unto themselves. What constitutes a viral species is still unresolved, although they're obviously of enormous importance to us. But this much we can say: the variety of genes on the planet in viruses exceeds, or is likely to exceed, that in all of the rest of life combined. Nowadays, in addressing microbial biodiversity, scientists are like explorers in a rowboat launched onto the Pacific Ocean.
En dat is mogelijk maar het begin! De virussen, de quasi-organismen, waartoe ook de prophasias behoren -- de genwevers die de blijvende evolutie in de levens van bacteriën bevorderen -- zijn praktisch onbekend terrein voor de moderne biologie, een wereld op zichzelf. Het is nog niet uitgeklaard wat een virussoort uitmaakt, hoewel ze overduidelijk van enorm belang zijn voor ons. Maar dit kunnen we wel zeggen: de verscheidenheid aan genen in virussen op de planeet overtreft waarschijnlijk datgene die van alle overige levensvormen samen. Als ze vandaag microbiële biodiversiteit onderzoeken, zijn wetenschappers net zoals ontdekkingsreizigers die in een roeiboot de Grote Oceaan worden ingestuurd.
But that is changing rapidly with the aid of new genomic technology. Already it is possible to sequence the entire genetic code of a bacterium in under four hours. Soon we will be in a position to go forth in the field with sequencers on our backs -- to hunt bacteria in tiny crevices of the habitat's surface in the way you go watching for birds with binoculars. What will we find as we map the living world, as, finally, we get this underway seriously? As we move past the relatively gigantic mammals, birds, frogs and plants to the more elusive insects and other small invertebrates and then beyond to the countless millions of organisms in the invisible living world enveloped and living within humanity? Already what were thought to be bacteria for generations have been found to compose, instead, two great domains of microorganisms: true bacteria and one-celled organisms the archaea, which are closer than other bacteria to the eukaryota, the group that we belong to.
Maar dat is snel aan het veranderen met behulp van nieuwe genoomtechnologie. Het is reeds mogelijk om de sequentie van de volledige genetische code van een bacterie te kunnen bepalen in minder dan vier uur tijd. Binnenkort zullen we de mogelijkheden hebben om verder het terrein te verkennen met sequentietoestellen op onze rug -- om bacteriën achterna te jagen in piepkleine spleten van het oppervlak van de habitat, zoals je ook vogels gaat bekijken met een verrekijker. Wat zullen we vinden als we de levende wereld in kaart brengen, als we dit uiteindelijk goed op gang krijgen? Als we voorbij de relatief gigantische zoogdieren, vogels, kikkers en planten heen bewegen, richting de moeilijker bereikbare insecten en andere kleine ongewervelden en verder -- naar de talloze miljoenen organismen in de onzichtbare levende wereld, die omgeven zijn en leven binnenin de wereld van mensen. Wat we generaties lang als bacteriën beschouwden, blijken nu eigenlijk te bestaan uit twee grote domeinen van micro-organismen: ware bacteriën en eencellige organismen, de archaea, die meer dan andere bacteriën nauwer verwant zijn aan de eukaryoten, de groep waar wij toe behoren.
Some serious biologists, and I count myself among them, have begun to wonder that among the enormous and still unknown diversity of microorganisms, one might -- just might -- find aliens among them. True aliens, stocks that arrived from outer space. They've had billions of years to do it, but especially during the earliest period of biological evolution on this planet. We do know that some bacterial species that have earthly origin are capable of almost unimaginable extremes of temperature and other harsh changes in environment, including hard radiation strong enough and maintained long enough to crack the Pyrex vessels around the growing population of bacteria. There may be a temptation to treat the biosphere holistically and the species that compose it as a great flux of entities hardly worth distinguishing one from the other. But each of these species, even the tiniest Prochlorococci, are masterpieces of evolution. Each has persisted for thousands to millions of years. Each is exquisitely adapted to the environment in which it lives, interlocked with other species to form ecosystems upon which our own lives depend in ways we have not begun even to imagine. We will destroy these ecosystems and the species composing them at the peril of our own existence -- and unfortunately we are destroying them with ingenuity and ceaseless energy.
