I wanted to just start by asking everyone a question: How many of you are completely comfortable with calling yourselves a leader? I've asked that question all across the country, and everywhere I ask it, no matter where, there's a huge portion of the audience that won't put up their hand. And I've come to realize that we have made leadership into something bigger than us; something beyond us. We've made it about changing the world. We've taken this title of "leader" and treat it as something that one day we're going to deserve. But to give it to ourselves right now means a level of arrogance or cockiness that we're not comfortable with. And I worry sometimes that we spend so much time celebrating amazing things that hardly anybody can do, that we've convinced ourselves those are the only things worth celebrating. We start to devalue the things we can do every day, We take moments where we truly are a leader and we don't let ourselves take credit for it, or feel good about it. I've been lucky enough over the last 10 years to work with amazing people who've helped me redefine leadership in a way that I think has made me happier. With my short time today, I want to share with you the one story that is probably most responsible for that redefinition.
Dua ta nis duke ju bërë të gjithëve një pyetje: Sa prej jush ndjehen plotësisht rehat duke quajtur veten lider? E kam bërë këtë pyetje në të gjithë vendin, kudo që pyeta për këtë, nuk ka rëndësi se ku, ishte një pjesë e madhe e audiencës që nuk e ngrinte dorën. Dhe kam kuptuar se ne e kemi shndërruar lidershipin në diçka më të madhe se ne; diçka përtej nesh. Ne e kemi bërë atë për të ndryshuar botën. E kemi marrë titullin e ‘liderit’ dhe trajtuar si diçka që do ta meritonim një ditë. Por për tia dhënë vetes tonë atë tani tregon nivel arrogance ose mendjemadhësie me të cilën ne nuk ndihemi rehat. Shqetësohem ndonjëherë që ne harxhojmë aq shumë kohë duke festuar gjëra që arrihen me vështirësi, saqë e kemi bindur veten që ato janë të vetmet gjëra që ia vlejnë. Ne kemi filluar të nënvlerësojmë gjërat që mund të bëjmë çdo ditë. Ne kemi momente ku realisht jemi një lider dhe nuk e vlerësojmë veten për këtë ose të ndihemi mirë për këtë. Kam qenë shumë me fat 10 vitet e fundit të punoj me njerëz të mrekullueshëm që më kanë ndihmuar ta rikonceptoj lidershipin në një mënyrë që më ka bërë mua më të lumtur. Në kaq pak kohë sa kam sot, do doja të ndaja me ju një histori që me siguri është me shumë përgjegjëse për këtë rikonceptim të lidershipit.
I went to a little school called Mount Allison University in Sackville, New Brunswick. And on my last day there, a girl came up to me and said, "I remember the first time I met you." And she told me a story that had happened four years earlier. She said, "On the day before I started university, I was in the hotel room with my mom and dad, and I was so scared and so convinced that I couldn't do this, that I wasn't ready for university, that I just burst into tears. My mom and dad were amazing. They were like, "We know you're scared, but let's just go tomorrow, go to the first day, and if at any point you feel as if you can't do this, that's fine; tell us, and we'll take you home. We love you no matter what.'"
Shkova në një shkollë të vogël Universiteti Mount Allison në Sackville, New Brunswick. Në ditën time të fundit atje, një vajzë erdhi tek unë dhe më tha “Më kujtohet hera e parë që ju takova.” Ajo më tregoi një histori se çfarë kishtë ndodhur 4 vite më parë. Ajo tha, “Një ditë para se të filloja universitetin, isha në dhomën e hotelit me prindërit e mi dhe isha shumë e frikësuar dhe e bindur që nuk mund ta bëja këtë. që nuk isha gati për në universitet saqë shpërtheva në lot. Mami e babi janë fantastike. Më thanë, “E dimë që ke frikë, por le të shkojmë njëherë nesër, në ditën e parë dhe nëse në ndonjë moment ndjen sikur nuk mund ta bësh, na thuaj dhe do të shkojmë në shtëpi. Ne të duam ty sidoqoftë.”
She says, "So I went the next day. I was in line for registration, and I looked around and just knew I couldn't do it; I wasn't ready. I knew I had to quit. I made that decision and as soon as I made it, an incredible feeling of peace came over me. I turned to my mom and dad to tell them we needed to go home, and at that moment, you came out of the student union building wearing the stupidest hat I've ever seen in my life."
“Kështu u nisëm ditën tjetër." Vajta të regjistrohem. Pashë përreth dhe thjesht e dija që nuk mund ta bëja këtë; nuk isha gati. E dija që duhet të hiqja dorë. E mora këtë vendim dhe sapo e bëra këtë një ndjenjë e pabesueshme paqeje më përshkoi. U ktheva tek prinderit për t’i thënë që duhet të shkonim në shtëpi, dhe në atë moment ju dolët nga ndërtesa e unionit të studentëve me kapelen më qesharake që kisha parë ndonjëherë në jetën time."
