Το ηλεκτρικό ρεύμα που τροφοδοτεί τα φώτα σε αυτό το αμφιθέατρο παράχθηκε μόλις στιγμές πριν. Γιατί με τον τρόπο που είναι τα πράγματα σήμερα, η ζήτηση ηλεκτρισμού πρέπει να είναι σε συνεχές ισοζύγιο με την ηλεκτρική παροχή. Εάν στο χρονικό διάστημα που μου πήρε να βγω σε αυτή τη σκηνή, μερικές δεκάδες μεγαβάτ αιολικής ισχύος έπαυαν να διοχετεύονται στο δίκτυο, η διαφορά θα έπρεπε να καλυφθεί αμέσως από άλλες γεννήτριες . Αλλά τα θερμοηλεκτρικά εργοστάσια, τα πυρηνικά εργοστάσια δε μπορούν να ανταποκριθούν αρκετά γρήγορα. Μια γιγάντια μπαταρία θα μπορούσε. Με μια γιγάντια μπαταρία, θα ήμασταν σε θέση να αντιμετωπίσουμε το πρόβλημα των διαλείψεων το οποίο εμποδίζει τον άνεμο και τον ήλιο να συνεισφέρουν στο δίκτυο με τον ίδιο τρόπο που ο άνθρακας, το αέριο και η πυρηνική ενέργεια κάνουν σήμερα.
The electricity powering the lights in this theater was generated just moments ago. Because the way things stand today, electricity demand must be in constant balance with electricity supply. If in the time that it took me to walk out here on this stage, some tens of megawatts of wind power stopped pouring into the grid, the difference would have to be made up from other generators immediately. But coal plants, nuclear plants can't respond fast enough. A giant battery could. With a giant battery, we'd be able to address the problem of intermittency that prevents wind and solar from contributing to the grid in the same way that coal, gas and nuclear do today.
Βλέπετε, η μπαταρία είναι η καθοριστική συσκευή εδώ. Με αυτή, θα μπορούσαμε να αντλήσουμε ηλεκτρισμό από τον ήλιο ακόμα και όταν ο ήλιος δε λάμπει. Και αυτό αλλάζει τα πάντα. Γιατί τότε οι ανανεώσιμες πηγές όπως ο άνεμος και ο ήλιος βγαίνουν από τις φτερωτές, εδώ στην κεντρική σκηνή. Σήμερα θέλω να σας πω για μια τέτοια συσκευή. Ονομάζεται μπαταρία υγρού μετάλλου. Είναι μια νέα μορφή αποθήκευσης ενέργειας την οποία ανακάλυψα στο ΜΙΤ μαζί με μια ομάδα φοιτητών μου και μετα-διδακτορικών.
You see, the battery is the key enabling device here. With it, we could draw electricity from the sun even when the sun doesn't shine. And that changes everything. Because then renewables such as wind and solar come out from the wings, here to center stage. Today I want to tell you about such a device. It's called the liquid metal battery. It's a new form of energy storage that I invented at MIT along with a team of my students and post-docs.
Λοιπόν το θέμα του φετινού συνεδρίου του TED είναι το Πλήρες Φάσμα Το OED (Oxford English Dictionary) ορίζει το φάσμα ως "Ολόκληρο το εύρος μηκών κύματος ηλεκτρομαγνητικής ακτινοβολίας, από τα μακρύτερα ραδιοκύματα ως τις βραχύτερες ακτίνες γάμμα από το οποίο το εύρος ορατού φωτός αποτελεί μόνο ένα μικρό τμήμα." Έτσι δεν είμαι εδώ σήμερα μόνο για να σας πω πως η ομάδα μου στο ΜΙΤ εξήγαγε από τη φύση μια λύση σε ένα από τα μεγάλα προβλήματα του κόσμου. Θέλω να προχωρήσω στο πλήρες φάσμα και να σας πω πως, στη διαδικασία ανάπτυξης αυτής της νέας τεχνολογίας, αποκαλύψαμε κάποιες εκπληκτικές ετεροδοξίες που μπορούν να λειτουργήσουν σαν μαθήματα καινοτομίας, ιδέες που αξίζει να διαδοθούν Και ξέρετε, αν πρόκειται να βγάλουμε τη χώρα από την τρέχουσα ενεργειακή της κατάσταση, δε μπορούμε απλά να συντηρήσουμε τη διέξοδό μας, δε μπορούμε απλά να διατρήσουμε τη διέξοδό μας, δε μπορούμε να ανατινάξουμε τη διέξοδό μας. Πρόκειται να το κάνουμε με τον παλιομοδίτικο Αμερικανικό τρόπο, πρόκειται να ανακαλύψουμε τη διέξοδό μας, συνεργαζόμενοι.