Sommige serieuze biologen, en ik beschouw mezelf als een van hen, zijn zich beginnen afvragen of er in die enorme en nog steeds onbekende diversiteit van micro-organismen, misschien -- heel misschien -- wel buitenaards leven zit. Echte buitenaardse wezens, kolonies die afkomstig zijn vanuit de ruimte. Ze hadden er miljarden jaren de tijd voor, vooral tijdens de beginperiode van de biologische evolutie op deze planeet. We weten wel dat sommige bacteriële soorten van aardse oorsprong in staat zijn te leven in bijna ondenkbaar extreme temperaturen en andere strenge omgevingsveranderingen. Waaronder de sterke straling die krachtig genoeg en lang genoeg moet zijn om de glazen Pyrex-kokers te doorbreken rond de groeiende bacteriepopulatie. De verleiding kan bestaan om de biosfeer holistisch te benaderen en de soorten die er deel van uitmaken te beschouwen als een grote stroom van entiteiten en zo weinig aandacht te besteden aan het onderscheiden van die entiteiten. Maar elk van deze soorten, zelf de kleinste Prochlorococci, zijn de meesterwerken van evolutie. Elke soort heeft duizenden tot miljoenen jaren standgehouden. Elke soort is op prachtige wijze aangepast aan de omgeving waarin ze leeft, ingesloten tussen andere soorten, ter vorming van ecosystemen waarvan onze eigen levens afhankelijk zijn en dit op manieren die we ons nog niet eens hebben kunnen inbeelden. We zullen deze ecosystemen vernietigen, alsook de soorten die er deel van uitmaken, op risico van ons eigen bestaan -- en spijtig genoeg zijn we hen onophoudelijk en met veel vernuft aan het vernietigen.
My own epiphany as a conservationist came in 1953, while a Harvard graduate student, searching for rare ants found in the mountain forests of Cuba, ants that shine in the sunlight -- metallic green or metallic blue, according to species, and one species, I discovered, metallic gold. I found my magical ants, but only after a tough climb into the mountains where the last of the native Cuban forests hung on, and were then -- and still are -- being cut back. I realized then that these species and a large part of the other unique, marvelous animals and plants on that island -- and this is true of practically every part of the world -- which took millions of years to evolve, are in the process of disappearing forever. And so it is everywhere one looks.
Mijn eigen openbaring als natuurbeschermer kreeg ik in 1953. Ik was afgestudeerd van Harvard en zocht naar zeldzame mieren die te vinden zijn in de bergwouden van Cuba. Mieren die schijnen in het zonlicht -- metaalgroen of metaalblauw en één soort, zo ontdekte ik, metaalgoud. Ik vond mijn magische mieren, maar enkel na een moeilijke klim in de bergen waar de laatste oorspronkelijke Cubaanse wouden zich bevonden, en dan waren we -- en zijn we nog steeds -- niet ver genoeg geraakt. Toen realiseerde ik me dat deze soorten en een groot deel van de andere unieke en wonderbaarlijke dieren en planten op dat eiland -- en dit geldt voor praktisch elk deel van de wereld -- die er miljoenen jaren over deden om te evolueren, op weg zijn om voorgoed te verdwijnen. En dit gebeurt overal waar je maar kijkt.
The human juggernaut is permanently eroding Earth's ancient biosphere by a combination of forces that can be summarized by the acronym "HIPPO," the animal hippo. H is for habitat destruction, including climate change forced by greenhouse gases. I is for the invasive species like the fire ants, the zebra mussels, broom grasses and pathogenic bacteria and viruses that are flooding every country, and at an exponential rate -- that's the I. The P, the first one in "HIPPO," is for pollution. The second is for continued population, human population expansion. And the final letter is O, for over-harvesting -- driving species into extinction by excessive hunting and fishing. The HIPPO juggernaut we have created, if unabated, is destined -- according to the best estimates of ongoing biodiversity research -- to reduce half of Earth's still surviving animal and plant species to extinction or critical endangerment by the end of the century. Human-forced climate change alone -- again, if unabated -- could eliminate a quarter of surviving species during the next five decades. What will we and all future generations lose if much of the living environment is thus degraded? Huge potential sources of scientific information yet to be gathered, much of our environmental stability and new kinds of pharmaceuticals and new products of unimaginable strength and value -- all thrown away.