(Laughter)
(Të qeshura)
"It was awesome. And you had a big sign promoting Shinerama," -- which is Students Fighting Cystic Fibrosis, a charity I've worked with for years -- "And you had a bucketful of lollipops. You were handing the lollipops out to people in line, and talking about Shinerama. All of the sudden, you got to me, and you just stopped. And you stared. It was creepy."
“Ishte mbresëlënëse. Ju kishit një simbol të madh që promovonte "Shinerama,” e cila është Studentët që Luftojnë Fibrozën Cistike, një bamirësi me të cilën kam punuar për vite -- “Ju kishit një shportë plot lëpirëse. Ju po i shpërndanit lëpirëse njerëzve në rradhë dhe po i flisnit për Shirenama. Dhe papritur, mu afrove mua dhe thjesht ndalove. Dhe mi ngule sytë. Ishte e sikletshme.”
(Laughter)
(Të qeshura)
This girl knows what I'm talking about.
Kjo vajzë e di se për çfarë po flas.
(Laughter)
(Të qeshura)
"Then you looked at the guy next to me, smiled, reached into your bucket, pulled out a lollipop, held it out to him and said, 'You need to give a lollipop to the beautiful woman next to you.'" She said, "I've never seen anyone get more embarrassed faster in my life. He turned beet red, he wouldn't even look at me. He just kind of held the lollipop out like this."
“Pastaj ju patë tek djali pranë meje, buzëqeshet, shkuat tek shporta, nxorrët nje lëpirëse, ia dhatë atij dhe i thatë, “Ti duhet t’i japësh një lëpirëse gruas së bukur pranë teje.” Ajo tha, “Kurrë nuk kam parë dikë të turpërohet kaq shpejt në jetën time. Ai u skuq dhe nuk mundej as të më shikonte. Ai thjesht i mbajti lëpirëset kështu.”
(Laughter)
(Të qeshura)
"I felt so bad for this dude that I took the lollipop. As soon as I did, you got this incredibly severe look on your face, looked at my mom and dad and said, 'Look at that! Look at that! First day away from home, and already she's taking candy from a stranger?'"
“U ndjeva aq keq për këtë person sa e mora lëpirësen. Sa e bëra këtë, ju morët këtë çehre të ashpër të pabesueshme, patë nga prindërit dhe thatë, “Shikojeni këtë! Shikojeni këtë! Dita e parë larg shtëpisë, dhe që tashmë po pranon lëpirëse nga një i huaj?!"
(Laughter)
(Të qeshura)
She said, "Everybody lost it. Twenty feet in every direction, everyone started to howl. I know this is cheesy, and I don't know why I'm telling you this, but in that moment when everyone was laughing, I knew I shouldn't quit. I knew I was where I was supposed to be; I knew I was home. And I haven't spoken to you once in the four years since that day. But I heard that you were leaving, and I had to come and tell you you've been an incredibly important person in my life. I'm going to miss you. Good luck."
“Të gjithë u surprizuan. Pesë metra nga çdo drejtim, të gjithë filluan të qeshnin me të madhe. E di që nuk është e këndshme dhe nuk e di pse po jua tregoj këtë, por në atë moment kur të gjithë qeshnin e kuptova që nuk duhet të hiqja dorë. E kuptova që isha aty ku duhet të isha; që isha në shtëpi. Dhe nuk ju kam folur asnjëherë në këto katër vjet që nga ajo ditë. Por dëgjova se po largoheni dhe duhet të vija dhe t'jua tregoja që keni qënë jashtëzakonisht i rëndësishëm në jetën time. Do më mungoni. Paçi fat.”
And she walks away, and I'm flattened. She gets six feet away, turns around, smiles and goes, "You should probably know this, too: I'm still dating that guy, four years later."
Ajo largohet dhe unë shtanga. Ajo u largua 6 hapa, u kthye, qeshi dhe vazhdoi, “Mbase duhet ta dish këtë gjithashtu: Jam e lidhur me atë djalë, edhe katër vjet më vonë.”
(Laughter)
(Të qeshura)
A year and a half after I moved to Toronto, I got an invitation to their wedding.
Një vit e gjysëm pasi u shpërngula në Toronto, mora një ftesë për në dasmën e tyre.
(Laughter)
(Të qeshura)
Here's the kicker: I don't remember that. I have no recollection of that moment. I've searched my memory banks, because that is funny and I should remember doing it and I don't. That was such an eye-opening, transformative moment for me, to think that maybe the biggest impact I'd ever had on anyone's life, a moment that had a woman walk up to a stranger four years later and say, "You've been an important person in my life," was a moment that I didn't even remember.
Këtu është marifeti: Unë nuk e mbaj mend këtë. Nuk kisha kujtime të atij momenti. E kam kërkuar në memorien time se është qesharake e duhet të kujtoj ta kem bërë këtë dhe nuk më kujtohet. Kjo ishte si të më hapeshin sytë, moment reflektimi për mua, të mendoj se mbase impakti më i madh në jetën e dikujt, ishte një moment ku një grua kishte takuar katër vjet më parë një të panjohur, e thotë “Ju keni qenë një person i rëndësishëm në jetën time,” ishte një moment që unë as që e mbaja mend.