Now the theme of this year's TED Conference is Full Spectrum. The OED defines spectrum as "The entire range of wavelengths of electromagnetic radiation, from the longest radio waves to the shortest gamma rays of which the range of visible light is only a small part." So I'm not here today only to tell you how my team at MIT has drawn out of nature a solution to one of the world's great problems. I want to go full spectrum and tell you how, in the process of developing this new technology, we've uncovered some surprising heterodoxies that can serve as lessons for innovation, ideas worth spreading. And you know, if we're going to get this country out of its current energy situation, we can't just conserve our way out; we can't just drill our way out; we can't bomb our way out. We're going to do it the old-fashioned American way, we're going to invent our way out, working together.
(Χειροκρότημα)
(Applause)
Λοιπόν ας ξεκινήσουμε. Η μπαταρία εφευρέθηκε περίπου πριν από 200 χρόνια από ένα καθηγητή, τον Αλεσάντρο Βόλτα, στο Πανεπιστήμιο της Πάδοβας στην Ιταλία. Η εφεύρεσή του γέννησε ένα νέο επιστημονικό πεδίο, την ηλεκτροχημεία, και νέες τεχνολογίες όπως την ηλεκτρόλυση. Ίσως έχει παραβλεφθεί, η εφεύρεση της μπαταρίας από τον Βόλτα για πρώτη φορά επίσης επέδειξε τη χρησιμότητα ενός καθηγητή. (Γέλιο) Μέχρι τον Βόλτα, κανένας δε μπορούσε να φανταστεί ότι ένας καθηγητής θα μπορούσε να έχει κάποια χρησιμότητα.
Now let's get started. The battery was invented about 200 years ago by a professor, Alessandro Volta, at the University of Padua in Italy. His invention gave birth to a new field of science, electrochemistry, and new technologies such as electroplating. Perhaps overlooked, Volta's invention of the battery for the first time also demonstrated the utility of a professor. (Laughter) Until Volta, nobody could imagine a professor could be of any use.
Εδώ είναι η πρώτη μπαταρία -- ένας σωρός από νομίσματα, ψευδάργυρο και άργυρο, διαχωρισμένα από χαρτόνι διαποτισμένο με άλμη. Αυτή είναι η αφετηρία για το σχεδιασμό μιας μπαταρίας -- δυο ηλεκτρόδια, σε αυτή την περίπτωση μέταλλα διαφορετικής σύστασης, και ένας ηλεκτρολύτης σε αυτή την περίπτωση αλάτι διαλυμένο σε νερό. Η επιστήμη είναι τόσο απλή. Ομολογουμένως, παρέλειψα μερικές λεπτομέρειες.
Here's the first battery -- a stack of coins, zinc and silver, separated by cardboard soaked in brine. This is the starting point for designing a battery -- two electrodes, in this case metals of different composition, and an electrolyte, in this case salt dissolved in water. The science is that simple. Admittedly, I've left out a few details.
Τώρα σας έχω διδάξει ότι η επιστήμη των μπαταριών είναι απλή και η ανάγκη για αποθήκευση σε επίπεδο δικτύου είναι επιτακτική, αλλά το γεγονός είναι ότι σήμερα απλά δεν υπάρχει τεχνολογία μπαταριών ικανή να ανταποκριθεί στις υψηλές απαιτήσεις απόδοσης του δικτύου -- συγκεκριμένα ασυνήθιστα υψηλή ισχύ, μεγάλη διάρκεια ζωής και εξαιρετικά χαμηλό κόστος. Πρέπει να σκεφτούμε το πρόβλημα με διαφορετικό τρόπο. Πρέπει να σκεφτούμε σε μεγάλη διάσταση, πρέπει να σκεφτούμε οικονομικά.
Now I've taught you that battery science is straightforward and the need for grid-level storage is compelling, but the fact is that today there is simply no battery technology capable of meeting the demanding performance requirements of the grid -- namely uncommonly high power, long service lifetime and super-low cost. We need to think about the problem differently. We need to think big, we need to think cheap.
