You are the captain of the Mallory 7, an interstellar cargo transport. On your way to the New Lindley spaceport, you receive a distress call. There’s been an explosion on the Telic 12 and its passengers are running out of oxygen. As you set a course to intercept, you check the Telic 12′s manifest. It’s currently transporting 30 middle-aged individuals from some of Earth’s poorest districts to the labor center on New Lindley, where they'll be assigned jobs on the spaceport.
Je bent de gezagvoerder van de Mallory 7, een interstellair ruimteschip. Op weg naar de ruimtehaven New Lindley krijg je een noodoproep. In de Telic 12 heeft een ontploffing plaatsgevonden. De passagiers zitten bijna zonder zuurstof. Terwijl je een koers zet naar de Telic, bekijk je de cargolijst. Het vervoert op dit moment 30 personen van middelbare leeftijd die uit de armste regio’s van aarde komen om op New Lindley te gaan werken. Ze krijgen taken toegewezen in de ruimtehaven.
But as you approach the Telic 12, you receive a second distress call. A luxury space cruiser called the Pareto has lost a thruster, sending them careening towards an asteroid belt. Without your help, the 20 college students headed for vacation aboard the Pareto are all doomed.
Terwijl je de Telic 12 nadert, krijg je een tweede noodoproep. Een luxueus ruimte-transportschip, de Pareto, is een stuwraket verloren en stevent af op een asteroïdengordel. Zonder jouw hulp zijn de 20 studenten die op vakantie gaan, aan boord van de Pareto, gedoemd te sterven.
So with only enough time to save one ship, which one should you choose?
Je hebt net genoeg tijd om één schip te redden, welke kies je?
This dilemma is an example of a broader class of problems where a life-saving resource— such as a donated organ or vaccine— is scarce. There are many schools of thought on how to approach these problems, and one of the most influential is utilitarianism, an ethical view first systematically developed by Jeremy Bentham and John Stuart Mill. In this view, you should choose the action which promises the greatest sum of happiness. Though, how to define and measure happiness is a difficult question. For example, hedonists would suggest a happy life contains the most pleasure and the least pain. Others might say it’s the life where your desires are most fulfilled. However happiness is defined, most would agree that saving 30 lives has the potential to generate more happiness than saving 20.
Dit dilemma is een voorbeeld van een grotere categorie problemen, waarbij een levensreddend middel zoals een gedoneerd orgaan of vaccin, schaars is. Er zijn veel denkrichtingen voor het oplossen van deze problemen en een van de meest invloedrijkste is het utilitarisme, een ethische stroming die systematisch werd ontwikkeld door Jeremy Bentham en John Stuart Mill. Volgens deze stroming moet je datgene doen waarbij het totaal aan geluk het grootst is. Maar het is moeilijk om geluk te definiëren en te meten. Hedonisten zouden bijvoorbeeld zeggen dat een gelukkig leven het meeste geluk en de minste pijn bijdraagt. Volgens anderen is dat een leven waarin zoveel mogelijk behoeftes worden vervuld. Hoe je geluk ook definieert, de meeste mensen zullen vinden dat 30 geredde levens waarschijnlijk meer geluk oplevert dan 20.
But is it enough to consider how many lives would be saved? Or should you also consider how many life years would be? Assuming a life expectancy of 80, saving the lives of the students, with an average age of 20, saves 1,200 life years, while saving the workers, with an average age of 45, saves 1,050. All things being equal, a longer life should promise a greater sum of happiness than a shorter one. So perhaps saving the smaller ship actually has the potential to generate the most happiness.
Maar is het genoeg om te overwegen hoeveel levens gered zouden worden? Of moet je ook overwegen hoeveel levensjaren dat zouden zijn? Bij een levensverwachting van 80, zou je door de studenten te redden, die gemiddeld 20 jaar zijn, 1.200 levensjaren redden. En bij de arbeiders die gemiddeld 45 jaar zijn, 1.050 levensjaren. Bij gelijke omstandigheden, zou een langer leven moeten leiden tot een groter totaal aan geluk dan een korter leven. Als je het kleinere schip redt, zal het waarschijnlijk meer geluk opleveren.
If all these calculations feel a bit cold, you may want to consider a different approach. The philosopher Derek Parfit argues we should give priority to the worse off, since benefits to those groups matter more than equivalent benefits to the well-off. In this view, it’s more urgent to help those whose basic needs aren’t met even if they’re harder to help than those who are flourishing. But often, determining which group is truly worse off can get complicated fast. In our case, Earth is still beset by drastic inequalities in wealth and opportunity. And those able to afford a vacation on New Lindley and transport on a luxury cruiser are no doubt among the most well-off people on the planet. The workers, by contrast, are among the most disadvantaged, traveling away from home for months at a time to perform service work. With fewer resources and opportunities, it’s likely they’ve experienced more hardship in their lives than the vacationers, so maybe they’re more deserving of rescue? On the other hand, the students have experienced less life overall— so perhaps they’re worse off?
Als deze berekeningen wat kil overkomen, wil je misschien een andere aanpak hanteren. Filosoof Derek Parfit beweert dat de minst bedeelden voorrang moeten krijgen, omdat de voordelen voor die groep groter zijn dan gelijkwaardige voor de welgestelden. In deze visie is het urgenter om hen te helpen die de basisbehoeften ontberen, zelfs als ze moeilijker te helpen zijn dan degenen die het goed hebben. Maar het is moeilijk te zeggen welke groep slechter af is. Bij ons wordt de aarde nog steeds geteisterd door grote ongelijkheid wat rijkdom en kansen betreft. Degenen die zich een vakantie op New Lindley kunnen veroorloven met vervoer per luxe ruimte-transportschip, behoren zonder twijfel tot de meest welgestelden op de planeet. De arbeiders daarentegen zijn de meest benadeelden. Ze zijn ver van huis en verrichten maandenlang onderhoudswerk. Met minder middelen en kansen, hebben zij het waarschijnlijk moeilijker gehad dan de vakantiegangers. Verdienen zij hun redding dus meer? Anderzijds hebben de studenten in het geheel gezien minder levenservaring. Zijn zij dan slechter af?
Or maybe none of these variables should influence our decision. The philosopher John Taurek famously argued that in these types of cases, the numbers don’t count. Each person is deserving of equal concern and respect, so the best way to decide which passengers to save is to flip a coin. While this might seem arbitrary at first, this approach treats all parties equally, giving each individual an equal chance of being rescued. Could any passenger argue that they're being treated unfairly by a coin flip? It’s tough to say. But how they— and you— feel about the result may be another dilemma altogether.
Of mogen geen van deze variabelen onze besluitvorming beïnvloeden? Filosoof John Taurek kwam met het nu beroemde betoog dat in dit soort gevallen, aantallen niet tellen. Iedereen verdient evenveel aandacht en respect, dus je kan maar het beste een munt opgooien om te bepalen wie je gaat redden. Dat lijkt in eerste instantie arbitrair, maar iedereen wordt gelijk behandeld, omdat iedereen evenveel kans krijgt om gered te worden. Zou elke passagier er tegen zijn als er een munt wordt opgegooid? Dat is moeilijk te zeggen. Maar hoe men, en jij, over de uitslag denkt, is weer een ander dilemma.