De menselijke pletwals is de aloude biosfeer van de Aarde onomkeerbaar aan het uithollen door een combinatie van krachten die samengevat kunnen worden met de afkorting "HIPPO", of nijlpaard (in het Engels). De H staat voor habitatvernietiging, hierbij inbegrepen de klimaatsverandering teweeggebracht door broeikasgassen. De I staat voor invasieve soorten zoals vuurmieren, driehoeksmosselen, baardgrassen en ziekteverwekkende bacteriën en virussen die elk land overspoelen aan een exponentiële snelheid -- dat voor de I. De eerste P in "HIPPO" staat voor pollutie. De tweede staat voor populatie, de aanhoudende uitbreiding van de menselijke populatie. En de laatste letter is O, staat voor overexploitatie -- soorten laten uitsterven door buitensporig veel jagen en vissen. De HIPPO-pletwals die we zelf hebben gecreëerd, zal, als hij onverminderd blijft doorgaan -- volgens de beste schattingen van lopend biodiversiteitsonderzoek -- de helft van de nog steeds overlevende dieren- en plantensoorten op Aarde doen verdwijnen tegen het einde van deze eeuw, als gevolg van uitsterven of acute bedreigingen. Alleen al de klimaatsverandering omwille van menselijk handelen -- nogmaals, als het onverminderd doorgaat -- zou een kwart van de overlevende soorten in de volgende vijf decennia kunnen wegvagen. Wat zullen wij en alle toekomstige generaties verliezen als een groot deel van onze levende omgeving op die manier wordt afgebroken? Er zijn nog gigantisch veel potentiële wetenschappelijke informatiebronnen die nog bijeen moeten worden gebracht. Een groot deel van onze milieustabiliteit en nieuwe soorten geneesmiddelen en nieuwe producten met een ondenkbare kracht en waarde -- allemaal weggegooid.
The loss will inflict a heavy price in wealth, security and yes, spirituality for all time to come, because previous cataclysms of this kind -- the last one, that ended the age of dinosaurs -- took, normally, five to 10 million years to repair. Sadly, our knowledge of biodiversity is so incomplete that we are at risk of losing a great deal of it before it is even discovered. For example, even in the United States, the 200,000 species known currently actually has been found to be only partial in coverage; it is mostly unknown to us in basic biology. Only about 15 percent of the known species have been studied well enough to evaluate their status. Of the 15 percent evaluated, 20 percent are classified as "in peril," that is, in danger of extinction. That's in the United States. We are, in short, flying blind into our environmental future. We urgently need to change this. We need to have the biosphere properly explored so that we can understand and competently manage it. We need to settle down before we wreck the planet. And we need that knowledge.
Het verlies zal ons opzadelen met een hoge prijs voor onze welvaart, veiligheid en ja, ook voor onze spiritualiteit, voor de tijd die ons nog rest. Want vorige natuurrampen van deze aard -- waarbij de laatste het tijdperk van de dinosauriërs tot een einde bracht -- hebben of hadden, normaal gezien, vijf tot tien miljoen jaar nodig om zich te herstellen. Spijtig genoeg is onze kennis van de biodiversiteit zo onvolledig dat we het risico lopen een groot deel ervan te verliezen vooraleer ze zelf nog maar ontdekt kan worden. Zelfs in de Verenigde Staten bijvoorbeeld zijn de 200.000 soorten die vandaag bekend zijn, eigenlijk nog maar voor een deel bestudeerd. Het is nog in grote mate onbekend terrein voor ons in de beginselen van de biologie. Slechts ongeveer 15 percent van de gekende soorten zijn goed genoeg bestudeerd om hun status te beoordelen. Van de 15 percent die beoordeeld werd, wordt 20 percent gecategoriseerd als "bedreigd". Met andere woorden, met uitsterven bedreigd. Dat geldt voor de Verenigde Staten. Kortom, we vliegen onze milieutoekomst blind tegemoet. We moeten dit dringend veranderen. We moeten onze biosfeer behoorlijk goed verkennen zodat we hem kunnen begrijpen en vakkundig kunnen beheren. We moeten bedaren vooraleer we de planeet verwoesten. En we hebben nood aan die kennis.