Οπότε ας εγκαταλείψουμε το πρότυπο της αναζήτησης για την πιο "δροσερή" χημεία και μετά να ελπίζουμε ότι θα κατεβάσουμε την καμπύλη κόστους απλά παράγοντας πολλά πολλά προϊόντα. Αντίθετα, ας εφεύρουμε στοχεύοντας την τιμή της αγοράς ηλεκτρισμού. Έτσι αυτό σημαίνει ότι συγκεκριμένα στοιχεία του περιοδικού πίνακα είναι εξ ορισμού εκτός ορίων. Αυτή η μπαταρία χρειάζεται να είναι κατασκευασμένη από στοιχεία σε αφθονία στη γη. Λέω, αν θέλετε να κάνετε κάτι φθηνό σαν το χώμα, κάντε το από χώμα -- (Γέλιο) κατά προτίμηση χώμα που είναι προμηθεύσιμο τοπικά. Και πρέπει να μπορούμε να κατασκευάσουμε αυτό το πράγμα χρησιμοποιώντας απλές κατασκευαστικές τεχνικές και εργοστάσια που δε μας κοστίζουν μια περιουσία.
So let's abandon the paradigm of let's search for the coolest chemistry and then hopefully we'll chase down the cost curve by just making lots and lots of product. Instead, let's invent to the price point of the electricity market. So that means that certain parts of the periodic table are axiomatically off-limits. This battery needs to be made out of earth-abundant elements. I say, if you want to make something dirt cheap, make it out of dirt -- (Laughter) preferably dirt that's locally sourced. And we need to be able to build this thing using simple manufacturing techniques and factories that don't cost us a fortune.
Έτσι περίπου έξι χρόνια πριν, άρχισα να σκέφτομαι για αυτό το πρόβλημα. Και με σκοπό να υιοθετήσω μια φρέσκια προοπτική, επιδίωξα έμπνευση πέρα από τον τομέα της αποθήκευσης ηλεκτρισμού. Στην πραγματικότητα, κοίταξα προς μια τεχνολογία που ούτε αποθηκεύει, ούτε παράγει ηλεκτρισμό, αλλά αντίθετα καταναλώνει ηλεκτρισμό, σε τεράστιες ποσότητες. Μιλώ για την παραγωγή αλουμινίου. H διαδικασία ανακαλύφθηκε το 1886 από δύο 22-χρονους -- Τον Χωλ στις Ηνωμένες Πολιτείες και τον Ερούλτ στη Γαλλία. Και μόλις λίγα χρόνια μετά την ανακάλυψή τους, το αλουμίνιο άλλαξε από ένα πολύτιμο μέταλλο που κόστιζε όσο το ασήμι σε ένα κοινό δομικό υλικό.
So about six years ago, I started thinking about this problem. And in order to adopt a fresh perspective, I sought inspiration from beyond the field of electricity storage. In fact, I looked to a technology that neither stores nor generates electricity, but instead consumes electricity, huge amounts of it. I'm talking about the production of aluminum. The process was invented in 1886 by a couple of 22-year-olds -- Hall in the United States and Heroult in France. And just a few short years following their discovery, aluminum changed from a precious metal costing as much as silver to a common structural material.
Βλέπετε τον κλωβό ενός σύγχρονου χυτηρίου αλουμινίου. Είναι περίπου 50 πόδια φαρδύ και εκτείνεται περίπου μισό μίλι -- η μια σειρά κελιών μετά την άλλη που, εσωτερικά, μοιάζουν με τη μπαταρία του Βόλτα, με τρεις σημαντικές διαφορές. Η μπαταρία του Βόλτα λειτουργεί σε θερμοκρασία δωματίου. Είναι εξοπλισμένη με στερεά ηλεκτρόδια και έναν ηλεκτρολύτη που είναι διάλυμα αλατιού και νερού. Το κελί Χωλ-Ερούλτ λειτουργεί σε ψηλή θερμοκρασία, μια θερμοκρασία ψηλή αρκετά για να είναι υγρό το προϊόν μετάλλου αλουμινίου. Ο ηλεκτρολύτης δεν είναι διάλυμα αλατιού και νερού, αλλά αλάτι που έχει λιώσει. Είναι αυτός ο συνδυασμός υγρού μετάλλου, λιωμένου αλατιού και υψηλής θερμοκρασίας που μας επιτρέπει να στέλνουμε υψηλό ρεύμα μέσα από αυτό το πράγμα. Σήμερα, μπορούμε να παράγουμε παρθένο μέταλλο από μετάλλευμα προς κόστος χαμηλότερο από 50 σεντς τη λίμπρα. Αυτό είναι το οικονομικό θαύμα της σύγχρονης ηλεκτρομηχανουργίας.
