There's a common misconception that if you like to meticulously organize your things, keep your hands clean, or plan out your weekend to the last detail, you might have OCD. In fact, OCD, which stands for obsessive compulsive disorder, is a serious psychiatric condition that is frequently misunderstood by society and mental health professionals alike. So let's start by debunking some myths. Myth one: repetitive or ritualistic behaviors are synonymous with OCD. As its name suggests, obsessive compulsive disorder has two aspects: the intrusive thoughts, images, or impulses, known as obsessions, and the behavioral compulsions people engage in to relieve the anxiety the obsessions cause. The kinds of actions that people often associate with OCD, like excessive hand washing, or checking things repeatedly, may be examples of obsessive or compulsive tendencies that many of us exhibit from time to time. But the actual disorder is far more rare and can be quite debilitating. People affected have little or no control over their obsessive thoughts and compulsive behaviors, which tend to be time consuming and interfere with work, school or social life to the point of causing significant distress. This set of diagnostic criteria is what separates people suffering from OCD from those who may just be a bit more meticulous or hygiene obsessed than usual. Myth two: the main symptom of OCD is excessive hand washing. Although hand washing is the most common image of OCD in popular culture, obsessions and compulsions can take many different forms. Obsessions can manifest as fears of contamination and illness, worries about harming others, or preoccupations with numbers, patterns, morality, or sexual identity. And compulsions can range from excessive cleaning or double checking, to the fastidious arrangement of objects, or walking in predetermined patterns. Myth three: individuals with OCD don't understand that they are acting irrationally. Many individuals with OCD actually understand the relationship between their obsessions and compulsions quite well. Being unable to avoid these thoughts and actions despite being aware of their irrationality is part of the reason why OCD is so distressing. OCD sufferers report feeling crazy for experiencing anxiety based on irrational thoughts and finding it difficult to control their responses. So what exactly causes OCD? The frustrating answer is we don't really know. However, we have some important clues. OCD is considered a neurobiological disorder. In other words, research suggests that OCD sufferers brains are actually hardwired to behave in a certain fashion. Research has implicated three regions of the brain variously involved in social behavior and complex cognitive planning, voluntary movement, and emotional and motivational responses. The other piece of the puzzle is that OCD is associated with low levels of serotonin, a neurotransmitter that communicates between brain structures and helps regulate vital processes, such as mood, aggression, impulse control, sleep, appetite, body temperature and pain. But are serotonin and activity in these brain regions the sources of OCD or symptoms of an unknown underlying cause of the disorder. We probably won't know until we have a much more intimate understanding of the brain. The good news is there are effective treatments for OCD, including medications, which increase serotonin in the brain by limiting its reabsorption by brain cells, behavioral therapy that gradually desensitizes patients to their anxieties, and in some cases, electroconvulsive therapy, or surgery, when OCD doesn't respond to other forms of treatment. Knowing that your own brain is lying to you while not being able to resist its commands can be agonizing. But with knowledge and understanding comes the power to seek help, and future research into the brain may finally provide the answers we're looking for.
Panuje błędne przekonanie, że jeżeli skrupulatnie organizujesz swoje rzeczy, często myjesz ręce, albo planujesz swój czas do ostatniej minuty, to możesz mieć OCD. Tak na prawdę OCD, czyli zaburzenie obsesyjno-kompulsyjne, to poważne zaburzenie psychiatryczne, które często jest niewłaściwie rozumiane przez społeczeństwo i osoby zajmujące się zdrowiem psychicznym. Zacznijmy od obalenia paru mitów. Mit pierwszy: powtarzalne lub rytualne zachowania są równoznaczne z OCD. Jak nazwa wskazuje, zaburzenie obsesyjno-kompulsyjne ma dwa aspekty: natrętne myśli, wyobrażenia czy impulsy, zwane obsesjami oraz zachowania kompulsyjne, które ludzie wykonują, by zmniejszyć lęk powodowany przez obsesje. Czynności najczęściej kojarzone z OCD, jak nadmierne mycie rąk czy ciągłe sprawdzanie wszystkiego, mogą być przykładem zwykłych obsesji lub kompulsji, które przejawia czasem każdy z nas. Faktyczna choroba jest niezmiernie rzadka i może być bardzo wyniszczająca. Cierpiący na OCD mają małą lub zerową kontrolę nad obsesyjnymi myślami i zachowaniami kompulsywnymi, pochłaniającymi dużo czasu i zakłócającymi pracę, szkołę czy życie towarzyskie do tego stopnia, że powodują duże cierpienie. Te kryteria diagnostyczne odróżniają osoby z OCD od tych, które są wyjątkowo skrupulatne lub mają obsesję na punkcie higieny. Mit drugi: głównym objawem OCD jest nadmiernie częste mycie rąk. Mimo, że częste mycie rąk jest najczęściej kojarzone z OCD, to obsesje i kompulsje mogą przyjmować różnorakie formy. Obsesje mogą się objawiać jako lęki przed zakażeniem i chorobami, jako obawy przed skrzywdzeniem innych czy jako zaprzątanie uwagi liczbami, wzorami, moralnością lub seksualnością. Kompulsje mogą się przejawiać jako nadmierne sprzątanie, ponowne sprawdzanie, a nawet jako skrupulatne układanie obiektów lub chodzenie w określony sposób. Mit trzeci: osoby z OCD nie rozumieją, że zachowują się nieracjonalnie. Wiele osób z OCD dobrze rozumie zależność pomiędzy ich obsesjami i kompulsjami. Niemożliwość ignorowania natrętnych myśli i akcji, mimo świadomości, że są nieracjonalne, to właśnie jeden z powodów cierpienia osób z OCD. Osoby z OCD czują się nieswojo, bo odczuwają lęk wywoływany nieracjonalnymi myślami, a także mają problemy z kontrolą swoich odruchów. Co jest przyczyną OCD? Irytujące jest to, że tak naprawdę nie wiemy. Jednak mamy parę podejrzeń. ODC uważa się za zaburzenie neurobiologiczne. Innymi słowy, badania wskazują, że mózg osób z OCD jest zaprogramowany tak, by zachowywać się w pewien sposób. Badania wskazują na trzy obszary mózgu, związane z zachowaniem społecznym i złożonym planowaniem, ruchami świadomymi oraz reakcjami emocjonalnymi i motywacyjnymi. Kolejną częścią zagadki jest to, że OCD jest związane z niskim poziomem serotoniny, neurotransmitera przenoszącego informacje pomiędzy strukturami mózgu i regulującego ważne procesy życiowe, takie jak: nastrój, agresja, kontrola impulsów, sen, apetyt, temperatura ciała i ból. Czy serotonina i aktywność w pewnych obszarach mózgu są źródłem OCD, czy może objawem innej, nieznanej przyczyny tego zaburzenia? Nie dowiemy się tego, dopóki nie poznamy lepiej działania mózgu. Dobrą wiadomością jest to, że istnieją skuteczne sposoby leczenia OCD, takie jak leki zwiększające poziom serotoniny w mózgu przez ograniczenie jej wtórnego wchłaniania przez neurony, terapie behawioralne obniżające poziom lęku i w niektórych przypadkach, terapia elektrowstrząsowa lub interwencja chirurgiczna, gdy inne formy leczenia zawodzą. Świadomość, że mózg nas oszukuje, i jednocześnie nie możemy się oprzeć jego poleceniom może być przytłaczająca. Wiedza i zrozumienie dają możliwość szukania pomocy, a dalsze badania mózgu mogą się przyczynić do znalezienia odpowiedzi na nasze pytania.