Postoji uobičajna zabluda da ako volite da pedantno slažete svoje stvari, održavate svoje ruke čiste ili planirate vikend do najsitnijeg detalja, možda imate OKP. Ustvari, OKP je skraćenica za opsesivno-kompluzivni poremećaj, što znači da je to psihijatrijsko stanje koje društvo često pogrešno shvata, kao i stručnjaci za mentalno zdravlje. Počnimo od raskrinkavanja nekih mitova. Prvi mit: Ponavljajuća ili ritualna ponašanja su sinonimi za OKP. Kao što i samo ime govori, opsesivno-kompluzivni poremećaj ima dva aspekta: nametljive misli, slike ili nagoni poznati kao opsesije te bihevioralistički kompluzivne radnje koje ljudi čine kako bi se oslobodili anksioznosti koju opsesije uzrokuju. Vrste radnji koje ljudi obično povezuju sa OKP-om, kao što su prekomjerno pranje ruka ili neprestano provjeravanje stvari, mogu biti primjeri opsesivne ili kompluzivne sklonosti koju mnogi od nas pokazuju s vremena na vrijeme. Ali stvarni poremećaj je daleko rijeđi i može biti sasvim iscrpljujući. Ljudi sa OKP imaju malo ili nimalo kontrole nad svojim opsesivnim mislima i kompluzivnim ponašanjem, koje uzimaju mnogo vremena i utiču na posao, školu ili društveni život do te mjere da uzrokuje veliki stres. Ovaj set dijagnostičkih kriterija je ono što izdvaja ljude koji pate od OKPa od onih koji su možda malo više pedantniji ili opsesivniji higijenom nego što je uobičajno. Drugi mit: glavni simptom OKPa je prekomjerno pranje ruka. Iako je pranje ruka najčešća slika OKPa u popularnoj kulturi, opsesije i kompluzije mogu imati mnoge različite oblike. Opsesije se mogu manifestvovati kroz strah od zaraze i bolesti, brige oko nanošenja štete drugima, ili preokupiranje sa brojevima, uzorcima, moralom i seksualnim identitetom. Kompluzije mogu varirati od prekomjernog čišćenja ili duplog provjeravanja do preciznog redanja stvari, ili hodanja po predodređenim šablonima. Treći mit: pojedinci sa OKP-om ne shvataju da se ponašaju iracionalno. Mnogi pojedinci sa OKP-om u stvari razumiju vezu između njihovih opesesija i kompluzija prilično dobro. Bez mogućnosti da izbjegnu ove misli i radnje uprkos tome što su svjesni svoje iracionalnosti je dio razloga zašto je OKP tako stresan. Osobe sa OKP-om kažu da se osjećaju ludima zato što se njihova anksioznost temelji na iracionalnim mislima i teško im je da kontrolišu svoje reakcije. Šta tačno uzrokuje OKP? Frustrirajući odgovor je da zapravo ne znamo. Međutim, imamo neke važne tragove. OKP se smatra neurobiološkim poremećajem. Drugim riječima, istraživanje pokazuje da mozak osoba sa OKP-om je programiran da se ponaša na određen način. Istraživanje je pokazalo da su tri dijela mozga različito uključena u društveno ponašanje i složeno kognitivno planiranje, svojevoljno kretanje, emocionalne i motivacijske odgovore. Drugi dio slagalice jeste da je OKP povezan sa niskim nivoom serotonina, što je neurotransmiter koji komunicira između struktura mozga i pomaže da reguliše vitalni proces, kao što je raspoloženje, agresija, kontrola impulsa, spavanje, apetit, tjelesna temperatura i bol. Ali jesu li zapravo serotonin i radnja u ovim dijelovima mozga izvori OKPa ili simptomi jednog nepoznatog temeljnog uzroka poremećaja. Vjerovatno nećemo ni znati sve dok ne budemo mnogo bolje razumjeli mozak. Dobre vijesti su da postoje efikasni tretmani za OKP, uključujući lijekove, koji povećavaju serotonin u mozgu ograničavajući njegovo upijanje preko moždanih ćelija, bihevioralnu terapiju, koja postepeno smanjuje osjetljivost pacijenata na njihove tjeskobe, i u nekim slučajevima elektrokonvulzivnu terapiju ili operaciju, kada OKP ne reaguje na ostale oblike liječenja. Znajući da ti tvoj mozak laže dok ti nisi u mogućnosti da odoliš njegovim komandama može biti bolan. Ali sa znanjem i razumjevanjem dolazi i moć da se zatraži pomoć i buduća istraživanja mozga će moći dati odgovore koje tražimo.
There's a common misconception that if you like to meticulously organize your things, keep your hands clean, or plan out your weekend to the last detail, you might have OCD. In fact, OCD, which stands for obsessive compulsive disorder, is a serious psychiatric condition that is frequently misunderstood by society and mental health professionals alike. So let's start by debunking some myths. Myth one: repetitive or ritualistic behaviors are synonymous with OCD. As its name suggests, obsessive compulsive disorder has two aspects: the intrusive thoughts, images, or impulses, known as obsessions, and the behavioral compulsions people engage in to relieve the anxiety the obsessions cause. The kinds of actions that people often associate with OCD, like excessive hand washing, or checking things repeatedly, may be examples of obsessive or compulsive tendencies that many of us exhibit from time to time. But the actual disorder is far more rare and can be quite debilitating. People affected have little or no control over their obsessive thoughts and compulsive behaviors, which tend to be time consuming and interfere with work, school or social life to the point of causing significant distress. This set of diagnostic criteria is what separates people suffering from OCD from those who may just be a bit more meticulous or hygiene obsessed than usual. Myth two: the main symptom of OCD is excessive hand washing. Although hand washing is the most common image of OCD in popular culture, obsessions and compulsions can take many different forms. Obsessions can manifest as fears of contamination and illness, worries about harming others, or preoccupations with numbers, patterns, morality, or sexual identity. And compulsions can range from excessive cleaning or double checking, to the fastidious arrangement of objects, or walking in predetermined patterns. Myth three: individuals with OCD don't understand that they are acting irrationally. Many individuals with OCD actually understand the relationship between their obsessions and compulsions quite well. Being unable to avoid these thoughts and actions despite being aware of their irrationality is part of the reason why OCD is so distressing. OCD sufferers report feeling crazy for experiencing anxiety based on irrational thoughts and finding it difficult to control their responses. So what exactly causes OCD? The frustrating answer is we don't really know. However, we have some important clues. OCD is considered a neurobiological disorder. In other words, research suggests that OCD sufferers brains are actually hardwired to behave in a certain fashion. Research has implicated three regions of the brain variously involved in social behavior and complex cognitive planning, voluntary movement, and emotional and motivational responses. The other piece of the puzzle is that OCD is associated with low levels of serotonin, a neurotransmitter that communicates between brain structures and helps regulate vital processes, such as mood, aggression, impulse control, sleep, appetite, body temperature and pain. But are serotonin and activity in these brain regions the sources of OCD or symptoms of an unknown underlying cause of the disorder. We probably won't know until we have a much more intimate understanding of the brain. The good news is there are effective treatments for OCD, including medications, which increase serotonin in the brain by limiting its reabsorption by brain cells, behavioral therapy that gradually desensitizes patients to their anxieties, and in some cases, electroconvulsive therapy, or surgery, when OCD doesn't respond to other forms of treatment. Knowing that your own brain is lying to you while not being able to resist its commands can be agonizing. But with knowledge and understanding comes the power to seek help, and future research into the brain may finally provide the answers we're looking for.