You're looking at the cell house of a modern aluminum smelter. It's about 50 feet wide and recedes about half a mile -- row after row of cells that, inside, resemble Volta's battery, with three important differences. Volta's battery works at room temperature. It's fitted with solid electrodes and an electrolyte that's a solution of salt and water. The Hall-Heroult cell operates at high temperature, a temperature high enough that the aluminum metal product is liquid. The electrolyte is not a solution of salt and water, but rather salt that's melted. It's this combination of liquid metal, molten salt and high temperature that allows us to send high current through this thing. Today, we can produce virgin metal from ore at a cost of less than 50 cents a pound. That's the economic miracle of modern electrometallurgy.
Αυτό είναι που τράβηξε την προσοχή μου σε σημείο να παθιαστώ με την ανακάλυψη μιας μπαταρίας που μπορούσε να συλλάβει αυτή τη γιγάντια οικονομία κλίμακας. Και το έκανα. Έκανα τη μπαταρία πλήρως υγρή -- υγρά μέταλλα και για τα δυο ηλεκτρόδια και ένα λιωμένο αλάτι για τον ηλεκτρολύτη. Θα σας δείξω πως. Λοιπόν βάζω χαμηλής πυκνότητας υγρό μέταλλο στην κορυφή, βάζω ένα υψηλής πυκνότητας υγρό μέταλλο στο βάθος, και λιωμένο αλάτι ενδιάμεσα.
It is this that caught and held my attention to the point that I became obsessed with inventing a battery that could capture this gigantic economy of scale. And I did. I made the battery all liquid -- liquid metals for both electrodes and a molten salt for the electrolyte. I'll show you how. So I put low-density liquid metal at the top, put a high-density liquid metal at the bottom, and molten salt in between.
Λοιπόν τώρα, πως να διαλέξουμε τα μέταλλα; Για μένα, η άσκηση σχεδίασης πάντοτε ξεκινά εδώ με τον περιοδικό πίνακα, που διατυπώθηκε από έναν άλλο καθηγητή, τον Ντιμίτρι Μεντελέγιεφ. Όλα όσα ξέρουμε είναι φτιαγμένα από κάποιο συνδυασμό από ό,τι βλέπετε να απεικονίζεται εδώ. Και αυτό περιλαμβάνει τα σώματά μας. Θυμάμαι τη στιγμή ακριβώς μια μέρα όταν έψαχνα για ένα ζεύγος μετάλλων το οποίο θα ικανοποιούσε τους περιορισμούς της αφθονίας στη γη, της διαφορετικής, αντίθετης πυκνότητας και της υψηλής αμοιβαίας αντιδραστικότητας. Ένιωσα τη συγκίνηση της υλοποίησης όταν ήξερα ότι είχα φτάσει στην απάντηση. Μαγνήσιο στο πάνω στρώμα. Και αντιμόνιο για το κάτω στρώμα. Ξέρετε, πρέπει να σας πω, ένα από τα μεγαλύτερα πλεονεκτήματα του να είσαι καθηγητής: χρωματιστή κιμωλία.
So now, how to choose the metals? For me, the design exercise always begins here with the periodic table, enunciated by another professor, Dimitri Mendeleyev. Everything we know is made of some combination of what you see depicted here. And that includes our own bodies. I recall the very moment one day when I was searching for a pair of metals that would meet the constraints of earth abundance, different, opposite density and high mutual reactivity. I felt the thrill of realization when I knew I'd come upon the answer. Magnesium for the top layer. And antimony for the bottom layer. You know, I've got to tell you, one of the greatest benefits of being a professor: colored chalk.