How many of you guys have a lollipop moment, a moment where someone said or did something that you feel fundamentally made your life better? All right. How many of you have told that person they did it? See, why not? We celebrate birthdays, where all you have to do is not die for 365 days --
Sa nga ju kanë një moment të veçantë, një moment ku dikush ju thotë ose bëni diçka ku ndjetë se jua ka bërë jetën krejtësisht më të mirë? Sa nga ju i kanë thënë atij personi që e kanë bërë këtë? E shikoni, pse jo? Ne festojmë ditëlindje, ku gjithçka që duhet të bësh është të mos vdesësh për 365 ditë –
(Laughter)
(Të qeshura)
Yet we let people who have made our lives better walk around without knowing it. Every single one of you has been the catalyst for a lollipop moment. You've made someone's life better by something you said or did. If you think you haven't, think of all the hands that didn't go up when I asked. You're just one of the people who hasn't been told.
Ende ne i lemë njerzit që na e kanë bërë jetën më të mirë të vërdallisen pa e ditur këtë. Gjithsecili prej jush ka qenë katalizator për një moment special. E keni bërë jetën e dikujt më të mirë nga diçka qe keni thënë ose bërë. Nëse mendoni që nuk e keni bërë, mendoni për të gjithë ato duart që nuk u ngritën kur unë bëra pyetjen. Ju jeni thjesht një prej tyre që nuk u është thënë.
It's scary to think of ourselves as that powerful, frightening to think we can matter that much to other people. As long as we make leadership something bigger than us, as long as we keep leadership beyond us and make it about changing the world, we give ourselves an excuse not to expect it every day, from ourselves and from each other.
Eshtë e frikshme të mendojmë veten aq të fuqishme, e frikshme të mendosh se mund të kemi aq rëndësi në jetën e të tjerëve. Për aq kohe sa e konsiderojmë lidershipin si diçka më e madhe se ne, për sa kohë sa mbajmë lidershipin përtej nesh dhe e bëjnë atë për të ndryshuar botën, ne i japim vetes një justifikim që të mos e presim atë çdo ditë, nga vetja jonë dhe nga njëri tjetri.
Marianne Williamson said, "Our greatest fear is not that we are inadequate. [It] is that we are powerful beyond measure. It is our light and not our darkness that frightens us." My call to action today is that we need to get over our fear of how extraordinarily powerful we can be in each other's lives. We need to get over it so we can move beyond it, and our little brothers and sisters and one day our kids -- or our kids right now -- can watch and start to value the impact we can have on each other's lives, more than money and power and titles and influence. We need to redefine leadership as being about lollipop moments -- how many of them we create, how many we acknowledge, how many of them we pay forward and how many we say thank you for. Because we've made leadership about changing the world, and there is no world. There's only six billion understandings of it.
Marianne Williamson tha “ Frika jonë më e madhe nuk është se ne jemi jokompetent. Eshtë fakti i të qenurit të fuqishëm përtej limitit. Eshtë drita jonë dhe jo errësira ajo që na frikëson ne." Thirrja ime për veprim sot është që duhet të përballojmë frikën tonë se sa shumë të fuqishëm mund të jemi ne në jetën e njëri tjetrit. Kemi nevojë ta përballojmë që ta tejkalojmë dhe vëllezërit e motrat tona të vogla, një ditë fëmijët tanë ose fëmijët tanë tani – mund të shohin dhe vlerësojnë impaktin që kemi në jetën e njëri tjetrit, më shumë se paraja, fuqia, titujt dhe influenca. Ne duhet ta ripërkufizojmë lidershipin si momentet tona të veçanta sa prej tyre ne krijojmë, sa shumë i pranojmë, sa prej tyre ia shpërblejmë dhe sa prej tyre i falenderojmë. Sepse e kemi lidhur lidershipin me ndryshimin e botës, nuk ka botë. Ka vetëm 6 miliardë interpretime të saj.
And if you change one person's understanding of it, understanding of what they're capable of, understanding of how much people care about them, understanding of how powerful an agent for change they can be in this world, you've changed the whole thing.
Dhe nëse ndryshon mënyrën se si dikush e kupton atë atë për të cilën ata janë të aftë, të kuptuarit se sa shumë njerëzit kujdesen për ta, të kuptuarit se sa mjet ndryshimi të fuqishëm, mund të jenë në këtë botë, ju keni ndryshuar gjithçka.
And if we can understand leadership like that, I think if we can redefine leadership like that, I think we can change everything. And it's a simple idea, but I don't think it's a small one. I want to thank you so much for letting me share it with you today.
Nëse mund ta kuptojmë lidershipin në këtë mënyrë, mendoj se nëse mund ta ripërkufizonim lidershipin në këtë mënyrë mendoj se do të ndryshonte gjithçka. Kjo është një ide e thjeshtë por nuk mendoj se është e vogël. Dua t’ju falenderoj shumë që më lejuat ta ndaj me ju sot.