There's a common misconception that if you like to meticulously organize your things, keep your hands clean, or plan out your weekend to the last detail, you might have OCD. In fact, OCD, which stands for obsessive compulsive disorder, is a serious psychiatric condition that is frequently misunderstood by society and mental health professionals alike. So let's start by debunking some myths. Myth one: repetitive or ritualistic behaviors are synonymous with OCD. As its name suggests, obsessive compulsive disorder has two aspects: the intrusive thoughts, images, or impulses, known as obsessions, and the behavioral compulsions people engage in to relieve the anxiety the obsessions cause. The kinds of actions that people often associate with OCD, like excessive hand washing, or checking things repeatedly, may be examples of obsessive or compulsive tendencies that many of us exhibit from time to time. But the actual disorder is far more rare and can be quite debilitating. People affected have little or no control over their obsessive thoughts and compulsive behaviors, which tend to be time consuming and interfere with work, school or social life to the point of causing significant distress. This set of diagnostic criteria is what separates people suffering from OCD from those who may just be a bit more meticulous or hygiene obsessed than usual. Myth two: the main symptom of OCD is excessive hand washing. Although hand washing is the most common image of OCD in popular culture, obsessions and compulsions can take many different forms. Obsessions can manifest as fears of contamination and illness, worries about harming others, or preoccupations with numbers, patterns, morality, or sexual identity. And compulsions can range from excessive cleaning or double checking, to the fastidious arrangement of objects, or walking in predetermined patterns. Myth three: individuals with OCD don't understand that they are acting irrationally. Many individuals with OCD actually understand the relationship between their obsessions and compulsions quite well. Being unable to avoid these thoughts and actions despite being aware of their irrationality is part of the reason why OCD is so distressing. OCD sufferers report feeling crazy for experiencing anxiety based on irrational thoughts and finding it difficult to control their responses. So what exactly causes OCD? The frustrating answer is we don't really know. However, we have some important clues. OCD is considered a neurobiological disorder. In other words, research suggests that OCD sufferers brains are actually hardwired to behave in a certain fashion. Research has implicated three regions of the brain variously involved in social behavior and complex cognitive planning, voluntary movement, and emotional and motivational responses. The other piece of the puzzle is that OCD is associated with low levels of serotonin, a neurotransmitter that communicates between brain structures and helps regulate vital processes, such as mood, aggression, impulse control, sleep, appetite, body temperature and pain. But are serotonin and activity in these brain regions the sources of OCD or symptoms of an unknown underlying cause of the disorder. We probably won't know until we have a much more intimate understanding of the brain. The good news is there are effective treatments for OCD, including medications, which increase serotonin in the brain by limiting its reabsorption by brain cells, behavioral therapy that gradually desensitizes patients to their anxieties, and in some cases, electroconvulsive therapy, or surgery, when OCD doesn't respond to other forms of treatment. Knowing that your own brain is lying to you while not being able to resist its commands can be agonizing. But with knowledge and understanding comes the power to seek help, and future research into the brain may finally provide the answers we're looking for.
Є поширене хибне уявлення, що якщо ви любите педантично розкладати ваші речі, тримати руки в чистоті, або планувати свої вихідні до останньої дрібниці, у вас може бути ОКР. Насправді, ОКР - обсесивно-компульсивний розлад, це серйозний психічний розлад, який часто є незрозумілим, як для суспільства, так і для психіатрів. Отже, давайте почнемо з розвінчання деяких міфів. Міф перший: повторювані чи ритуальні дії є синонімами ОКР. З назви можна зрозуміти, що обсесивно-компульсивний розлад має два аспекти: нав'язливі думки, образи, або імпульси, відомі як нав'язливі ідеї, та нав'язливі дії, до яких люди вдаються, щоб полегшити занепокоєння, викликане нав'язливими ідеями. Види дій, які люди часто пов'язують з ОКР, такі як надмірне миття рук, або неодноразова перевірка речей, можуть бути прикладом обсесивних або компульсивних тенденцій, які багато хто з нас демонструє час від часу. Але власне розлад зустрічається рідше і може бути дуже виснажливим. Люди з розладом майже не можуть контролювати свої нав'язливі думки та компульсивну поведінку, це, як правило, забирає багато часу, заважає роботі, навчанню чи суспільному життю, в результаті чого призводить до серйозного стресу. Цей набір критеріїв і відокремлює людей з ОКР від тих, хто може просто бути трохи більш педантичним або схильним до гігієни, ніж інші. Міф другий: основний симптом ОКР - це надмірне миття рук. Хоча миття рук є найбільш поширеним критерієм ОКР у популярній культурі, нав'язливі ідеї та стани можуть приймати різні форми. Нав'язливі ідеї можуть проявлятися як побоювання бруду чи хвороби, страх нашкодити іншим, або надмірна увага до чисел, візерунків, моралі, або сексуальної орієнтації. А нав'язливі стани можуть різнитись від надмірного прибирання або перевірок, до "правильного" розташування об'єктів, чи ходьбі за встановленими схемами. Міф третій: люди з ОКР не розуміють, що вони діють ірраціонально. Багато людей з ОКР насправді дуже добре розуміють взаємозв'язок між нав'язливими ідеями та діями. Але те, що вони не в змозі уникнути цих думок та дій незважаючи на усвідомлення їхної ірраціональності, є частиною причини, чому ОКР викликає стільки стресу. Люди з ОКР почуваються божевільними через занепокоєння щодо своїх ірраціональних думок, їм важко контролювати свої реакції. То що ж саме викликає ОКР? На жаль, відповідь у тому, що ми насправді не знаємо. Тим не менш, у нас є деякі важливі підказки. ОКР вважається нейробіологічним розладом. Іншими словами, дослідження показують, що мозок людей з ОКР насправді налаштований поводитись певним чином. Дослідження охоплюють три області мозку, які задіяні у соціальній поведінці та складному когнітивному плануванні, довільних діях, і емоційних та мотиваційних реакціях. Інша частина головоломки в тому, що ОКР пов'язують з низьким рівнем серотоніну, нейромедіатором, що забезпечує комунікацію між структурами мозку та допомагає регулювати важливі процеси: настрій, агресію, самоконтроль, сон, апетит, температуру тіла та біль. Але чи серотонін та активність в цих областях мозку є джерелом ОКР або симптомом невідомої основної причини розладу? Ми не будемо знати доти, поки у нас не буде набагато кращого розуміння мозку. Доброю новиною є те, що існують ефективні методи лікування ОКР, в тому числі ліки, які збільшують рівень серотоніну в мозку, обмежуючи його реабсорбцію клітинами головного мозку, терапія, яка поступово зменшує чутливість пацієнтів до їхніх страхів, а в деяких випадках, електросудомна терапія або хірургія, якщо ОКР не піддається іншим формам лікування. Знати, що ваш власний мозок вам бреше і не мати змоги протистояти цьому, може бути нестерпно. Але зі знанням і розумінням приходить сила шукати допомогу, поки майбутні дослідження мозку нарешті не забезпечать відповіді, які ми шукаємо.