(Γέλιο)
(Laughter)
Έτσι για να παράξει ρεύμα, το μαγνήσιο χάνει δυο ηλεκτρόνια για να γίνει ιόν μαγνησίου, το οποίο στη συνέχεια μετατοπίζεται κατά μήκος του ηλεκτρολύτη, δέχεται δύο ηλεκτρόνια από το αντιμόνιο, και μετά αναμειγνύεται με αυτό σχηματίζοντας ένα κράμα. Τα ηλεκτρόνια πάνε για δουλειά στον πραγματικό κόσμο εδώ έξω, τροφοδοτώντας τις συσκευές μας Τώρα για να φορτίσουμε τη μπαταρία, συνδέουμε μια πηγή ηλεκτρισμού. Θα μπορούσε να είναι κάτι σαν ένα αιολικό πάρκο. Και μετά αντιστρέφουμε το ρεύμα. Και αυτό αναγκάζει το μαγνήσιο να αποκραματοποιηθεί και να επιστρέψει στο άνω ηλεκτρόδιο, αποκαταστώντας την αρχική κατάσταση της μπαταρίας. Και το ρεύμα που περνά ανάμεσα στα ηλεκτρόδια γεννά αρκετή θερμότητα για να το διατηρεί στην ακριβή θερμοκρασία.
So to produce current, magnesium loses two electrons to become magnesium ion, which then migrates across the electrolyte, accepts two electrons from the antimony, and then mixes with it to form an alloy. The electrons go to work in the real world out here, powering our devices. Now to charge the battery, we connect a source of electricity. It could be something like a wind farm. And then we reverse the current. And this forces magnesium to de-alloy and return to the upper electrode, restoring the initial constitution of the battery. And the current passing between the electrodes generates enough heat to keep it at temperature.
Είναι αρκετά πρωτότυπο, τουλάχιστον στη θεωρία. Όμως δουλεύει στ'αλήθεια; Λοιπόν τι κάνουμε μετά; Πάμε στο εργαστήριο. Τώρα προσλαμβάνω έμπειρους επαγγελματίες; Όχι, προσλαμβάνω ένα φοιτητή και τον κατευθύνω, τον διδάσκω πως να σκεφτεί για το πρόβλημα, να το δει από την δική μου προοπτική και μετά τον απελευθερώνω. Αυτός είναι εκείνος ο φοιτητής, ο Ντέιβιντ Μπράντγουελ, ο οποίος, σε αυτή τη φωτογραφία, μοιάζει να αναρρωτιέται αν αυτό το πράγμα θα δουλέψει ποτέ. Αυτό που δεν είπα στον Ντέιβιντ τότε ήταν ότι εγώ ο ίδιος δεν ήμουν πεπεισμένος ότι θα δούλευε.
It's pretty cool, at least in theory. But does it really work? So what to do next? We go to the laboratory. Now do I hire seasoned professionals? No, I hire a student and mentor him, teach him how to think about the problem, to see it from my perspective and then turn him loose. This is that student, David Bradwell, who, in this image, appears to be wondering if this thing will ever work. What I didn't tell David at the time was I myself wasn't convinced it would work.
Αλλά ο Ντέιβιντ είναι νέος και είναι έξυπνος και θέλει ένα διδακτορικό, και προχωρά να το κατασκευάσει -- (Γέλιο) Προχωρά να κατασκευάσει την εντελώς πρώτη μπαταρία υγρού μετάλλου αυτής της χημείας. Και βασισμένος στα αρχικά υποσχόμενα αποτελέσματα του Ντέιβιντ, τα οποία πληρώθηκαν με κεφάλαια αρχικής ώθησης στο ΜΙΤ, μπόρεσα να προσελκύσω σημαντική χρηματοδότηση της έρευνας από τον ιδιωτικό τομέα και την ομοσπονδιακή κυβέρνηση. Και αυτό μου επέτρεψε να επεκτείνω την ομάδα μου στα 20 άτομα, ένα μείγμα μεταπτυχιακών φοιτητών, μεταδιδακτορικών και ακόμα και μερικών προπτυχιακών.
But David's young and he's smart and he wants a Ph.D., and he proceeds to build -- (Laughter) He proceeds to build the first ever liquid metal battery of this chemistry. And based on David's initial promising results, which were paid with seed funds at MIT, I was able to attract major research funding from the private sector and the federal government. And that allowed me to expand my group to 20 people, a mix of graduate students, post-docs and even some undergraduates.