This should be a big science project equivalent to the Human Genome Project. It should be thought of as a biological moonshot with a timetable. So this brings me to my wish for TEDsters, and to anyone else around the world who hears this talk. I wish we will work together to help create the key tools that we need to inspire preservation of Earth's biodiversity. And let us call it the "Encyclopedia of Life." What is the "Encyclopedia of Life?" A concept that has already taken hold and is beginning to spread and be looked at seriously? It is an encyclopedia that lives on the Internet and is contributed to by thousands of scientists around the world. Amateurs can do it also. It has an indefinitely expandable page for each species.
Dit zou een groots wetenschappelijk project moeten zijn zoals het menselijk genoomproject. Het zou moeten beschouwd worden als een biologische raketlancering naar de maan met een tijdschema. Dit brengt mij bij mijn wens aan de TEDsters, en aan iedereen in de wereld die deze bespreking beluistert. Ik wou dat we samen konden werken om de cruciale hulpmiddelen te kunnen ontwikkelen die we nodig hebben om te kunnen inspireren tot het behoud van de biodiversiteit op Aarde. Laten we het de "Encyclopedie van het Leven" noemen. Wat is de "Encyclopedie van het Leven" -- een concept dat reeds gekend is en zich aan het verspreiden is en serieus wordt genomen? Het is een encyclopedie die leeft op het internet en waar duizenden wetenschappers over heel de wereld aan bijdragen. Amateurs kunnen het ook doen. Ze heeft een ongelimiteerde pagina voor elke soort.
It makes all key information about life on Earth accessible to anyone, on demand, anywhere in the world. I've written about this idea before, and I know there are people in this room who have expended significant effort on it in the past. But what excites me is that since I first put forward this particular idea in that form, science has advanced. Technology has moved forward. Today, the practicalities of making such an encyclopedia, regardless of the magnitude of the information put into it, are within reach. Indeed, in the past year, a group of influential scientific institutions have begun mobilizing to realize this dream. I wish you would help them. Working together, we can make this real.
Ze maakt alle cruciale informatie over het leven op Aarde voor iedereen toegankelijk, op aanvraag, overal in de wereld. Ik heb voorheen reeds over dit idee geschreven, en ik weet dat er mensen zijn in deze zaal die er in het verleden veel werk aan hebben besteed. Maar wat mij enthousiast maakt, is dat sinds ik dit welbepaald idee voor het eerst naar buiten bracht in die vorm, de wetenschap vooruitgang heeft geboekt. De technologie is vooruit gegaan. Vandaag zijn de praktische oplossingen om een zulke encyclopedie te maken, los van de omvang van de informatie die erin gaat, binnen handbereik. Inderdaad, in het voorbije jaar is een groep van invloedrijke wetenschappelijke instellingen begonnen met mobiliseren om deze droom te verwezenlijken. Ik hoop dat jullie hen kunnen helpen. Als we samenwerken, kunnen we dit verwezenlijken.
The encyclopedia will quickly pay for itself in practical applications. It will address transcendent qualities in the human consciousness, and sense of human need. It will transform the science of biology in ways of obvious benefit to humanity. And most of all, it can inspire a new generation of biologists to continue the quest that started, for me personally, 60 years ago: to search for life, to understand it and finally, above all, to preserve it. That is my wish. Thank you.
De encyclopedie zal zichzelf snel kunnen financieren door de praktische toepassingen. Ze zal zich richten op de onvolprezen eigenschappen van het menselijk bewustzijn, en op het begrip van de menselijke behoeften. Ze zal de wetenschap van de biologie omvormen op een wijze die de mensheid duidelijk zal bevoordelen. Bovenal kan ze een nieuwe generatie biologen inspireren om de zoektocht verder te zetten die voor mij persoonlijk 60 jaar geleden begon: zoeken naar leven, het begrijpen en tenslotte -- bovenal -- het in stand houden. Dat is mijn wens. Dankuwel.