Και μπόρεσα να προσελκύσω πραγματικά, πραγματικά καλούς ανθρώπους, ανθρώπους που μοιράζονται το πάθος μου για επιστήμη και υπηρεσία στην κοινωνία, όχι επιστήμη και υπηρεσία για οικοδόμηση καριέρας. Κι αν ρωτήσετε αυτούς τους ανθρώπους γιατί δουλεύουν στην μπαταρία υγρού μετάλλου, η απάντησή τους θα αφουγκραζόταν τα σχόλια του Προέδρου Κέννεντυ στο Πανεπιστήμιο Ράις το 1962 όταν είπε -- και εδώ κάνω ελεύθερη απόδοση -- "Επιλέγουμε να εργαστούμε στην αποθήκευση σε επίπεδο δικτύου, όχι γιατί είναι εύκολο, αλλά γιατί είναι σκληρό."
And I was able to attract really, really good people, people who share my passion for science and service to society, not science and service for career building. And if you ask these people why they work on liquid metal battery, their answer would hearken back to President Kennedy's remarks at Rice University in 1962 when he said -- and I'm taking liberties here -- "We choose to work on grid-level storage, not because it is easy, but because it is hard."
(Χειροκρότημα)
(Applause)
Λοιπόν αυτή είναι η εξέλιξη της μπαταρίας υγρού μετάλλου. Εδώ ξεκινάμε με τον δουλευταρά μας, το κελί ενός βατ-ώρα. Το ονόμασα σφηνάκι. Λειτουργήσαμε πάνω από 400 από αυτά, τελειοποιώντας τις επιδόσεις τους με ένα πλήθος χημικών -- όχι απλά μαγνήσιο και αντιμόνιο. Στην πορεία κλιμακώσαμε μέχρι το κελί 20 βατ-ωρών. Το ονομάζω δίσκο του χόκεϋ. Και έχουμε τα ίδια αξιοσημείωτα αποτελέσματα. Και μετά ήταν πάνω στο δίσκο. Εκείνο είναι 200 βατ-ώρες. Η τεχνολογία αυτοαποδεικνύονταν ισχυρή και επεκτάσιμη. Αλλά ο βηματισμός δεν ήταν γρήγορος αρκετά για εμάς. Έτσι ενάμισι χρόνο πριν, ο Ντέιβιντ κι εγώ, μαζί με άλλο ένα μέλος του ερευνητικού προσωπικού, σχηματίσαμε μια εταιρεία για να επιταχύνουμε το ρυθμό προόδου και την κούρσα προς το βιομηχανικό προϊόν.
So this is the evolution of the liquid metal battery. We start here with our workhorse one watt-hour cell. I called it the shotglass. We've operated over 400 of these, perfecting their performance with a plurality of chemistries -- not just magnesium and antimony. Along the way we scaled up to the 20 watt-hour cell. I call it the hockey puck. And we got the same remarkable results. And then it was onto the saucer. That's 200 watt-hours. The technology was proving itself to be robust and scalable. But the pace wasn't fast enough for us. So a year and a half ago, David and I, along with another research staff-member, formed a company to accelerate the rate of progress and the race to manufacture product.
Έτσι σήμερα στο LMBC, κατασκευάζουμε κελιά διαμέτρου 16 ιντσών με χωρητικότητα μιας κιλοβατώρας -- 1,000 φορές την χωρητικότητα από εκείνο το αρχικό σφηνάκι. Το ονομάζουμε πίτσα. Και μετά έχουμε ένα κελί τεσσάρων κιλοβατωρών στον ορίζοντα. Πρόκειται να είναι διαμέτρου 36 ιντσών. Το ονομάζουμε τραπέζι μπιστρώ, αλλά δεν είναι ακόμα έτοιμο για προβολή σε ώρα υψηλής τηλεθέασης. Και μια παραλλαγή της τεχνολογίας μας βάζει να στοιβάζουμε αυτές τις επιφάνειες τραπεζιών μπιστρώ σε τμήματα αθροίζοντας τις ενότητες σε μια γιγάντια μπαταρία που χωρά σε ένα εμπορευματοκιβώτιο 40-ποδιών για τοποθέτηση στην ύπαιθρο. Κι αυτό έχει ονομαστική χωρητικότητα δυο μεγαβατ-ωρών -- δύο μεγαβατ-ώρες. Αυτή είναι αρκετή ενέργεια για να καλύψει τις ημερήσιες ανάγκες ηλεκτρισμού 200 Αμερικανικών νοικοκυριών. Έτσι εδώ το έχετε, αποθήκευση σε επίπεδο δικτύου: σιωπηλή, χωρίς εκπομπές, όχι κινητά μέρη, ελεγχόμενη από απόσταση, σχεδιασμένη στην τιμή της αγοράς χωρίς επιδότηση.
So today at LMBC, we're building cells 16 inches in diameter with a capacity of one kilowatt-hour -- 1,000 times the capacity of that initial shotglass cell. We call that the pizza. And then we've got a four kilowatt-hour cell on the horizon. It's going to be 36 inches in diameter. We call that the bistro table, but it's not ready yet for prime-time viewing. And one variant of the technology has us stacking these bistro tabletops into modules, aggregating the modules into a giant battery that fits in a 40-foot shipping container for placement in the field. And this has a nameplate capacity of two megawatt-hours -- two million watt-hours. That's enough energy to meet the daily electrical needs of 200 American households. So here you have it, grid-level storage: silent, emissions-free, no moving parts, remotely controlled, designed to the market price point without subsidy.
Λοιπόν τι έχουμε μάθει από όλα αυτά; (Χειροκρότημα) Λοιπόν τι έχουμε μάθει από όλα αυτά; Επιτρέψτε μου να μοιραστώ μαζί σας κάποιες από τις εκπλήξεις, τις ετεροδοξίες. Βρίσκονται πέρα από τα προφανή. Θερμοκρασία: Η συμβατική σοφία λέει ρυθμίστε την χαμηλά σε θερμοκρασία δωματίου ή παραπλήσια, και μετά εγκαταστήστε ένα σύστημα ελέγχου να τη διατηρεί εκεί. Αποφύγετε την θερμική απώλεια. Η μπαταρία υγρού μετάλλου είναι σχεδιασμένη να λειτουργεί σε αυξημένη θερμοκρασία με ελάχιστη ρύθμιση. Η μπαταρία μας μπορεί να διαχειριστεί τις πολύ έντονες αυξήσεις θερμοκρασίας που προέρχονται από υπερτάσεις ρεύματος. Κλίμακα: Η συμβατική σοφία λέει μειώστε το κόστος μέσω της μεγάλης παραγωγής. Η μπαταρία υγρού μετάλλου είναι σχεδιασμένη να μειώνει το κόστος παράγοντας λιγότερα, αλλά θα είναι μεγαλύτερα. Και τελικά, οι ανθρώπινοι πόροι: Η συμβατική σοφία λέει νοικιάστε ειδικούς στις μπαταρίες, ώριμους επαγγελματίες, που μπορούν να σχεδιάσουν βασισμένοι στην τεράστια εμπειρία και τη γνώση τους. Για την ανάπτυξη της μπαταρίας υγρού μετάλλου, προσέλαβα φοιτητές και μετα-διδακτορικούς και τους κατεύθυνα. Σε μια μπαταρία, πασχίζω να μεγιστοποιήσω το ηλεκτρικό δυναμικό, όταν κατευθύνω, πασχίζω να μεγιστοποιήσω το ανθρώπινο δυναμικό. Έτσι βλέπετε, η ιστορία της μπαταρίας υγρού μετάλλου είναι περισσότερο από ένας απολογισμός τεχνολογικής ανακάλυψης, είναι ένα σχεδιάγραμμα για την ανακάλυψη εφευρετών, πλήρους φάσματος.
So what have we learned from all this? (Applause) So what have we learned from all this? Let me share with you some of the surprises, the heterodoxies. They lie beyond the visible. Temperature: Conventional wisdom says set it low, at or near room temperature, and then install a control system to keep it there. Avoid thermal runaway. Liquid metal battery is designed to operate at elevated temperature with minimum regulation. Our battery can handle the very high temperature rises that come from current surges. Scaling: Conventional wisdom says reduce cost by producing many. Liquid metal battery is designed to reduce cost by producing fewer, but they'll be larger. And finally, human resources: Conventional wisdom says hire battery experts, seasoned professionals, who can draw upon their vast experience and knowledge. To develop liquid metal battery, I hired students and post-docs and mentored them. In a battery, I strive to maximize electrical potential; when mentoring, I strive to maximize human potential. So you see, the liquid metal battery story is more than an account of inventing technology, it's a blueprint for inventing inventors, full-spectrum.
(Χειροκρότημα)
(Applause)